Thialf dag 1. In de rij staan en zitten met kramp

On the road again....

Vanmorgen eindelijk eens niet bijzonder vroeg uit bed, maar een beetje uitslapen. En dat kan geen kwaad.

Het werk vergt zijn tol. Al enkele weken ben ik misselijk en kamp ik met irritante kleine lichamelijke klachten. Niet ernstig maar irritant. Op donderdag ben ik zelfs na de middag weg gegaan om te gaan slapen, hoeveel gekker moet het worden?

Maar vrijdagochtend sta ik voor mijn gevoel fris en fruitig op en heb ik geen last van mijn maag. Wordt helemaal mijn weekend, wooohooo!

Iets voor twaalven verlaat ik mijn huisje en vertrek richting Amsterdam Muiderpoort om de trein richting Lelystad te nemen. Na de overstap op Weesp rijd ik in een keer door en vlak voordat ik in Lelystad aankom belt Anna dat zij er ook al is.

Wherever you go, go Texaco...

We stappen snel in de auto en rijden verder. Omdat we allebei erg nodig naar de wc moeten stoppen we bij een Texaco. En gelijk hier lope nwe weer recht in een vage situatie. Terwijl we naar binnenlopen zien we dat er voornamelijk mannen in de Texaco staan. Van die werklui. We besteden er niet veel aandacht aan en lopen verder. Samen lopen we de vrouwenwc binnen. Net op eht moment dat Anna zegt dat zij wel even in het voorstukje op mij wacht, zie ik dat er geen deur zit tussen het voorstukje en de wc.... Ik schiet in de lach en wijs haar er hikkend op. Vervolgens moet Anna dus de wc weer uit en staat midden in de Texaco tussen alle mannen die naar haar lopen te staren. Tegen de tijd dat ik van de wc af kom zie ik dus een mannetje of 15 in het centrale deel staan en Anna die heel geinteresseerd het gehele drankassortiment in de koeler loopt te bekijken. Al grinnekend ruilen we van plek en maken daarna snel dat we wegkomen... Pffff echt weer iets voor ons... Ruim 30 ogen die ons aanstaren....

Snel stappen we weer in de auto en scheuren verder richting Heerenveen. Onderweg komen we nog vier tankstations tegen en we belsuiten meteen de volgende keer een volgende te nemen. Geen Texaco meer voor ons, hahahaha.

Oranje staat vooraan in de rij....

Nadat we zijn uitgelachen komen we aan in Heerenveen. Het duurt nog uren voordat het gaat beginnen, maar toch staan er al belachelijk veel mensen in de rij. Blugh. We sluiten achteraan en doen onze mutsen op. Het regent. Na verloop van tijd mogen we richting de trappen. Daar staan we ook weer eindeloos te wachten en is er een gekke oranjefan die wild met haar muts met belletjes loopt te zwaaien. En ik maar hopen dat mijn brilglazen verzekerd zijn. Terwijl men nog een beetje nakletst over een lekkage op West (waardoor we toch niet anderhalf uur van te voren naar binnen mogen maar een uur van te oren) horen we dat Merdeka op een strategische plek staat om goed binnen te komen en zien we Eef enmadelon twee rijen achter ons staan. Het wild met haar muts zwaaiende mens blijft maar ronddraaien en draait mij zo een ij extra mee naar voren en ik blijf vlak achter haar als we naar binnen mogen. Er volgt een sprint van allemaal mensen (gelukkig na het trap deel) en een minuut later staan we spandoeken op te hangen en pompoenen uit te delen... relaxt! precies bij het trappetje! Wederom het wordt ons weekend!

George op z'n kop

Als we geinstalleerd zijn en staan komt een van de stewards voorbij om spandeoeken te checken. Schwarz doet hem niet veel (is ook niet echt een bijzonder spandoek) maar het spandoek van Tucker/George (=joji) wekt wel een vraag op. Waarom staat die naam op z'n kop .... Waarop mijn antwoord wel weer blijk geeft dat het blonde gebeuren heeft ingezet..... Want dan kun je 'm omdraaien (ehm sorry, je kunt niet altijd briljant zijn, haha).

Net op het moment dat we ons beginnen af te vragen of we straks het volksled mogen meezingen begint Rene Becker te zingen. Alhoewel ie er best lief uitziet op dat podium lijkt het geheel niet echt aan te slaan. Niet bij ons in ieder geval.

Let the games begin!

En dan is eindelijk het moment aangebroken dat wij vals mogen meezingen met het volkslied. Heerlijk. Eigenlijk zou dit elke dag gedaan moeten worden. Goed voor de vaderlandsliefde en het eergevoel.

Tijdens de 500m vrouwen doet vooral Marianne Timmer het goed. Annette Gerritsen eindigt net na haar. En natuurlijk doet Jenny Wolf het ontzettend goed. Ondanks dat ze aangeeft dat ze erg moe is, verslaat ze iedereen met grote cijfers. Erg knap en ook leuk voor haar. Ook Kaykan eindigt bovenaan.

Dan de 500m mannen. Natuurlijk zijn we erg voor de mannen van wie een spandoek bij ons hebben Tucker Fredericks heeft dit keer neit zijn weekend in Heerenveen (terwijl hij hier vaak wel goed rijdt) maar Joji Kato en Jeremy (still kicks butt) Wotherspoon doen het geweldig. En Joji kan ook wat Mika Poutela kan... Net als de scheidsrechter Mika eindelijk naar de startstreep heeft gekregen. Helemaal geweldig. We liggen in een deuk.

De 3000m vrouwen is zo waar spannend. Meestal verveel ik mij stierlijk tijdens deze afstand, maar deze keer is het goed te behappen. Vooral Ireen Wust verbaasd mij. Op een plezierige manier! Helemaal goed.

De 1500m verloopt niet helemaal zoals wij het wensen. Komt voornamelijk doordat Shani Davis wint en de rest van onze favo's wat achterblijft. Al zijn we erg blij met Denny Morisson.

Ondertussen begint mijn lichaam zich te roeren. Ik merkte al dat ik benauwder werd, maar dat was de vorige keer ook al. Maar opeens verkrampt mijn hele borstkast en beneemd me het ademen een beetje. Volgens mij is het buitenhangen, al oververmoeid zijn, een hele dag staan en de sarcoidoseeen niet al te fijne combi.

Schijn er even een lichtje bij....

Na afloop kletsen we nog even bij (wat een onzin dat Essent de WK's en zo dichterbij wil brengen, ze blijven onbereikbaar, duur en commercieel) en rijden in een strak afgesteld tempo richting Apeldoorn. Omdat het hotel werd afgebeld slapen we bij mijn zus. In Apeldoorn moeten we alleen nog even op zoek naar de sleutel. En die ligt ergens waar het bijzonder donker is. Gelukkig brengt het fietslampje uitkomst en sluipen wij als dieven in de nacht naar binnen en drinken nog een kop thee voordat we in onze bedjes duiken.

foto's van Evelien