de logica van een gefrustreerd man.....

Tot ongeveer een ruim half jaar geleden woonde er een jongen naast me. Beetje een sulletje wat op hockey zit en die het helemaal geweldig vindt dat ie stoere vrienden heeft. Die vrienden hangen elke week een paar dagen bij hem in huis en draaien muziek en worden dronken. Die jongen verhuisde van het studioappartment naast mij naar een tweekamerappartment schuin boven mij. Hier paste natuurlijk onder andere nog meer vrienden in. Toen hij naast mij woonde had ik er niet heel veel last van (al plaste zijn vrienden wel over het hekje voor mijn slaapkamer en drukte ze erg graag op alle bellen en stond de muziek af en toe wel heel hard) maar nu hij schuinboven mij woont hoor ik hem ook nog regelmatig (zijn vrienden dan) mijn buurman kan hierdoor haast niet slapen. kan ik mij iets bij voorstellen. Gisteren waren de vrienden van mijn schuinbovenbuurjongen er een keertje niet. En dat was voor mijn buurman HET moment om hem terug te pakken. Om kwart voor tien ging zijn stereo vol open (alsof er een concert naast mij was, gelukkig was desperate housewives al afgelopen, want ik verstond weinig meer van mijn tv) Na bijna drie kwartier Guus Meeuwis, Andre Hazes, Willeke Alberti en noem de rest binnen dat segment maar op in stereo voorbij te hebben horen komen (de buurman zong tweede cq een halve stem mee) werd het me iets te gortig. Om half elf toch maar even gaan vragen of het volume iets naar beneden kon...wat denk je, krijg ik de volle laag! Dat hij nooit zijn muziek hard zetten en die jongen boven hem altijd en dat het nu zijn beurt was en dat ie hem nou eens het leven zuur kon maken blablabla...tuurlijk, hoor ik de een niet, zet de ander het volume vol open om de ene dwars te zetten...