Griepje....

Blugh, dus even geen updates...

Dag 73: C.A. River Plate

29 oktober 2008

Na de les ontvang ik een berichtje van Tito dat er vanmiddag voetbal is. Hij moet tot laat werken, maar ik zou er best heen kunnen. Hmmm ja, inderdaad. Ik eet even snel en ga even online om wat bij te kletsen en ga vervolgens mijn spullen thuis dumpen en spring in een taxi.

In de taxi valt te man bijna weer uit zijn taxi als ik zeg dat ik graag naar het riverstadion wil. Of ik loco ben.... een meisje, toerist alleen naar een voetbal wedstrijd. Ehm ja, waarom niet.... Volgens mij valt dat best mee, maar hij blijft het volhouden.

Vier straten voor het stadion is de gehele buurt afgezet en word ik uit de taxi gezet. Vuier straten rechtdoor lopen. Kan ik....

Terwijl ik wandel kijk ik even om mij heen om te zien wat er samen met mij oploopt naar de wedstrijd. Aangezien ze zwart rood aanhebben is dat in ieder geval de tegenpartij (newels of zoiets) en ze hebben voornamelijk matjes en een afgetraind lichaam en bier in het handje.... hmmmm...

Stukje verder loop ik tegen een cordon politieagenten met een bijzonder groot kaliber pistool in hun handjes op.... Ehhhh, waar kan ik een kaartje kopen? Ik word een stukej verder gestuurd..... ah kaartjes 24 pesos... das goed te doen. Als ik voor de zekerheid aan het loket vraag of d it kaartjes voor de river kant zijn is het antwoord nee.... voor de tegenpartij, bovenste vak... korte zijde... doe maar niet, das de hardcorekant en heb gezien wat daar in rondwandeld... Dus sdan uitvinden waar ik wel een kaartje voor River kan vinden....

Twee politiegroepen verder sta ik voor een afzetting... aan de andere kant is de riverkant.... Mooi, maar ja hoe kom je daar. Politieagent weet te vertellen dat River kaartjes heeeeeeel erg duur zijn, maar dat ie me wel kan helpen. Vervolgens haalt hij iemand die mij meeneemt naar de andere kant (zonder kaartje mocht ik er niet door) en vertelt dat het kaartje 150 pesos is.... (later hoor ik dat een seizoenskaart 100 pesos is en dat tito die bij zich had terwijl ie twee blokken van mijn school afzit.... GRRRRRRRRR).

Anyway, ik word voor mijn poort afgezet en wandel verder. Eenmaal op mijn plek kijk ik naar het staartje van de tweede helft van het tweede team (wat echt aan de lopende band scoort, ongelofelijk) en kijk wat rond.

Als ik mij net op mijn bankje neernestel voor de eiçchte wedstrijd wordt er meteen door river gescoort... lijkt een vooraankondiging, maar dat is dan ook meteen de enige die ze scoren.... De tegenpartij doet dat ook nog een keer, maar daar hoor je verder helemaal neits van in het stdion. Behalve de fans dan, maar ja de fans maken hier altijd wel herrie ... das altijd wel fijn om naar te kijken en te luisteren. De teams gaan redelijk gelijk op, met wat meer balbezit en kansen voor River, maar scooren gebeurt dus niet echt.

Iedereen blijft netjes van mij af, maar zit dan ook in het familievak en alles blijft rustig. Na de wedstrijd gaat eerst de tegenpartij naar huis en vervolgens de fanatieke kant van River. Als vervolgens ons politiecordon blijft staan wordt het wel een beetje onrustig, maar tot meer dan wat gedrang komt het niet. Vervolgens wandel ik in 35 minuutjes naar huis, eet wat en klets met Tito na over voetbal (grappig hoe nonfans van maradonna opeens fan kunnen worden nu hij bondscoach is en Argentinie terug aan de top moet brengen), zijn studie in Italie en dergelijke...

nu snel naar de les

Beso

Dag 71: Naar de argentijnse kapper

27 oktober

vanmorgen allereerst naar LAN airlines gegaan om mijn tickets te boeken. Was snel gedaan en voor twee tickets van Buenos Aires naar Bariloche en twee tickets van Ushuaia naar Buenos Aires betaal ik 2600 pesos. Vervolgens naar Aerolinas gegaan (Argentijnse luchtmaatschappij met een slechte reputatie door de vele stakingen en grote vertragingen) voor twee tickets van Bariloche naar El Calafate.... 25oo pesos. Dat is duur! Maar ja ze zijn dan ook de enige die op dit stuk vliegen, en met de bus is het 2 dagen rijden en op een planning van 16 dagen is dat wat veel.

Daarna Santa Fe afgestruind langs wat winkels. Even een neplerentas aangeschaft (de mijne valt uitelkaar en de perfecte leren nog niet gevonden) en een cd van Ting Tings gekocht (klonk wel grappig) Verder nog maar even niets. Eerst maar kijken hoe vol die tas nu eigenlijk zit.

Aan het einde van het interessante deel de metro naar huis gepakt en naar de kapper gewandeld. Had wat voeten in de aarde, want ga maar eens in het Spaans uitleggen dat men het in Nederland met een soort van mesje doet. Lukte dus ook neit helemal. Eerst maar haar laten wassen..... Duurt ruim 10 minuten en op zich wel fijn, alleen dat die jongen ook met zijn gewicht op de wsbak hing, die weer op mijn nek steunde... Daarna mijzelf aan de knipbeurt overgegeven. Uiteindelijk heeft ie er geen ruime centimeter afgehaald, maar meer een kwart centimeter... maar hij was bijzonder tevreden. Ik had het er wel een beetje mee gehad.

Vervolgens ging hij mijn haar drogen... zonder enig product erin. Had hem ook wel kunnen vertellen dat dat zonder producten echt niet in model ging blijven, maar ja, woordje foam kende hij niet en ik het spaanse ook niet. Dus maar geduldig blijven zitten en kijken hoe iemand een half uur (echt waar) aan je haar zit te prutsen. Heb me dus uiteindelijk wel vermaakt. Maar toch maar niet nog een keer.

Vanavond krijg ik een uur durende massage voor 60 pesos... ben benieuwd hoe dat gaat zijn.

nu SPaans. tot later!!

PS: hij vond mijn kapper in nederland wel erg goed.... zo goed geknipt... hij kon gewoon haar werk volgen....

Dag 70: Argentijnse brandweerman.....

26 oktober 2008.

Als ik wakker word regent het.... bah. En het is ook nog eens zweterig warm. In de kamer in ieder geval en het raam staat gewoon open. Pffff. Eerst maar eens douchen. Als ik dit gedaan heb regent het nog steeds. Dus maar niet naar Mataderos (een deel van Bs As waar men eerder het betere slachtwerk deed en waar nu alle facetten van het gaucholeven wordt uitgebeeld) maar gewoon in Buenos Aires zelf.

Ik zet een aardige wandeling uit en wandel naar de subte. Stap in op mijn oude vertrouwde groene D lijn en stap uit bij Pueyrredon en wandel richting Recoleta (oa de begraafplaats, maar die heb ik nu in totaal drie keer gezien. Genoeg dus). Dit wandelingetje is al goed voor acht blokken, vervolgens doorkruis ik alle parken en maak eindelijk foto´s van de bloem die in 2002 ¨gepland¨ is. Hij is mechanisch en gaat in de ochtend open in de avond weer dicht. Maar nu is ie ondanks de bewolking open en ik schiet snel wat foto´s (als de lucht komende week blauw is en ik heb niets te doen dan kom ik nog een keertje terug) en wandel verder. Kom bij het museo Nacional de Bellas Artes en wandel naar binnen. De toegang is gratis (nu in ieder geval) en ik wandel een uurtje rond om alle grote schilders van deze planeet te bekijken. . Na ruim een uur heb ik het wel weer gehad en wandel weer naar buiten. Tot mijn grote geluk is de zon gaan schijnen en is het benauwd maar zonnig. Jippie.... loopt toch een stuk lekkerder, hahahaha Heb ondertussen weer een blok of 6 gewandeld en val neer voor lunch.

Na de lunch weer tijd om verder te gaan. Heb nog niet echt in Once rondgewandeld en besluit er nu heen te lopen.

Once is voornamelijk shoppingmall Abasto en het voormalig thuis van Carlos Gardel.... en het is ook een blok of 19 wandelen. Maar wandelen is nog altijd sneller dan terug naar de metro, deze naar het eindpunt Catedral nemen, dan op de rode B lijn overstappen en dan weer bij Carlos Gardel (metrohalte soppingmall Abasto) uitstappen.

Al wandelend schiet ik nog wat foto´s en voor ik het weet sta ik voor een brandweerkazerne en wil ik van buiten naar binnen een foto nemen.... Er staat een brnadweerman in de deuropening en ik vraag of ik een foto kan nemen.....

Natuurlijk kan dat en ik word meteen mee naar binnen gesleept en krijg een hele uitleg over wat de meest belangrijke wagen is, welk gereedschap elke wagen heeft, krijg het masker op (heel fijn) en de zuurstoftank op mijn rug (5 kilo, meest zwaar in die hitte) en krijg hierna nog meer uitleg over hoeveel water er in de tank zit en welke waterkop waarop aangesloten moet worden en weet ik wat allemaal niet meer. En ik word aangekleed als brandweervrouw. Nou ja, ik heb het wel gezien bij de jas en dat ding op mijn hoods. De schoenen en broek sla ik even over, de hitte slaat me nu al uit het gezicht.... Warm die kleding.....

Hierna snel weer naar buiten en richting Abasto. Hier loop ik een rondje aan de buitenkant (binnenkant ken ik al van regenachtige dagen 3 jaar geleden) en omgeving. Schaf snel een fleece voor straks in Pategonie aan en wandel een blok of 10 terug naar de subte en ga richting huis. Even wat water bijtanken en jullie op de hoogte brengen van mijn avonturen....

Dag 69: La Plata

24 oktober

Voor dit weekend had ik eigenlijk een weekend strand gepland. Lekker naar Mar del Plata, maar er is regen voorspeld. En dus besluit ik in Bs As te blijven. Pak volgend jaar wel wat strand mee in Brazilie of Colombia. Nu lekker lui in de stad. Nou ja, in de stad... ik vertrek naar de hoofdstad van de provincie Buenos Aires, La Plata.

Bij verre na niet toeristisch en dat is aan alles te merken. Na de 56 kilometer in ruim anderhalf uur te hebben afgelegd sta ik op een redelijk verlaten station. Fijn, dat schiet op. In Buenos Aires was ik namelijk al gewoontegetrouw tot Catedral blijven zitten, terwijl ik er bij 9 de Julio uit had gemoeten.... nu kan ik ook vanaf Catedral een verbindende metro naar de lijn die naar Constitucion gaat pakken, maar dat is weer een metro extra.... en ruim 15 minuten langer. Maar ja, niets aan te doen.. heb geen zin om weer via buiten terug te lopenen een station terug te gaan. Duurt ook waarschijnlijk net zo lang... bij Constitucion wel in een keer de juiste trein te pakken (retourtje kost 3.30 peso... en dat had ik contact en gepast bij me, dus dat scheelde weer 10 minuten in een lange rij staan wachten). Maar ik sta hier dus op een station waar geen toeristeninfo te vinden is (is wel in de stad, maar niet open in het weekend...) en waar men heel snel Spaans ratelt als ik vraag hoe ik in het centrum kom. Uiteindelijk duwt iemand mij met mijn neus op de juiste bus (oh, bus 307... het had ook een kruizing kunnen zijn, want in tegenstelling tot alle andere steden in Argentinie heeft deze stad geen straatnamen, maar traatnummers) en sta ik 10 minuutje later voor de cathedraal.

Dit moet de grootste in Zuid Amerika zijn en dat geloof ik zo. Wat een monsterlijk groot ding! Ik loop er een rondje om heen en vergaap me een beetje. Enorm.... Voor de rest is het een slaperige saaie stad, maar dit ding is apart.... En ik vergaap me nog een tijdje.

Daarna ga ik weer aan de wandel, sla wat lunch achterover en wandel weer verder. De blauwe lucht vertrekt naar grijs (wauw de weersvoorspelling klopt) en de wind trekt iets verder aan. Het is nog steeds prima te doen in vestje, maar er lijkt inderdaad regen aan te komen.

Rondh alf vijf ben ik al wandelend weer bij het station aangekomen en word meteen naar de trein gedirigeerd. Deze is hier overigens ook wel bijzonder. De trein rijdt niet heel erg hard (maar dat had je al voelen aankomen nadat ik had geschreven 56 kilometer in ruim 1,5 uur) maar de deuren gaan dan ook niet dicht. In trein een waren er van die halve deuren, maar deze heeft hele, waarvan er telkens eentje open blijft staan. Wel handig voor het snelle uitstappen (heb er wel een foto van gemaakt, maar die camera nu even niet bij me).

Op het metrostation schie ik snel wat foto´s vande muurbetegeling en ga dan richting huis. Home sweet home voor nu nog even...

Dag 68: Reserva Ecologica Costanera Sur

24 oktober

Vandaag schijnt het zonnetje wederom en besluit ik naar het reserva te wandelen. Dat ligt achter de diques en is een waar hardlopersparadijs. Maar ook voor de wandelaar is het prima. Je kan diverse routes nemen, en ik neem degene waar 2,5 voor aangegeven wordt. Paar kilometer kan geen kwaad en ik heb voldoende water bij me en nu nog even een verkoelend ijsje bij de hand.

Vanaf het park heb je ene leuk uitzicht op Buenos Aires (een deel van de skyline, deze zie je ook vanuit Colonia) en zie je vooral veel groen en adem je schone lucht in. En je ziet de Rio de la Plata. Niet iets wat je in veel delen van Buenos Aires kan zeggen.

En ik zie mijn eerste leguaan live en een kolibri. Denk ik, het is in iedere geval een vogeltje wat ongeveer net zo groot is als mijn vinger en heel gekleurd. En ik zie heel veel schaars geklede mensen hardlopen. Over het algemeen net iets minder interessant......

Na twee ruime uurtjes wandelen en om mij heen kijken beland ik dan toch weer bij het beginpunt (Dique 3) en val ik neer voor een goed kopje capuchino. Zlefs boven de nederlandse prijs, want dit is natuurlijk hip en duur Buenos Aires, maar wel even lekker en verkwikkend (ten aanzien van de caffeine) en dat geeft de burger de moed om de Subte in te duiken....

Komende paar dagen zal ik bij de berichten van de afgelopen twee weken steeds wat foto´s plakken. Net wat foto´s geplakt van de kleine camera, komende dagen de nikon.

Dag 66: Naar de dierentuin...

22 oktober

Na de les de metro richting de dierentuin gepakt. Vandaag is het namelijk en mooi weer en de dierentuin is open. De toegang is maar 15,5 pesos, maar ik heb alleen honderd pesos. En dat is een probleem, want dat wil ze niet wisselen. Ik heb de twee mensen voor mij in contact zien betalen, dus ik weet dat ze het in de kassa heeft, maar zij zegt niets te hebben... zucht... Tuurlijk heb ik ook een credit card.... alsjeblieft.
Hierna loop ik de dierentuin binnen. Tot mijn verbazing zie ik dat je overal voer kunt kopen. Wat blijkt nu, een deel van het loslopende en vastzittende spul mag je voeren. Dat is nog eens een handige manier om je spul te voederen. De mensen betalen er met grif voor en jouw dieren zien er gevoederd uit. Nadeeltje is dat men ook de dieren gaan voederen die ze niet mogen voederen. Ondertussen van Tito berichtje binnengekregen dat er v anavond voetbal is. Hij gaat neit, maar vriend wel. Probeer terug te sms-en maar tegoed is op. Nieuwe al gehaald, maar geen idee hoe op te laden, dat hele verhaaltje gaat me in het spaans net iets te snel. Gelukkig lopen er heel veel meiden rond in de dierentuin die een beetje saai voor zich uit zitten te kijken terwijl ze toezicht houden.... eentje wil er vast wel voor zorgen dat mijn tegoed aangevuld wordt... en inderdaad. Heel handig en heel erg bedankt!

hierna wandel ik weer verder. Het reptielen en oerwoudgebeuren sla ik over. Ken ik ondertussen wel en heb geen zin nogmaals kleine bedragen (5 pesos) met creditcard te moeten betalen. Genietend van het weer (ze hebben hier wel gemeen buitende motachtige vliegjes) en mijn 7upje met een of andere smaaktwist kijk ik naar alle dieren en gebouwen.

Maar na anderhalf uur heb ik het wel gehad en sla ik bij de dierentuin rechtsaf en wandel richting huis. Toch even vragen hoe het zit met die wedstrijd. Je hebt namelijk twee grote rivalen Boca (lieveling van alle buitenlanders en de club van Maradonna, gelegen in het toerisitsche boca... alleen die straat dan, de rest is te gevaarlijk voor toeristen) en River. Boca staat momenteel vijfde, maar river enalaatste en zit net zoals het nationale team in een grote malaise. En aangezien ze net drie dagen geleden ten onder zijn gegaan tegen Boca is het de verwachting dat er weinig mensen naar de wedstrijd komen. Besluit dan maar neit te gaan. En achteraf maar goed ook. Als ik even op tv langszap is het stadion bijna leeg en gaat river wederom kansloos ten onder tegen een of andere mexicaans team.

In plaats van naar River wandel ik naar DHL om mijn contract op te sturen. Ruim 62 dollar later krijg ik bericht dat het contract maandag (huh, het is nu woensdag) aankomt. Niet echt wat je noemt een snelle service voor dat geld. Maar ja, het is nu eenmaal 10.000 kilometer.

morgen weer een dagje relaxen en dan vrijdag weer op pad voor nieuwe avonturen in de stad en omgeving.

Dag 65: de charme van Buenos Aires

22 oktober

De charme van Buenos Aires is niet alleen dat het gisteren tot een uur of vijf goot van de regen en donderde van het onweer en van het een of het andere moment de zon ging schijnen en de mussen weer bijna dood van het dak vielen, maar het zijn wel van die kleine dingetjes.

Vanmorgen om tioen uur stapte ik de metro in. Die vulde zich binnen een paar haltes redelijk snel. Alle zitplekken waren natuurlijk gevuld en ook het gangpad stond aardig vol (ik stond netjes zonder handjes..... goede evenwichtsoefening) en opeens wurmt zich een mevrouw zich langs iedereen, vertelt een kort verhaaltje en begint op haar viool te spelen en probeert vervolgens haar CD a 20 pesos te verkopen. Niemand koopt dat, maar wel veel mensen hebben kleingeld in hun zakken en geven dat dan.... Het heeft toch zo zijn charme, of niet?

Maar zoals gezegd schijnt de zon weer, dus vandaag ga ik wederom proberen naar de dierentuin te gaan. Morgen meer.

PS: Een brief per koerier laten versturen van Argentinie naar Nederland is iets wat je niet wil.... het kost meer dan 60 dollar! Vrijdag ga ik even kijken of Fedex toevallig net iets goedkoper is dan DHL.

Dag 64 Gietende regen....

21 oktober

Voor de mensen die jaloers begonnen te worden bij berichten over een temperatuur van 26 graden en meer, vandaag en de komende drie dagen hebben we weer gietende regen (ben toch maar overstag gegaan en heb een paraplu gekocht).

En als het hier regent, regent het ook goed. Zo regende het dus via de ramen bij mij naar binnen (heb ik toevallig aantrekkingskracht op water IN huizen) en staan de straten tot ongeveer aan je enkels vol. Alleen langs de stoeprand natuurlijk (nou ja, nu in ieder geval, het kan letterlijk tot aan je knieen staan hier), maar het zorgt ervoor dat je elke 50 meter even aanloopje meot nemen en moet springen. Vast ook weer ergens goed voor.

PS: Nog steeds erg blij hier te zijn en nu al beetje aan het balen weer terug naar huis te moeten... ondanks de regen.

Dag 63: Het is lente!!

20 oktober 2008

Nou ja, het is natuurlijk al een tijdje lente, maar het weer is vandaag helemaal te lekker. Het ise en graadje of 26 wen er waait een verfrissend briesje. Na de lessen wilde ik naar de dierentuin, maar die is op maandag gesloten. Maar voordat ik daar achter kon komen heb ik eerst twintige minuten met de metro stilgestaan. Was even aan beide kanten gestremd. Gezien de drukte in de metro was het neit heel erg, want iedereen liep meteen bijzonder geregerd de deur uit. Ik bleef lekker zitten en had deze keer een oude deftige mevrouw van Braziliaanse afkomst maar al jaren wonend in Bs As die haar engels wilde oefenen...Maar de dierentuis was dus dicht.Daarna wilde ik naar de parken van Palermo, maar zag aldaar dat het park Holanda helemaal gesloten is voor een opknapbeurt en dat het planataruim (of iets dergelijks) ook op maandag dicht is. Nou ja niet getreurd, even in de parken hangen is zoiezo wel lekker met dit weer (even snel ijsje gescoorde n wat extra water) en daarna ben ik richting huis gelopen en weer even een korte pauze bij de racebaan gehouden. Weer een verkoelend drankje en even de paardengeur opsnuiven.

Daarna echt richting huis.

Dag 62 : Het perfecte kopje capuchino

19 oktober

vanmorgen vroeg even gecheckt of het paardrijden bevestigd was. Was het niet. Dus nog maar twee keer omgedraaid, lekker lui gedouched en rustig ontbeten. Uitgecheckt bagage achtergelaten (handig zo´n klein koffertje) en vervolgens rustig het dorpje in gewandeld. Aan de kust bij een tentje gaan zitten (het waaide net iets te hard om op het strand te zitten) en een kopje capuchino met crema de leche gevraagd. Kreeg echt het perfecte kopje koffie (te erg voor woorden, maar heb het zelfs op een filmpje gezet, download ik binnenkort wel even) en heb er echt van genoten. Ondertussen ook even mijn huiswerk er bij gepakt. Ben ondertussen bijna bekomen van de onregelmatige werkwoorden in de presente. Verleden tijd meot ik ook nog even aan wennen. Hopelijk mag ik daar nog even een weekje over doen.

Koffietijd gaat over in lunchtijd en ik geniet nog steeds van zon met af en toe een wolk. Ik lunch rustig enterwijl ik de laatste happen van mijn ensalade dfe frutas neem vraagt iemand of het zonnescherm op mag. Okay, tijd om te gaan. Ik klots de laatste slokken water naar achter en ga nog even aan de wandel.

Om kwart over vier wandel ik het hotel binnen om mijn koffer op te halen en om half vijf ben ik ingecheckt en wel.... Weer meer stempeltjes in mijn paspoort. Fijn.

Wederom stap ik op de boot en voor de vierde keer is het gewoon een andere boot. Deze keer lijkt de boot nog het meest op de gene die ik de eerste keer had, en ik moet zeggen, geen last van de golfjes. Pilletje helemaal voor niets genomen (neem ik een keer een reispil, zijn er geen schommelingen). Beetje vermoeid door het pilletje stap ik een uur later van de boot en wandel richting de Subte. Onderweg bijna omvergeblazen door bussen vol met Boca aanhangers. Ze hangen in uit en om de bussen... Ziet er naar uit dat Boca de stadsderby gewonnen heeft en River (de ploeg van Tito) verloren heeft.

Thuis hangt Tito beetje zielig in zijn Rivershirt in de tuin. Hij was dus in het stadion. Het zieltje... Omdat er verder niemand thuis is en hij meot studeren voor examens, vraagt ie of ik ook even beneden kom studeren. Dat lukt me een half uur, daarna dommel ik bijna in slaap, toch maar even de krant doorbladeren. Iets over negenen heb ik het g ehad en ga ik bij mijn favo buurttentje eten. Een heerlijke bife de lomo met wat salsa en een maiskolf. Misschien niet veel, maar met een alfagor als toetjes is het prima te doen voor het tijdstip(had ik al gezegd dat Argentinie heeft besloten gisteren de tijd aan te passen... deed men drie jaar geleden niet, schijnt hier niet met de regelmaat van de klok te gebeuren, maar nu dus wel, in Uruguay was ie nog hetzelfde, daar veranderde dus niets).

Hierna nog wat televisie gekeken (woordjes raden .. de ondertiteling in het spaans staat er meestal net iets sneller dan er engels gesproken word... .fijne oefening) en rond twaalven lekker in slaap gedommeld.

Dag 61: tranquilo... Carmelo

18 oktober.

Rustig opgestaan. rustig gedouched. rustig gegeten. rustig naar het station gelopen voor een buskaartje. rustig wat rondgelopen en daarna heerlijk relaxt in de bus gezeten en gekeken naar het voorbij glooiende landschap. Het laat zich niet mooi op een foto zetten, het is ook niet bijzonder, maar heerlijk om doorheen te rijden. Hier en daar ook een wijngaard. Er schijnen er zeven in Carmelo te zitten.

In Carmelo totale stilte. Waarom ik nou hier toch weer heen moest. Na rondje lopen weinig bijzonders gezien. Totale rust. Meer niet. Ook prima. Maar houd toch even een taxi aan om op zoek te gaan naar een jesuit estancia. Kom ik toch net iets meer in de middle of nowhere. Ook hier alles tranquilo. Heerlijk.

Hierna terug naar het stadje. Even brug bekijken en de diverse pleintjes en even mijn bus een anderhalf uur naar voren halen... En even op internet voordat ik zo de zon wee induik om naar de bus te gaan om op tijd te zijn voor een nieuwe magnefieke zonsondergang in Colonia.

wie weet wat het leven morgen brengt... paardrijden of wederom een dagje lekker tranquilo zijn....

Het leven hier heeft een heel ander tempo dan in Buenos Aires, en dat terwijl het maar 46 kilometer (door een grote plas water) van elkaar gescheiden is. Bevalt me wel. Zou hier wellicht ook wel drie weken niets kunnen doen. Beetje van strand naar strand en van een klein rustig rustiek oud dorpje naar het volgende .... ach wie weet....

Dag 60: Terug in het land van de mate

17 oktober

Wat vliegt de tijd toch. Kan niet geloven dat ik over een ruime maand alweer thuis zit. Wil dat eigenlijk ook nog helemaal niet. Al heb ik raar genoeg wel weer zin om lekker aan het werk te gaan. Word een beetje te lui. Wil mijn hersens wel weer een keer ergens over laten kraken. Nu kraken ze enorm over Spaanse woordjes en zinnetjes (krijg bijna weer een paniekaanval als ik terugdenk aan alle uitzonderingen die in de presente die afgelopen donderdag voorbij kwamen.

Anyway, zit nu weer in Uruguay. Kwam vrijdag netjes op tijd een beetje zeeziek aan (geen idee hoe dat kwam, maar we schommelde meer dan de vorige week, brrr) en vond mijn hotel in een keer. Zit lekker centrala maar zodra ik op het matras ging liggen wist ik zeker dat ik morgen wat anders zou gaan zoeken. Was schuimrubber en kussen ook. weinig geslapen en dat is nooit goed voor mijn humeur.

Dus na het ontbijt (waar ik overigens weer door iemand werd aangesproken en nog net net kon voorkomen door vriendjesverhaal dat ik nummers kreeg en mee kon rijden naar het platteland en etc) meteen de deur uit en op zoek naar een nieuw kamertje. Anderhalf blok verderop in de kamer heb ik nu een nieuwe kamer. Iets relaxter, net iets duurder (das dan weer een beetje jammer). Hierna kijken of er iets van een excursie geregeld kan worden. Niet echt. Men doet hier aan hoogseizoen en dat is het hier nu nog niet (in Argentinie is dat nu per gisteren eigenlijk officieel begonnen) begonnen. Dus...... maar Carmelo moet wel leuk zijn om te bezoeken. Ok. Gaan we daar morgen heen. Bij een hostel check ik voor het paardrijden, maar daar begint met ook moeilijk te doen. Er staat wel dat er vijf mogelijke ritten zijn, maar momenteel is er maar een mogelijk. Prima. Doe ik die.... Maar voor een persoon... das lastig... Zucht, ik check zaterdagavond nog wel even. I know, laagseizoen en in mijn eentje. Volgende keer emt z´n tweetjes en met een auto. Maakt het leven hier (nou je debezichtigingen) een stuk interessanter.

Het is nu ondertussen al lunchtijd, dus ik ga maar op zoek naar een tentje in het oude centrum. Ik zak neer bij een tentje wat rijst met zeevruchten op het programma heeft staan. En het had beter andersom kunnen staan, zeevruchten met rijst... mjummie, lekker en dat voor 220 pesos (we zitten in paraguay 30 peso is ongeveer 1 euro) Niet slecht!

Hierna ga ik aan de wandel en schiet vershillende straatjes. Iets voor drieen ga ik met een gids nog een rondje lopen. Krijg het hele verhaal over de stad te horen (portugezen en spanjaarden namen het 9 keer van elkaar over, men kon het alleen over land aanvallen omdat de kustlijn te onhandig is om te gebruiken etc etc) Het verschil tussen de portugeze stijl en Spaanse stijl is niet alleen terug te vinden in de daken (spaans is recht) maar ook in de straten. De portugezen hadden hun waterafvoer door het midden van de straat, de Spanjaarden langs de zijkanten ...

Anyway zo gaat de informatietoevoer nog ongeveer een uurtje door, inclusief de mededeling dat het hier perfect wonen is (dat geloof ik graag, witte en schone stranden, prachtige zonsondergang, een niet al te duur leven en relatief lekker weer het gehele jaar door... alleen de winter is ietsje minder). Dus als je nog iets nieuws wil, ga naar het relaxte Colonia. Men stopt hier zelfs voor een zebrapad!

Hierna op de pier in de zon gaan hangen, maar het moment dat ik weer rechtop ging zitten meteen weer iemand naast me ... wie ben je blablabla. Meteen maar het vriendjesverhaal (wordt steeds uitgebreider, hahaha, ik word er goed in, zelfs in het spaans, hahahhaha) opgehangen maar het was blijkbaar niet al te indrukwekkend, want vriendje neit hier... wil je wat drinken... NEE!! Dus ik besloot maar te gaan wandelen, maar het duurde drie keer voordat ik met alleen lopen ook echt alleen lopen bedoelde.... Zucht. Plakmannen. Maar wel goed voor het ego.

Even wat leesspul opgehaald in het hotel en lekker teruggegaan naar een deel van de haven om uit de opstekende wind in de zon te gaan zitten en te wachten op de zonsondergang. Heerlijk en wederom prachtig. Alleen hierom is het hier al een aanrader. Op de een of andere manier is hier op een zonnige dag altijd een prachtige zonsondergang.

Hierna gaan rondwandelen voor het stadje in het donker en op zoek naar een leuk restaurantje.

PS: land van de mate omdat men hier altijd met een tas met een theekan en matebeker rondloopt om omdat de theekan onder de arm zit en de beker aan de vinger..... echt de normaalste zaak van de wereld, van de ochtend tot laat in de avond!

Dag 56 -58 Regenachtige grijze dagen...

volgt later

Dag 59: Pinnige nette tantes

16 oktober

Na regen en bewolking komt zonneschijn. Zo ook hier. Vanmorgen scheen na drie dagen bewolking en nachtelijke en eindmiddagelijke buien was het licht vanmorgen hel wit. Joepie!

Maar eerst meot ik snel even mijn koffer pakken en kijken welke mogelijke wandelroutes ik voor de middag heb uitgezet. Als ook de schoolspullen inde koffer zitten, wandel ik richting de subte. Deze is op deze tijd redelijk vol, maar niet aso vol. Met andere woorden, je hebt wel rugpijn na 25 minuten doordat je met je voeten voor je kofferstaat en je met de rest van je lichaam boven je koffer hangt, maar je koffer leeft na 25 minuten nog wel.

Tito vertelde trouwens gisteren dat toen wij (Marloes, tito en ik) een keer in de metro stonden en Engels spraken, iedereen om ons heen ook Engels begon te murmelen en mee wilde kletsen.... Heb ik toen helemaal neits van mee gekregen. Maar v ond het wel grappig feitje...

Bij de eindhalte zeul ik de koffer weer alle trappen op en manouvreer mij tussen de stroom en de kleedjes door richting mijn school en spring daar in de lift.

Na de lessen ga ik snel aan de wandel. Ik eet even goedkoop onderweg bij de Mc en neem meteen een salade voor later op de boot mee. Vervolgens wandel ik heel Florida (winkelstraat ) af en knip even snel wat foto's op plaza San Martin. Hier probeer ik te bepalen hoe ik het beste naar Recoleta kan lopen. Als ik dat eindelijk heb uitgevist (maw het kaartje in de goede richting houd) kom ik uiteindelijk bij Avinida Alvear uit. Is shoppen in de wijk Palermo hip shoppen, dan is deze straat het ultieme dure shoppen. Alle grote merkenen alle allerduurste hotels ter wereld zijn hier gevestigd. Maar het is ook een fijna en veilige manier om bij Recoleta en haar diverse pleinen aan te komen. Omdat ik wat rondkijk heb ik zodra ik op bij de begraafplaats aankom niet heel veel tijd meer om verder te lopen en ik besluit dat gewoon voor een volgende keer te bewaren. Ik wandel om de begraafplaats en wederom wat in de begraafplaats en besluit daarna een Freddo ijsje te halen (je mag Bs As niet verlaten zonder minimaal 10 smaken van Freddo te hebben geprobeerd) (en Marloes: het is stom dat we de winkel niet hebben gezien, want rondom de begraafplaats zitten er minimaal twee, hahahaha).

Als ik de Freddo binnen wandel staat er een mevrouw voor mij. Terwijl ik kijk komt er een andere nogal deftige mevrouw binnen en die gaat zonder pardon voor mijn neus staan om te bestellen. Ik bedenk of ik er iets van ga zeggen maar laat het voorbij gaan. Terwijl zij aan het bedenken is wat ze nou precies wil (verdomme,w aarom dring je dan voor) komt er een andere zeer deftig uitziend vrouwtje binnen van een jaar of 80. Zij vraagt in het spaans of zij aan de buurt is of ik en als ik stuntelend probeer te antwoorden schakeld ze over naar engels. Maar Duits, Frans, Italiaans en Hongaars zouden ook goed zijn, want dat zijn de talen die ze spreekt. Ze komt oorspronkelijk uit Hongarije en vraagt me van alles en verteld ook vanalles (wat is het toch met de vraag waar mijn man cq verloofde cq vriend is.....) Tegen de tijd dat we allebei hebben besteld is het wachten tot het meisje het gaat klaarmaken. Het gaat allemaal nietheel erg snel en de bijzonder deftige mevrouw slaakt zonder te blikken of te blozen de onbeleefde versie van: dat domme gansje is zo langzaam als een slak in het engels. Dat domme gansje verblikt niet, dus ze zal idd wel geen engels spreken. Ik schiet in de lach, neem mijn ijsje, zeg de sjieke mevrouw gedag en loop via diverse straten (waaronder de straat Uruguay) terug naar het H. Yrogoyen om dit even snel weg te schrijven en mijn koffer op te halen. Moet nu snel afsluiten om op tijd te kunnen inchecken voor mijn trip naar Uruguay (even bekijken wat ik vorige week gemist heb). Inchecken begint over een half uur, dus nu kan ik lekker rustig aan wandelen.

PS: het blijft maf om te zeggen dat ik ff naar Uruguay ga, maar het oorspronkelijke Mendoze vond ik net even te veel. Weer 26 uur in een bus binnen 4 dagen had ikff geen zin in. Binnenkort weer een keer.

Dag 54 en 55: Montevideo

11 oktober

Vandaag dan eindelijk de dag dat ik Montevideo kan bekijken. Heb er al diverse dingen over gehoord sinds ik ooit op de middelbare school met aardrijkskunde de naam tijdens topografie voorbij zag komen. Niet heel veel goeds. Oud, vies, vervuild, het land is corrupt en de sloppewijken groeien en de overvallen op toeristen ook.

Ook van diverse mensen gehoord dat ze daadwerkelijk zijn overvallen. Hmmm, En ik ga vandaag op pad met twee camera`s en in een tshirtje. Want de zon schijnt en we gaan er vanuit dat ik vandaag niet overvallen ga worden.

Ook ga ik er even van uit dat Antonio mij niet weer eens komt opzoeken. Toch verlaat ik redelijk snel het hotel. Mijn hotel ligt ongeveer 20 a 25 blocks van de oude stad vandaan. Dat is het enige wat ik vandaag ga bekijken. Het nieuwe gedeelte (waar de gemiddlede mens uit montevideo veel trotser op is) sla ik over. Geef mij maar oude gebouwen.

Dan maar meteen een vergelijking met Buenos Aires: In Montevideo zijn de straten breder, de bussen schoner en nieuwer, is er bijzonder veel toeristenpolitie (wel netjes met pistool, knuppel en kogelvrij vest), en door de brede strater lijkt het er lichter. En dat grijze? Dat valt met alle zon wel mee.

Ik huppel vrolijk door diverse straten (kom er af en toe achter dat ik dat in mijn eentje doe en loop dan net iets met stevigere pas terug naar de mensen), kijk op diverse marktjes (echt waar, mocht je armbandjes, kettingen, ringen en zilverwaar voor op tafel willen kopen, ga hier heen), kijk in een kerk en schiet veel foto's van huizen. Wandel over de pier (beetje op he trandje van wat verstandig is, zo voelt het in ieder geval) en eet in de oude overdekte markt bij de haven. (heb wat foto's gemaakt van de asado hier, maar die laad ik een andere keer van de camera). Hier krijg je daadwerkelijk een halve kilo vlees op je bord voor ongeveer een tientje. Hallo, het is weekend. Beetje veel. Maar wel heel erg lekker.

Hierna loop ik nog wat rond en wandel helemaal terug naar het hotel en schiet her en der nog wat plaatjes (on drie uur gaat alles dicht). Vindh et wel een lekekre stad, al voel ik me door al die verhalen over berovingen wel dat ik erg op mijn hoede ben).

Na een kleine siesta pak ik weer de bus naar het centrum en val neer in een tentje. Eet een zalmsalade en drink een wijntje met twee Nederlandse jongens die er ook zitten.

Rond half twee ben ik weer terug en duik lekker mijn bedje in. Morgen naar Colonia...

Nou ja..... uurtje later sprint ik mijn bedje weer uit voor wat goed overgeef werk en dat houd ik netjes 12 uur lang vol. Beetje vermoeiend dit. Gelukkig zijn ze bij het hotel superrelaxt en loopt en van de mensen naar het station om mijn busticket te verzetten naar een zo laat mogelijk tijdstip. Tegen de tijd dat ik een uur lang niet boven de wc heb gehangen komen ze binnen met toast, thee en een banaan en als ik rond bvier uur uitcheck geen extra kosten. Alleen de vraag of ze echt geen dokter hadden moet en bellen . Ehm nee..... ik denk last van mijn maag of voedselvergiftiging, een van beide maar allebei geen dokter voor nodig. Baal alleen van het feit dat ik heel Colonia niet gezien heb. Maar misschien kom ik komend weekend wel terug. Heb geen zin om in een weekend weer ruim 20 uur in een bus te zitten. hoe relaxt ook. en de boot is ook goed te doen. En hier was het mooi weer. In Bs As was het aan het regenen...

Nou ja, dat zijn gedachtenspinsels voor later, om half vijf val ik de bus binnen en zitnaast een Canadees die eerst nog denkt dat ik spaanstalig ben (tot ik mijn eerste woorden zijn dat ik Nederlandse ben.... oooh...) en waar ik even mee klets voor wederom weer in slaap te vqallen. Tweeenhalf uur later val ik uit de bus en loop een klein stukje door Colonia. Het unesco deel zie ik niet echt, maar dat komt misschien binnenkort nog wel. Wel ben ik getuige van een bijzonder mooie zonsondergang (welke ik vanaf de incheckterminal prachtig kan zien, zucht) en heb ik een rustige vaart terug naar Argentina

Een maal weer aan de andere kant van de rivier wandel ik snel naar de metro en neem die terug naar huis. en ga lekker slapen.... weltrusten