Komt een vrouw bij de dokter….

Na het werk wilde ik gisteren lekker het tourjournaal kijken, maar ik was bezig de laatste pagina’s te lezen en heb nog flarden meegekregen. Ik zag Hushovd eerst even wegsprinten, zag Boonen vallen (alweer geloof ik) en zag Vino, Botero, Mancebo, Horner en nog wat wegsprinten. Ook zie ik inde herhaling Perero de bocht uit vliegen (wat in de bergen natuurlijk wel vervelende gevolgen kan hebben, maar het valt hier blijkbaar allemaal wel mee met de afgronden) en hoor ik het commentaar: ze zijn nu echt serieus aan het rijden, en zie het peloton een berg op kruipen (ik weet het, ik zou het ze lopend niet eens na doen) Ik ben blij dat Vino eindelijk laat zien waarom ik en een heleboel mensen hem goed vinden, maar hij moet niet het idee krijgen dat ie nog voor het geel kan gaan. Dan moet Armstrong eerst een bocht missen of heel ziek worden.

Maar echt veel krijg ik er niet van mee, want Komt een vrouw bij de dokter loopt tegen zijn einde en verwaterd mijn blik wel een beetje. Wat een kanjer van een boek. Heel realistisch beeld van de ziekte kanker, maar op de een of andere manier lig je constant in een deuk van het lachen. Behalve op het einde dan. Daar wordt het wel heel lastig. Maar Carmen, Stijn en Luna zijn toch indrukwekkender dan die zwoegende wielrenners.

Maar de tour de France is toch wel het leukste sportevenement van het jaar, en ik baal super dat ik het mis. Daarnaast baal ik ook dat het zo warm is en dat ik op mijn werk zit. Ik weet nu wat het goede aan studeren is….. dat je in de zon kan hangen, met een schoolboek op je schoot en je oog half op de tv gericht…..

Zometeen twee minuten stilte. Het is goed dat het OV meewerkt. Dit is nou een goede reden om 2 minuten niet te rijden.

Tot later!