Patagonië heeft gewoon mijn hart gestolen

Dacht ik alles op een rijtje te hebben, kijk ik even televisie en weet ik het opeens niet meer. Ik was er vast van overtuigd dat het goed zou zijn als ik niet naar Zuid-Amerika zou gaan. Geen uitdagingen ten aanzien van Buenos Aires en ook niet een maand helemaal alleen. Maar toen kwam ik gisteren thuis na een lange dag werken, zet de televisie aan en ik kan maar een ding denken: Dat MOET Patagonië zijn. En ik val hups meteen weer voor dat geweldige land. Dus zo kan het komen dat ik de gehele Wie is de Mol heb gekeken en het nu niet meer weet. Want een weekje of twee in die omgeving rondtrekken is wel geweldig. Het is bijna niet te omschrijven. Die omgeving is zo luid en tegelijktijd zo stil. Zo ruig, maar anderzijds ook zo romantisch. Zo bekend, maar ook zo onbekend. Als je er eenmaal bent geweest wil je gewoon weer naar terug en blijven... Het is als de perfecte man. Het omarmt je wanneer het moet, het troost je en het geeft je nieuwe energie en laat je genieten. Dat is Patagonië, en daarom wil ik er heen!