Woensdag 29 augustus... El dorado!

Vanmorgen bijtijds opgestaan om te douchen (brrr, de douche deed er erg lang over om warm te worden, was nog net niet blauw van de kou, maar stond wel te klappertanden) en de tas in te pakken. Daarna belde paps nog even voor de laatste keer om te vragen of alles goed ging en daarna heb ik de laatste beetjes ingepakt, nog even gepind en hebben we gebeld voor een taxi richting de terminal. Om kwart voor tien liep ik daar binnen en vijf minuten later zat ik in een bus. Hmmmm, dat ging heel erg snel. Maar als je vliegt zit je krapperen rechter en het kost geen drol (30 pesos voor ruim vijf uur in de bus) en volgens mij gaat deze bus ook naar Posadas. Had namelijk op eentje later gerekend, maar kon nog net mee met deze.

Groen,groen,groen en rode bakstenen huizen
De omgeving is heerlijk groen. Prachtig! al het groen wordt af en toe afgewisseld met een klein vervallen baksteenrode dorpje en nog iets minder vaak door chique huizen in de middle of nowhere of een groter dorpje met betere huizen en fotografieke winkeltjes en dergelijke (je zou er bijna met de auto langs willen om uit te kunnen stappen en foto´s te maken...als je zo´n mooie camera zou hebben...) ook de namen van de dorpjew zijn geweldig...Libertad, Esperanza, El dorado..... Af en toe wordt het groene glooiende landschap onderbroken door een stuk dat wordt platgebrand, maar verder is er weinig bijzonders te zien. Toch is het allemaal wel rustgevend om languitliggend dit an je voorbij te zien komen.....ZZZZZZZ.
Vijf uur later, iets over drieen, stap ik uit en zoek een taxi. Ik hoop dat Posadas iets moderner en netter is dan Iguazu, maar dat valt tegen. Vooral de voorwijken. In mijn hotel is het nog meer schrikken. Dit hotel staat binnen de top 5 van veel boeken en rijtjes, maar wat een viezigheid. Zelfs ik ben te vies van het douchegordijn dat er hangt. Nou ja, slikken en naar buiten.
Na een kleine inspectie val ik neer op een terrasje en schrijf ik wat. Op de achtergrond hoor ik dat het goed gaat met het plaatselijke voetbal elftal... men komt bijna door de glazen pui nar buiten.

Na een drankje ga ik weer verder aan de wandel totdat ik bij een internetgebeuren kom en dit tik.... en nu is het tijd om mijn hotel t erug te vinden want de schemer gaat vallen en ik weet nog niet echt goed mijn weg en ik moet nog even wat eten en drinken inslaan...... tot later!