Sep 10, 2007

Zondag 9 september ... Tucuman is in zicht...




Ik val al snel in slaap. De film is zoals wel vaker waarshijnlijk redelijk nieuw, maar wat vaag. En de ondertiteling Spaans (ik kan wel flarden van de film in het engels verstaan, maar mijn ogen vallen toch telkens dicht). En de chamaca muziek van de bestuurders is aanstekelijk. Ik denk dat ik er in Nederland helemaal gek van zou worden, maar hier hobbel je fijn mee met het ritme van de gaucho´s.... alsof je op een paard in een kalme relaxte galop zit.... steeds dezelfde beat aan een stuk door. Uren lang.


Gerinkel buiten de bus

Ik word alleen even echt wakker als er glasgerinkel klinkt. Ik geloof dat bijna iedereen meteen wakker is, omdat we ook redelijk abrupt stoppen. Maar het klonk niet alsof wij iets raakte, meer alsof er een fles tegen de bus kapot werd gegooid. Na een korte check vaqn een van de buschauffeurs rijden we verder. Als we vijf minuten later in een dorpje zijn stoppen we wel ff bij de politie dus er zal wel een soort van melding gemaakt zijn. Daarna nog een stop bij de busterminal en verder kan ik mij niets meer herinneren, alleen dat ik slaap.

Een paar uur later word ik weer wakker. Het is half zeven en de halve bus is leeggelopen. We zijn blijkbaar bij een belangrijke stop. De twee oudere vrouwtjes naast mij zijn al weer flink aan de klets (niet echt door gehad, want na het gerinkelincident heb ik mijn ordopjes in gedaan, er begon iemand te snurken). Ik kijk naar de ramen en besef me dat iemand die heeft dicht gedaan terwijl ik lag te pitten. Helemaal niet door gehad dat er iemand over mijn heen gebogen heeft. Heb ik toch wel diep geslapen....

Ik open de ramen en zie gedeeltelijk het wat grijze landschap wat ik mij herinner van Salta, afgewisseld met wat thee (denk ik) en wat laag groen spul. Het is nog vroeg, maar de temperatuur moet aangenaam zijn want iedereen loopt met tshirtjes.

Na ruim twaalf uur in de bus komen we in Tucuman aan.


Tegenvaller....

Nadag ik mijn tas weer heb opgehaald kijk ik wel kantoortjes open zijn en waar er Retiro op het lijstje staat. Dat zijn er aardig wat..... ik heb geen zin om ze allemaal langs te gaan om de prijzen en tijden op te vragen om uit te zoeken welke het voordeligst is en pik er gewoon eentje uit. Chavellier. Vervolgens moet ik kiezen uit een stuk of acht vertrektijden. Zommige bussen zijn sneller dan anderen (met wel 2 uur verschil) en ik besluit maar te vragen welke stoeltypes er waar zijn. Ik ga weer voor dezelfde stoel (ik heb die horizontale niet nodig om te slapen) en kies tien over zes als vertrektijd. Even later ben ik 137 pesos lichter en zie ik dat ik met de maatschappij Urquiza ga. Ben benieuwd..... is zeker een van hun submaatschappijtjes.

Hierna stap ik in een taxi en ongeveer 10 minuten later sta ik in het hotel en om half tien zit ik mijn nieuwe kamer. Het is wel een beetje vaag hotel. Pauper van de buitenkant, binnen okay, maar ver naar achter uitgebouwd met een heel gangenstelsel. De kamer zelf is klein, maar met vrij uitzicht, als niet de gordijnen dicht zijn en de luifel naar beneden.

Tucuman is mij tot nu toe wat tegengevallen qua uitstraling. Er lijken wel veel uitgaansgelegenheden te zijn, maar qua sfeer is het weinig.

Ik loop naar het toeristeninformatie punti n de stad en vraaginformatie op. Ik had even de ijdele hoop dat ik daar wat zou kunnen boeken, maar met wat folders in de hand word ik de deur weer uitgeduwd. Okay.

Het telefoonnummer bellen gaat niet helemaal zoals het moet , maar bij de balie spreekt niemand engels. Ik ga eerst maar eten en daarna siesta houden. Verbinding maken lukt nog steeds niet dus ik vraag beneden om men voor mij voor morgen en overmorgen een excursie kunnen reserveren. Schijnt te kunnen, al snap ik nog steeds niet war de pick up zal zijn.... ik ben benieuwd of ik morgen op excursie ben, of nog gewoon hier rondhang.... hahahahahahahahahhaha

Nou, het is bijna acht uur... ik ga ff kijken wat voor weer het buiten is (hoe warm precies) en ga dan maar weer op zoek naar een plek om te eten. Hier in de buurt... niet te ver lopen.... want ik probeer schoenen aan te hebben en dat gaat nog niet helemaal met de teen.....

2 comments:

Anonymous said...

Hé sweetie, dat zijn allemaal positieve verhalen. Leuk om weer even bij te lezen. Ik heb net contact gehad met Bob Brokman, ik heb de situatie uitgelegd en hij meldt je ziek voor de afgelopen week (week 36). Hij vindt het allemaal erg sneu voor je en vroeg me om je beterschap te wensen en nog een leuke laatste week. Klonk als een aardige man. Nou, verder weinig nieuws, het weer is vandaag afschuwlijk, maar volgens de voorspellingen komt er nog zon, ben benieuwd, het is zo grijs buiten. Verder heb ik Snoet gisteren een koekje van eigen deeg gegeven. Hij was aan de wandel toen ik in Emst ging borrelen, dus hij kon het huis niet in. Hij kwam er dan ook hard aangehold toen ik 3,5 uur later thuiskwam. Hij wilde daarna ook niet echt meer naar buiten. Boefje is het toch he?! Liefs, San

Liselotte said...

Hahahahhaa, inderdaad lief van Bob.Bob is ook aardig.
kwam er vandaag achter dat ik op vrijdag vlieg, in plaats van zaterdag, lekker snugger he. Dus zo ff de B&B inlichten en tito.... ik word af en toe zo moe van mezelf.... maar wacht maar tot je het volgendeverhaal leest, je ligt vast in een deuk.....