Donderdag 30 augustus .. De ruines van San Ignacio

Vanmorgen bijtijds mijn bed uitgerold. Snap er geen reet van. Hier is het een stuk minder licht dan in Iguazu. Maar volgens mij kan dat helemaal niet. Dat ligt namelijk maar 350 kilometer hier vandaan.... vaag, ik check het morgen nog wel eens.

Anyway, aangezien ik na een blik op het douchegordijn beslaat vandaag nog maar niet onder de douche te springen, doe ik een poedelwasje en ga daarna ontbijten. Moet zeggen dat het ontbijt mij weer alles meevalt voor hoe de kamer en badkamer er uit zien.... nou ja.... even hap en slik en dan weer naar boven om alles en beetje op te ruimen en mijn ride richting de ruines te pakken.

Het weer...

De engelstalige chauffeur en ik klikken niet echt. Het is een uur rijden maar na een half uur weet ik het ook niet meer. We hebben het ondertussen over verkiezingen gehad (voor Misiones staan er meer dan 100 mensen op de kieslijst voor gouveneur) voetbal (ook hij moet toegeven dat River sucks dit seizoen, dus hij kijkt geen voetbal) auto´s slash nederland (hij zag gisteren een engelstalig autoprogramma en die auto reed langs de nederlandse bollenvelden), maxima en haar populariteit en voor wie zij tijdens het WK was en dat was het wel zo´n beetje. Oh, en het weer. Ook hij verteld dat het erg koud is dit jaar. Normaal gesproken is het twee weken zo koud als nu. H>ij zegt het met een gezicht alsof ie een trui heeft die ie normaal maar twee weken per jaar aanhoeft en nu opeens drie maanden. Even voor de duidelijkheid, het is hier overdag tusse de 18 en 25 graden.... niet echt bijzonder koud dus, lekker weer voor een truitje of een tshirt.

Anyway, soms kunnen stiltes prettig zijn, nu voelt het iets onprettig. Waarom willen taxichauffeurs hier nou altijd zo graag kletsen?

Lavasteen, modder en bomen die om de muren heen groeien ... de jesuit ruines

Na een uur rijden komen we aan bij San Ignacio Mini. Ik ga eerst even het museum in en ga daarna met Rita, mijn engelssprekende gids, de site op. Na elke drie zinnen vraagt ze of ik haar engels wel begrijp. Gaat prima. Begrijp er in iedergeval een stuk meer van dan als het geheel in Spaans was geweest. En sommige dingen begrijp ik ook in het spaans, of door de gebaren. De site is mooi opgeknapt. Ben blij dat ik hier heen ben gekomen. Het is indrukwekkend wat die mensen toendertijd allemaal voor elkaar hebben gekregen. Het blijft natuurlijk twijfelachtig om mensen iets op te leggen, maar ze hadden er ook wel duidelijk voordeel aan. Na een wandeling over de begraafplaats, door de huizen en de klaslokalen ga ik via de kerk weer naar buiten. Aanrader deze plek!

Daarna vertrek ik naar Loreto. Eenzelfde plek, maar dan eentje die is gelaten zoals ze allemaal ontdekt zijn. En het is meteen duidelijk waarom ze neit ontdekt zijn. Alle meuren liggen om en alles is bedenkt door een dikke laag. Deze gids spreek drie woorden spaans en drie woorden engels per zin, maar mede door de vorige rondleiding begrijp ik waar het over gaat. Nieuwtje is dat de dakpannen werden vormgegeven door klei op het bovenbeen te leggen. Na een uurtje door het bos te hebben gewandeld (ik loop om voor die enorme spinnen, de gids springt meters in de lucht voor de kleintjes. De kleintjes zijn dus de gemene...) zijn we weer terug aan het begin. Ik stap weer in de taxi en ik ga naar huis.

Lomo, patat en brood

Als ik thuiskom ontsmet ik een schaar, mijn voet en handen en knip de blaren door. Hup, klaar er mee. Ondertussen kijk ik nog eens goed naar mijn teen en zie dat ik voorlopig nog enit in mijn wandelschoenen ga passen... die is nog wel een half keertje dikker dan normaal. En mijn voet is nog steeds mooi ijsblauw. Fijn. Straks heb ik dus een groene voet. Joy. Baal nu wel dat ik niet mijn oude rode gympjes heb meegenomen, maar mijn nieuwe zwarte. Met die rode had ik nog kunnen gaan wandelen in de wetlands en kunnen gaan paardrijden, voor die zwarten zal het wel wat zonde zijn. Alhoewel, misschien moet ik het maar rekenen onder de schade van de voet.... denk er nog even over na.

Ondertussen ben ik weer aan de wandel en ben aan een enorme sandwich met lomo, champignons, geroosterde paprika, spek en een bord patat begonnen. Nog geen vijf euro verder zit ik bomvol en kan ik weer op stap. Ik wil naar de brug met Paraguay lopen, maar een verkeerde turn en een oude kaart zorgen er voor dat ik in 1,5 uur de gehele stad zie maar niet de boulevaard en brug... grrrrr. Na 1,5 uur en ik blij bij het hotel te zijn. Mijn voet doet pijn en mijn lichaam is ook niet meer al te soepel. Ik ga even een uurtje siesta doen en kom er rond vijen weer uit. Ik vraag beneden in het hotel hoe ik het beste naar de ruines van Paragauy kan. Aan mijn haren word ik een reisbureau ingetrokken. Voor 100 dollar kan ik 7 uur op stap. Daahaag, afzetters! Het is wel gesneden. De volgende keer pak ik wel een vliegtuig naar paragauy. Of nog beter zorg ik dat ik vijf kilometer heen en terug kan wandelen en op de sites en pak dan wel de bus. Wel jammer, want deze schijnen ook erg de moeite waard te zin. Die van Argentinie liggen namelijk in de jungle. Die van Paraguay in de glooiende graslanden.... maar zoveel geld heb ik er echt niet voor over!

Stuntelend ten onder...

Ondertussen heb ik ook mail gekregen van mijn volgende bestemming, de wetlands. Ik word op 1 september om 9 uur opgehaald. De eigenaresse komt mij persoonlijk ophalen. Mocht uiççook kiezen uit een van de mannelijke employees, maar die sprak alleen Spaans en met haar kon ik engels spreken. Enig nadeel was dat we onderweg wel ee n half uur moeten stoppen om de drie maanden oude baby de fles te geven. Doe die stop maar.... ik heb de afgelopen dagen wel weer genoeg met Spaans gestunteld.

Dat gevoel wordt binnen twee uur bevestigd als ik op straat, in een cafeetje en in de supermarkt in het Spaans wordt aangesproken en mensen een heel verhaal tegen mij beginnen waar ik echt niets van versta..... Sprak ik het maar vloeiend, dan kan je hier 24 uur per dag aan de klets zijn over langzame rijen in de supermarkt, of ik alleen een ensalada de frutas wil of meer en waar ik vandaan kom en wat ik allemaal ga doen etc etc.

Nu weer tijd om er een eind aan te breien.

Morgen naar de boulevard, een kleine wandeling, een een ander hotel in Jujuy boeken (of alles cancellen en door naar Tucuman) en een ticket voor het liegtuig naar Bs As boeken (als dat nog kan). Een date met Tito s zo goed als al gemaakt, om gezellig over alles, of over niets te kletsen... Hmmmm, hahahahahahahah maar eerst weer naar mijn bed gemaakt uit eendenveren (of zo voelt het...)

PS: erg leuke schoenen gezien.... hopelijk hebben ze die ook in Buenos Aires, wanneer mijn voet weer ed normale size heeft en ik weer plek in mijn rugtas!