Familiereünie in Heesselt

Zaterdag was het zo ver. Na afgelopen vrijdag (diner in Amsterdam) zouden nu naast de neven en nichten ook de ooms en tantes komen voor een "familygathering". Verkozen plek: Heesselt, onder de verkoelende helling van de dijk en met een lekker briesje.

Om er te komen "carpool" ik mee met Anouk. Dus bijtijds weg met de tram 3 en overstappen op het Roelof Hartplein. Natuurlijk ff snel rondrennen om te kijken welke van de drie haltes die van de 24 is, maar net voordat ie het hoekje omkomt sta ik op de juiste plek. Ietwat te vroeg kom ik bij Anouk aan (ja, ik weet, dat valt een beetje uit de toon als de Nysten trekjes bekijkt) die nog in ochtendjas aan het ontbijten is. Maar binnen 10 minuten staat die ook aangekleed en wel klaar en springen we in de auto om Amsterdam uit te scheuren en op weg te gaan naar Heesselt.

Om heel eerlijk te zijn had ik geen flauw idee van de precieze plaatsnaam. Ik kon alleen Beesd en Geldermalsen nog ergens uit mijn geheugen opdiepen. Ik was dus erg blij dat Anouk wist dat we er bij Opijnen of Neerijnen af moesten (later blijkt dat maar de vraag te zijn en hadden we waarschijnlijk beter eentje verder kunnen rijden). Daarna begint het "gedonder". We rijden ergens en we hebben geen van beide hebben het eerder gezien. Totdat we uiteindelijk, half op de gok, half het zeker wetend bij een dijk aankomen. Voor de zekerheid bellen we nog even. Maar we staan blijkbaar goed. Alleen kan ik, simpele ziel, niet heel veel met de aanwijzing dat we naar het oosten moeten... gewoon zeggen dat we linksaf moeten werkt veel beter. De zon rechts houden ook wel, al zou dat weer niet zo lekker werken als ik zou rijden.

Nadat we het gevoel hebben dat we echt kilometers over de dijk hebben gereden (hebben we waarschijnlijk ook) en vijf keer geroepen hebben dat na het volgende bochtje het huis moet liggen, zien we een kerk... en aangezien we de kerklaan zoeken kan het bijna niet missen.

We zijn redelijk vroeg, maar dat is ook wel handig, hoef je niet heel veel mensen te zoenen. Niet echt mijn hobby namelijk. Niet dat ze daarna niet bij je langs komen, maar toch minder erg dan dat jij iedereen af moet... Pem en Mieke (familie uit Canada) staan al klaar. Gezellig ze weer te zien. Niet veel later komen San en Sofie ook aan en vertrekken we richting koffie....terwijl we onze koffiekopjes legen wordt ook de lunch geopend...toevallig dat we nou nog net bij de tafel staan. En dus slaan we ook maar meteen een broodje en wat pastasalade in voordat we weer naar buiten wandelen.

Het is heerlijk weer dus we kunnen lekker buiten zitten. Niet veel later begint de eerste fanatiekeling een golfballetje weg te meppen met een golfclub....niet veel later volgen de minder fanatieken (die wel heel fanatiek worden) en vervolgens probeer ik het ook nog een keer. En ik ben niet echt een geboren golfer. Al gaat het wel beter als ik denk...wat boeit het of ik het balletje raak of niet...in plaats van, ik meot het balletje raken en het moet dan mooi de lucht in gaan en dan vlak bij de bezem landen. Van Mieke krijg ik ook nog de tip mee om met je armen je borsten fijn te pletten (aan de zijkant) en dat werkt inderdaad.

Rond half zes (geloof ik) gaan we aan de borrel. Als vanouds erg gezellig, vele discussies gaan over tafel...van Kalou, tot diverse auto's en vakanties en huizen kopen. De borrel gaat langzaam over in avondeten en na het toetje en nog een paar balletjes slaan (met alcohol op mag ik al blij zijn als ik het balletje raak en niet het gehele grasveld omploeg) is het echt tijd om weer weg te gaan. Als we voor het donker de dijk af willen zijn, moeten we dan ook echt weg. Na het beloven van snel bellen, weer snel wat afspreken en afscheid nemen van Pem en Mieke spring ik weer bij Anouk in de auto en gaan we weer richting Amsterdam.

Om kwart over twaalf ben ik thuis en spring ik lekker mijn bedje in. Het was weer een ontzettend gezellig dagje!