Oslo – Hamar - Oslo (Norge)
Zondag 31 juli
Vandaag weer de wekker gezet. Als we wakker worden regent het. Brrr. Wat een weer. Vandaag gaan we naar Hamar. Kijken hoe dat er uit ziet. We staan zeer bijtijds op het centraal station. De trein vertrekt namelijk maar een keer per uur. We bestellen een retourtje Hamar en krijgen net op het nippertje mee dat de treinen naar Hamar niet rijden en dat er bussen worden ingezet. Balen. Dat had ze ook wel eens eerder mogen zeggen, dan hadden we wel een buskaartje gekocht. Maar ja, dat heeft nu geen zin meer en dus gaan we maar naar ons perron. Met een half uur vertraging komende bussen binnen en vechten we voor ons plaatsje. In eerste instantie denken we de perfecte plaats te hebben maar halverwege de rit (als we van het uitzicht over een gigantisch meer zitten te genieten) komen we erachter dat er een heel fout iemand naast ons zit. We weten niet precies waarvan ie onder invloed is, maar hij slaapt met ogen open, valt in slaap als ie eet en drinkt (waardoor zijn pasta salade overal om hem heen terecht komt) en maakt rare geluiden. De helft van de reis zitten we vol walging te kijken waar dat eten waar dat eten allemaal terecht komt en waar hij het allemaal weer vandaan pulkt en waar ie het weer instopt. Het is maar te hopen dat wij er als eerste uit moeten, want hij valt vast boven op ons als hij er eerder uit moet. Als we langs Tange en Stange rijden wordt er door de chauffeur iets omgeroepen. Ons Noors is wel een stuk verbeterd, maar echt goed is het niet dus we moeten even om ons heen vragen wat er nou precies verteld werd. Achter ons zit een vriendelijke man die ons verteld dat we moeten aangeven als we er uit willen. Lekker is dat, alsof wij weten als we in Hamar zitten. Uiteindelijk blijken we dat wel te weten, want we komen eerst langs het Vikingskipet en rijden dan pas Hamar in en daarnaast moet de halve bus eruit (een aantal hadden er al eerder uit gemoeten, maar wisten niet dat ze een seintje moesten geven) En even later staan we ietwat verdwaasd in een nat Hamar. Het is niet helemaal wat we er van verwachtte en we gaan dus eerst maar eens aan de wandel in Hamar. Misschien is er iets in het dorpje te beleven. Niet echt. En aan de waterrand ook niet echt (nooit geweten dat Hamar aan het water lag, dat vertellen ze er op tv nooit bij) Als we een krap uur later weer langs het station lopen komen we dezelfde aardige man weer tegen. We kletsen er nog even mee en gaan dan op weg naar het Vikingskipet. Hopelijk kunnen we hier iets eten, want we hebben alleen wat zoutstengels (stokjes) bij ons. Het Vikingskipet ziet er in de winter op beeld altijd erg indrukwekkend uit, maar inde zomer is het maar een lelijk grijs ding. En er zitten ook niet eens Olympische ringen op. Wat een teleurstelling, alweer. Vervolgens blijkt dat we hier ook niet kunnen eten. Verdorie. We zitten minimaal 15 minuten lopen van de stad. Een wandeling in de omgeving geeft ons een mogelijkheid. Het hostel bij het Vikingskipet. Dit ziet er goed uit. Veel beter dan het van ons en we kunnen en mogen er ook eten. We moeten alleen even beslissen wat we willen. We besluiten twee boterhammen met kaas te nemen. Als we gaan zitten en op het bord kijken van wat Finnen balen we. Zij hebben een ontzettend lekker uitziende pastasalade. Godver. Maar onze broodjes kaas zien er ook erg goed uit en we krijgen er ook nog wat groenvoer bij en een tomaat. Lekker gezond. De tv staat hier ook nog aan, dus we kunnen ook nog even aanschuiven bij het begin van de Grand Prix van Hongarije van de F1. Hier worden we helaas niet al te gelukkig van. Het gaat namelijk erg slecht met Alonso en Montoya (die ik ook nog wel iets gun) en erg goed met Kimi Raikonnen (bah). Weer een teleurstelling. Om drie uur gaan we terug naar het Vikingskipet om de nationale ploeg te zien trainen. Als we binnen rondwandelen (goddomme wat is dat koud zeg, zelfs met een tshirt, een trui, een zomerjas en een sjaal aan) zien we de nationale ploeg in een soort lokaaltje zitten. Blijkbaar krijgen die les. Ze komen dus waarschijnlijk wat later op het ijs. We zien Peter Mueller en (denken we) Even Wetten nog wat rondlopen, we zien nog wat gewijs, maar twee uur later nog steeds geen nationaal team op het ijs. Wel de gehele regionale toekomstige top (nou ja, dat denken we, maar als dat zo is, is het niet echt hoopvol voor Noorwegen). Toch een beetje teleurgesteld lopen we weer naar Hamar downtown om de trein te pakken. Dat de trein weer rijdt is een geluk bij een ongeluk. Er mocht ook wel iets meezitten. Tegen de tijd dat we weer in Oslo aan komen (anderhalf uur later) is ons humeur weer boven nul gekomen. We schuiven door naar de Italiaan om ons eens te goed te doen aan een goede maaltijd ( het is ondertussen ook al negen uur) Het eten is hier heerlijk, en het doet erg luxe aan. Het weer in Oslo is ondertussen helemaal opgeknapt en we schuiven weer de Karl Johans gata op. Op de heenweg hadden we al wat Tropische muziek gehoord (Cubaans) en op de terugweg nog steeds. Op het terras is geen plaats meer, dus gaan we er maar even tegenover staan. We staan vrolijk mee te swingen en als we om ons heen kijken loopt het opeens om ons heen helemaal vol. Even later, als een aantal mensen gaan dansen, is het helemaal een feest. Wie had dat gedacht zo hoog in het noorden. Een perfect tropisch sfeertje. Als het bandje ophoudt gaan wij door richting ons hostel. Het is tijd voor ons bedje. Zo liep een teleurstellende dag toch nog goed af!!
Oslo – Hamar - Oslo (Norge)
Sunday the 31th of July
Today again an alarmclock day. When we have a look out of the window we see it is raining. I guess we made a good choice to go to Hamar today. We arrive in time at Oslo central station to buy a train ticket to Hamar. As we walk away after buying the ticket the lady just tells us that there are no trains going to Hamar today, but busses. Oh, that sucks. She could have told us before we bought the ticket, so that we could have bought a buss pass. With an half an hour delay we leave Oslo behind us and our Hamar trip starts.
We think we have the perfect places in the buss, but a real strange guy is sitting besides us. We are not sure what he took, but it made him sleep with open eyes, fall asleep every times he tries to drink or eats something and make him mumble sometimes. We are praying we have to get out of the buss before that guy, so that he cannot accidentally fall on us when he leaves the buss (you never know with this kind of guys)
At about Tange (or Stange) the bus driver announces something, but as we do not speak the language to well, we have no clue what he is telling. We turn around and ask the guy behind us. After getting off the bus that same guy asks us if we need any further assistance. What a nice guy (ok, nice man, because he is probable twice our age). We start walking around in Hamar. We are a bit surprised to see that Hamar situated at water. We have never seen that on tv, but furthermore Hamar is a bit dead (maybe because it is Sunday and rain is drizzling all the time). As there is nothing to do in Hamar we walk to the Vikingskipet. I like to see it in winter, but in summer it is an ugly grey thing, without Olympic rings (at least we cannot find them). As we walk around we get a little worried. It looks like we cannot eat something around here. Luckily we find out that we can eat something at the youth hostel. We decide to eat two pieces of bread with cheese(and some green stuff and tomato), but we regret this a little when we see the great pasta salad that one of the Finnish guys is eating. Before we go back to the Vikingskipet we see the beginning of the F1 Grand Prix of Hungary. That one is like this whole day; it sucks pretty much. Alonso isn’t doing too well and Raikonnen is doing fine .Around three we walk into the Vikingskipet to look around. It is really cold inside, even with a lot of clothes on. Why are we doing this? After waiting for about two hours it getting pretty clear that the national team isn’t going to show up (ok, we saw Pieter Mueller run around and someone who looked a bit like Even Wetten) and we decide to head back to the train station. I think we walked a new record. Because we were at the station before we knew. The good news of today is that we can take the train back. That’s nice. As soon as we sit down I fall asleep. I miss a beautiful lake, but I am less irritated when we get back. So is Anna, and we decide to go for a really nice restaurant to upgrade our mood even more. While walking to the Italian restaurant we walk by a bar with really nice Cuban music. When we walk back there is still nice music. Ass the terrace is completely filled we listen a bit on the side of the bar. When we look around (15 minutes later) there is a whole crowd listening and dancing. And so the evening ended tropical and the cold hours in Hamar are almost forgotten.
