Trouble at work...

Volgens mij had ik er een tijdje geleden wel over geschreven; een mannelijke collega die verteld hoe slecht z'n huwelijk is, dat er bepaalde dingen niet meer gebeuren, de gehele tijd aan mijn bureau dingen staat te sorteren of op te bergen terwijl zijn eigen bureau net zo groot is, telkens mijn stoel beetpakt als ie iets op de computer achter mij moet bekijken, die telkens op mijn scherm mee zat te lezen (zo erg dat ik moest zeggen dat ik nu echt een privemail aan het schrijven was) en ene keer geirriteerd zei dat ie nog niet alles gelezen had .... terwijl ik even op nu.nl een artikel achter mijn computer zat te lezen .....en als klap op de vuurpijl mijn telefoonnummer op internet had opgezocht om mij tijdens het EK schaatsen thuis op te bellen (ik moest heel hard nadenken wie ik aan de telefoon had.... had nooit gedacht dat een collega dat zou doen).

Sindsdien heb ik een soort scherm opgetrokken en niets meer tegen hem gezegd, en overal geirriteerd op gereageerd, maar regelmatig voel ik nog dat er iemand naar mij kijkt en hij zat nog telkens aan mijn bureau dingen te sorteren en achter die computer achter mij te hangen. Ik merkte dat ik fouten ging maken en mij slecht kon concentreren, dus afgelopen week maar even naar mijn baas gegaan.

Aan hem heb ik uitgelegd dat ik (nog niet) een melding ervan wil maken, maar dat het mij wel ontzettend beintvloed. Ik zit aan het einde van de week een weekend met stresshoofdpijn thuis en ben aan het einde van de dag dood. Ik kijk er elke dag tegenop om naar het werk te gaan en nog meer om met hem samen te meoten werken ..... Daarop hebben we besloten dat ik ergens anders ga zitten (onder mom om dichter bij een printer te zitten en omdat ik daar beter zit voor deel 3 van het inwerkproces) en dat alle nieuwe werkzaamheden door andere collega's worden uitgelegd.

Dit ging vrijdag goed, totdat mensen van de technische dienst langskwamen om de printers te verplaatsen... want toen zij die betreffende collega meteen: Oh, dan kun je maandag dus weer naast mij komen zitten ....

Echt waar, wat voor ontzettend bord heb jij voor je kop! Hoe blind kun je zijn! En nu ga ik dus morgen weer met een knoop in mijn maag naar het werk.... Zucht, nog maar 20 maanden ....