De verhuizing

Afgelopen weekend was het zo ver. Tijd om te verhuizen. De laatste spulletjes moesten natuurlijk op het allerlaatst nog gepakt worden. Zaterdag heb ik om acht uur de deur achter mij dichtgetrokken om richting de trein te gaan. Anneke, Sofie en San zouden een aantal zaken inladen en dan richting Amsterdam komen. Halverwege de reis hoorde ik dat het niet gelukt was een blok en touw te regelen. Na mijn aankomt in Amsterdam ben ik dus doorgereisd naar de Bo-rent in de buurt om die op te halen. Vrijdag had ik daar al een net opgehaald.
Al de gehele week had ik last van mijn rug en de gehele nacht had ik last gehad van krampen. Fit was ik dus verre van. Maar aangezien dit toch moest gebeuren heb ik aardig was paracetamolletjes geslikt en ben tot de familie binnen kwam de muren gekrabd. Ondertussen kreeg ik wel allemaal berichten dat ze in Apeldoorn maar bleven inladen. Ergens maakte ik mij daar wel zorgen om, want ik had ook wat dingetjes staan die ik weg wilde gooien en / of nog even door wilde nemen, maar die scheiding leek mij vrij duidelijk.
Toen mijn hulptroepen eenmaal in Amsterdam aangekomen waren bleek dat het niet helemaal duidelijk was geweest. Zelfs een pan die nog niet afgewassen was, was al ingepakt. Ik had zelf de meeste andere pannen al ingepakt omdat ik die avond mijn avondeten in de magno zou opwarmen, maar tot mijn schrik zag ik dat die ook was meegenomen.
Naast de schrik van de grote hoeveelheid spullen die al was meegenomen, kwamen we nog een ander probleem tegen. Ik heb namelijk last van hoogtevrees, San heeft last van hoogtevrees,Sofie heeft hoogtevrees, Anneke heeft hoogtevrees en ik ook. Ik kon helaas ook niemand vinden die het wel durfde te doen en dus zat er niets op. Alles moest omhoog gelopen worden. Uiteindelijk ging het best snel, maar daarna had ik het ook wel goed gehad. Helaas kon dat niet zo zijn. Toen Anneke en Sofie weg gingen, zijn San en ik nog even doorgegaan en hebben we het een en ander van een laagje behang ontdaan. Op een gegeven moment zijn we ook maar schaatsen gaan kijken en kwam Daan (neef) nog even langs. Op de weg terug zijn we via Burger King gegaan, want we vielen helemaal om van de honger.
Aangezien mijn bed ook al vast verhuisd was, moesten we even langs San om een logeerbed op te halen. Okay, San heeft het thuis opgehaald en ik heb nog wat dingetjes in gepakt. Om negen uur voelde ik me echt beroerd en ben ik mijn logeerbedje in gesprongen.

Zondagochtend had ik mijn wekkertje weer vroeg gezet om de wasmachine vast te zetten (of dat gelukt is kom ik binnenkort te weten) en mijn luxaflex naar beneden te halen. Mijn paps en Gijs waren netjes op tijd en we laadde de laatste spulletjes in. Raar hoor. Mijn huisje helemaal leeg. Eenmaal in Amsterdam aangekomen heb ik Ivar gebeld om te vragen of hij kon helpen met het blok ophangen. Toen hij eenmaal ter plekke was heeft hij ook meteen geholpen met het naar boven tillen van de wasmachine. Wat erg fijn was. Eva was ondertussen ook al binnengekomen. Toen ging alles erg snel en konden mijn paps en Gijs weer naar huis. Eva en ik hebben de keuken (okay, een wat groot woord) en de badkamer onder handen genomen. Van het WK Sprint heb ik weinig meegekregen. Rond zessen had ik overal pijn en is Eva naar huis gegaan. Ik heb nog iets gegeten en ben mijn bed in gedoken. Tijd om te rusten. Kijken of mijn hoofdpijn, rugpijn en maagkrampen over zouden gaan.