Dag 60: Terug in het land van de mate

17 oktober

Wat vliegt de tijd toch. Kan niet geloven dat ik over een ruime maand alweer thuis zit. Wil dat eigenlijk ook nog helemaal niet. Al heb ik raar genoeg wel weer zin om lekker aan het werk te gaan. Word een beetje te lui. Wil mijn hersens wel weer een keer ergens over laten kraken. Nu kraken ze enorm over Spaanse woordjes en zinnetjes (krijg bijna weer een paniekaanval als ik terugdenk aan alle uitzonderingen die in de presente die afgelopen donderdag voorbij kwamen.

Anyway, zit nu weer in Uruguay. Kwam vrijdag netjes op tijd een beetje zeeziek aan (geen idee hoe dat kwam, maar we schommelde meer dan de vorige week, brrr) en vond mijn hotel in een keer. Zit lekker centrala maar zodra ik op het matras ging liggen wist ik zeker dat ik morgen wat anders zou gaan zoeken. Was schuimrubber en kussen ook. weinig geslapen en dat is nooit goed voor mijn humeur.

Dus na het ontbijt (waar ik overigens weer door iemand werd aangesproken en nog net net kon voorkomen door vriendjesverhaal dat ik nummers kreeg en mee kon rijden naar het platteland en etc) meteen de deur uit en op zoek naar een nieuw kamertje. Anderhalf blok verderop in de kamer heb ik nu een nieuwe kamer. Iets relaxter, net iets duurder (das dan weer een beetje jammer). Hierna kijken of er iets van een excursie geregeld kan worden. Niet echt. Men doet hier aan hoogseizoen en dat is het hier nu nog niet (in Argentinie is dat nu per gisteren eigenlijk officieel begonnen) begonnen. Dus...... maar Carmelo moet wel leuk zijn om te bezoeken. Ok. Gaan we daar morgen heen. Bij een hostel check ik voor het paardrijden, maar daar begint met ook moeilijk te doen. Er staat wel dat er vijf mogelijke ritten zijn, maar momenteel is er maar een mogelijk. Prima. Doe ik die.... Maar voor een persoon... das lastig... Zucht, ik check zaterdagavond nog wel even. I know, laagseizoen en in mijn eentje. Volgende keer emt z´n tweetjes en met een auto. Maakt het leven hier (nou je debezichtigingen) een stuk interessanter.

Het is nu ondertussen al lunchtijd, dus ik ga maar op zoek naar een tentje in het oude centrum. Ik zak neer bij een tentje wat rijst met zeevruchten op het programma heeft staan. En het had beter andersom kunnen staan, zeevruchten met rijst... mjummie, lekker en dat voor 220 pesos (we zitten in paraguay 30 peso is ongeveer 1 euro) Niet slecht!

Hierna ga ik aan de wandel en schiet vershillende straatjes. Iets voor drieen ga ik met een gids nog een rondje lopen. Krijg het hele verhaal over de stad te horen (portugezen en spanjaarden namen het 9 keer van elkaar over, men kon het alleen over land aanvallen omdat de kustlijn te onhandig is om te gebruiken etc etc) Het verschil tussen de portugeze stijl en Spaanse stijl is niet alleen terug te vinden in de daken (spaans is recht) maar ook in de straten. De portugezen hadden hun waterafvoer door het midden van de straat, de Spanjaarden langs de zijkanten ...

Anyway zo gaat de informatietoevoer nog ongeveer een uurtje door, inclusief de mededeling dat het hier perfect wonen is (dat geloof ik graag, witte en schone stranden, prachtige zonsondergang, een niet al te duur leven en relatief lekker weer het gehele jaar door... alleen de winter is ietsje minder). Dus als je nog iets nieuws wil, ga naar het relaxte Colonia. Men stopt hier zelfs voor een zebrapad!

Hierna op de pier in de zon gaan hangen, maar het moment dat ik weer rechtop ging zitten meteen weer iemand naast me ... wie ben je blablabla. Meteen maar het vriendjesverhaal (wordt steeds uitgebreider, hahaha, ik word er goed in, zelfs in het spaans, hahahhaha) opgehangen maar het was blijkbaar niet al te indrukwekkend, want vriendje neit hier... wil je wat drinken... NEE!! Dus ik besloot maar te gaan wandelen, maar het duurde drie keer voordat ik met alleen lopen ook echt alleen lopen bedoelde.... Zucht. Plakmannen. Maar wel goed voor het ego.

Even wat leesspul opgehaald in het hotel en lekker teruggegaan naar een deel van de haven om uit de opstekende wind in de zon te gaan zitten en te wachten op de zonsondergang. Heerlijk en wederom prachtig. Alleen hierom is het hier al een aanrader. Op de een of andere manier is hier op een zonnige dag altijd een prachtige zonsondergang.

Hierna gaan rondwandelen voor het stadje in het donker en op zoek naar een leuk restaurantje.

PS: land van de mate omdat men hier altijd met een tas met een theekan en matebeker rondloopt om omdat de theekan onder de arm zit en de beker aan de vinger..... echt de normaalste zaak van de wereld, van de ochtend tot laat in de avond!