A bittersweet goodbye

Vandaag, of gezien het tijdstip gisteren, was mijn laatste werkdag bij het Instituut voor Hoger Juridisch Onderwijs. Al enkele dagen liep ik met een brok in mijn keel rond. En ik moet zeggen dat ik door alle cadeaus en bedankjes ik mij nog nooit in professioneel als in persoonlijk opzicht mij zo gewaardeerd heb gevoeld als vandaag. Wat een mooi afscheid!

De dag begon nog even door heel hard te werken en alles af te ronden (en een ontzettend lieve kaart per e-mail van Anna, dank je!!). Al snel kwam Caroline (coordinator Stage en afstuderen HBO-Rechten) mij een prachtige kaart brengen met een ontzettend lieve tekst waadoor de brok nog iets hoger schoot. Ook Corrien (coordinator Alumni SJD) kwam daarna afscheid van mij nemen met een prachtige cyclaam met roze en fuchsiakleurige bloemen. Daarna, tijdens de pauze, kreeg ik van Linda sushi voorgeschoteld, iets wat ik altijd erg lekker vind. Na de pauze kwam Imane, mijn opvolgster aka de nieuwe BEB, met een sleutelhanger. Heel lief, met mijn sterrenbeeld als afbeelding. Symboliserend voor mijn brekende hart en de moeite die het afscheid mij toen al koste. Een blijvend aandenken.

Niet veel later kwam Julia met een enorme bonbon en thee aanzetten...wat wordt er toch goed voor mij gezorgd... en wat lastig om afscheid te nemen van al deze mensen!

Ook het wervingsteam van HBO-Rechten stond niet veel later op mijn stoep met een zeer toepasselijk cadeau en goede plannning (afscheid nemen in groepen is al helemaal brokvergrotend, dus een klein groepje was zeer welkom). Een Lonely Planet over Cyprus, mijn volgende vakantiebestemming. Ik had bijna geen tijd om het te verwerken want hierna stond Diana al op de stoep met een prachtige sjaal...groen wat mooi bij mijn ogen past. Hier ga ik nog de loef mee afsteken!

Niet veel later was het tijd voor het echte afscheid...de afscheidsborrel. Het eerste wat opviel was dat de beamer en de computer aanstonden. Niet veel later dan mijn aankomst begonnen ook de andere mensen binnen te druppelen. Na een tijdje kletsen klonk er het bekende fluitje van Afien (mijn leidinggevende) en werd ik naar voren geroepen. Met mijn angst voor poespas en in de picture staan werd volledig rekening gehouden. Ik mocht op een stoel gaan zitten en er werd een toespraak gehouden met als achtergrond een PPP. Geweldig! Niet alleen omdat hier de tijd voor werd genomen om het te maken maar ook de reden (aandacht afleiden van de anderen van mij) En de brok groeide.... Hierna kreeg ik het instituutscadeau (Irisbonnen voor nieuwe kleding of stoelen en een prachtige bos bloemen) en een persoonlijk cadeau van Afien ...een servethouder van Cabanaz...(ik maak er nog een foto van). Afien wist niet zeker of de kleur (roze) goed was.... maar naast het zeeblauw (of groen) van mijn woning voeren roze en bruin toch de boventoon. Goed gegokt en zeer goed op z'n plaats!

Na een zeer kort afscheidswoord van mijn kant....-ik dacht dat ik het kon maar zodra ik alle mensen zag schoten de tranen omhoog en heb ik het compleet afgeraffeld..zonde...- kreeg ik daarna nog meer cadeaus. Van Marijke en van Susanne van het BB kreeg ik een cappuccinoset (mooi voor naast mijn senseo en heerlijk voor de grijp) en van Ellen (mijn oude coordinator stage en afstuderen van HBOR) een heel leuk kookboekje met mogelijkheid tot eigen aanvulllingen (oe..met mijn lelijke handschrift!) Natuurlijk hangt hier voor haar de verplichting aan vast dat ze een keer moet komen eten. Geheel op eigen risico! Natuurlijk was dit al geweldig, maar ook alle ontzettende aardige woorden (tot ideale schoondochter aan toe) waren verpletterend, indrukwekkend, vertederend en tranentrekkend... Maar de tranen kwamen -gelukkig voor mij -niet. Ik hoop dat iedereen weet en heeft gezien hoe zeer ik dit waardeerde... en wat een opkomst om mij gedag te zeggen en mij succes te wensen. Je zou toch bijna spijt krijgen dat je weg bent gegaan.

Hierna met Linda, Sander H en Ivar nog even de kroeg in gedoken (zwak excuus Govert!! :-)) en om twaalf uur op de fiets naar huis gestapt, compleet natgeregend...en nu nog compleet verpletterd achter mijn computer. Nog geen rust om te slapen.

En al leest geen van mijn inmiddels oud collega's dit...ONTZETTEND BEDANKT!!!!!.... wat voel ik mij ontzettend gewaardeerd. En dat is heel veel waard.