The struggle is part of the story

Today is Yesterday's Tomorrow

Verse vijgen of te wel genieten van de kleine dingen

Genieten van de kleine dingen. Verse biologisch vijgen. De zon die weer tevoorschijn komt na een nacht en ochtend vol regen. Een kopje koffie. de geur van vers gewassen lakens. Door de drukte en stress vergeet ik het wel eens. Maar de blik op dit kleine schaaltje verse vijgen herinnerde mij er weer aan. Kijk naar de kleine dingen. :-)

On the road again ...

Vrijdag 21 december

Na vele reizen en tripjes niet geblogt te hebben, pak ik het nu toch maar weer een keer op. Toch zonde om deze blog geheel te laten verstoffen.

Op donderdag redelijk bijtijds richting bed vertrokken, om vervolgens toch geregeld wakker te schrikken. Aangezien het vrijdag voor de kerstvakantie is, heb ik besloten redelijk vroeg een taxi te bestellen, voor het geval er hele rijen staan. Die had ik eerder al wel gezien rond de vakanties. Dus uiteindelijk rond kwart voor vier mijn bed uit, kwart over vier de taxi en en vervolgens stond ik ongeveer in mijn eentje op Schiphol. Uh ja. Weinig andere mensen die een vliegtuig moesten halen op dat tijdstip. Anyway, de Starbucks achter de douane is open, dus ik haal snel een rise and shine muffin en vervolgens ook maar een mocht frappuccino.
Uit eindelijk mogen we dan toch het vliegtuig in. Om zeven uur (ietsje te laat) worden we de baan op geduwd door de pull back car. om vervolgens zo weer 20 minuten stil te staan. Zonder bericht. Totdat het bericht komt dat we even naar een parkeerplaats gaan en er naar een technisch probleempje aan een of ander stuur gekeken moet worden.
Bijna een uur later wordt er besloten dat we het vliegtuig uit moeten, oplossen gaat wat langer duren... Om te beginnen komt er maar 1 bus... als er dan uiteindelijk vier bussen staan, staat er alleen een wiebelig trappetje tegen het vliegtuig aan. En daar mogen we geen gebruik van maken. Dus weer even wachten tot de juiste trap tegen het vliegtuig aan komt. Als de bus er staat, en de trap er staat worden we richting de terminal gereden, uitgeladen en rondom gelopen om weer ergens bij een andere terminal uit te komen, opnieuw gescand te worden en vervolgens weer in de bus te stappen en richting de parkeerplaats. Even zijn we bang dat we gefopt worden en weer hetzelfde vliegtuig in stappen, maar het is toch een nieuwe (de ander staat er 2 vliegtuigen naast). Als uiteindelijk iedereen zit en netjes vast zit, komt het bericht dat wij netjes snel zijn ingestapt en netjes hebben meegewerkt, maar dat we al 21 minuten staat te wachten op de push back car, en we zijn pas nummer 3.. dus nog even geduld. Tegen de tijd dat die er eindelijk staat, is de mist Amsterdam binnengerold, dus we moeten nu wachten tot we mogen opstijgen... iets meer afstand ivm met slechte weer. Bijna drieenhalf uur na het geplande vertrek gaan we eindelijk richting startbaan en gaan we er vandoor.
Het kleine meisje naast me is er nu echt klaar mee, en zet het tot twee keer op het krijsen. om het af te toppen met een soort van nachtmerrie tijdens het dalen, waardoor ze als een gek begint te trappen.... tegen mij, want daar liggen haar benen. Gelukkig is ze zo lenig dat ze ook haar moeder nog even te grazen neemt... gedeeld leed....

Na de landing snel bagage opgehaald en op zoek naar de Starbucks. Als ik die gevonden heb word ik uiteindelijk opgehaald door mijn lift en ga ik richting Rancho la Paz. Ik val met mijn neus in de boter. Eerst een verlate lunch en daarna kan ik ff in de zon bijkomen van de reis om vervolgens voor het eerst te paard te gaan.

Tijdelijke brug over de Amstel

Amsterdam Oosterpark

Can you find the smile?

Theather Carre aan de Amstel

Uitzicht op Carre

Merry Christmas!!

Frederiksplein Amsterdam

Stationsplein Apeldoorn

Perron 3 en 4

De Kus (Apeldoorn)

Visiting Apeldoorn