The day we went from Zecca to Righi (Genua update nr. 6)

Donderdag 13 april
Na een redelijk goede nacht (oordopjes, maar die heb ik altijd in op vakantie) kruip ik het bedje weer redelijk op tijd uit. Het lijkt wel of ik langzaamaan het smetvreestikje van de familie krijg. Ik vond het overlaken (of hoe heet zo’n ding dat altijd over bedden ligt?) al niet om aan te raken, maar ik ga ook netjes met slippertjes richting de douche. Het straaltje is wat lullig, maar verder prima te doen. Na het douchen en tuttelen gaan we naar het ontbijt. Niets mis mee…fruit, chococroissantjes en yoghurt. En nepsinaasappeldap.

Het plan van vandaag is met de een kabelbaan omhoog te gaan en wat te gaan rondlopen. Genua is de stad van de trappen. Het is als een soort amfitheater tegen de berg opgebouwd. Als we de kabelbaan gevonden hebben valt het wat tegen. Het is gewoon een soort lift die omhoog opgetrokken wordt, en gaat helemaal niet over de stad. Maar omdat we er toch in zitten besluiten we gewoon mee te gaan. Eenmaal boven (Righi heet het daar) staan we in de middle of nowhere. Er wordt wel naar wat kasteeltjes verwezen, maar die zijn vanaf het punt waar wij staan wel heel klein. Dus besluiten we maar van het uitzicht te genieten. En we kijken naar salamandertjes. Het is er vergeven van de slamanders. Om ons te vermaken maken we er wat foto's van. Heerlijk om naar een mooi blauwe zee te kunnen kijken, daar wil ik best wel 20 minuten mijmerend naar kijken. Maar dan is het wel leuk geweest. En we gaan weer met het “kabelbaantje”naar beneden. Eenmaal terug op Zecca besluiten we naar de lift te gaan die in mijn reisboekje wordt genoemd. Eenmaal daar weer een grote teleurstelling. Het is weer zo’n soort tram. En deze is minder hoog. Maar eenmaal boven wacht ons een aangename verrassing…een heel leuk terrasje. Tijd voor een Latte Macchiato (zie eerdere foto bij Genua update nr. 2)

Het terrasje ligt boven aan, omringt door verschillende bomen met een prachtig uitzicht op diverse oude huizen. Heerlijk rustgevend, en een perfecte plek om koffie, water en cola te drinken en een boek te verslinden. En een beetje salamanders kijken, want ook hier is het er van vergeven.Na een paar uur hebben we het er mee gehad. Niet in de laatste plaats omdat we een enorm grote rat zagen oversteken... We besluiten niet met het “liftje”te gaan, maar naar beneden te lopen. Niet dat we heel veel verder komen, want beneden vallen we weer in het zonnetje neer. Ditmaal bij het Doge café, bij het piazza Ducale. Natuurlijk komen er weer allemaal hapjes voorbij en nuttigen we een heerlijk rood wijntje. Als we echt aan het aanbranden zijn, lopen we terug naar het hotel, waar we op bed neerploffen en nog verder lezen. Even later is het echt tijd om op zoek te gaan naar een plek om iets te eten. Ik heb gelezen dat Ugo echt heel erg leuk moet zijn. Het zit helaas ergens verstopt in een enorm klein steegje (het aantal van dit soort steegjes overstijgt het aantal trappen in de stad). Als we het eenmaal gevonden hebben blijkt het inderdaad erg leuk te zijn, maar helaas ook erg vol. Er wordt ons aangeraden morgen terug te komen. Hmmm, dat is zwaar klote. Als we verder lopen komen we eigenlijk niets tegen wat open is. En voor we het weten zijn we terug bij het hotel en zijn onze voeten gehakt. We lopen dus maar naar het station om daar snel een snack te halen…Is dit het land van het lekkere eten? Zal best, maar het wil best helpen als er iets open is! Na deze teleurstelling lezen we nog een aantal pagina’s en doe ik mijn oordopjes in. Hoe laat San het licht uit doet weet ik niet ik ben dan al vertrokken.