For Men Only

Normaal gesproken doe ik niet veel met van die rondstuurmail, maar deze kreeg ik van Anna en na al mijn blonde acties lately kon ik wel een lachertje gebruiken, dus bij deze... alleen voor mannen!

2-daagse CURSUS VOOR MANNEN

Alleen toegankelijk voor mannen!

Let op: vanwege de complexiteit en moeilijkheidsgraad van de lessen, zal elke cursus maximaal 8 cursisten accepteren.

De cursus is verdeeld over 2 dagen en zal de volgende onderwerpen omvatten:

DAG 1

HOE GEEF IK DE PLANTEN WATER

Stappenplan en diavoorstelling

TOILETROLLEN- GROEIEN ZE ZELF WEER AAN?

Groepsdiscussie

VERSCHILLEN TUSSEN DE WASMAND EN DE VLOER

Oefenen met verschillende soorten wasmanden (visualisatietraining)

IS HET GENETISCH GEZIEN MOGELIJK STIL TE ZITTEN ALS ZIJ FILEPARKEERT?

Rij-simulator

DE AFSTANDSBEDIENING

De afstandsbediening loslaten: telefonische hulplijn en diverse praatgroepen

HOE KAN JE DINGEN VINDEN

Training in het zoeken op de goede plek in plaats van schreeuwend het hele huis overhoop te halen.

Open forum

DAG 2

LEGE MELKPAKKEN: KOELKAST OF PRULLENBAK?

Groepsdiscussie en rollenspel

BLOEMEN MEEBRENGEN VOOR HAAR IS NIET SCHADELIJK VOOR JE

PowerPoint presentatie

ECHTE MANNEN VRAGEN DE WEG ALS ZE VERDWAALD ZIJN

Waargebeurd verhaal van de man die het eens probeerde

DE VAAT/ SERVIESGOED: VLIEGEN ZE ZELF NAAR HET AANRECHT/ AFWASMACHINE? Debat met enkele experts

BASISVERSCHILLEN TUSSEN JE MOEDER EN JE PARTNER

Praktijkles en rollenspel

HET IDEALE WINKELMAATJE ZIJN

Ontspanningsoefeningen, meditatie en ademhalingstechnieken

BELANGRIJKE DATA ONTHOUDEN & BELLEN ALS JE LATER THUIS KOMT

Neem agenda / PDA mee naar de cursus

LOSLATEN: ERMEE LEREN LEVEN DAT JE TOCH NOOIT GELIJK HEBT

Persoonlijke begeleiding mogelijk

Stuur dit zo snel mogelijk door, des te sneller kunnen we starten!

Val Bob de Jong en val Samuel Schwarz

Dit wil ik jullie niet onthouden, de laatste post over Heerenveen afgelopen weekend.

Ik kwam namelijk op nos.nl onderstaande filmpje tegen. Het begin is eigenlijk een korte samenstelling wat er allemaal mis ging bij de nederlanders. Moet zeggen dat ik Valkenburg een beetje gemist heb, en wellicht meer, maar dit filmpje gaat mij dan ook voornamelijk om de val van Bob de Jong (00.47) en de val van Samuel Schwarz (01.20) (zou het dan toch aan Berlijn liggen, of is het toeval?). Al was het in het laatste geval alleen al omdat ie volgens mijn lieve zus zo'n verbaasd gezicht trekt (heb dat nog niet helemaal kunnen ontdekken, maar daar kijk ik nogwel een keer naar). De springende coaches blijven ook wel grappig. Want hoewel dat voor mijn (lees: rechterkant van mijn)neus gebeurde (redelijk letterlijk) heb ik dat toch een beetje gemist door alle schrik en consternatie voor links van mijn neusje. Hahaha.

Link: http://player.nos.nl/index.php/media/play/tcmid/tcm:5-354756/

Laurens van Lieren on the road

Hoewel ik schaatsen een geweldige sport vind om te bekijken en ook Formule1, wielrennen, schansspringen en atletiek mijn interesse hebben, is mijn grote liefde nog steeds de paardensport. Ik kijk het weinig, ik doe het nog minder, maar als ik het zie, leef ik helemaal mee.

Voor degene die dat ook hebben, kijk dan mee met Laurens van Lieren on the road. Een 26-delige serie over Laurens op weg naar Peking. Klik op de titel voor de eerste aflevering en op de link voor meerdere afleveringen!

link: http://www.sport.nl/osbeijing/laurensontheroad/

Uit de oude doos:Tobias Schneider

Terwijl ik op zoek was naar foto's voor bij de stukjes tekst over het weekend in Heerenveen, Thialf, kwam ik deze foto tegen. Vond 'm persoonlijk erg grappig. Waar zou ie nou precies naar kijken, of zit ie met z'n gedachten echt heel ergens anders?

foto van Lars Hagen, www.desgphoto.de

Thialf dag 3. De bal is rond en het ijs is glad

Ontbijtlucht

Deze morgen konden we heerlijk lang uitslapen. Geen B-groep (dat was dan wel weer bijzonder jammer) en geen rij om in te staan omdat we staanplaatsen hebben. Helaas is er vandaag bijzonder weinig te beleven, maar al zittend zullen we ons prima vermaken. Terwijl we rustig wakker worden en gaan douchen, blijft het ook in de kamers om ons heen heerlijk rustig. De schaatsers slapen blijkbaar ook uit!

Als we dan uiteindelijk toch naar beneden lopen, blijkt de beslissing om een yochurtje op de kamer te eten voor mij geheel geen slechte beslissing. De warme walmen van gebakken spek en eieren komen ons in grote vlagen tegemoet. Mijn maag is me dankbaar dat we daar niet gaan hangen. Wel gaan we buiten hangen!

Buiten stukje wandelen langs de golfcourse

De omgeving van het hotel doet ons erg vakantieparkachtig aan. Niet in de laatste plaats door de golfcourse die tussen de huizen doorslingerd (jammer dat we geen fototoestel bij ons hebben, met al die harkjes en zo hadden we best een grappige fotosessie kunnen maken, haha). We kijken naar het nieuwe huis van Sven (nou ja, of iets dergelijks, hij vertelde zelf dat het hier ergens stond, maar precies weten doen we het ook niet) en naar de appartmenten van de DSB schaatsers (en dat weten we wel zeker). ook groeten we de halve buurt die al buiten bezig is in de tuin of de hond uit laat of zelfs al een balletje aan het slaan is. Ook halen we een enkele kat aan die op ons afgesprongen komt of ons volgt.

Zelfs na deze actie is het nog geen tijd voor lunch of Thialf, dus bellen we mijn zus en zetten haar opde luidspreker.Zo kletsen we nog een half uur en besluiten dan nog heel even wat te eten en te hangen en pakken dan onze spullen om naar Thialf te kruipen. Als we door de prikkelbosjes willen kruipen, wil daar net Beorn ook met de fiets doorheen, maar die is zo vriendelijk via een kleine omweg te gaan (elkaar passeren geeft alleen wat doornen in ieders bil) zodat wij veilig onze weg kunnen vervolgen. Bij Thialf wandelen we in een keer door naar onze zitplekken op rij een en vallen neer. We zitten niet helemaal perfect, maar goed zat. Ik hang Schwarz nog even uit en Tucker/George houden we nog even vast. Lang twijfelen we of we Tucker of Joji zullen roepen, maar na wat halfslachtige pogingen houden we er mee op. Dan heb je toch net nog een extra stem nodig om de afstand te overbruggen. Gelukkig wordt deze gedachtengang onderbroken. nadeeltje is dat dit is door Rene Becker... Again... en weer hetzelfde repertoire....

Grote deceptie

Dan begint eindelijk de 1000m. De vrouwen trappen weer af. We moeten nog een beetje wennen aan het feit dat we zitten (wel relaxt, maar het kijken over de baan is toch net anders, net als de sfeer) en we nog even nadenken over wat we straks met spandoek voor Schwarz doen maar we krijgen natuurlijk wel een aantal goede ritten goed mee. Zo rijdt Van Deutekom een geweldige race en zo ook Anni Friesinger. Het is even kijken wanneer je kunt gaan staan en zo, maar flink met de pompoms schudden kan natuurlijk altijd! Terwijl wij dus vrolijk aan het schudden zijn komt er opeens op orkaankracht een aanmoediging voor Elli (Ochowicz red) voorbij die zijn weerga niet kent. We maken ons enigszins zorgen over wat er over ons heen komt bij Shani Davis of Kip Carpenter...

En dan komt de mannen 1000m. Ik leef voornamelijk uit naar de zesde rit, maar tot die tijd vermaken we ons prima met wat Noren en Russen. Als de zesde rit is aangebroken, zijn we klaar om met het spandoek te wapperen. Maar Samuel (Schwarz red) gaat te snel uit zijn bocht (zoals ie het zelf zegt) om snel te wisselen en stapt dan op een blokje. Ontzettend jammer en balen en we stoppen het spandoek snel weg... Dat komt nog wel. Gelukkig krabbelt ie snel op, en maakt hij zijn race af. In zijn uitrijronde wapperen we nog een beetje met het spandoek. Jammer dat hij in zijn val Dimitri Lobkov (ook een van mijn favo's) gehinderd heeft en dus gediskwalificeerd wordt.

Mooi uitzicht op de 100m

Vanaf waar we zitten hebben we een mooi uitzicht op de 100m. Van te voren dachten we dat we slecht zouden zitten, maar eigenlijk heb je een mooi zicht op hoe de schaatsers versnellen. Zo begint Kato helemaal niet snel, maar haalt hij iedereen in na zo'n zeventig meter. En gaat Wolf eigenlijk vanaf de streep op kop. Nou ja, verder weinig over te vertellen, het viel ons in ieder geval alles mee.

Hoeveel ritten... vier?

We hebben ons er al enige tijd over lopen verbazen, maar als dan de teampersuit eindelijk begint, blijkt dat er daadwerkelijk maar twee ritten per sekse van start gaan. Terwijl het in het stadion toch best leuk is om te volgen. Ik heb net een drankje wat wat zurig is achterover gegooid en voel me per direct echt beroerd, dus ik kijk wat glazig naar de vrouwen die voorbij rijden. Het enige wat mij echt opvalt is dat kaykan hele stukken vooruit geduwd moet worden door haar teamgenoten. Niet dat dat verbazingwekkend genoemd mag worden, aangezien zij soms al moeite met de 1000m lijkt te hebben.

De mannen zijn nog best spannend, vooral omdat nederland een tijd moet zetten. Maar aangezien nederland een goede tijd zet is de tweede rit een stuk minder interessant.

Nogmaals, ik snap niet waarom er niet meer ritten werden gereden. Als Nederland zo'n stuk opschuit in het klassement, dan had een land welke vijfde of zesde staat ook nog wel behoorlijk had kunnen opschuiven.

Meteen nadat de Noren geschaatst hebben, schuift Mikael Flygind-Larsen naast ons aan om bij zijn vriendin en een van de ouders te hangen en even bij te kletsen. Het is dan ook vaag om degene die wordt opgeroepen om op het podium te staan voor de prijsuitreiking eigenlijk gewoon naast je zit.

Op het podium kan Sven Kramer het niet laten om in het achterwerk van Ivan Skobrev te knijpen. Te grappig om te zien, vooral omdat er minimaal een aantal man daarna wat ongemakkelijk op een te klein podium staat. Tsja, Sven blijft erg fout, maar ook erg grappig. Ondertussen is Denny Morrison op weg naar mer om zijn bloemen bij haar af te leveren.

Tour de winnaars

Hierna wordt het ijs geleegd voor een ronde van de winnaars. Alleerst woren zij op het podium gehuldigd, en daarna mogen ze plaats nemen in een soort van motor of in de cabrio (voor de team persuit). Het idee is aardig, maar had best een ronde korter gemogen, en had toch alsjeblieft We are the Champions eerst ingezet, in plaats van Abba. Dat is toch het ultieme winnaarslied (of ben ik als Ajax fan nou bevooroordeeld, hahaha, good old times). Als Sven even voor ons stil stat gaat ie nog even flink aan de flirt met de vriendin van Flygind-Larsen.... Is ie toevallig een beetje jaloers omdat deze zo'n knappe vriendin heeft? Als Havard Bokko vervolgens naar de vriendin van de vriendin een knuffel gooit, loopt deze meer dan rood aan ....Hierna is het tijd om Thialf gedag te zeggen en richting Heidehof te gaan voor het avondeten.

Das ist Schwarz

Na de 100m komt Samuel Schwarz voorbij gelopen. Als hij bijna bij ons staat draait hij in eerste instantie om, maar komt daarna als nog langsgelopen om zijn banner te bekijken. Hij verteld dat het zijn eerste echte banner is en dat hij er blij mee is. Verder vertelt hij nog iets over de val en dat hij beter hier kan vallen dan in Nagano (mee eens ook al is het jammer voor mij) en neemt dan in het Nederlands afscheid van ons. Een stukje verderop neemt Eef nog even een foto van hem. Hij weet daar nog steeds mijn naam en vraagt dan ook of die voor mij is... Ehm ja, blijkbaar, hahahaha. Mijn naam weet ie dus voorlopig nog wel. Vraag is of dat nou echt positief is.

Een jammerlijk einde van het weekend

Nadat we even rustig in onze kamer hebben gehangen gaan we weer naar beneden voor het avondeten. In het restaurant is het ongelofelijk warm en de kaart is duur en het eten niet echt bijzonder. De kamer in de heidehof mag beter zijn, maar ik mis het eten van Haje.

Als ik een paar happen eten naar binnen heb kunnen krijgen gaan we terug naar de kamer om wat tv te kijken. Uiteindelijk besluiten we ook nog even een drankje in het centrum te doen. Maar eenmaal in het centrum zijn we ook zo weer weg. Cafe Bak zit vol met stomdronken locals. Niet echt mijn ding. Een paar leuke locals, wat schaatsers en wat fans is leuk als afscheid, dronken locals die zich doorde hele toko gooien niet. dan maar een drankje in onze "thuis"bar unter Wetter. Gezellig met twee Lee's, hahahahahahhahha

Foto's: http://www.meijco.nl/ en foto van Samuel Schwarz: Evelien

Thialf Dag 2. Thialf we are still going strong

Bijzonder irritante maag

Als ik wakker word weet ik dat het fout is. Fout met mijn maag. Ik heb nog uren liggen draaien met krampen en napijnen. Niet leuk. Erger nog, ik baal als een stekker. Het leek zo'n relaxt weekend te worden en nu heb ik al de helft van de tijd pijn en een beroerd gevoel. Ik sta, ondanks dat we lang in het bedje kunnen blijven liggen, redelijk vroeg op en ga douchen. Ook probeer ik wat te eten en te drinken, maar het is geen groot succes.

Toch wil ik per se naar Heerenveen, zet mij erover heen en stap in de auto bij Anna. Mijn maag gaat dit weekend niet verpesten. En hetzelfde geldt voor de sarcoidose.

Vanaf Apeldoorn rijden we eerst even langs de pomp en slaan dan af richting Heerenveen. Richting hotel Heidehof.

Checking in

Nadat we geparkeerd hebben stappen we binnen en checken in. De man voor ons heeft een bevestiging in zijn hand, maar men kan de kamergegevens niet zo snel vinden. Ik maak me even kort zorgen, maar zodra ik mijn naam zeg komt alles goed en krijg ik meteen bevestiging dat we vanaf drie uur welkom zijn. De tassen en zo kunnen we daar achterlaten. Die worden op de kamer gezet. We kijken even rond en lopen dan richting Thialf. Vandaag hebben we het geluk dat we via de hoofdingang naar binnen kunnen. Denk ook niet dat ik anders gegaan was, want in de rij staan was geen optie geweest.

Gelukkig staan we weer op onze oude vertrouwde plek en hangen we de banners voor Jeremy Wotherspoon, Joji Kato en Tucker Fredericks op. Geen Schwarz spandoek vandaag, want hij rijdt vandaag niet. Wel wapperen we geregeld met een Canadeze vlag.

Tot ons grote geluk draait Rene Becker weer hetzelfde programma af. In een iets andere volgorde, maar toch. Geen volkslied vandaag. Vind toch dat men dat eigenlijk elke dag moet doen. En als je het Nederlandse niet mag doen, doe dan het friese of zo, ik hum wel vrolijk mee.

Ready...... Go!

En dan begint het hele spektakel. Ik geloof dat ik al dat wachten wel gehad heb. Al dat geduw en gedrang. Ik geloof dat ik meer gemaakt ben voor de wat rustigere buitenland wedstrijden. maar al het geweld op de baan blijf ik geweldig vinden. Heerlijk om die snelheid te zien. Het ogenschijnlijke gemak waarmee het allemaal gaat. Het kapot gaan, het herstellen, het verliezen en he winnen. Ik word er nog steeds jaloers om, zou dat ook willen kunnen. Nee, mischien is dat niet waar, maar ik zou het wel een keer willen ervaren. Met ruim 45 kilometer per uur over het ijs te scheuren.

Terwijl ik daar nog wat over napeins gaan de eerste ritten 500m vrouwen van start. Ditmaal wordt er weer een nederlandse uitgeknald.

Met z'n vijven zitten we ons al een ritje of wat te ergeren aan het geflits van wat nepfans die niet begrijpen dat het niet handig is zo vlak voor de start. En de starter zegt niets en fluit zelfs af. Stomme doos.

Voordat we de ergenis helemaal vergeten zijn, is ook Jenny Wolf over de finish en heeft ze met glans de beker met de grote oren binnen gehaald. We besluiten de fans uit ons hoofd te zetten en juichen en klappen voor haar.

Hierna gaan de snelle mannen op de 500m van start. lang lijkt George (Joji Kato) deze ronde te winnen, totdat Jeremy Wotherspoon aan de start (en finish) verschijnt. Kato wordt verbannen naar de tweede plek.Lobkov (waar ik ook groot fan van ben) is derde en lijkt helemaal blij. In ieder geval, ik heb hem nog nooit zo veel zien lachen en stralen. Lief en leuk.

De 1500 meter vrouwen gaat in een flits voorbij. Palien van Deutekom wint, en Ireen Wust komt er rap achteraan. Rest van de vrouwen laat een beetje verstek gaan. Anni zit aan de blaasonsteking, Cindy Klassen heeft een knieblessure (haar zus is weer okay) en ook Christine Nesbitt is niet fit.

Meest vage 5000m

Aan het einde van de dag volgt de meest vage 5000m die ik denk ik ooit gezien heb. Allereerst herkennen we in Roger Schneider de vage van de kroeg van vorige keer. Het duurt wat rondjes maar dan weten we het zeker. Hmmmm... Vervolgens ergeren we ons aan het kuddegedrag tijdens de rit van Tobias Schneider (wat natuurlijk wel leuk voor hem was) en het toppunt is het feit dat Bob de Jong flink onderuitgaat. In eerste instantie schrik ik, maar als ik zie hoe hij valt moet ik stiekem toch wel heel hard lachen. En zo staan er dus in Thialf vijf meiden die hun lachen neit kunnen inhouden, terwijl de rest meevoelt met Bob de Jong. Behalve onze favo steward, die komt ons even steunen in onze mening. Altijd fijn om te weten dat je medestanders hebt (En nog eentje, want een wel zeer bekende 5- en 10 km specialist verklaard een aantal uren later tegen een ander welbekend allroundschaatser.... 'dus ik zeg tegen Bob, tsja Bob, dit kun je dit keer niet gaan aanvechten' )... Al grinnekend verlaten we Thialf en kachelen door richting Heidehof. We krijgen kamer 105 (tegenover de Finnen) en geven door dat er zo nog drie meiden komen. Of ze die even kunnen doorsturen. Even later kloppen er drie meiden op de deur en vertellen dat ze meteen werden doorgestuurd en bespringen vervolgens onze badkamer en spiegels om zich ook klaar te maken voor Buurman.

Bij de Buurman

Als iedereen klaar is met tutten, gaan we richting de Buurman. Op zich heb ik wel trek, maar voel me uiterst beroerd. Is dan ook een beetje lastig kiezen wat ik ga eten. Uiteindelijk kies ik voor een salada. Meestal krijg je bij een kleine versie net niet genoeg voor een lunch, dus ik besluit voor de grote versie te gaan. En groot is ie! Het is een compacte massa, met een groot stuk rauwe tonijn opeen heel groot bord! Iedereen ligt in een deuk, inclusief ik. Er is echt no way dat ik dat op ga krijgen!

Maar gelukkig kom ik halverwege, al heeft de rest het bordje (dan wel zonder sla) schoon leeg. Hierna gaan we terug naar het hotel om daar nog een borreltje na te nemen. De bar is eng leeg (toch anders dan een welbekende bar in Berlijn, haha) op twee welbekende schaatsers van TVM na (hier werd dan ook de legendarische opmerking over Bob de Jong gemaakt).We drinken nog twee drankjes, lachen eens vriendelijk in de richtng van een verdwaalde schaatser al we naar boven wandelen ,grinneken tegen de deur van de Finnen en gaan heerlijk slapen met de wetenschap dat de deuren van Thialf morgen laat voor ons open gaan!

Foto's: http://www.meijco.nl/ en Evelien

Thialf dag 1. In de rij staan en zitten met kramp

On the road again....

Vanmorgen eindelijk eens niet bijzonder vroeg uit bed, maar een beetje uitslapen. En dat kan geen kwaad.

Het werk vergt zijn tol. Al enkele weken ben ik misselijk en kamp ik met irritante kleine lichamelijke klachten. Niet ernstig maar irritant. Op donderdag ben ik zelfs na de middag weg gegaan om te gaan slapen, hoeveel gekker moet het worden?

Maar vrijdagochtend sta ik voor mijn gevoel fris en fruitig op en heb ik geen last van mijn maag. Wordt helemaal mijn weekend, wooohooo!

Iets voor twaalven verlaat ik mijn huisje en vertrek richting Amsterdam Muiderpoort om de trein richting Lelystad te nemen. Na de overstap op Weesp rijd ik in een keer door en vlak voordat ik in Lelystad aankom belt Anna dat zij er ook al is.

Wherever you go, go Texaco...

We stappen snel in de auto en rijden verder. Omdat we allebei erg nodig naar de wc moeten stoppen we bij een Texaco. En gelijk hier lope nwe weer recht in een vage situatie. Terwijl we naar binnenlopen zien we dat er voornamelijk mannen in de Texaco staan. Van die werklui. We besteden er niet veel aandacht aan en lopen verder. Samen lopen we de vrouwenwc binnen. Net op eht moment dat Anna zegt dat zij wel even in het voorstukje op mij wacht, zie ik dat er geen deur zit tussen het voorstukje en de wc.... Ik schiet in de lach en wijs haar er hikkend op. Vervolgens moet Anna dus de wc weer uit en staat midden in de Texaco tussen alle mannen die naar haar lopen te staren. Tegen de tijd dat ik van de wc af kom zie ik dus een mannetje of 15 in het centrale deel staan en Anna die heel geinteresseerd het gehele drankassortiment in de koeler loopt te bekijken. Al grinnekend ruilen we van plek en maken daarna snel dat we wegkomen... Pffff echt weer iets voor ons... Ruim 30 ogen die ons aanstaren....

Snel stappen we weer in de auto en scheuren verder richting Heerenveen. Onderweg komen we nog vier tankstations tegen en we belsuiten meteen de volgende keer een volgende te nemen. Geen Texaco meer voor ons, hahahaha.

Oranje staat vooraan in de rij....

Nadat we zijn uitgelachen komen we aan in Heerenveen. Het duurt nog uren voordat het gaat beginnen, maar toch staan er al belachelijk veel mensen in de rij. Blugh. We sluiten achteraan en doen onze mutsen op. Het regent. Na verloop van tijd mogen we richting de trappen. Daar staan we ook weer eindeloos te wachten en is er een gekke oranjefan die wild met haar muts met belletjes loopt te zwaaien. En ik maar hopen dat mijn brilglazen verzekerd zijn. Terwijl men nog een beetje nakletst over een lekkage op West (waardoor we toch niet anderhalf uur van te voren naar binnen mogen maar een uur van te oren) horen we dat Merdeka op een strategische plek staat om goed binnen te komen en zien we Eef enmadelon twee rijen achter ons staan. Het wild met haar muts zwaaiende mens blijft maar ronddraaien en draait mij zo een ij extra mee naar voren en ik blijf vlak achter haar als we naar binnen mogen. Er volgt een sprint van allemaal mensen (gelukkig na het trap deel) en een minuut later staan we spandoeken op te hangen en pompoenen uit te delen... relaxt! precies bij het trappetje! Wederom het wordt ons weekend!

George op z'n kop

Als we geinstalleerd zijn en staan komt een van de stewards voorbij om spandeoeken te checken. Schwarz doet hem niet veel (is ook niet echt een bijzonder spandoek) maar het spandoek van Tucker/George (=joji) wekt wel een vraag op. Waarom staat die naam op z'n kop .... Waarop mijn antwoord wel weer blijk geeft dat het blonde gebeuren heeft ingezet..... Want dan kun je 'm omdraaien (ehm sorry, je kunt niet altijd briljant zijn, haha).

Net op het moment dat we ons beginnen af te vragen of we straks het volksled mogen meezingen begint Rene Becker te zingen. Alhoewel ie er best lief uitziet op dat podium lijkt het geheel niet echt aan te slaan. Niet bij ons in ieder geval.

Let the games begin!

En dan is eindelijk het moment aangebroken dat wij vals mogen meezingen met het volkslied. Heerlijk. Eigenlijk zou dit elke dag gedaan moeten worden. Goed voor de vaderlandsliefde en het eergevoel.

Tijdens de 500m vrouwen doet vooral Marianne Timmer het goed. Annette Gerritsen eindigt net na haar. En natuurlijk doet Jenny Wolf het ontzettend goed. Ondanks dat ze aangeeft dat ze erg moe is, verslaat ze iedereen met grote cijfers. Erg knap en ook leuk voor haar. Ook Kaykan eindigt bovenaan.

Dan de 500m mannen. Natuurlijk zijn we erg voor de mannen van wie een spandoek bij ons hebben Tucker Fredericks heeft dit keer neit zijn weekend in Heerenveen (terwijl hij hier vaak wel goed rijdt) maar Joji Kato en Jeremy (still kicks butt) Wotherspoon doen het geweldig. En Joji kan ook wat Mika Poutela kan... Net als de scheidsrechter Mika eindelijk naar de startstreep heeft gekregen. Helemaal geweldig. We liggen in een deuk.

De 3000m vrouwen is zo waar spannend. Meestal verveel ik mij stierlijk tijdens deze afstand, maar deze keer is het goed te behappen. Vooral Ireen Wust verbaasd mij. Op een plezierige manier! Helemaal goed.

De 1500m verloopt niet helemaal zoals wij het wensen. Komt voornamelijk doordat Shani Davis wint en de rest van onze favo's wat achterblijft. Al zijn we erg blij met Denny Morisson.

Ondertussen begint mijn lichaam zich te roeren. Ik merkte al dat ik benauwder werd, maar dat was de vorige keer ook al. Maar opeens verkrampt mijn hele borstkast en beneemd me het ademen een beetje. Volgens mij is het buitenhangen, al oververmoeid zijn, een hele dag staan en de sarcoidoseeen niet al te fijne combi.

Schijn er even een lichtje bij....

Na afloop kletsen we nog even bij (wat een onzin dat Essent de WK's en zo dichterbij wil brengen, ze blijven onbereikbaar, duur en commercieel) en rijden in een strak afgesteld tempo richting Apeldoorn. Omdat het hotel werd afgebeld slapen we bij mijn zus. In Apeldoorn moeten we alleen nog even op zoek naar de sleutel. En die ligt ergens waar het bijzonder donker is. Gelukkig brengt het fietslampje uitkomst en sluipen wij als dieven in de nacht naar binnen en drinken nog een kop thee voordat we in onze bedjes duiken.

foto's van Evelien

Dansen met of beter gezegd voor Margriet

Kom net terug van CardioStriptease. Blijft altijd een leuke cardioles, maar het is toch wel even wennen als er opeens een camera voor de kleedkamer van de sportschool staat en er twee meiden van de Margriet (je weet wel, dat tijdschift dat thuishoort in rijtje Libelle, Viva etcetc) naast staan om te filmen voor een special op hun site. Whoohoops.
Maar ja, niets aan te doen, kleding aan (was al aan, want had al half uur krachttraining gedaan) en de sportzaal in en zwaaien met de heupen, schudden met de borsten en een beetje spannend kijken...

Proest... ik geloof niet dat ik aanleg heb om sexy te kijken... nog steeds niet na al die lessen die ik al gevolgd heb... Net als sensueel bewegen op muziek niet echt mijn ding is! Maar gelukkig heb ik dit stukje al een keer eerder gehad en kronkel ik vrolijk een deuntje mee met Kylie's Slow.
Gelukkig volgt de camera de meid van de Margriet en kruip, rol, draai en kronkel ik aan de andere kant van de zaal. Na een uurtje zit het erop. Terwijl de meiden van de Margriet het geheel afronden, kletsen wij in de kleedkamer verder. Weet niet of de anderen nog aan een vragenvuur onderworpen zijn, maar ik ben lekker naar huis gegaan. Genoeg geweest, volgende keer weer!
Mocht ik ooit het filmje zien, dan redirect ik er wel even heen!

Interview met Sven Kramer

Vorige week was er in slash via de Telegraaf een chat met Sven Kramer.
Hieronder de link.....
http://www.telesport.nl/3274057/_Integraal__de_chat_met_Sven_Kramer___.html?p=5,1

Had ik toch maar mijn adres moeten doorsturen, want Sven stuurt niet alleen naar Doutzen Kroes een kaartje, maar naar iedereen die het adres via de chat doorgaf... verder ging het over wedstrijden, schaatsen, masseurs en nog veel meer. Leuk half uurtje live met Sven.

info: www. detelegraaf.nl

Fletcher hotel Heidehof te Heerenveen is onze thuishaven (naast Thialf natuurlijk)

Gisteren kregen we dus het nieuws van de verzakte riolering in het Haje hotel te Heerenveen. Bijzonder balen. Gelukkig zag het hotel (Iselmar) in Lemmer er geweldig uit, met leuke sitekicks (sportmasseur, turks stoombad, sauna en zo altijd fijn na een dagje World Cup Finals) maar toch heb ik geprobeerd nog iets anders te pakken te krijgen. In de twee uur erna kwam ik vanalles tegen. Bij de boer op het erf, bij de plaatselijke bewoner in Joure en op diverse reservelijsten in Wolvega en Joure.

Maar uiteindelijk toch maar geboekt bij Fletcher hotel Heidehof tegenover Thialf. Allereerst voor zondagavond op maandagochtend (we moeten het schaatsweekend toch relaxt afsluiten in Heerenveen). Op de reservelijst terecht komen voor de andere dagen was helaas niet mogelijk. Na nog even wat verder kletsen (toch even vertellen over de verzakte riolering van hun concurrentie en dat wij het nooit bij hen proberen omdat zij altijd vol zitten met schaatsers) komt de receptionist (of welke functie hij precies heeft) tot een compromis. We staan niet op de wachtlijst voor een hotelkamer, maar ze bellen als er onverwacht iets vrij komt.... voor vrijdag twee uur in de middag. Daarna zijn de kansen verkeken.

Niet geheel onverwachts ging vanmiddag de telefoon dat we ook van zaterdag op zondag er terecht kunnen. Relaxt!!!!!!!!!! Nog langer slapen op zondag. We hebben tenslotte zitplekken en we kunnen er rollend uit bed heen!

De vrijdagavond kunnen we er helaas niet terecht, maar dan slapen we bij mijn zus in Apeldoorn. Zaterdag begint het toch niet vroeg (toch.... er is toch geen B groep tijdens de world cup finals..?Al ozu dat overigens wel leuker zijn) dus dan komt het ook goed... en dan op zaterdag na het uiteten in de stad kunnen we lekker naborrelen bij de Heidehof.. en dan lekker naar ons bedje... hmmmmmm. Zie het helemaal zitten!

Enneh, ik heb het nu wel gehad met de tegenslagjes. Dus de rest van de week gaat gewoon zen en relaxt!

PS: welke gekken lopen er overal te op het internet te posten dat je al twee a drie uur van te voren in de rij moet staan, zo zorg je er wel voor dat het chaos gaat worden! Stelletje smartasses!

Bijzonder vaag en redelijk jammer (Thialf en Heerenveen, deel 1)

Toen ik vanmorgen thuis kwam van de fitness had ik twee gemiste oproepen. Helaas nog steeds mijn voicemail niet terug laten plaatsen, dus geen berichtje. En de mailbox ook leeg.... nou ja, het zal wel niet belangrijk zijn. Boy I was wrong.

Het was geen zaak van leven en dood belangrijk, maar wel iets wat als bijzonder vaag en redelijk jammer(or the other way around) bestempeld kan worden. Het Haje hotel in Heerenveen is namelijk per direct gesloten omdat de riolering verzakt is en een gevaar voor de gezondheid vormt (of iets dergelijks). De lijn was na dit bericht even stil en het meisje aan de telefoon begon direct met allerlei excuses over hoe vervelend het was zo vlak voor het grote weekend in Heerenveen en dat alles overal in de omgeving al vol zat en blablabla.... Tsja...

Om het geheel nog wat flauwer te maken had ik vanmorgen onze kamers in het Haje in Joure gecanceld omdat het een week van te voren wel duidelijk was dat alles goed zat.... Vier uur voordat ik de eerste voicemails hoorde! Grrr.. en natuurlijk zit alles nu al vol. Beetje jammer en wijze les voor volgende keer... dan houd ik meerdere kamers langer aan.

Goede nieuws? Gaat vast nog wel komen, een verhaal vol met ons nieuwe hotel (en het hotel voor zondagavond).

PS: heb vandaag nog wel een spandoek geverfd... ondanks alle bad vibes die rondwaren. Ik heb in ieder geval nog zwarte verf voor minimaal 20 spandoeken over, dus wie wat wil lenen?!?

Op weg naar Heerenveen..

Nu al naar Heerenveen? Nee, natuurlijk niet. Ik zit nog lekker thuis van een geweldig zonnetje te genieten. Maar afgelopen week hadden we het geluk dat ik op de Thialf site keek terwijl er net nieuwe zitplekken werden geplaatst... en precies voor de zondag...

En op zondag willen we zitten, want dan hebben we het waarschijnlijk al wel met Thialf en alle gekke, duwende, in je oor gillende mensen gehad.

Eergisteren kreeg Anna de kaarten al binnen. We zitten op rij een.... en nu vragen we ons af... is dat helemaal vooraan of helemaal achteraan?

Anyway, we zitten die dag tenminste en met heel veel geluk zitten we echt op de eerste rij.

Mocht je dus nog op zoek zijn voor kaartjes Heerenveen - Thialf de World Cup finales op zondag, let us know, we hebben twee staankaartjes over!

Rondje Amsterdam-Oost

Terwijl mijn vingers nog nump zijn van het wandelen in de koud, laad ik maar snel een aantal foto's op die ik net genomen heb.

Altjd als ik naar mijn werk fiets,bedenk ik mij dat ik mijn camera mee moet nemen... want de zon komt altijd zo mooi op in de oude ramen van de Amsterdamse grachtenpanden aan de Amstel waar ik langs rijd. Elke ochtend vergeet ik het en ik vind het ook een beetje raar om als een soort van toerist midden op een drukke brug stil te gaan staan en foto's te nemen (okay, wellicht dat ik het binnenkort nog wel een keer doe). Ook op een zaterdagse ochtend met je camera op pas gaan voelt wat raar, maar aangezien ik toch een wandeling moet maken kan het geen kwaad het maar gewoon te doen. Het is tenslotte kraakhelder en precies nul graden...

Het mag dan nog geen tien uur zijn, bij De Ponteneur staan de stoeltjes al in het zonnetje voor als men een kopje koffie buiten wil doen (je verbaasd je soms hoe vroeg in het jaar hier al mensen zitten). Op het menu staan weer alemaal lekkere versigheden. Als je geen probleem hebt methet risico te lopen op een wat vage stoel plaats te moeten nemen (de charme van dit cafe/restaurant is dan wel het bijeengeraapte zooitje spullen, als je op een lage of diepe stoel terecht komt kan eten toch wat lastiger worden) is het een aanrader hier een keer neer te zakken.... (http://www.ponteneur.nl/)

Omdat ik wat spullen van de Hema nodig heb, loop ik hier niet rechtdoor naar de Albert heijn, maar ga ik links af en loop langs station Muiderpoort. In eerste instantie werd dit station geopend in 1896, maar na een grondige verbouwing (het spoor ging omhoog en werd uigebreid) werd het wederom heropend in 1939. Het station heeft twee ver uitelkaar liggende perrons(in een soort Yvorm). Kant een gaat richting Bussum, Hilversum en het noorden des lands) en kant twee (zie foto) gaat richting station Amsterdam Amstel, Utrecht en alle andere windstreken van het land.

Via het station kom ik op de middenweg en wandel naar de Hema om wat verf en kwast te kopen en alvast een groot (met ringbanden) schrift om wat dingen over Argentinie in te archiveren.

Na de Hema loop ik via de Middenweg en de Linnaeusstraat (wel bekend van Theo van Gogh en het Oosterpark) richting de Dappermarkt om even een fles Liquor 43 in te slaan voor een vriendin die vanavond haar verjaardag viert ( in een kroeg, dus naderhand vroeg ik me wel even af hoe gepast dit cadeau is, maar ok).

Ook nog even op de foto restaurant Spargo, een aanrader om eens een keer een hapje te eten... (zit trouwens nog op de Linnaeusstraat). Zie de allereerste foto...

En zo loop ik weer onder het spoor door, sla ik af en loop ik de trap weer op naar boven. Computer even aan, Senseo even wat koffie laten tappen en typen maar....

PS: leuke blog over Amsterdam: http://amsterdamdoen.blogspot.com/

vDeutekom Wereldkampioen, Wust tweede

Het WK Allround is nog niet eens afgelopen, maar aangezien ik zo even weg ga, een een kort gevoelsberichtje vanaf de bank.

Natuurlijk had ik gehoopt dat het bestellen van kaartjes voor dit wk maanden van te voren genoeg was geweest, maar dit toernooi vanaf de bank bekijken was ook kippenvel.

Dit keer niet eens het mannentoernooi op het eerse plankje, maar de vrouwen. Van te voren had ik al wat namen op mijn lijstje (Wust, vDeutekom, Groves, Pechstein en Sablikova), maar het was bijzonder fijn te zien dat de nederlerandse dames het zo goed deden. De enige die mij lange tijd verbaasde was Nesbitt... nog zo goed op de 3 km, dat had ik niet verwacht!

Na het einde van de vijf kilometer zat ik bijna met tranen in mijn ogen. Wat een mooi toernooi! Wat een mooie overwinning van vDeutekom, wat een verlies voor Wust, maar wat een karakter dat ze telkens toch naar de microfoon komt en vDeutekom feliciteerd.... heel mooi en helemaal geweldig!

zo, en nu ga ik er snel vandoor!

PS: de mannen zijn ook wel bijzonder stoer. En dan niet alleen Sven Kramer, maar ook Chad (wooohooo0 Hedrick die weer terug is (blijkt dat chad en een bart een goede combi is) en een jammerlijk falende Fabris (toch wel jammer en zielig) en een aan buikgrieplijdende Wouter Olde Heuvel....

Prive- of groepslessen?

Niet alleen de te nemen route richting Buenos Aires houd mij flink bezig, ook de planning in Buenos Aires.

Zo ben ik dus al heftig in dubio welk appartment ik moet nemen, en dan heb ik ook nog het dilemma of ik groepslessen Spaans ga nemen of privelessen Spaans ....

Groepslessen duren altijd vier uur, en dat vind ik op zich wel veel. Na twee a drie uur heb ik het qua concentratie er wel weer op zitten. Ook vind ik dat meteen zo'n ontzettend groot deel van je dag weg is. Wel ontmoet je natuurlijk lekker makkelijk mensen met wie je dan weer in je vrije tijd kan optrekken... En dat is dan wel weer zo gezellig...

Privelessen geven je natuurlijk veel meer de kans om je op jouw zwakke kanten te concentreren en aangezien men dan twee a drie uur volledig met jou bezig is, gaat de progressie natuurlijk veel sneller...

Wat natuurlijk ook nog een optie is, is privelessen nemen en dat wat extra circulair vakken ernaast te nemen, zodat je nog wat anderen ontmoet......

En zo dub ik weer lekker verder. Godzijdank is het nog geen maart en hoef ik nog even niets te boeken.....

In ieder geval, de talenscholen welke ik overweeg zijn:

ciclo
Academia Buenos Aires
Daniela Wasser (zat ik de vorige keer ook. op zich prima, maar alleen bereikbaar met bus, niet metro)
Eba trust
Lucem

Als je meer info wilt,klik op de talenschoolnamen en je komt op de site.

Ik heb ECHT een hekel aan naalden

Ik wist al een tijdje dat de vijf maanden na mijn tweede Hepatitus B prik er op zaten. Drie weken om precies te zijn. Maar ik haat naalden en na de twee prik had ik een week lang een stijve arm gehad en op de foto's van mijn vakantie die ruim drie weken later zijn gemaakt zie je nog net een blauw plekje. Je moet de foto wellicht een beetje uitvergroten, maar het zit er wel degelijk.

Maar om die injectie zo'n beetje levenslang geldig te maken moet je binnen zes maanden drie prikken halen.

Vanmorgen vroeg gebeld om te vragen of er daadwerkelijk vijf maanden tussen prik een en twee moesten zitten en nadat ik de data had verteld van prik een en twee was het wel duidelijk dat nu een redelijk goede tijd was om prik drie te halen.

Dus om kwart over tien verliet ik mijn kanoor om mijn derde Hepatitus B prik te halen.

Mar voordat ik prik drie krijg moet ik eerst even een formulier invullen. Om drama van prik twee (stijve arm en een rare warme sensatie voor meer dan een uur in de bovenarm) te voorkomen ga ik niet naar het spreekuur van de doktersassistente, maar het vaccinatiespreekuur. Kan ik mooi nog even checken of ik niet opeens een malariagebied binnen ga wandelen op mijn volgende tripje. Ruim dertig euro duurder dan een gewoon spreekuur, maar als het goed is ben ik dan weer helemaal good to go (zonder gloeiende armen en zo)

En door dat even checken liep ik tegen een grondige check op. Na vier keer geconstateerd te hebben dat ik niet naar het malariagebied ga (volgens de assistente een goed iets, want momenteel wordt er een goedkoop antimalariapilletje voorgeschreven en vergoed wat ervoor kan zorgen dat je een beetje woohooo wordt... hahaha, ja dat had ik ook al van diverse mensen gehoord; geen malariagebied voor mij...Colombia kan nog wachten) en dat ik al gele koorts heb geend (en dat is goed, want er is een major uitbraak) en ik nogmaals flink op stang word gejaagd over rabies ( ik weet dat een hond je niet mag aanraken en ja dat is de vorige keer wel gebeurd en en dat ik niet per direct naar een ziekenhuis ben gerend, maar daar denk je toch niet aan? Okay, volgende keer absoluut wel) en het advies krijg niet in langzaamstromende beekjes of stilstaand water te zitten, staan of zwemmen, want dan kun je Bilharzia oplopen.

Bilharzia? Sorry... dat heb ik nou nog nooit gehoord.... Wat is dat.... Een parasitaire infectieziekte... Als ik wat glazig blijf kijken (ik heb enig vermoeden, maar wist het niet van een stromend beekje) legt ze uit dat het een parasiet (iets met een zoetwaterslakje) is welke je huid binnendringt, naar je blaas gaat en dan zorgt dat je acht weken later last krijgt. En zelfs na langere tijd neurologische aandoeningen kan opleveren....

Okayyyy, ik ga niet survivalen en doe voor de zekerheid wel een test als ik terug kom.

Om dan te eindigen met de mededelingen dat ik er drie maanden zit en dus een prik tegen buiktyfus (Typhim) moet krijgen. Ik sprakeloos.... ik dacht dat ik alles wel gehad had en van buiktyfus had ik eerlijk gezegd nog nooit gehoord.

Nou kon natuurlijk mijn sarcoidose roet in het eten gooien (iets aan je imuunsysteem en dan een prik krijgen die je autoimuun moet versterken, tricky.....) dus dat moest even met de huisarts gecheckt worden... Ongeveer tien minuten later weet ik dat een prikje geen kwaad kan (de capsules hadden wel een probleem gegeven) dat ik in het engels en spaans iets mee moet nemen wat aangeeft dat ik gevoelig op antibiotica kan reageren (iedereen die al langer deze blog leest weet dat ik wat overactief kan reageren op antibiotica en dan wat ziek word, haha) en dat ik sarcoidose heb (waarvan ik dan natuurlijkhoop dat ik het niet meer heb).

En dan, na een half uur in die kamer is het tijd om eerst in de rechtterarm een prik te krijgen (voel er helemaal niets van) en dan in de linkerarm... iets minder prettig.

Trui kan weer aan, ik kan nog een laatste paardrijrit bespreken en ik reken af en ga weer naar het werk.... een uur en een kwartier later zit ik weer op het werk...

Na een paar uur krijg ik spierpijn in de rechterarm...Grappig. Dat was de prik welke geen pijn deed... En hoe kan het toch dat ik weer eens voor een prik die kant uit ging en er met meer de deur uit lie?

PS: door de zoekopdrachten van anderen heb ik uitgevonden dat er bij Gerard Kemkers ook ooit sarcoidose is gediagnoseerd...

Twijfels over de te nemen route door Brazilie

Zoals ik al eerder heb geschreven vertrek ik over een paar maanden voor drie maanden naar Buenos Aires. Daar ligt het probleem ook niet zo. En ook niet de plekken die ik ga bezoeken als ik daar eenmaal ben. Maar de route die ik ga nemen om daar te komen is bijzonder lastig te maken!

Naar alle waarschijnlijkheid vlieg ik op Sao Paulo. Daar heb ik viavia een contact waar ik naar alle waarschijnlijkheid kan verblijven. Eerste vraag is dan natuurlijk, hoeveel dagen moet je voor die stad uittreken, ze is zo enorm. Een stad met zoveel miljoenen mensen en een enorm oppervlakte.....

Dan komt het volgende twijfelpunt... Rio de Janeiro... Zo dichtbij (zes uurtjes in een bus hangen) maar net zes uurtjes met de bus de verkeerde kant op .... Maar ja.... wanneer kom je nou weer zo dicht in de buurt van Rio (naast de laatste keer dat ik die kant op vloog en zes uur op het vliegveld hing) en hoeveel dagen moet je daar rondhangen?

Volgende punt... hoe vervolg ik mijn reis ... in ieder geval naar Curitiba waar de mooiste treinreis (Serra Verde Express ) van Zuid Amerika te maken is... maar stap ik aan het einde vande treinreis uit om te verblijven in een van de mooie dorpjes op de route (Morretes of Antonina), of vervolg ik mijn reis in een keer naar Paranagua. En blijf ik dan eerst nog even daar, of reis ik in een keer door. En mag je je backpack in die trein meenemen? En stop ik daarvoor nog bij het dorpje Paraty wat ook genoemd wordt als een prachtig plekje op aarde...

Reis ik vervolgens door Florionopolis om een vriendin te bezoeken. En blijf je dan maar een dagje? Pfffff wat een vragen. En dan ben ik nog niet in Buenos Aires... Vlieg ik vanaf hier in een keer door, of ga ik eerst naar de stad waarin de neonverlichting samen komt met de gaucho cultuur , Porto Alegre? En vlieg ik dan naar Buenos Aires..

Pfffffff, eigenlijk is het de vraag doe ik het eerste deel in twee weken, of doe ik er ruim drie weken over ....

Tips zijn altijd welkom!

PS voor meer info over de plaatsen, klik op de plaatsnamen

Het huis van de moskee

De laatste week heb ik elke avond lekker in bed een paar hofdstukken van het boek Het huis van de Moskee gelezen, van Kader Abdolah. Ik was superbenieuwd naar dit boek, want het had goede recenties en de naam een beter beeld over de Koran en het geloof van de Islam te geven.

Ik vond het een lekker boek om te lezen. Het geeft inderdaad een beeld van de islam, maar of het er nou voor zorgt dat ik er meer begrip voor krijg?

Het laat naar mijn idee zien hoe een omgeving sterker radicaliseerd en dat het geloof verstrekkende gevolgen kan hebben. Ik denk dat het starre gedrag wat wordt besproken niet alleen opgaat voor de islam. Het boek geeft een beeld van de gevolgen van een blind geloof. De onrust die het kan geven. Ook geeft het beeld een prachtig beeld van hoe snel de samenleving, vooral in een gebied wat jarenlang afgesloten heeft geleefd, kan veranderen door de komst van radio en tv.

Ik vind het moeilijk om het verhaal kort samen te vatten, en wellicht moet ik dat niet doen. Je moet het boek denk ik niet lezen om meer inzicht te krijgen in de Koran of om de Islam beter te begrijpen, maar gewoon omdat het een mooi boek is waarin de problemen over een leven lang in een veranderende wereld wordt verteld.