Zaterdag 25 augustus Amsterdam - Parijs, Parijs....

Redelijk relaxte word ik wakker, tot het moment dat door mijn hoofd schiet dat ik binnen twaalf uur in de lucht hang. Weg rustig moment, hallo stress. Dus maar het bed uit om alle laatste dingen in te pakken, op te ruimen en heen en weer te slepen. Ergens tijdens dit proces blijf ik met mijn linker voet ergens in hangen en terwijl ik met mijn gezicht in de kledingkast beland denk ik.... niet goed. Slechte planning, alle slechte dingen komen in drieen... zucht voet onder de kraan.

Niet heel veel later voelt het als gekneusd, maar dat mag de pret niet drukken want ik moet nog een aantal dingen doen. Dus hups aan de slag.

Schiphol

Voor dat ik het weet is het al weer drie uur en staat San voor de deur om mij richting Schiphol te brengen. Voet heb ik ter nauwernood in de schoen gekregen maar eenmaal daarin voelt het niet slecht. Bijna geen last van. Erg fijn. Hup de auto in en in een streep naar schiphol. Eenmaal daar. meteen inchecken. Tot mijn lichtelijke ergenis spreekt mijn terminal alleen frans. En ik niet. Dus als we twee vragen moeten beantwoorden zeg ik twee maal ja.... zal wel goed zijn, maar nee, het ding spuugt nog niet niet mijn paspoort uit, maar ik moet op een andere manier inchecken. Nou ja zeg. Andere terminal. Die is in engels. Stuk beter. Al snel liggen San en ik in een deuk.. Ik geloof dat ik net heb aangegeven dat iemand anders mijn tas heeft ingepakt en dat ik voor iemand anders een pakketje meeneem. Hihi.

Any way, nu mag ik wel mee. Erg fijn. Samen met San drink ik nog wat en dan mag ik door de douana. Tot mijn grote geluk mag ik voor het eerst in tijden gewoon door (had geen riem om, geen oorbellen in, geen ketting om en horloge ook af) en vloeien er ook geen tranen. Beter.

Na wat rondstruinen en wat hangen mag ik inchecken en gaan we de lucht in. In de lucht krijgen we vier sandwiches waaronder twee met chorizoworst. Fun! Terwijl ik die wegpeuzel hoor ik dat we over 45 minuten op Parijs zullen landen en dat we 20 minuten op schema voor liggen. Ik weet dat het bijzonder is dat we precies op de minuut vertrokken, maar 20 minuten...

Parijs

Op Parijs begint het hele gedoe opnieuw. Ik moet eindeloos wandelen, metro in en dan de schoenen uittrekken en de tas door de douane... zucht. heb ik al gedaan, ben toch transfer. Even later, als ik mijn schoenen aan wil doen schieten de tranen mij in de ogen. Dat voelt niet goed. Een korte blik doet mij dan ook niet heel erg schrikken, een zwaar bloeddoorlopen en rode teen. Ik loop nog wat verder, maar zak dan wel in tranenop een stoel in een. Wat een kutweek. Daarna bel ik paps. Doorgaan is het devies.

Dus hup in de wachtruimte, drie uur wachten (plus 45 minuten, waarvan ze er terwijl er 300 mensen in de rij staan om te boarden beginnen te roepen met last call, last call en ons uit de stoelen jagen om achter al die andere mensen aan te sluiten...grrr) en de lucht in. Rond half een verschijnt het eten - de macaroni met krab bevalt niet echt- en daarna slaap ik aan een stuk door. Het is wel relaxt dat er niemand naast mij zit. Ik kijk geen film, ik luister geen muziek ik erger me niet aan mensen die langsrennen.... ik slaap...diep...