You can leave your hat on.....Striptease les 1

Zo, ben net weer thuis maar moet toch even snel wat typen. Kom net namelijk van mijn eerste les Cardio Striptease.... En ik had het geluk bij een eerste les in te springen, dus de gehele choreografie was nog niet ingestudeerd. Niet dat dat was uitmaakte, want tijdens het losmaken van wat spiertjes ontspon bij de lerares (dat gaat ze niet leuk vinden, maar ben even haar naam kwijt...Candy?? na kort check blijkt dat het idd Candy is) een geweldig idee.... en al snel waren we bezig met binnen 60 minuten zo'n beetje de gehele "you can leave your hat on" te strippen. Nu nog in de gewone traningsbroek en etc, maar de volgende keer mogen we verschijnen in hotpants met dikke panty eronder, leuke schoenen (eeh ja, die heb ik niet, jammer dan), kittig shirtje, witte blouse (ah, het eerste item wat ik thuis heb), stropdas, colbert (item twee en meteen laatste wat ik heb) en een leuk mannenhoedje.... Binnen een week moet ik dat verzamelen? Mijn god... en als we het gehele nummer erin hebben zitten wordt het een fuifavond en dan gaat iedereen los en komen er ook mensen met stilettohakken... nou, dan mag voor mij de ambulance buiten gezet worden...

Anyway, ik vond dit al heel knap van mijzelf, en nu moet ik dus als een gek al de items bij elkaar verzamelen en dan kan ik volgende keer fijn mee strippen en met colbertje gooien en zo... Ga nu maar snel op zoek naar de tune en de video (kijken of de act in het echt ook zo gaat als wij hem gedaan hebben, zij heeft 'm wel een keer tijdens een optreden met een zanger zo moeten doen) zodat ik dat geswing en gegooi met heupen kan oefenen...

Hmmmm...zuch...blugh....saai zeg...

Eigenlijk heb ik verdomde weinig te vertellen. Het liefst zou ik hele verhalen schrijven, maar ik weet gewoon niets. Ja, misschien wat over een Argentijnse jongen die niet uit mijn kop wil, maar ja dat komt iedereen inclusief mijzelf al de strot uit. Wanneer gaat ie nou uit mijn hoofd!

En ik kan wel een heel verhaal schrijven over mijn volgende Zuid Amerika reis en hoe ik Buenos Aires misschien wel uit de weg ga, of misschien ook wel niet...

Over mijn loopbaanperikelen... adviseren, leidinggeven of toch maar beleid maken... Maar natuurlijk wel eerst even netwerken (HAAT dat woord) en dan weer op zoek naar iets anders om mijzelf weer tien keer tegen te komen...hoe moeilijk te verspellen?!

of misschien nog wat sportigs....voetbal (Ajax zakt weer verder weg, inclusief de spelers van het nederlands elftal, dat wordt nog wat komende zomer, ze kunnen hun tong nu al nauwelijks van het veld af slepen), paardrijden (Anky richting de 90 procent, nieuwe mijlpaal), formule 1 of mijn eigen bejaardenprogramma in de sportschool...

Of de afschaffing van het woord negerzoen...wat een complete onzin, moeten we ons daar echt mee bezig houden?

zucht ... blugh .... saai zeg....

Summertime

Last weekend summertime entered my house, my sisters'house (where I stayed) and all other places in the Netherlands (and a lot of other countries ,I know). And in the weekends the change of time and rhythm isn't that hard, but the first day of work it is killing. And today was my first day of work of this week. I had to wake up in the dark. And it was hard. Don't get me wrong, I love the fact that in the evening we can sit outside a bit longer. but can we not change wintertime for summertime one month later, so I do not have to get up in the dark? That would really make it easier to get out of bed and go to work.

PS: the weather is getting better and I love it!

Ze vliegen af en aan...

Heerlijk elke twee minuten een vliegtuigje voorbij zien komen, maar hem niet horen (eeeh, ja dat vlekje is een vliegtuig). Het zal de windwel zijn, maar het is echt een constant komen en gaan. Nadeeltje hiervan, ik wil nu zelf ook wel weg...

Er loopt een man langs het spoor...

Afgelopen weekend ben ik weer overgegaan naar het Apeldoornse. Even kijken hoe het er daar voor staat. Natuurlijk niets anders dan toen ik wegging de laatste keer, maar okay. Zaterdag lekker gekookt. Zelfgemaakte tortelini. Er moet nog iets aan veranderd worden en het ziet er voor buitenstanders niet uit, maar het is meer dan prima te eten. Gisteren gegeten bij de Wok. Daar maak je mij toch wel erg gelukkig mee. Lekker gamba's met peultjes in sojasaus en een klein handje rijst, en ossehaas met verschillende soorten paddestoelen en natuurlijk weer peultjes. Verslavend. Ook nog even snel langs mijn oude huisje gegaan (staat nog steeds leeg) en vandaag naar de kapper.

Net weer terug naar het Amsterdamse gegaan. Van een heerlijk rustig weertje naar het noodweer in Amersfoort en vervolgens naar de eindbestemming stormachtig Amsterdam. Halverwege, net na Bussum, moest de rem erop want er bevond zich een onbevoegd persoon op het spoor en de machinist wilde die liever niet van zijn raam afpellen. Groot gelijk. Gelijk hing de gehele trein uit de ramen (okay, beetje overdreven) maar niemand gezien, op een gegeven moment stonde we helemaal stil en de trein van overgestelde richting stond ook stil met nog een trein daar weer achter. Ik hoop dus niet dat die ander het ongeluk had gehad dat er iemand bovenop was geknald... maar dat zal wel niet.

Zo, vanvond maar even wennen aan de nieuwe (zomer) tijd... en hopen dat ik morgen op tijd mijn bed uit kom.

Voortgang in huis

Okay, het overgrote deel van de trouwe lezers (voorzover aanwezig) weet dat ik even een maandje niets aan het huisje gedaan heb. Maar om iedereen gerust te stellen, ik woon niet in een grote verhuishal, het is best woonbaar. Let even niet op de zooi op de foto's, maar zeg nou zelf, zo erg ziet het er toch niet uit?

I am dreaming about ...

De laatste paar weken ben ik veel aan het nadenken. Nadenken over wat ik nou echt wil. Waar zou ik alles voor opgeven, waar zou ik volledig voor gaan? Momenteel zou ik niks nergens voor opgeven. Mijn gedachte gaan alle kanten uit. Het ene moment wil ik naar New York, het volgende moment wil ik naar Argentinie en dan blijf ik toch maar weer in Amsterdam.... of misschien Spanje ... Momenteel wil ik nog zo veel. Ik wil veel reizen, veel zien en ik wil nog zo veel dingen leren en bestuderen. Maar over een aantal jaar?

Over een aantal woon ik in een Spaanstalig land (welk ben ik nog niet precies uit) en heb ik (samen met mijn allerliefste broertje) een B&B of klein hotelletje. Zo’n soort haciënda of estancia (maar dan met minder grond) met wat dieren (kippen voor de eieren) en wat paarden voor trektochten. De haciënda heeft ongeveer 7 kamers, elke op een eigen manier ingericht. Meubilair en andere zaken zijn te koop. Ontbijt inclusief en een bar met tapas voor tussen vijf en zeven, maar geen hele maaltijden koken. Wijn mag overigens wel vloeien.

Natuurlijk is er, naast de paarden voor het natuurelement, ook een zwembad voor de verkoeling tijdens warme dagen… En het avondeten? Hmmmm, misschien iets met een taxiservice, of misschien zitten er toch wel restaurantjes in de omgeving?

Nou ja, misschien toch even met mijn broertje overleggen, die is ten slotte heer en meester op het hotelgebied…Maar bovenstaande is heel beknopt wel mijn droom. Hetgeen waar ik denk uiteindelijk mijn rust te vinden. En of dit nu in Europa of Latin America is (oh, Midden Amerika moet ik ook nog ontdekken, misschien heeft dat ook nog wel groot potentieel) dat zal met het verstrijken van de tijd wel duidelijk worden.

PS: voor de bijverdienste schrijf ik columns, ontwerp en bouw ik websites EN fotografeer ik de omgeving en maak daarmee/daardoor mijn eigen ansichtkaarten... Vergat ik dat bijna zeg.

While being in the progress of getting any line in the career planning, it isn’t possible not to think about what you really want when there are no limits at all. So while going through all this personnel adverts, I decided to get my biggest dream on paper. I hope to be able to open up a Bed and Breakfast or a small Inn some day. Not sure yet where in this world, but probably a country where they speak Spanish. Those countries got most to me the last few years. Only question is, how will it look? Well some small estancia or hacienda with some horses (to go into the country) and a swimming pool (for refreshment), all the rooms have their own look and atmosphere and breakfast will be included. Maybe lunch will be possible (especially while going out with the horses) and a small bite between five and seven (and lots of wine), but no dinner. So there must be some deal with restaurants in the surrounding. Oh, and I like the concept of being able to buy everything what is in the room.
Mostly this is not something you can live from right away, so maybe some freelance writing or building and designing websites is a nice income besides….

foto: Estancia Nibepo Aike, lago Argentino (El Calafate, Santa Cruz, Argentina) Oktober 2005

First Anniversary of The Ordinary Life of Liselotte N.

It has been a rough first year. First the stress because I deleted the first version of the site. All had to rebuilt as soon as possible and the stories about the speedskating trip "Inzell 2005" had to be replaced.
In this first year I posted about two travels. First, Oslo - together with Anna - in summer 2005 and second my one moth adventure to and through Argentina in autumn 2005.
A lot of sports has passed as well….to start with Formula one, but also soccer, athletics, and speed skating. Every now and then some politics, movie reviews, some nice shops, a heartbreak and a lot of girl talk.

Hope the second year will be a year full of laughter, sunshine, good politics, travel and off course the world cup soccer 2006! Some goals for year two? Well......maybe writing about the finals in Germany...(Netherlands against Argentina/Brazil/Germany or whatever...)ehm, some good travel tips from Italy in April 2006 and some great stories about South America ... less politics , sadness and doubts and more pictures and stories about Amsterdam !

Kriebels naar het verre ...

Ik heb momenteel last van kriebels. Niets lichamelijks, maar iets geestelijks. Ik wil graag de hort op. Lekker 3 tot 6 maanden achter elkaar reizen. Niet weten wat je over een week gaat doen. Nou ja, niet precies dan. Helemaal op de bonnefooi is niets voor mij, zover heb ik mijn lesje wel geleerd. Met de rugzak op de rug door Midden- en Zuid Amerika en genieten en leren van wat er om je heen gebeurt. Spaanse lessen volgen in Antigue, grote boten zien in het Panama kanaal, misschien een korte stop in Parimaribo om nog wat oud Hollands op te zuigen voordat ik verder ga naar het zwart braziliaanse in Salvador, even uitrusten op de rug van een paard in de buurt van Asuncion (Paraguay), vervolgens de woeste watervallen van Iguazu (van Braziliaanse en Argentijnse zijde natuurlijk.... en dan hup naar het puntje van de wereld Ushuaia, het verpletterende Torres del Paine, het ijsblauwe en verwoestende El Chalten (Patagonia), een wijntje meepikken in Mendoza, het ijle Santiago de Chili, het tropische Cordeba en nog even wat zon pakken in zinderend Buenos Aires en het vervallen chique van Montevideo (Uruguay). En in het andere jaargetijde andsom, zodat ik in iedergeval met zon afsluit... Alhoewel, Spaanse lessen zijn natuurlijk wel echt nodig....

Zucht. Dagdroom. Hmmm.Tsja....

Ik weet niet waardoor het komt. Misschien omdat ik even niet lekker in mijn vel zit, omdat ik in een loopbaantraject zit waarbij ik misschien een traject in sla waar ik niet zo maar weer uit kan, misschien ook wel omdat ik richting de dertig ga en ik niet weet hoe vaak ik nog de mogelijkheid krijg om de boel de boel te laten. Maar ja, heb ik eigenlijk wel die mogelijkheid? Met een eigen huis op mijn naam... Lastig hoor. Misschien ligt het wel aan het weer. Het zonnetje dat wel doorbreekt, maar wat er nog niet voor kan zorgen dat je vingers in de ochtend nog wel in handschoenen moeten.

Nou ja, misschien blijven het allemaal wel dagdromen, of misschien pak ik op een dag ook wel daadwerkelijk dat vliegtuig.

Want leeft je je leven niet eenmaal?

Amsterdam from Above

http://www.wwp-diemen.nl/lucht/images/lucht2.jpg

Spring has started two days ago

Spring has arrived... at least, the date that spring starts passed two days ago, but it is still a bit cold. No walking in my new summerjacket or go shopping for some nice spring shirts, but still walking around with all my wintergear. But when I walk home through Oosterpark, you can feel a little bit of spring...it seems like the world is getting friendlier already... Hardly can wait till the day comes I can sit outside and have a nice moijito or something like that....

Het is dan misschien officieel al twee dagen lente, maar in eerste instantie wijst weinig erop. Ik zie nog steeds grote grijze wolken voorbij drijven en de temperatuur komt '-nachts nog steeds onder nul. Maar ergens begint er iets te kriebelen.... vooral toen ik gisteren na het werk door het park naar huis liep had ik wel zoiets van: De lente komt er weer aan. Snel genieten voordat de helse hitte van de zomer in Amsterdam toeslaat..... En als klap op de vuurpijl komt er een mooi, lief groen vogeltje (nou ja, volgeltje, een aardige grote dikzak) voorbij vliegen. Het lijkt wel lente in lente in Buenos Aires....

Je kijkt even niet en dan....

Je kijkt even niet en als je vervolgens de volgende dag het nieuws kijkt zie je dat Sven Kramer een nieuw wereldrecord (12.51,60) op de 10 kilometer heeft gereden, dat Chad Hedrick weer eens in de war was met de banen (wat een timing, net nu ie Davis van de baan af moest kegelen) en dat Sven Kramer dus toch nog een derde plek in het overall klassement heeft weten te bemachtigen... Pfffff...niet eerlijk. Aan de andere kant, anders had ik nog verlepter op het werk gezeten dan dat ik nu al zit, en dat was ook weer geen pan geweest.... En als we een weer niet tevreden Sven Kramer moeten geloven gaat het volgend jaar nog veel harder...dussss, ik moet gewoon even een half jaartje geduld hebben.

Formula 1 Malaysia: Renaults' Angels

Zo, tweede race van de Formule 1. Gisteren in slaap gevallen voor de tv, voor het schaatsen, dus ik heb weer het een en ander gemist. Maar de start van de formule 1 krijg ik mee, en wat een topstart voor de Fernando Alonso fans!

Alonso haalt zo iedereen in en gaat de eerste bocht in als derde en Kimi Raikonnnen vliegt er heel snel uit. Ik zit, ondanks het vroege tijdstip, te juichen, schreeuwen en springen op de bank. Dit is lekker wakker worden!Als iedereen lekker bezig is komt er opeens een enorme rookwolk voorbij. Nick Rosberg. Jammer, want die is tot nu lekker bezig!

Na tien rondjes vliegt ook Coulthard eruit... tjsja, zogaat het snel. Liuzi rijdt al met zes rondjes achterstand rond....Als het zo nog gaat regenenwordt het waarschijnlijk een enorm zooitje....

En hup, binnen 20 ronde vliegt ook Webber eraf. Dit is bijna niet leuk meer.

Het enige waar men momenteel mee bezig is, is te kijken hoe vaak Trulli op een bepaald punt wordt ingehaald. In ronde 17 zitten we al op 3 mensen, en dat is natuurlijk wel erg. Of er is iets mis met je auto, of je mist toch net een beetje guts.

Na 21 ronde valen de eerste druppels naar beneden en nu is de vraag of het gaat doorzetten. Dit zet helaas niet door. Er blijven wat druppeltjes vallen, maar dat heeft geen invloed op de wedstrijd. Het middenstuk is behoorlijk saai. De top 4 rijdt eigenlijk hetzelfde en er is weinig te beleven. Af en toe is er wat veel verkeer. Geen spectaculaire acties meer. En terwijl ik dit denk gaat Klien er ook uit...op hoeveel uitvallers zitten we nu? Oh en meteen krijgt Barichello een stop en go panelty. En er zijn nog 20 rondes te gaan.

Ook het laatste deel is weer saai. Goed, maar oersaai. Voornamelijk gezemel over de vleugels en dergelijke van Ferrari. Die auo's worden toch van te voren ook bekeken? Hoe kan dit nou opeens een probleem zijn. Wat een gedoe zeg. En terwijl ik dit zeg ploft Heidfeld... Nou ja.

Nou ja, verder weinig te melden. Als eerste gaat Fisichella over de finish, kort gevolgd door Fernando Alonso. De pole en de overwinning worden opgedragen aan een vriend van Fisichella, die afgelopen week is overleden.

Oh, en natuurlijk niet te vergeten, de derde plek voor Button. Niet de gehoopte overwinning (van zijn kant natuurlijk) maar wel weer op het podium, en dat is natuurlijk ook goed!

Renaults' Angels - www.fernandoalonso.com

Patagonië heeft gewoon mijn hart gestolen

Dacht ik alles op een rijtje te hebben, kijk ik even televisie en weet ik het opeens niet meer. Ik was er vast van overtuigd dat het goed zou zijn als ik niet naar Zuid-Amerika zou gaan. Geen uitdagingen ten aanzien van Buenos Aires en ook niet een maand helemaal alleen. Maar toen kwam ik gisteren thuis na een lange dag werken, zet de televisie aan en ik kan maar een ding denken: Dat MOET Patagonië zijn. En ik val hups meteen weer voor dat geweldige land. Dus zo kan het komen dat ik de gehele Wie is de Mol heb gekeken en het nu niet meer weet. Want een weekje of twee in die omgeving rondtrekken is wel geweldig. Het is bijna niet te omschrijven. Die omgeving is zo luid en tegelijktijd zo stil. Zo ruig, maar anderzijds ook zo romantisch. Zo bekend, maar ook zo onbekend. Als je er eenmaal bent geweest wil je gewoon weer naar terug en blijven... Het is als de perfecte man. Het omarmt je wanneer het moet, het troost je en het geeft je nieuwe energie en laat je genieten. Dat is Patagonië, en daarom wil ik er heen!

Hotel Ghironi

It is a pitty, but one of our hotels cancelled our reservation. So now we booked hotel Hotel Ghironi. Hope we will like it!

Or ...maybe I will go to Argentina.....

After twelve hours of working I come home, sit down in fron t of the telly and I know...this must be Pategonia...the place where I felt so calm and happy, even without being in the neighborhood of Tito or internet....It is so big, loud and peaceful.... And all of a sudden I am not so sure that I am not going to Pategonia....Because it is so amazingly beautiful.... the only that sucks is that you mostle go through Buenos Aires...and there is one place (although almost as beautiful) I don't want to be .... Pfff, It is gonna be a hard time making the right choice.

Cuba, New York, Mexico, Berlin, Algarve...

Now I have cancelled the plans for (another) South Amerika trip, I have to start thinking what to do with all those days I have over.... And there are so many possibilities... Go horsebackriding in the Algarve, drink wine around Geneva, watch speedskating in Berlin or go for some wintersun to Cuba or Mexico... Or an Indian summer in New York and Christmas in Rio... My God, what an options....

But don't be surprised when in 2007 I will be going South America again. In the meantime I have to go read some brochures and visit the travelbookshop for some nice books...

Even een vrolijke noot

If you are not going up
and you are not going down,
is it then right to say you are stable?

You can't break my spirit - It's my dreams you take

James Blunt - Goodbye My Lover

Did I disappoint you or let you down?
Should I be feeling guilty or let the judges frown?
'Cause I saw the end before we'd begun,
Yes I saw you were blinded and I knew I had won.
So I took what's mine by eternal right.
Took your soul out into the night.
It may be over but it won't stop there,
I am here for you if you'd only care.
You touched my heart you touched my soul.
You changed my life and all my goals.
And love is blind and that I knew when,
My heart was blinded by you.
I've kissed your lips and held your head.
Shared your dreams and shared your bed.
I know you well, I know your smell.
I've been addicted to you.

Goodbye my lover.
Goodbye my friend.
You have been the one.
You have been the one for me.

I am a dreamer but when I wake,
You can't break my spirit - it's my dreams you take.
And as you move on, remember me,
Remember us and all we used to be
I've seen you cry, I've seen you smile.
I've watched you sleeping for a while.
I'd be the father of your child.
I'd spend a lifetime with you.
I know your fears and you know mine.
We've had our doubts but now we're fine,
And I love you, I swear that's true.
I cannot live without you.

Goodbye my lover.
Goodbye my friend.
You have been the one.
You have been the one for me.

And I still hold your hand in mine.
In mine when I'm asleep.
And I will bear my soul in time,
When I'm kneeling at your feet.
Goodbye my lover.
Goodbye my friend.
You have been the one.
You have been the one for me.
I'm so hollow, baby, I'm so hollow.
I'm so, I'm so, I'm so hollow.

the worst thing about ...

The worst thing about a heartbreak is that the one and only person you really want to talk to or on which shoulders you really want to cry is the one and only person you can not go to.

note: all the sad sad songs are terrible as well, and all the madly in love people on the streets and on the telly as well...Happy it is not summer yet (although I have a really cool summerjacket)

Italy here I come!

As I am feeling al low as I can go, and as I just want to go to Buenos Aires to "convince" someone that I am the girl for him( I must be originally blond I guess), I decided to start booking the hotels for the little trip my sister and I will do: Liguria by train.

We will arrive in Genua the12th of April, and we will check in at the Hotel Bellevue. Seems to be a really nice spot, but it looks like we will have to walk a lot of stairs. Check the hotel by clicking here .

The 14th we leave by train to Imperia. We do not have a hotel yet...so you have to wait for this one. we hope to go here .

The 16th we leave again to go to Portovenere, were we will stay at Hotel Portovenere . The 18th we leave again to go back to Genua and the 19th we go home again.

Update: All the hotels are confirmed!

He just wasn't that into me

No, that was not mend cynical. Before I went on my little trip to Argentina and met this nice guy in Buenos Aires I always said that a long distance relationship was nothing for me. Everything that is longer than 30 minutes travel is too much - too far. But I did go to Buenos Aires and met this guy and thought I would be able to have a long distance something. But I wasn’t. Besides I was not “built” for it, I don’t think it is something a lot of people can do. I mean, if I would get another chance, I will do it again.

The Saturdaynight became Sundaymorning. And the morning became afternoon....

In the meanwhile I spent my whole day at the couch, trying to see Alonso, Schumacher, Raikonnen and Button through the curtain of tears. And why? Because my brains know already for a while this was coming, I was truly afraid for it and prepared. Bur my heart is hurt and cries out loud… So why do people fall in love? Why do they fall in love with someone that is not ment to be. Because it is true torture and it does not contribute to anything. Or it must be that you will try to protect your heart even harder.

Well, I don’t think I will ever go back to the beautiful city of Buenos Aires, because the city and its people are already in my heart forever…. I hoped it was ment to be, but now I know it wasn’t…

Sometimes ...

Sometimes time makes me afraid
It flies while I stand still
Sometimes I try to fly
But my heart makes me to hit the brakes
Is it that I do not want to grow?

Or is it only the wish to make the time stand still…
Sometimes I want to stop time
To give me a change to get everything in a row
And fix up my life
Sometimes I want to rewind my life
And start my life all over again…..

Wat is het nou?

Iedereen kent het wel het gevoel dat ie denkt dat ie het goede doet en dat je daarna bedenkt;dat was toch niet zo heel slim. En dat is wat ik nu heb rondom het gevoel met Tito.

Twee weken geleden heb ik geprobeerd heb tot enkele keren toe te bellen om te praten over mijn twijfels endergelijke. Aangezien ik hem niet kon bereiken heb ik het maar per e-mail gedaan. Enigszins met het idee om er een einde aan te maken, maar aan de andere kant met de hoop dat dit niet zou gebeuren.... Vervolgens heb ik wel geprobeerd hem per telefoon te bereiken, maar ik krijg hem maar niet te pakken. Of de telefoon staat uit en krijg direct een voicemail of ik hoor de gehele tonenset om dan alsnog de voicemail te krijgen. En wat betekent dit dan? Dat ik hem op zijn hart heb getrapt? Dat ie denkt dat ik er maar in moet stikken, of is er iets met hem gebeurt wat hier los van staat?

Ik weet dat ik als onbekend bij hem binnen kom, maar hij laat toch niet elk telefoontje gaan dat onbekend is, en hoe vaak heb je je mobiel uit staan? En als je denkt dat iemand maar moet doodvallen, dan is het toch geen probleem om de telefoon op te nemen en te zeggen dat iemand er heel diep in kan zakken. het kost hem geen geld, geen moeite en hij hoeft daarna zijn telefoon niet uit te zetten...

Anyway, ik kom er niet uit. En ik voel mij klote. Ik wil het of graag afsluiten of het opnieuw opbouwen, maar dit grote niets vind ik zwaar klote. Je blijft zo hangen tussen hoop en verdiet. Bah Bah Bah.

Nou ja, niet dat jullie hier iets aan hebben, dus ik laat jullie maar weer met rust om te kijken of ik wat geduld in mijn kont kan krijgen zodat ik kan verven...het huis moet toch een keer afkomen... (slechte planning, I know)

Formula 1: Bahrein

There is always some light at the end of the horizon....and this weekend that will be the start of the Formula one season. At least it will be some light if my favourite driver wins the first race.....

www.fernandoalonso.com

By Mexx

Wat doe je als je het er even helemaal mee gehad hebt?

Juist je zoekt op internet naar iets leuks, rent vervolgens naar de winkel (instant gelukgevend) en schaft het aan.

Tadadaada, mijn nieuwe zomerjas! (maar dan heb ik hem in het bruin)

Daarna weer lekker snel naar huis gerend, want het werd mij veel te druk in de stad.

If I .....

If I ...

If I could walk around with my hand in yours,
You would guide me around and I would be safe…

Als het even niet gaat zoals gepland, dan ga je toch gewoon weg...

Het lijkt wel of iedere keer als het ergens niet zo gaat als gepland men opstapt. De eerste keer dat het mij echt irriteerde was met Frank Rijkaard die nadat het Nederlands elftal geen Europees kampioen was geworden opstapte. Wat een onzin. Hij is een geweldige coach. Hij werd alleen geen Europees Kampioen. Maar in de politiek zie je het ook heel vaak. Er is een verlies, of de winst is niet zo groot als verwacht en weg zijn ze. Wat is dat nou voor mentaliteit? Wat voor voorbeeld geef je er mee? Als het moeilijk is, spring je er gewoon uit en ga je wat anders doen?

Blugh. Zo, en dat moest er even uit!

Creatief knutselen voor managers

Mijn leidinggevende (wat klinkt dat streng en afstandelijk zeg...) kwam vandaag met een leuke website aanzetten voor als je bezig bent met bedrijfsprocessen. Altijd als ik dit soort dingetjes hoor probeer ik ze te onthouden zodat ik ze ooit zelf kan gaan uitvoeren.

Zo moest ik eens tijdens een van mijn werkperioden (soort stages) in een projectgroep aangeven wie waar ten aanzien van het lopende project stond (project in het midden). Dit moest doormiddel van smilies. Een lachende smily voor betrokken en een teleurgestelde smily voor niet betrokken. Het was wel grappig om erachter te komen dat iemand ver van het project staat en een smily is (die moet je dus weer dichterbij brengen) en dat iemand die dichtbij staat best een treurende smily is...

Ook mijn zus kwam een keer met een goede werkmethode thuis. Bij haar op het werk was er veel stress en veel medewerkers hadden het moeilijk gevoelens onder woorden te brengen. Een van de managers (geloof ik) had toen allemaal kaarten meegebracht en iedereen moest er een kaart tussenuit halen die aangaf hoe men zich voelde. En dan alsnog uitleggen waarom natuurlijk, maar ik kan mij voorstellen dat het al makkelijker uitleggen is.

Anyway, terug naar de website. Je kunt diverse landkaarten maken en hierop routes aangeven. Wil jij dat ook doen, klik hier om naar de site te gaan. Kies op deze site voor maak een eigen wandkaart. Veel plezier!

Superman's (Reeve) vrouw volgt haar man

Wat ontzettend triest. Ik las net dat de vrouw van Christopher Reeve is overleden aan longkanker. Het heeft er heel lang op geleken dat ze de ziekte zou verslaan, maar schijnbaar opeens is het omgeslagen. Hun zoontje is nu dus opeens ouderloos. Erg zielig.

Two for the ladies

With special thanks to my sister:

One day my housework-challenged husband decided to wash his Sweatshirt. Seconds after he stepped into the laundry room, he shouted tome, "What setting do I use on the washing machine?" "It depends," I replied. "What does it say on your shirt?" He yelled back, "University of Oklahoma."

... And they say blondes are dumb ...

And another one
A man and his wife, now in their 60's, were celebrating their 40th wedding anniversary. On their special day a good fairy came to them and said that because they had been so good that each one of them could have one wish. The wife wished for a trip around the world with her husband. Whoosh! Immediately she had airline/cruise tickets in her hands.

The man wished for a female companion 30 years younger... Whoosh...immediately he turned ninety!!! Gotta love that fairy!

Een wijsheid van Jean Baudrillard

‘Het accentueren van je persoonlijke identiteit is een poging de klok terug te draaien.
Je moet niet willen worden wat je was.
Je moet zijn wat je nu bent.

Jean Baudrillard

Back in time....Summer in Oslo

En de Oscar gaat naar...

Afgelopen weekend zijn de oscars uitgereikt. Om eerlijk te zijn niets van mee gekregen, maar wel altijd een mooi moment om te kijken wat de vrouwen voor kleding aan hadden. Nou, drama! Wat een soepjurken had iedereeen aan, en wat een kleuren soms! Je moet er zelf maar eens naar kijken. De beste jurk naar mijn mening was die van Nicole Kidman.

And there is ....MUSIC

What some soulresearch can do.... As I did not want anymore soulresearch anymore, I thought it would be a good plan to finally look up how to that music thing works...well I found out how it can play something, but the other part (on the left) I still have to find out...

Tomorrow a new chance to make it work!

Sleep well!

Het laatste schaatsweekend van het seizoen in Heerenveen...

... en ik ben er niet bij. Ik had er niet echt zin in omdat ik er met mijn hoofd niet bij was. Ik wilde mij even een weekend in mijn eentje mij zielig voelen. En daarom, ook al koste het even wat moeite, heb ik besloten niet te gaan. Meteen wel even gebruik gemaakt van het moment door een aantal muren een nieuw kleurtje te geven zodat ik al wat kasten tegen de muur kan gaan zetten (en boeken uit dozen kan halen. Het enige wat nu pijnlijk duidelijk wordt is dat het plafond echt geschilderd moet worden...Blugh.... Dus morgen even een nieuwe roller halen en met amoniak alles een beetje vetvrij maken.... Als iemand zich geroepen voelt om mij te helpen, let me know....

Maar omdat ik toch wel van schaatsen kijken houd, leg ik zodra het schaatsen op tv komt wel de kwast weg om te gaan kijken. En wat een laatste weekend. Het leek wel of er alleen maar afmeldingen waren en of iedereen alleen maar gefeest had, maar de tijden lijken nu iets heel anders te zeggen. Want wat een toptijden worden er aan het einde van een moeilijk seizoen en spannend seizoen nog gereden.

Vrijdag

De 500 meter mannen heb ik grotendeels gemist, en mijn gedachten waren ook niet helemaal bij de 500 meter van de vrouwen, maar bij de 5 kilometer van de mannen was ik er weer helemaal bij. En gelukkig maar, want wat werd er hard gereden. En vooral door Sven Kramer. Je kon de agresse en woede van Turijn er nog af voelen spetten..en het resulteerde in een enorme rit. Leuk ook was jet interview met Chad Hedrick. Die wordt ook met de week "softer". Wat was ie blij dat ie overal in shows mocht verschijnen en ook dat ie een rol aangeboden heeft gekregen..ik denk dat ie er wel uren over had kunnen praten. Jammer alleen dat de interviewe maar door bleef zeuren over het feit dat ie net pas was aangekomen. Het mag toch wel algemeen bekend zijn dat je of vlak van te voren aan moet komen of dat je een langer van te voren moet aankomen.

Zaterdag

Zaterdag leek mij in eerste instantie de minst leuke dag met alleen maar de 1000 meter en de 3 kilometer vrouwen. De 1000 meters waren leuk om te kijken, en zowaar wasde vrouwen misschien nog wel leuker door de mannen. Niet in de laatste plaats natuurlijk door het ontzettend goede rijden van Ireen Wust. Zij zag het toch een beetje als revanche op Turijn... Ik zou het denk ik toch anders gezien hebben, want als je hier zo goed rijdt, wat moet het dan ontzettend frustrerend zijn dat je dat gevoel in Turijn op de 1000 meter niet deed.

Zondag

Zondag staat misschien wel in het teken van het grote afscheid nemen, want ik schat zo in dat wij een heleboel mensen voor het laatst op een internationale schaatsbaan staan. We weten het bijvoorbeeld van Barbara de Loor, Bart Veldkamp, Chris Witty, en Joey Cheek, maar wat zal Zhurova doen en Simionato, Hughes, Ritsma, Pechstein, Fitzrandolph en nog heel wat anderen... En dan het jaartje er tussen uit van Wotherspoon, zie we hem ooit nog terug?

Dan de races. De 500 meter vrouwen is in mijn ogen toch behoorlijk spannend. Het lijkt of Marianne Timmer op het podium komt (zullen we die volgend jaar daadwerkelijk op de schaatsbaan zien...misschien komt er wel een kindje aan?), maar in de laatste rit wordt zij van de derde plek afgereden door een vlammende Zhurova. Het baanrecord van Le May is nu ook hier van het bord.

De 1500 meter moet nu nog gereden worden en daar ga ik zo maar eens naar kijken....

Suikerspinnen in de lucht

Ken je het gevoel...

Het gevoel dat je graag wat dingen anders in je leven zou willen. Ik bedoel dan niet grote dingen als een huis, een relatie, kinderen of een cabrio (ook al zijn die ook allemaal erg leuk, begrijp mij niet verkeerd) maar van die kleine gekke dingetjes... En daar wilde ik het gewoon eens een keer over hebben. Die kleine dingetjes die ik graag zou willen hebben, maar niet heb en waarschijnlijk nooit zal krijgen.

Om maar te beginnen met datgene dat ik wilde hebben en ook heb.... een antwoordapparaat. Het leek mij altijd zo leuk om thuis te komen, een knipperend lichtje op je antwoordapparaat te zien, thee te gaan zetten en ondertussen de berichten af te luisteren. Toen ik dus ook pas geleden een thuistelefoon ging kopen heb ik er eentje met een antwoordapparaat genomen. Nu kan ik dus al luisterend door het huis wandelen....

En als we het dan toch over communicatiemiddelen hebben, zo'n oude Amerikaanse telefoon die je vaak in films ziet met zo'n heel lang snoer. Ik heb een ontzettend klein hsje, dus ik zou er mijn hele huis mee kunnen doorwandelen. Weet niet wat het is, en het is waarschijnlijk helemaal niet praktisch (want deze draadloze kan gewoon mee naar bed, of de gang, of de badkamer...misschien kan ik ook nog wel naar beneden, maar dat heb ik nog niet gechecked.

Dan Coffee to go....lijkt het jou ook niet geweldig om op weg naar werk een heerlijke Starbucks coffe op te halen in zo'n wit met groen bekertje... Heerlijk lijkt mij dat. Helaas hebben we hier geen Starbucks, want dan had ik in de zomer ook nog eens de beste koude koffie kunnen halen.... Misschien toch maar emigreren dan...

Oh en dan een baan waarin je altijd netjes gekleed moet zijn, op de een of andere manier lijkt me dat helemaaal geweldig. Een hele kast vol met nette, mooie kleding... Misschien moet ik kleedgeld aan de baas vragen....

En om het geheel vandaag mee af te sluiten, ritmegevoel en soepele heupen...Zodat ik de tango kan dansen en Salsa en nog meer van die dingen...en dan zou ikhet misschien ook handig zou zijn als ik Spaans en Portugees zou spreken. En heel goed kunnen koken lijkt mij ook heel erg fijn...zucht.... misschien moet ik nog een keer een topic maken met deze heimelijke wensen.....

And the sun goes down in Amsterdam ...

And that means only one thing...... WEEKEND!!

Bejaardenprogramma in de fitness voor 26 jarige

Zooo, gisteren weer even lekker naar de sportschool geweest. Meteen uit het werk, want dan is het lekker rustig. En des te minder mensen, des te prettiger ik mij voel. Omdat ik zo'n last van mijn knieen kan hebben, heb ik het bejaardenprogramma voor mijn benen gekregen. Maar vijf kilo hoef ik te verzetten. En toch nog spierpijn hebben. Voor mijn armen heb ik dan gewonen gewichten (15 kilo, prima) maar met de losse gewichtjes zit ik dan weer op 1 of 2 kilo. Het is bijna om een rode blos van te krijgen, als je naast iemand staat die met 25 kilo gewichten bezig is...

Na een uurtje lekker heen en weer huppelen door de sportschool daarna weer de sauna in gewandeld. Deze keer maar met een ander persoon. Ik snap het niet helemaal...eerst allemaal blote mannen en nu een man met een handoekje om dat zo gaat zitten dat zijn handdoekje openvalt en alsnog het hele zaakje eruit hangt. Maar het tweede deel zat ik er alleen in en ook onder de koude douche was ik alleen....(blijft toch tricky...zo'n open douche voor zo'n preuts typje zoals ik ben).

It is a white, white Thursday

And when you think you had everything...there is even more snow than the day before. And when you look up you realise there is even MORE coming... And what is the only right thing to do? To get the tram to work!

This are the moments I love Amsterdam the most. Snow makes that you almost can not hear trams, cars and trains. It seems so quiet. A single bird sings his song and everything has this white layer... I wish I could walk around with my camera and shoot pictures of downtown Amsterdam, which must be beautiful right now. Instead I made some pictures from my balkony. I will download them tonight.

And the sun is coming up....

Snow in Amsterdam at 7.30 am

It is a bit blurry, but there is snow on my balkony....