Thialf Dag 2. Thialf we are still going strong

Bijzonder irritante maag

Als ik wakker word weet ik dat het fout is. Fout met mijn maag. Ik heb nog uren liggen draaien met krampen en napijnen. Niet leuk. Erger nog, ik baal als een stekker. Het leek zo'n relaxt weekend te worden en nu heb ik al de helft van de tijd pijn en een beroerd gevoel. Ik sta, ondanks dat we lang in het bedje kunnen blijven liggen, redelijk vroeg op en ga douchen. Ook probeer ik wat te eten en te drinken, maar het is geen groot succes.

Toch wil ik per se naar Heerenveen, zet mij erover heen en stap in de auto bij Anna. Mijn maag gaat dit weekend niet verpesten. En hetzelfde geldt voor de sarcoidose.

Vanaf Apeldoorn rijden we eerst even langs de pomp en slaan dan af richting Heerenveen. Richting hotel Heidehof.

Checking in

Nadat we geparkeerd hebben stappen we binnen en checken in. De man voor ons heeft een bevestiging in zijn hand, maar men kan de kamergegevens niet zo snel vinden. Ik maak me even kort zorgen, maar zodra ik mijn naam zeg komt alles goed en krijg ik meteen bevestiging dat we vanaf drie uur welkom zijn. De tassen en zo kunnen we daar achterlaten. Die worden op de kamer gezet. We kijken even rond en lopen dan richting Thialf. Vandaag hebben we het geluk dat we via de hoofdingang naar binnen kunnen. Denk ook niet dat ik anders gegaan was, want in de rij staan was geen optie geweest.

Gelukkig staan we weer op onze oude vertrouwde plek en hangen we de banners voor Jeremy Wotherspoon, Joji Kato en Tucker Fredericks op. Geen Schwarz spandoek vandaag, want hij rijdt vandaag niet. Wel wapperen we geregeld met een Canadeze vlag.

Tot ons grote geluk draait Rene Becker weer hetzelfde programma af. In een iets andere volgorde, maar toch. Geen volkslied vandaag. Vind toch dat men dat eigenlijk elke dag moet doen. En als je het Nederlandse niet mag doen, doe dan het friese of zo, ik hum wel vrolijk mee.

Ready...... Go!

En dan begint het hele spektakel. Ik geloof dat ik al dat wachten wel gehad heb. Al dat geduw en gedrang. Ik geloof dat ik meer gemaakt ben voor de wat rustigere buitenland wedstrijden. maar al het geweld op de baan blijf ik geweldig vinden. Heerlijk om die snelheid te zien. Het ogenschijnlijke gemak waarmee het allemaal gaat. Het kapot gaan, het herstellen, het verliezen en he winnen. Ik word er nog steeds jaloers om, zou dat ook willen kunnen. Nee, mischien is dat niet waar, maar ik zou het wel een keer willen ervaren. Met ruim 45 kilometer per uur over het ijs te scheuren.

Terwijl ik daar nog wat over napeins gaan de eerste ritten 500m vrouwen van start. Ditmaal wordt er weer een nederlandse uitgeknald.

Met z'n vijven zitten we ons al een ritje of wat te ergeren aan het geflits van wat nepfans die niet begrijpen dat het niet handig is zo vlak voor de start. En de starter zegt niets en fluit zelfs af. Stomme doos.

Voordat we de ergenis helemaal vergeten zijn, is ook Jenny Wolf over de finish en heeft ze met glans de beker met de grote oren binnen gehaald. We besluiten de fans uit ons hoofd te zetten en juichen en klappen voor haar.

Hierna gaan de snelle mannen op de 500m van start. lang lijkt George (Joji Kato) deze ronde te winnen, totdat Jeremy Wotherspoon aan de start (en finish) verschijnt. Kato wordt verbannen naar de tweede plek.Lobkov (waar ik ook groot fan van ben) is derde en lijkt helemaal blij. In ieder geval, ik heb hem nog nooit zo veel zien lachen en stralen. Lief en leuk.

De 1500 meter vrouwen gaat in een flits voorbij. Palien van Deutekom wint, en Ireen Wust komt er rap achteraan. Rest van de vrouwen laat een beetje verstek gaan. Anni zit aan de blaasonsteking, Cindy Klassen heeft een knieblessure (haar zus is weer okay) en ook Christine Nesbitt is niet fit.

Meest vage 5000m

Aan het einde van de dag volgt de meest vage 5000m die ik denk ik ooit gezien heb. Allereerst herkennen we in Roger Schneider de vage van de kroeg van vorige keer. Het duurt wat rondjes maar dan weten we het zeker. Hmmmm... Vervolgens ergeren we ons aan het kuddegedrag tijdens de rit van Tobias Schneider (wat natuurlijk wel leuk voor hem was) en het toppunt is het feit dat Bob de Jong flink onderuitgaat. In eerste instantie schrik ik, maar als ik zie hoe hij valt moet ik stiekem toch wel heel hard lachen. En zo staan er dus in Thialf vijf meiden die hun lachen neit kunnen inhouden, terwijl de rest meevoelt met Bob de Jong. Behalve onze favo steward, die komt ons even steunen in onze mening. Altijd fijn om te weten dat je medestanders hebt (En nog eentje, want een wel zeer bekende 5- en 10 km specialist verklaard een aantal uren later tegen een ander welbekend allroundschaatser.... 'dus ik zeg tegen Bob, tsja Bob, dit kun je dit keer niet gaan aanvechten' )... Al grinnekend verlaten we Thialf en kachelen door richting Heidehof. We krijgen kamer 105 (tegenover de Finnen) en geven door dat er zo nog drie meiden komen. Of ze die even kunnen doorsturen. Even later kloppen er drie meiden op de deur en vertellen dat ze meteen werden doorgestuurd en bespringen vervolgens onze badkamer en spiegels om zich ook klaar te maken voor Buurman.

Bij de Buurman

Als iedereen klaar is met tutten, gaan we richting de Buurman. Op zich heb ik wel trek, maar voel me uiterst beroerd. Is dan ook een beetje lastig kiezen wat ik ga eten. Uiteindelijk kies ik voor een salada. Meestal krijg je bij een kleine versie net niet genoeg voor een lunch, dus ik besluit voor de grote versie te gaan. En groot is ie! Het is een compacte massa, met een groot stuk rauwe tonijn opeen heel groot bord! Iedereen ligt in een deuk, inclusief ik. Er is echt no way dat ik dat op ga krijgen!

Maar gelukkig kom ik halverwege, al heeft de rest het bordje (dan wel zonder sla) schoon leeg. Hierna gaan we terug naar het hotel om daar nog een borreltje na te nemen. De bar is eng leeg (toch anders dan een welbekende bar in Berlijn, haha) op twee welbekende schaatsers van TVM na (hier werd dan ook de legendarische opmerking over Bob de Jong gemaakt).We drinken nog twee drankjes, lachen eens vriendelijk in de richtng van een verdwaalde schaatser al we naar boven wandelen ,grinneken tegen de deur van de Finnen en gaan heerlijk slapen met de wetenschap dat de deuren van Thialf morgen laat voor ons open gaan!

Foto's: http://www.meijco.nl/ en Evelien