Griepprik voor een naaldenneuroot

Ik, als naaldenneuroot, had net het intense genoegen om weer eens tegen een naald aan te staren. Via het werk krijgen we namelijk de mogelijkheid een griepprik te halen. Die mogelijkheid wil ik natuurlijk niet voorbij laten gaan en om twaalf uur ben ik dus netjes naar beneden gehuppeld en in de wachtrij gaan staan. Natuurlijk druk bezig met mezelf niet te zenuwachtig te maken. Het fijne is altijd dat het zo voorbij is...je loopt naar binnen, stroopt je mouw op, je ziet ff een naald voorbij komen, men zegt ik prik nu, je voelt een miniscuul prikje, de naald wordt er weer uit getrokken, er wordt eventueel een pleister geplakt (mijn geluk) en je mouw mag weer naar beneden en jij weer naar buiten. En elke keer vraag ik mijzelf weer af waarom ik er toch iedere keer weer zenuwachtig van wordt. Anyway, met een beetje geluk word ik de komende tijd niet meer verkouden en ziek (jaja, ik weet dat dat te positief gedacht is) en mocht er een griepvirus rondhangen en een vogelvirus dan zijn mijn overlevingskansen redelijk groot!