Genua here we are! (update nr. 3)

Woensdag 12 april 2006

Vorige week woensdag was het dan zover, eindelijk zou ik weer even uitvliegen. Even genieten van wat rust. Maar die momenteel vlak voor een vakantie zijn momenten waarop ik mijzelf het liefst kielhaal. Ik check altijd dertig keer of ik mijn paspoort, ticket, portemonaie en fototoestel wel heb. Ook als ik al in de trein zit. Heel irritant.
Ik ga veel te vroeg weg, zeul mij een breuk om die koffer op Muiderpoort te krijgen (waarom doet die klote lift het nou nooit als ie het moet doen?) en spring vervolgens in de trein. Zodra ik op Duivendrecht kom, ben ik blij dat ik een trein eerder heb genomen dan dat ik met San heb afgesproken, want die van mij en de trein uit Apeldoorn rijden tegelijkertijd binnen…maar er zit wel een perronverschil in. Maar uiteindelijk maakt het niet heel veel uit, want ik heb in mijn hoofd gehaald dat San voorin zit, terwijl zij achterin zit…hoezo zenuwpees?

Op Schiphol komen we elkaar dan tegen en hobbelen we samen naar de check in om de bagage af te geven. Hierna eten we nog iets en lopen we naar de gate. Hier is de rij al grotendeels verdwenen en sluiten wij achteraan en wandelen naar rij 23 om daar neer te zakken.
We vertrekken in vliegende vaart, waarschijnlijk om het grote vliegtuig voor te blijven gaan we met een vliegende vaart de bocht om en stijgen meteen op...

Ongeveer anderhalf uur later zien wij besneeuwde bergtoppen (Geneve hebben we dan al achter ons gelaten) en niet veel later het mooie blauwe water wat Genua aftopt (zie foto). Na een lange daling staan we langs de waterkant. Niet heel veel later hebben wij de koffers gepakt en wandelen richting bus. Bus komt er meteen aan, dus weinig tijd om ergens uit de muur een ticket te trekken en er met koffers en al in te springen. Ongeveer 20 minuten later springen we er weer uit (ja jeetje, zo kan ik ook 20 minuten rekenen, het is allemaal langzaam rijdend verkeer). Op Genua Principe springen we uit de bus en net op het moment dat we ons willen gaan afvragen waar wij heen moeten (qua hotelligging) zien we het aan het station liggen. 50 meter hoger weliswaar, maar zo dichtbij hadden we dichtbij niet geschat. Nou ja, makkelijk vinden en dat is met de slechte voorbereiding die wij gehad hebben geen overbodige luxe.

Heel sportief slepen wij de koffers de trappen op naar het hogere niveau (grrr, ik HAAT trappen lopen) en checken in. Als we de kamer in wandelen staan wij bijna meteen weer buiten, wat een takkelucht komt er de kamer. (een paar uur later merken we dat het aan het water ligt, al had het ook zo de lucht van een zeer oude mop kunnen zijn, of een rottende muis) en gooien we snel alles open. Het uitzicht is wel leuk….zelfs vanaf de wc (alle deuren open lattend) kun je de zee zien…wat wil een mens nog meer? (tot onze verbazing bedenken we dat we idd hier om zeezicht hebben gevraagd, maar waarom we dat nou weer hadden gedaan is achteraf wel een raadsel…. Na een korte break, gooien we de deur weer achter ons dicht en gaan we aan de wandel……

Goed voorbereid gaan we op weg (en ja dat is sarcastisch bedoeld). Met een kopietje van een vaag kaartje van de toonbank van het hotel gaan wij op weg om ergens een tafeltje te vinden om een drankje te drinken en een hapje te eten. Allereerst komen we de haven tegen. Wat meteen opvalt is dat er op veel gebouwen van alles geschilderd is. Waar in sommige plaatsen/landen echte ornamenten en ramen zitten wordt er hier druk geschilderd.
Even later laten we de haven en het leuke plein achter ons en lopen we door. Na een redelijk lange wandeling vallen we neer op een plein. Oor een museum. Als we een tijdje zitten merken we dat we op het piazza de Ferrari. Maar eerst buigen wij ons over hoe wij wat te drinken moeten bestellen, met een hapje eten… Vini Rossi e aperitivo…of is het vino rosso ..uiteindelijk bestellen we met veel handgebaren en zitten we niet veel later op focaccia te kauwen en te bedenken wat we verder gaan doen.

Als we er genoeg van hebben gaan we nog even naar het hotel om vervolgens richting haven te lopen en in een of ander vaag tentje neer te vallen. De glazen zien er wat ranzig uit, evenals de ober, maar de meloen met ham is heerlijk, evenals de verse sardientjes die als voorgerechten dienen. Daarna stappen we over op een volgend gerecht. Ik probeer eindelijk wat van die kleine kreeftjes (langoestines) en San begint aan risotte met zeefruit (het is wel ff puzzelen met al die schelpen). Aan het einde finish ik de risotto en we wandelen rustig terug. We genieten nog even van het uitzicht vanaf de wc en lezen nog het een en ander. Als de treinen een beetje tot rust komen vallen we in slaap. Morgen weer een nieuwe dag!