May 26, 2009

Berlijn via enkele Starbucksvestigingen

15 mei 2009

Pfffff. Als ik mijn ogen open doe is het iets over vijven en ben ik klaarwakker. Niet goed. Onzinnig. Zo vroeg stap ik er ook niet uit als ik naar het werk ga. Ik draai nog een paar keer rond en pak dan maar ff een boek. Uurtje later leg ik het boek weg en val alsnog in slaap.
Kwart voor negen ga ik douchen en 45 minuten later staan we bij de tram. Stappen vervolgens bij Alexanderplatz uit en wandelen daar de Starbucks (Panoramastrasse 1a) binnen. Way to busy. Dan maar met de trein richting CS (Europaplatz 1). Wat giebelig door het rare volgende station melodietje stappen we uit. Aangezien we toch minimaal de vijf verschillende Starbucks willen halen voordat we hier weer weggaan, stappen we op uit de trein en wandelen naar beneden, bestellen koffie en muffin en vallen neer op een bankje. Paar foto's en wat vaag lachende mensen om ons heen later hebben we onze koffie op en gaan weer verder.
Van de HauptBahnhof lopen we richting de Bundestag. Het ziet er behoorlijk druk uit en de rij lijkt niet erg op te schieten. Volgende keer mss kijken of we met een excursie mee kunnen of zo. Als we niet binnen kunnen kijken, kijken we maar naar de buitenkant, nemen een of ander demonstratieblaadje van melkmeisjes aan, en lopen verder.
Via een herdenkingsmonument (we zien de lijnen van de muur hier even over het hoofd, geen idee hoe dat heeft kunnen gebeuren maar okay) wandelen we richting de Brandenburger Tor.
Gelukkig zijn we de enige hier en hebben we rustig de tijd om een foto te maken, haha .... Toch vervelend die mensen die in groepen activiteiten ondernemen en op de meest interesante fotoplekjes gaan staan .... niet om ze nemen, maar om te staren naar iets schoonvoor en boven ze ....
Anyway, we schieten wat foto's vanaf de Pariser Platz en kijken met verbazing naar de afzetting voor het Adlon hotel. Wie zou daar zitten? Popstar, politiek figuur? Anyway, gen tijd om het f te wachten, want we moeten Unter den Linden afwandelen ... en op de kaart ziet het er uit als een heel stuk.....
Al om ons heen kijkend en fotograferend komen we bij de Bebelplatz uit. Dat weten we dan nog neit, en als we door het raampje in het plein proberen te kijken zien we niet heel erg veel ....(hier werden de nazi boeken verbranding gehouden), maar we wijken snel naar achteren als er een grote groep toeristen met gids aankomt. Die trapt heel achteloos een Sovjetbloemenkrans een stuk naar achter en begint met uitleggen wat er te zien is. Ik schiet op dat moment nog ff foto van de rechtenfaculteit ... Misschien iets voor mijn zusje om daar te gaan studeren???
Niet veel verder lopen we tegen de Berliner Dom op. Van verre zie je dit bouwwerk al opdoemen en moet zeggen dat het er echt geweldig uitziet. Ik ben er echt helemaal van onder de indruk en geniet even van het uitzicht .... Mooi gedaan.
Als we besloten hebben niet de Dom binnen te gaan, maar op zoek te gaan naar eten komen we weer bij het Nicolaiviertel uit en we vallen neer bij een italiaan.
Ik ga voor een colaatje en een pizza met parmaham en rucola en San valt voor een andere pizza. Als we hierna verder lopen komen we nog veel meer tentjes tegen. Moet ik maar onthouden voor een volgende keer.
Na het eten kunnen we er weer even tegen aan, en stappen we de straat weer op. Paralel aan Unter den Linden lopen we richting Checkpoint Charlie. Onderweg lopen we tegen het Gendarmenmarkt op. Wauw, je loopt hier gewoon wat rond te dolen (met andere woorden, je loopt twee straten af) en je komt de meest geweldige gebouwen tegen. Heerlijke stad. Stad wordt nog fijner als we tweemaal op de Friedrichstrasse (metrohalte Stadmitte) tegen een Starbucks aan lopen (mjammie, lekkere drankjes toch, dat koude spul, en zulke fijne hangstoelen blijven toch ook niet te versmaden als je een halve stad doorwandeld) en dan te bedenken dat er nog eentje ergens in deze straat zit.... In de omgeving van Checkpoint Charlie bekijken we alle platen die er hangen met foto's en verhalen. Erg indrukwekkend. Word je wel stil van. En dat merk je ook wel een beetje. Toch knap dat deze stad dit zo in ere houdt. Hierna volgen we de muur en plaatsen haar op de plaat en vervolgens lopen we de Topographie des Terrors op. Indrukwekkend. Vooral met een echt deel van de muur aan je achterkant ....
Hierna lopen we naar de Potsdammerplatz en wandelen langs nog twee Starbucksfilialen. maar die laten we nu even voor wat ze zijn.... We gaan nu na het Denkmal fur die ermordeten Juden Europas. Precies 2711 betonnen palen vullen 19704 m2 ... Zie je in Amsterdam al zo'n gedenkteken verrijzen?
Hierna wandelen we verder en komen via de brandenburger Tor en de Bundestag (fotomomentje) weeer bij Berlijn CS uit.
We halen even wat flessen drinken en op het moment dat we op de terin willen stappen merken we dat alle perrons op ons niveau zijn afgezet. Er is blijkbaar iets gebeurd ... we krijgen neit duidelijk wat het is (men mag niets zeggen) maar alles is ontregeld en de Berlijners lijken daar niet helemaal tegen te kunnen. Voor ons geen probleem... we trekken een sprintje richting bus TXT en hoppen in. Mensen achter ons lopen neit door en zo ontstaat er een ontstopping en worden out of de blue twee militairen gesommeerd de bus weer te verlaten. Maar uiteindelijk vertrekken we weer en rijden de gehele Unter Den Linden weer uit en stappen bij Alexanderplatz over op de tram.
Na een relaxmomentje eten we in de buurt en vallen we neer bij een Aziaat die onder andere lekker e sushi heeft, jammie.
foto's volgen later deze week

May 25, 2009

Berlin here we come!

Donderdag 14 mei 2009

Bijtijds stap ik mijn bedje uit. Had ik mij voorgenomen de afgelopen dagen er voor te zorgen dat mijn huisje er een beetje netjes bijstaat, heb ik dat niet echt gedaan. Nu dus snel nog even als een razende door het huis en pak dan mijn koffertje en mijn tas en stap naar buiten.
Allereerst pak ik het boemeltje richting Amersfoort om vervolgens daar op zoek te gaan naar de treinindeling van de internationale intercity. Aangezien ik het zekere voor het onzekere heb genomen, ben ik een trein eerder gegaan. Heb dus meer dan voldoende tijd om mijn zus even te bellen en te vertellen in welk deel van de trein we zitten. Die staat ondertussen ook al op Apeldoorn centraal (ook treintje eerder genomen) en is er net achter gekomen dat daar dezelfde plattegrond als op Amersfoort hangt.... En dat is niet heel handig, aangezien de letters op Apeldoorn precies tegenovergesteld hangen.

Als ik de trein instap krijg ik een berichtje of ik ook koffie wil ... jammie.... ja hoor ... en zo stapt San op Apeldoorn met twee tassen en twee bakkies koffie in en zijn we klaar voor vijfenhalf uur treinen richting Berlijn.


Langzaam trekt het Nederlandse landschap aan ons voorbij en kletsen we vrolijk voort. Al kletsend valt ons hotel. Ik had het eerste contact gelegd, maar San heeft de boeking rondgemaakt. Tot mijn verbazing heeft zij het over een heel andere buurt in Berlijn dan dat ik het heb. Ik check de hotelnaam maar eens even en wat blijkt zij heeft het over Hotel Transit, en ik over hotel Transit Loft ... Wat inhoudt dat zij ook een routebeschrijving van Hotel Transit heeft en niet van transit loft..... Al lachend rollen we Duitsland binnen en als ik bijgekomen ben, bel ik toch maar even richting hotel Transit Loft om te kijken of men ons daar verwacht. En dat doet men.

Nou prima. Is dat in ieder geval geregeld. Ik krijg nog iets mee van de routebeschrijving, maar ga er even van uit dat ik die zelf ook nog ergens geprint heb liggen. Vijfenhalf uur later stappen we uit en staan we op Berlin Hauptbahnhof. Erg groot. Erg relaxt.
We banjeren wat rond (omhoog) om te kijken of we ergens iets van info kunnen vinden over meerdaagse openbaar vervoerkaarten (we zijn zo ontzettend goed voorbereid, haha) en willen vervolgens op een infostalletje afstappen ....

Maar voordat we er op af stappen werp ik er eerst een blik op en laat me geheel in verbazing een die is lelijk ontvallen .... waarop San zich omdraait en heel hard begint te lachen en alleen maar ja kan knikken. Heel gemeen, maar wel heel knap dat je een openbare functie neemt als je ene oog omhoog kijkt en 't andere oog naar beneden en naar binnen, als je een geheel ongelijk gebit hebt en gedeeltelijk roze haar neemt als je gehele omgeving rood is .... We blijven er lachkriebels van krijgen, dus lopen we maar naar de andere kant van het station (he Starbucks) om een ander infostalletje te vinden om meteen verteld te krijgen dat we moeten omdraaien en dat we het winkeltje daar een openbaarvervoerskaart kunnen kopen. Ha blond, volgende keer eerst ff om ons heen kijken.

Vervolgens lopen we naar perron 15 (of 16) om om ons heen te kijken waar we ons kaartje af te stempelen. Aangezien onze trein meteen voor ons neus staat springen we daar maar in zonder het kaartje af te stempelen om vervolgens - terwijl we wegrijden- te zien dat er een afstempelapparaat 2 meter naast ons stond ..... heel handig, haha.

Een paar haltes verder zijn we aangekomen op Alexanderplatz en daar stempelen we eerst even ons kaartje af. Vervolgens gaan we naar beneden om daar de tram te pakken en vier haltes verder weer uit te stappen. De trein is ietwat vol, dus het kost wat moeite (toch wel handig een koffer die je voor je uit kan schuiven) om buiten te komen. Hierna is het peace of cake en staan we 5 minuten later voor de lift die ons naar verdieping drie brengt en ervoor zorgt dat we kunnen inchecken.

Snel checken we in, brengen onze spullen naar onze kamers en wandelen terug naar de tram. We lopen nu naar een halte eerder. Iets verder lopen, maar meer in de richting van waar we heen willen. Bij Alexanderplatz stappen we weer uit en beginnen wat rond te wandelen. Ik weet niet wat het weer in Nederland doet, maar hier is het zonnig en bijna strakblauw.


We krijgen allebei behoorlijke trek, wat op zich niet zo raar is, want het is ondertussen bijna half negen. We zien wel een teken van het nicolaiviertel, maar we zien nog niet zo snel restaurantjes... en de lekere geuren van een groot stuk biefstuk van 't Blockhouse trekken ons wel erg. Niet veel later zitten we aan een heerlijk Argentijns biefstukje (mjammie) met gepofte aardappel en salade...
Hierna zoeken we als gekken naar de juiste opstapplek voor de tram (we zien 'm alleen de verkeerde kant opgaan) om dus maar gewoon terug te lopen naar het station en daar richting hotel te vertrekken.

May 10, 2009

Het is nog niet zo slecht om in Nederland te wonen ...

World's Happiest Places
A new report reveals where people feel most positive about their lives

Where in the world do people feel most content with their lives?
According to a new report released by the Organization for Economic Co-Operation and Development, a Paris-based group of 30 countries with democratic governments that provides economic and social statistics and data, happiness levels are highest in northern European countries.
In Depth: See All 10 of the World's Happiest Places
Denmark, Finland and the Netherlands rated at the top of the list, ranking first, second and third, respectively. Outside Europe, New Zealand and Canada landed at Nos. 8 and 6, respectively. The United States did not crack the top 10. Switzerland placed seventh and Belgium placed tenth.
The report looked at subjective well-being, defined as life satisfaction. Did people feel like their lives were dominated by positive experiences and feelings, or negative ones?
To answer that question, the OECD used data from a Gallup World Poll conducted in 140 countries around the world last year. The poll asked respondents whether they had experienced six different forms of positive or negative feelings within the last day.
Some sample questions: Did you enjoy something you did yesterday? Were you proud of something you did yesterday? Did you learn something yesterday? Were you treated with respect yesterday? In each country, a representative sample of no more than 1,000 people, age 15 or older, were surveyed. The poll was scored numerically on a scale of 1-100. The average score was 62.4.
Why did the northern European countries come out looking so good? Overall economic health played a powerful role, says Simon Chapple, senior economist from the Social Policy Division of the OECD, which put together the report.
While the global economic crisis has taken a toll on every nation, the countries that scored at the top still boast some of the highest gross domestic product per capita in the world. Denmark, which got the highest score, is not only a wealthy country, it's also highly productive, with a 2009 GDP per capita of $68,000, according to the International Monetary Fund. The United States' GDP per capita, by contrast, is $47,335. Though the U.S. got an above-average score of 74, it did not break the top 10.
Wealth alone does not bring the greatest degree of happiness. Norway has the highest GDP per capita on the list — $98,822 — yet it ranked ninth, not first. On the other hand, New Zealand's happiness level is 76.7 out of 100 on the OECD list, but its 2009 GDP per capita is just $30,556.
According to a 2005 editorial, published in the British Medical Journal and written by Dr. Tony Delamothe, research done in Mexico, Ghana, Sweden, the U.S. and the U.K. shows that individuals typically get richer during their lifetimes, but not happier. It is family, social and community networks that bring joy to one's life, according to Delamothe.
The OECD data shows that another important factor is work-life balance. While Scandinavian countries boast a high GDP per capita, the average workweek in that part of the world is no more than 37 hours. In China, which got a low score of just 14.8, the workweek is 47 hours and the GDP per capita is just $3,600.
Low unemployment also contributes to happiness. "One thing we know for sure," says the OECD's Chapple, "not having a job makes one substantially less satisfied." Denmark's unemployment rate is just 2 percent, according the C.I.A.'s World Factbook. Norway's is just 2.6 percent. The Netherlands: just 4.5 percent. Many economists concur that a 4 percent unemployment rate reflects a stable economy. The U.S. unemployment rate is currently 9 percent.
In Depth: See All 10 of the World's Happiest Places