Sagrada Familia en Hospital (donderdagochtend 12 april)

Na een heerlijke nachtrust sta ik uitgerust op, ga rustig douchen, rommel in mijn koffer naar een warme outfit en kleed mij aan. Hierna nog wat make up op en wat aan het haar doen en dan naar de overkant van de straat voor een broodje van de bakker en een korte wandeling naar de hoofdingang van metrostop Urquinaona (ik kan het nog steeds niet uitspreken, dus gelukkig is dit een geschreven verhaal) om een Te Diez te halen. Op dit moemnt weten we nog niets over zones, en krijgen we gewoon een kaartje voor een zone. We wandelen de metro in (al duurt het bij Anna twee keer omdat die in eerste instantie het verkeerde poortje kiest en zo een strip verliest) en springen op de metro richting metrostop Hospital de Sant Pau.

Als we hier weer boven de grond komen, is het zwaar bewolkt en valt er af en toe een druppel uit de lucht. Brrrr. Ik geloof zo dat er in de zomer een prachtig uitzicht naar de Sagrada Familia is, maar bij dit weer stelt het erg weinig voor.

Na een korte fotostop wandelen we het Hospital de la Santa Creu i Sant Pau binnen waar mannen en vrouwen in witte pakken rondwandelen. Ondanks dat het zwaar bewolkt is, is het duidelijk dat dit met mooi weer een prachtige plek in de stad moet zijn.

Het moet heerlijk om hier na een operatie of iets dergelijks bij te komen. De achtien panden staan verspreid over het terrein en vormen een vreemd geheel van prachtige gebouwen. Overigens schijnen de meeste ziekenhuisactiviteiten ondertussen al wel verplaatst te zijn.

Na een laatste blik naar het plafond gaan we weer naar buiten en lopen richting de Sagrda Familia en vallen er helaas nog meer regendruppels uit de lucht. Als we de straat uitgelopen zijn en bij de Sagrada Familia zijn aangekomen is het daar druk en worden er al volksstammen uit de bussen geladen. Ook binnen de Sagrada lijkt het al druk te zijn en na een wandelingetje rond het gebouw besluiten we niet naar binnen te gaan. Acht euro en dan langzaam lopend in de drommen te lopen lijkt mij niet echt wat en we besluiten het niet te doen. Mochten we er spijt van krijgen kunnen we altijd weer terug.

Grappig is trouwens dat ik hier 14 jaar geleden ook al was en toen stonden er ook overal al kranen en die lijke n er niet minder op geworden en het werk lijkt ook nog niet heel veel verder te zijn gevorderd, terwijl het geheel toch af zou moeten zijn in het jaar 2020. Dat wordt denk ik nog een flinke eindsprint.

Al starend naar boven zijn er trouwens wel grappige, leuke en mooie details te zijn. Zou dit nou allemaal ook op de het oorspronkelijke ontwerp hebben gestaan? Wat een geprietpreut moeten die tekeningen dan wel niet zijn!

Aangezien het nu echt gaat regenen, gaan we snel verder. Nu weer richting Passeig de Gracia, om de lunchroom Dolso te vinden.