Oh Canada, My Canada

Net iets te laat

Gisteren het schaatsrooster bekeken en bedacht dat ik heel erg graag wilde kijken. Maar ja, half vier, echt no way dat i dan opsta en dan nog eens 8.5 uur kan werken en drie kwartier pauze kan houden. Wel pauze, maar werken. En daarna sporten. En daarna boodschappen doen. Nope. Aint gonna work.

Dus ik had een beetje de hoop dat half zes nog wel goed zou zijn voor het tweede deel van de 3000m vrouwen. Niet dus. Ik zie nog net Renate Groenewold van start gaan en vergelijkingen met de eerste tijd van Van Deutekom doen mij goed. Als dit de laatste rit is, betekent het in ieder geval dat Sablikova verslagen is. Maar tot mijn gruwel zie ik, als ik het beeld kan zien omdat mijn ogen eindelijk open zijn, dat Groves opeens uit de blokken wegschieten recht bij Groenewold vandaan en zo ook bij de tijd van Van Deutekom. Uiteindelijk wordt Christina Groves een, Paulien van Deutekom twee en Daniela Anschutz drie en Sablikova vier. Dat had ik echt niet op mijn lijstje staan. Verrassend en een beetje leuk.

Even snel snel

Daarna maar even als een gek wat aan het lichaam doen en wat aan het haar en wat werkkleding aanschieten en ontbijt maken terwijl er nog even nagepraat wordt in de studio.

Als ik een korte samenvatting van de eerste 500m voorbij hoor komen, sprint ik even terug naar de tv om het geheel te bekijken, maar word er een beetje treurig van. De nederlanders, Tucker Fredericks, Joji Kato en Dmitry Lobkov vallen een beetje tegen. Shit.

Het spektakel van de dag, de 500m mannen

Terwijl ik mij nog even in een panty hijs, begint het al weer en hup ik naar de bank. Begrijp meteen dat ik een buikschuiver en een enorme bocht heb gemist (is die Duitser nou ook al getrouwd, hoe is het mogelijk dat de helft daar al op 23 jarige leeftijd een gouden ring draagt).

De Nederlanders rijden iets beter, al valt Smeekens iets tegen. Terwijl ik dit type zie ik opeens Pekka Koskela de kussens inrijden. Volgens mij heb ik die nog nooit zien vallen. En wat zonde, al zijn voorbereiding in het water ziet vallen. Uit pure schrik zie ik de gehele finish van Mike Ireland niet. Ook een beetje verhaal van zijn leven. Valt ie neit, dan gebeurt er wel iets anders wat hem een beetje overschaduwd. De kussen zien er in ieder geval erg goed uit. Bounced erg mooi mee naar buiten en dan heel snel weer naar binnen. Schijnt fijner te zijn dan de kussens in bv Erfurt (waar er heel veel vielen) en Heerenveen.

Na een korte onderbreking om het ijs weer goed te krijgen, sprint onder andere Mika Poutela er van door. Geen gedoe en geen echt goede tijd.

Hierna Jun Moon die ik altijd wel op mijn lijstje heb. Nagashima sprint weg om zijn kansen te doen keren, maar het is niet voldoende om Moon voorbij te schieten. Moon kleine foutje in de bocht bied kansen voorm ijn favo's Dmititry Lobkov en Joji Kato.

Maar Kato wordt weggeschaatst door K-Y Lee schaatst Kato helemaal weg. Wel gaat Kato Moon voorbij.

Dan de beurt aan Lobkov en Wotherspoon. Lobkov verspeelt het weer (verdorie al weer! wat heeft die vent toch) maar Kato gaat er op en Jeremy Wotherspoon is weer buitencategorie. Van de 24 races die hij rijdt, rijdt hij er 23 binnen de 35 seconden.

Zo. Nu klaarmaken voor werk. Werken. Sporten. Boodschappen doen. Eten. Slapen en dan morgen weer vroeg uit de veren voor de derde en een-na-laatste schaatsdag van het seizoen.