Ik heb ECHT een hekel aan naalden

Ik wist al een tijdje dat de vijf maanden na mijn tweede Hepatitus B prik er op zaten. Drie weken om precies te zijn. Maar ik haat naalden en na de twee prik had ik een week lang een stijve arm gehad en op de foto's van mijn vakantie die ruim drie weken later zijn gemaakt zie je nog net een blauw plekje. Je moet de foto wellicht een beetje uitvergroten, maar het zit er wel degelijk.

Maar om die injectie zo'n beetje levenslang geldig te maken moet je binnen zes maanden drie prikken halen.

Vanmorgen vroeg gebeld om te vragen of er daadwerkelijk vijf maanden tussen prik een en twee moesten zitten en nadat ik de data had verteld van prik een en twee was het wel duidelijk dat nu een redelijk goede tijd was om prik drie te halen.

Dus om kwart over tien verliet ik mijn kanoor om mijn derde Hepatitus B prik te halen.

Mar voordat ik prik drie krijg moet ik eerst even een formulier invullen. Om drama van prik twee (stijve arm en een rare warme sensatie voor meer dan een uur in de bovenarm) te voorkomen ga ik niet naar het spreekuur van de doktersassistente, maar het vaccinatiespreekuur. Kan ik mooi nog even checken of ik niet opeens een malariagebied binnen ga wandelen op mijn volgende tripje. Ruim dertig euro duurder dan een gewoon spreekuur, maar als het goed is ben ik dan weer helemaal good to go (zonder gloeiende armen en zo)

En door dat even checken liep ik tegen een grondige check op. Na vier keer geconstateerd te hebben dat ik niet naar het malariagebied ga (volgens de assistente een goed iets, want momenteel wordt er een goedkoop antimalariapilletje voorgeschreven en vergoed wat ervoor kan zorgen dat je een beetje woohooo wordt... hahaha, ja dat had ik ook al van diverse mensen gehoord; geen malariagebied voor mij...Colombia kan nog wachten) en dat ik al gele koorts heb geend (en dat is goed, want er is een major uitbraak) en ik nogmaals flink op stang word gejaagd over rabies ( ik weet dat een hond je niet mag aanraken en ja dat is de vorige keer wel gebeurd en en dat ik niet per direct naar een ziekenhuis ben gerend, maar daar denk je toch niet aan? Okay, volgende keer absoluut wel) en het advies krijg niet in langzaamstromende beekjes of stilstaand water te zitten, staan of zwemmen, want dan kun je Bilharzia oplopen.

Bilharzia? Sorry... dat heb ik nou nog nooit gehoord.... Wat is dat.... Een parasitaire infectieziekte... Als ik wat glazig blijf kijken (ik heb enig vermoeden, maar wist het niet van een stromend beekje) legt ze uit dat het een parasiet (iets met een zoetwaterslakje) is welke je huid binnendringt, naar je blaas gaat en dan zorgt dat je acht weken later last krijgt. En zelfs na langere tijd neurologische aandoeningen kan opleveren....

Okayyyy, ik ga niet survivalen en doe voor de zekerheid wel een test als ik terug kom.

Om dan te eindigen met de mededelingen dat ik er drie maanden zit en dus een prik tegen buiktyfus (Typhim) moet krijgen. Ik sprakeloos.... ik dacht dat ik alles wel gehad had en van buiktyfus had ik eerlijk gezegd nog nooit gehoord.

Nou kon natuurlijk mijn sarcoidose roet in het eten gooien (iets aan je imuunsysteem en dan een prik krijgen die je autoimuun moet versterken, tricky.....) dus dat moest even met de huisarts gecheckt worden... Ongeveer tien minuten later weet ik dat een prikje geen kwaad kan (de capsules hadden wel een probleem gegeven) dat ik in het engels en spaans iets mee moet nemen wat aangeeft dat ik gevoelig op antibiotica kan reageren (iedereen die al langer deze blog leest weet dat ik wat overactief kan reageren op antibiotica en dan wat ziek word, haha) en dat ik sarcoidose heb (waarvan ik dan natuurlijkhoop dat ik het niet meer heb).

En dan, na een half uur in die kamer is het tijd om eerst in de rechtterarm een prik te krijgen (voel er helemaal niets van) en dan in de linkerarm... iets minder prettig.

Trui kan weer aan, ik kan nog een laatste paardrijrit bespreken en ik reken af en ga weer naar het werk.... een uur en een kwartier later zit ik weer op het werk...

Na een paar uur krijg ik spierpijn in de rechterarm...Grappig. Dat was de prik welke geen pijn deed... En hoe kan het toch dat ik weer eens voor een prik die kant uit ging en er met meer de deur uit lie?

PS: door de zoekopdrachten van anderen heb ik uitgevonden dat er bij Gerard Kemkers ook ooit sarcoidose is gediagnoseerd...