Gisteren was het dan zo ver. Jarenlang in Amsterdam gewoond en altijd de drukte gemeden, maar dit jaar heb ik mij er maar eens volledig ingestort. Eerst samen met San vanaf hald drie bij Fontuyn op Nieuwmarkt gezeten. Heerlijk in het zonnetje. Op een gegeven moment had ik het wel weer gehad met de zon (na ruim twee uur) en het voelde alsof we heftig verbrandt zouden zijn, maar er is helemaal niets te zien. Bijzonder goed gesmeerd dus. Misschien moet ik naast factor 10 en 20 ook nog iets van factor 6 halen, of hopen dat het heel lang heel mooi weer blijft.
Daarna nog even inde schaduw gezeten om weer een beetje op temperatuur te komen en daarna zijn we doorgegaan naar New King (Zeedijk 115,
http://www.newking.nl/) voor een hapje heerlijke Chinees. De gewone Chinees is er niets bij. Heerlijk eten, al wordt het restaurant met het jaar lelijker en aftandser. Maar voor goed chinees eten en een doggybag na, ga naar New King.
Daarna meteen naar de Dam gelopen en een plekje gezocht. We stonden (op de overzichtsfoto) aan de linkerkant bij de middelste boom op rij drie. Net na de bijenkorf.
We hadden met tussenposes zicht op de spreekstoel, het geef acht gebeuren, de koningin en alle oudjes. Naast ons stond een oude Amerikaanse meneer, die ons vertelde dat dit soort herdenkingen met twee minuten stilte niet mogelijk zijn in Amerika. Hij denkt dat dat komt omdat Amerika nooit zelf onder vuur (letterlijk) heeft gelegen. Geen idee. Lijkt mij dat je daar ook twee minuten stil moet zijn. In ieder geval, ik vond het zonde dat de mensen voor ons hem niet naar voren lieten gaan om foto's te nemen met zijn niet digitale camera. hij was ten slotte een van de mensen die bij de luchtmacht voor ons heeft gevochten.
Maar dan naar de herdenking zelf. Ik vind het op tv al heel bijzonder, maar daar komt het echte niet bij in de buurt. Het is van te voren al bijna helemaal stil, en even voor achten, als de koningin de krans heeft gelegd, begint de taptoe (geeft altijd kippevel, prachtig) met meteen daarna de kerkklok die acht slaat waarna de twee minuten ingaan. Meteen daarna, om de twee minuten af te sluiten begint het volkslied, waar ik dan nog meer kippevel van krijg. Krijg ik dat in Thialf omdat het altijd zo hard wordt meegezongen, hier omdat je alleen het gemompel hoort (al zou het wel gaaf zijn om ruim 25000 mensen het hardop mee te horen zingen).
Ook het verhaal van Jet Bussemaker (Staatsecretaris) was indrukwekkend en mooi verteld en geschreven. Ook het gedicht van Bahar Azizi was erg mooi (zie gedicht hieronder, overgenomen van de site van http://www.4en5mei.nl/).
Daarna weer terug naar een terras gegaan bij Nieuwmarkt om nog een kopje thee te doen, voordat San weer terug ging naar Apeldoorn. Ik ben nog even terug gegaan naar het terrasje en heb het geheel afgesloten rond een uurtje of half elf (waar ik erachter kwam dat ik nu een lekke band heb, blugh) waarna het lekker bijslapen was...
Gedicht Bahar
In mijn en ieder hart
Nooit begreep ik
Je kwam nooit
Nooit terug
Als druppels water
Druppels bloed
die neerkomen op de
Bloemen
Onze bloemen
Ons leven
Verplichtend
Trots en dapper
Als een ridder ging je
Nooit begreep ik
Je kwam nooit
Nooit terug
In elk glimlach
Zie ik je terug
In elk traan
Zie ik je weggaan
Wij allen vrij
Als vliegende vogels
Niet vergeten
Nooit vergeten
In mijn en ieder hart
Vandaag
denk ik aan jou
Net als gister vandaag was
En morgen vandaag wordt
Nu begrijp ik het
Je bent nooit weg geweest
Altijd hier
Altijd vrij
Wij allen vrijAls vliegende vogels
Labels:
Other
