Zaterdag 8 september. Rondhangen in Corrientes

Omdat ik net niet genoeg tijd heb om de Chaco te bezoeken (ene gebied redelijk in de buurt) besluit ik maar gewoon wat rond te gaan hangen vandaag. Ik eet een hapje, maar omdat mijn maag weer van links en naar rechts springt en deze medialuna´s niet echt apetijtelijk zijn huppel ik naar boven waar ik nog een yoghurtje in mijn koelkastje heb verstop. Het is een raar idee dat ik over een week in het vliegtuig stap om weer naar huis te gaan. Ik heb het idee dat ik alleen maar ziek zwak en misselijk ben geweest en niet s gezien heb. Dat laatste valt natuurlijk wel mee. Ik heb best wel wat gezien, maar gewoon een stuk minder dan ik had willen zien en dat laat een onbevredigend en knagend gevoel achter. Ik heb er nog niet helemaal vrede mee. En de wetenschap dat ik volgend jaar gewoon terug kan komen helpt nog niet echt.

Wandelen, wat drinken, wat eten, wat wandelen etc etc

ik check uit, check nog even mijn mail en ga dan naar buiten. Ik pak eerst de boulevard en besluit deze wat verder te volgen dan gisteren. Deze keer kom ik ook langs een soort van dierentuintje. Aangezien het hek openstaat kun je gewoon binnenlopen. Als ik binnenkijk breekt mijn hart zo wat. Alle dieren van de estores del ibera (+ een leeuw uit Zuid afrika, die lijkt een beetje verdwaald) zitten hier in kleine kooitjes. De puma kan net een rondje lopen, de wilde katten volgen je waar je loopt en zitten met hun pootjes door de tralies al spinnend om aandacht te vragen en de vogels kunnen niet eens een stukje vliegen en slapen in een kattebak en eten uit een hondebak. En de otter zie je pas als ie bovenkomt, want het water is te troebel om verder iets te zien. Ik loop er even langs om alle dieren die ik wel en of niet gezien heb te bekijken, kijk of ik ergens iets van een fooi kan achterlaten (niet) en ga dan weer verder.

Ik loop via een route die de lonely planet aangaf als interessant en vraag me af wat er in die paar jaar in hemelsnaam allemaal wel niet verandert kan zijn. Meteen na die gedachte pak ik een andere afslag en wandel voor ik het weet weer op de winkelstraat. Ook goed. Ik pak het eerste het beste stoeltje en bestel een bananenshake. Als ik om mij heen kijk besef ik pas echt dat het zaterdag is. Allemaal shoppende mensen.

Sorry, echt even geen zin.....

Ik loop weer verder en in mijn speurtocht naar een restaurantje verdwaal ik een beetje. Het kost me een half uur wandelen voordat ik weer terug ben bij het hotel. Het is buiten heet aan het worden. Ik smeer me goed in(niet dat ik bruin aan het worden ben, het is alleen warm, het is geen bruinmakende hitte.... vaag..zo blijf ik natuurlijk eindeloos wit)voor de zekerheid en wandel weer terug naar de plek waar ik de shake gedronken had en bestel een hamburger. Niet veel later heb ik een enorme hamburger met sla op een geroosterd broodje. Prima! ook drink ik mijn flesje water snel leeg.... je zweet hier meer dan je bijna kan drinken! Terwijl ik aan het bijkomen ben onder de parasol komt er een man op mij af die begint te praten. Op het moment dat ik wil zeggen dat ik geen Spaans spreek, gaat ie over in vloeiend engels.... beetje jammer want ik wil gewoon ff hangen. Of ik zin heb om bij hem en zijn tweetafelgenoten aan te schuiven. Een is een bekende plaatselijke danseres, de ander een accountant uit Bs As en hij is een bekend advocaat hier in Corrientes. Ik bedank omdat mijn eten er aan komt, maar wellicht schuif ik later aan.

Aangezien ik dat nooit van plan was had ik beter nee kunnen zeggen, want nu schuift hij zijn stoel zo dat hij mij telkens kan zien en als ie even wegloopt zegt ie dat ie er nog wel steeds is maar even naar binnen gaat.

Twee uur excuseer ik mij met een slappe smoes en ga weer aan de wandel.

Het is zo waar nog warmer geworden, dus ik wandel eigenlijk meteen weer naar een ander tentje om even binnen uit te puffen. Ik zie binnen ook dat ik een behoorlijk rood hoofd heb. Ik bestel snel een grote versgeperste juice en kijk naar alle mensen die uit de bus stappen en bij de boulevard hangen. Tijd om even bij te schrijven in mijn boekje over mijn ervaringen met de hotels en dergelijke..... verder ben ik gewoon aan het bijkomen. Lichaam is weer moe en ik moet nog wel een paar uur voordat de bus vertrekt en ik heb geen kamer meer om even een siesta te houden.

De bus in.....

Uiteindelijk hang ik genoeg rond om de tijd te doden, eet ik nog een sandwich en verkleed mij voor de trip richting het busstation. Ik vertrek wat vroeger om rustig de mensen eens te kunnen bestuderen. De meeste busstations hier lijken op een soort winkelcentrumpje, maar dan met een paar winkeltjes en verder allemaal kantoortjes van de diverse busmaatschappijen. En dat zijn er veel, want bij de meeste zijn er twee verdiepingen. Verder is er een wachtgedeelte. Als ik aankom zit het wachtgedeelte bijna geheel vol (ik kan nog net een plaatsje vinden) en krioelen de mensen in het rond (dat was niet zo toen ik aankwam) Ik het korte uurtje dat ik hier redelijk rustig zit zie ik minimaal vier bussen naar Tucuman vertrekken (ook van flechabus waar ik mee ga, maar dn met een ander stoeltype) en ook vier richting Cordoba en nog meer naarRetiro (Bs As busstation)....

Als het tijd is dat ik ga vertrekken komt de bus binnen en stappen de chauffeurs uit.... het nieuwe stel komt even na de geplande vertrektijd aangewandeld en dan kan ik pas aan boord. Ik zit beneden in de rij met enkele stoelen. En ik zit heerlijk.... languit en de stoelen zijn zo breed dat er ook nog een tas naast past. Was het in het vliegtuig maar zo!