Het laatste schaatstoernooi... de donderdag

Dit weekend het laatste toernooi van het seizoen 2006-2007. Terwijl wij al bezig zijn met het plannen van nieuwe tripjes voor het seizoen 2007-2008 gaan de mannen en vrouwen van start voor de titels wereldkampioen afstanden.

Op donderdag allereerst de vrouwen 1500m. Door vele afzeggingen niet veel interessante races. Het is voornamelijk spannend wat Cindy Klassen gaat doen en Ireen Wust. Natuurlijk heb ik al mijn kaarten gezet op Ireen Wust en 45 minuten later, en niet al te veel interessante ritten later is Ireen de eerste Nederlandse Wereldkampioene afstanden van dit seizoen. De ritten vallen mede door de mindere kwaliteit van het ijs erg tegen. Je ziet iedereen al voor de laatste 400 meter doodgaan en de laatste bocht is daadwerkelijk wanstantelijk om te zien. Dit ziet er niet goed uit voor de 5 kilometer van de mannen.

Na een beetje vaag volkslied (hoeveel coupletten wilde ze van het Wilhelmus gaan spelen?) gaan we over naar de mannen. Persoonlijk heb ik niet heel veel favorieten. Natuurlijk Sven Kramer en ik gun Carl Verheijen en ook Tobias Schneider heel veel. Als eerste van dit trio verschijnt Tobias Schneider op het ijs. Die heeft duidelijk nog wat naweeen van zijn val in Heerenveen. (volgens mijn vader, die arts is, kan dit lang gevolgen hebben, kijk naar Mike Ireland, die is nog steeds niet van zijn val hersteld.. een hersenschudding beschadigt nl ook je evenwichtsgevoel en dat is belangrijk de bochten). Als kort intermezzo zien we Chad Hedrick hard onderuit gaan omdat ie net iets te ver uit de bocht waait en op het moment dat zijn klapschaats open staat op een blokje gaat staan. Erg jammer, want ik was wel benieuwd naar wat hij nu in staat zou zijn.

Dan Carl Verheijen. Hij rijdt een redelijke race, maar het is te zien dat ie niet honderd procent is en dat de baan niet in de gewenste conditie is.

Als allerlaatst komt Sven Kramer op het ijs. Er zijn hoge verwachtingen, maar het is al duidelijk dat er geen wereldrecord gereden gaat worden. Hij begitn goed, maar tot mijn en wellicht ieders verbazing blijft Enrico Fabris bijzonder goed bij. Op een gegeven moment is het duidelijk dat Sven Kramer er genoeg van heeft en er wordt een versnelling naar een rondje 28 geplaatst. En weg is Fabris. Vervolgens schaatst Sven Kramer rustig naar zijn eerste titel Wereldkampioen Afstanden, houdt hij zijn ongeslagen status op de 5 kilometer en met een duidelijk ZWAAR op zijn lippen ga ik beginnen met het bedritueel. Morgen is tenslotte een normale werkdag.

Tot dag twee....