Koninginnedag

Koninginnenacht zou een groot feest worden, maar toen ik eenmaal thuis was voelde ik me een stuk minder fit. Hetzelfde duurde door op koninginnedag. Ik heb dus koninginnedag op tv meegemaakt en heb af en toe even over het balkon gehangen om te kijken wat er in de stad gebeurde. Dat zag er allemaal niet heel bijzonder uit, zelfs de drukte viel wel mee. Het mindere weer (grijzig) zal hier wel aan mee geholpen hebben. De koningin op tv was best nog wel aardig. Ik had namelijk het interview ter ere van haar 25 jaar op de kroon gemist. Dit had ze toch wat eerder moeten doen. Ik vond haar hierdoor opeens een stuk sympathieker. Ik vond haar erg intelligent en haar uitleg over de Nederlandse tolerantie erg pakkend. Nederlanders (mensen over het algemeen trouwens) zijn niet aangeboren tolerant, het is iets dat je verkiest te zijn. Elke generatie moet zich dat opnieuw aanleren; het wordt overgebracht door bv ouders. Zelfs vind ik dat dat wel zou verklaren waarom we misschien nu wat minder tolerant zijn. Verder erg grappig dat ze zo blij was dat ze mag oppassen op de kleinkinderen. In de avond werd het wel wat drukker, maar dat mag ook wel als er overal podia staan. Ondanks al die podia best wel goed geslapen. Zondag eerst even wezen skaten. Buiten leken we wel in staat van oorlog, maar dan met bekertjes, op sommige plekken enkelhoog. Nu weet ik waarom in Amsterdam de stad vak rond negen uur op slot gaat, het is dan ook rond elven, max twaalf uur weer helemaal schoon. Weer netjes vijf rondjes op de skates gedraaid. Ik krijg langzaamaan een beetje door hoe het moet, alleen nog ff leren remmen en heuveltjes op en af en ik kan gaan toeren. Hierna nog even thuis gehangen (balkon) en vervolgens naar mijn vader gegaan, die jarig was. Lekker in de tuin gehangen en wat gelezen en aan het einde van de dag een borreltje met hapjes. Erg gezellig. Zo mogen er wel meer avondjes komen. Niet te warm, gewoon lekker. Helaas was er ook wat slechter nieuws. Een van mijn tantes is overleden. An sich zat het er wel aan te komen, maar toch is het wel opeens. Woensdag is de begrafenis. Het raarste zal zijn dat ik dan voor het eerst in negen jaar weer in een ruimte zit met mijn moeder. Maar ja, eerst maar even het kaartje afwachten en kijken of ik welkom ben op de begrafenis. Later hier wellicht nog iets meer over.