Le tour de France - mijn gevoel

Het is nu de laatste dag van de tour en op deze laatste dag kan ik het niet voor mij houden om toch iets over deze afgelopen Tour de France en haar renners te schrijven.

Leukste ritten sinds tijden

De tour met Armstrong vond ik altijd leuk omdat ik het knap vond wat die man deed en wat zijn toewijding was. Hoe is het mogelijk dat iemand zijn leven in dienst stelt van drie weken Tour de France in het jaar en hoe is het mogeljk dat je een heel peleton zo jouw wil op kan leggen. Prachtig!

Maar na een wat laffe tour vorig jaar, ging het dit jaar geheel los. Veel jonge veelbelovende rijders in de tour, weinig echt grote renners en veel aanvallen. Wellicht was het een geluk bij een ongeluk dat Vinokourov al snel zo hard onderuit ging, zodat er eigenlijk geen echt uitgesproken kanshebber was.

Vinokourov

Een gedrocht van een ventje, een worst op poten, maar toch inspirerend. Veruit de grote favoriet, gaat onderuit, krijgt iets van 30 hechtingen in z'n lichaam en rijdt toch door. Wellicht niet slim, maar wel dapper. Daar moet je toch respect voor hebben. Dat ie dan ook betrapt werd op verboden middelen verbaasde mij erg. Al jaren schoon en nu opeens in zo'n grote ronde niet. Had ie altijd al gebruikt en kwam het nooit aan het ligt en door de minder goede staat van het lichaam na het ongeluk wel, of was het ongeluk de reden van een positieve test? We zullen het nooit weten, maar een rijder die zo hard vecht voor z'n onschuld, zou die echt gebruikt hebben? Ondanks de harde testuitslagen blijft er de twijfel.

Rasmussen

Misschien was de tour ook wel leuker door het goede rijden van Rasmussen. Degene die riepen dat hij nog nooit goed had gereden en nu opeens wel, hebben zeker niet naar de afgelopen twee afleveringen van de Tour de France gekeken. Op zich mocht het geen heel grote verrassing zijn dat ie het in de bergen zo goed deed. Dat deed ie ten slotte al twee jaar. Dat de tijdrit zo goed ging was wel een verrassing, maar schijnt het geel geen vleugels te geven?

Ik geloof dat ik dan ook nog zelden zo gefrustreerd ben geweest toen ik om iets voor zevenen in de ochtend een smsje kreeg dat Rasmussen doorde Rabobank uit de Tour de France was gezet.

Want het is tenslotte het woord van een oudwielrenner tegen een huidig wielrenner (wie zegt dat die commentator de data goed had onthouden, en dat het geen grootspraak was) en stel dat ie had gelogen, dan heeft ie daar een boete voor betaald, maar al met al is Rasmussen nog nooit schuldig bevonden. En toen hij ook nog eens werd gefilmd in zijn huis in Italie..... werd de mogelijkheid van een mixup in data wel een erg goede mogelijkheid.

Anyway, ik hoop dat hij aan de hand van vliegticket en dergelijke kan bewijzen dat hij in Mexico was en dat de Rabobank fout zat, want dan mogen zij zich voor hun kop slaan en flink op hun knietjes gaan. Zomaar het geel uit de ploeg gooien is toch te dwaas voor woorden.

Schuldig tot onschuld is bewezen

In dit licht doen ook een aantal andere dingen wat vreemd aan. Bijvorbeeld Contador. Was hij vorig jaar nog het zwarte schaap, dit jaar is hij de belichaming van de gewenste overwinnaar. En wat over de geruchten van Soler, ook niets bewezen maar wel onrust. Vervolgens de uitspraak dat van nu af aan elke wielrenner die wordt verdacht schuldig is, totdat deze zijn onschuld bewezen is, is werkelijk van de zotte! Zelfs moordenaars krijgen een respectvollere behandeling. Zij zijn onschuldig tot schuld bewezen is, en in een sportwedstrijd wordt een Rasmussen die tot op de dag van vandaag schoon is geweest aan de schandpaal genageld en veroordeeld.

Degene die aan de schandpaal moeten komen zijn de L'Equipe en de mensen de alle geruchten en daadwerkelijke dopingsgevallen te snel naar buiten brengen. Natuurlijk is het fout, maar in geen enkele andere sport worden mensen eerst zo neergemaaid. Om overigens vervolgens net zo snel weer in de armen gesloten te worden, want is nu de dopingszondaar van twee of drie jaar, geleden (Millar) niet degene met de grootste mond dat men schoon moet rijden? De sport moet eens duidelijke regels opstellen en leiding nemen en niet van die rare sprongen op grond van geruchten doen zodat een geweldige man in het geel de Tour de France wordt uitgeknikkerd en degene in de top 5 bijna allemaal verdacht zijn.

Alberto Contador

En wat denk ik van Contador. Tsja, het is gewoon de enebeste man in de Tour de France. De man met de enalangste adem en daarmee nu de beste man van het geheel. Vind ik het leuk. Nee, had het dit jaar dan liever aan Cadel Evans gegevens, zodat deze zijn one day of fame zou hebben en dan zou Contador volgend jaar een mooie opvolger zijn geweest. na het jongerenklassement de gele trui. Nu heeft ie beide en mogen we hopen dat ie schoon blijft en kunnen we kijken of hij over 11 maanden en een week de druk aankan om het weer te presteren.

Viva la Holande, Vive la Tour

En de Nederlanders? Boogerd was geweldig. Helemaal top die goed geplaatste hoek naar dat vervelende gastje. Wat jammer dat ie eruit gaat. Tanking en De Jongh hebben het ook bijzonder goed gedaan en Thomas Dekker ook, al denk ik dat ik nooit fan van hem zal worden.Net iets te chagerijnig en heeft altijd wel een excuus waarom het minder ging. maar he, heb ik niet vaker mijn woorden terug moeten nemen, dus hierover maar geen vaste uitspraak. Kijken of hij volgend jaar zijn woord over de lange tijdrit al waar kan maken. En dat het volgend jaar maar weer net zo'n mooie Tour de France mag worden, schoon van ophef veroorzaakt door L' Eguipe en een lachende Mikael Rasmussen aan kop van het peleton.

foto's: http://www.letourfotoside.nl/

Just Amsterdam

Kijk mama, zonder lichtjes

Zo, dat was me het weertje wel zeg. Ik had vandaag het ongeluk om het werk de rol van supervisor te hebben. Dit betekent onder andere tot laat aanwezig zijn om alle processen te stoppen en de processen van de dag erna weer op te starten. Ik was al enige tijd lekker bezig met mijn werk tot ik een keer naar buiten keek, en alleen een weerspiegeling van mijzelf zag. Oeps.

Een closer look leerde mij dat het buiten gewoon pikkedonker was. Half acht en het leek wel over half elf. Alleen dan zonder de straatverlichting aan.

Gelukkig werd het beter toen het begon te hozen, maar ja daat word je ook niet vrolijk van. Uit eindelijk ben ik onder begeleiding van wat lichtflitsen en heel veel regen veilig thuis gekomen. En nu is het natuurlijk droog. Dat zul je altijd zien.

Hierbij nog wat foto's van Amsterdam Utrechtsestraat. Toen was het nog prachtig warm weer.

Hostel del Guayra

Als het goed is, breng ik mijn eerste dagen in Agentinie door in Hostal del Guayra. Vanuit daar ga ik de watervallen van Iquazu bekijken en genieten van de rust van het niet naar het werk hoeven. Voor eenieder die wil zien waar ik verblijf, hieronder de links naar de sites van het hostal.

http://www.hostaldelguayra.com.ar/

http://www.bedandbreakfast.com/ShowReviews.aspx?inn=633398&m=1#s263547

Laat het wandelen beginnen....

Gisteren was het zover. Ik zou wandelschoenen gaan kopen. Natuurlijk kan ik dat niet alleen, dus ging Linda met mij mee. Zij wist ook nog een prettig winkeletje en dat is natuurlijk altijd fijn!

In de opruiming stonden drie wandelschoenen die mij wel aanstonden. Zwarte, sepia (blauw/grijsachtig) en camelkleurige. De beschaafde zwarte zaten helaas niet lekker. Erg jammer, want ik houd wel van zwarte. Dat die dingen niet allemaal zwart zijn begrijp ik niet. Vervolgens het sepiastel. Die zaten lekker. Zien er helaas wat lomper uit, maar he, het zijn wandelschoenen. Als laatste de camelkleurige. Hoe verzinnen mensen het om schoen in die kleur te doen. Veels te besmettelijk (sepia ook trouwens) en ze maken je voeten ook nog eens huge!

Uiteindelijk de laatste twee nog een keer geprobeerd en uiteindelijk besloten voor de sepiakleurige te gaan. Vraag blijft natuurlijk hoe lang ze die kleur behouden... maar dat zien we vast snel genoeg op alle foto's.

Toeristen en fietsen in Amsterdam

Het is weer duidelijk dat het zomerseizoen en daarmee het toeristenseizoen is aangebroken. Ik reed net na het sporten met een grote rugtas en een vermoeid lijf richting huis, toen ik een toerist wilde inhalen. Zelfs de voetgangers gingen sneller en ze hield wel netjes de wielen langs de stoep dus ik dacht dat ik we wel langs kon.... Niet dus, want ze schrok zich rot en gooide het stuur om.. Recht mijn fiets in!!! En alsof dat nog niet genoeg was viel ze ook nog om... en mijn lijf was al zo vermoeid!

Zo'n toeristenstad kan wel een beetje vermoeiend zijn, vooral als je daarna Duits slash Zwitsers brabbelende mensen van een stoep af moet trekken, een fiets moet opramen en vervolgens mijn eigen fiets weer recht moet buigen.

Zo en nu neem ik een proteineshake en ik ga hangen. Hopelijk is er nog iets leuks op tv.

Amsterdam aan de Amstel

Ik heb het geluk midden in de stad te werken en dagelijks mooie gebouwen te mogen bekijken.

Eigenlijk nooit heb ik een camera bij me, maar vanaf nu gaat ie af en toe mee in de tas en zal ik regelmatig wat posten.

Op de laatste foto zie je op de achtergrond mijn werk.

Prikken!

Vanmorgen was het weer zo ver. Ik ga binnenkort naar Zuid-Amerika en daar gaat altijd een bezoekje aan het vaccinatiespreekuur van de huisarts aan vooraf. Minimaal om te checken of ik iets nodig heb, maximaal om een of meerdere naalden in mijn huid te krijgen. Vandaag had ik niet zo veel geluk als de vorige keer.

Rondom de Iquazu watervallen komen namelijk malariamuggen voor en gele koorst. Voor de malaria krijg ik niets mee. Veel Deet meenemen en smeren en letten op de symptomen van Malaria en Dengue (knokkelziekte). Verder komt er Gele koorts voor en dat kan dodelijk zijn, dus ben je verplicht om een vaccinatie te nemen. Mocht men je er op controleren en je hebt het niet, dan kun je zo weer op het vliegtuig gezet worden. Dus spuiten maar!

Toen de assistente zei dat het onderhuids moest, schrok ik wel even.. ik dacht aan lange naalden en zo, maar de naald heb ik niet gezien (die hield ze achter haar rug) en het deed geen pijn. Naald erin, goedje er langzaam in laten druppelen, pleister erop en klaar is Kees.

Vervolgens ook nog even een discussie over wel of niet Hepatitus B en Rabies. Uiteindelijk geen Rabies genomen, want ik hoop dat de kans klein is dat ik door een zoogdier gebeten word (trouwens nooit geweten dat paarden ook rabies kunnen hebben....) maar mocht dat gebeuren dan kan ik altijd binnen 24 uur naar een ziekenhuis, maar dat Hepatitius B gebeuren is toch net iets serieuzer. Dus heb ik die wel gedaan. Dus mag ik over een maand en vervolgens na een paar maanden nog een keer langskomen om nummer twee en drie te halen en dan ben ik voor de rest van mijn leven geent tegen Hepatitus B...

A had ik nog en tegen C en de rest kun je niets tegen laten inspuiten. Anyway, sommige van de spuitjes heb je al nodig als je richting het Noorden van Europa vertrekt, dus ik kan voorlopig rustig de wereld over... Behalve dan de Malariagebieden....

Eenmaal thuis nog even paps gebeld om te vertellen dat ik braaf alle prikken heb gehaald en dus weer veilig op vakantie kan, komt hij met het verhaal dat hij na een dag of 7 tot 10 behoorlijk ziek was geworden van die inenting voor gele koorts. Schijnt een vernijnig spulletje te zijn. Heel fijn!

Met die geruststellende gedachte (zucht, ik blijf gewoon gezond en fit) ga ik richting bed.

tot snel!

Weg met de chaos

Al enige tijd geleden kwam ik op het spoor van een zeer handige website. Een website die je helpt je tijd in te delen en je huis op te ruimen en netjes te houden. Tot nu toe heb ik er nog niets mee gedaan, maar aangezien mijn huis iedere vrijdagavond zwaar ontploft lijkt, moet ik er denk ik toh maar aan gaan geloven.
Voor een ieder die daar ook last van heeft, blader eens door deze site. Natuurlijk moet je je eigen draai er aan geven, maar de draad van het verhaal en de tips (al zijn sommige zeer Amerikaans en andere niet ingedeeld op de tijd die ik in de ochtend heb) zijn toch wel handig. Nu moet ik mij er alleen nog aan gaan houden......

http://flylady.net/index.asp

Dus vanaf nu: FLY!

Klaar voor het schaatseizoen

Het mag dan wel hartje zomer zijn. Gisteren zijn de schaatsmeiden weer bij elkaar geweest om de winterplanning voor komend jaar op te zetten. Natuurlijk ging het niet alleen om het schaatsen, we moesten natuurlijk ook even Mer's nieuwe stulpje in Amersfoort bekijken.

Terwijl we buiten in het zonnetje zaten (en af en toe in de onbedoelde schaduw omdat er een wolk voorbij kwam) moesten we eerst even de nieuwtjes op het gebied van werk en dergelijke uitwisselen, om vervolgens nog wat anekdotes over onze vorige schaatsavonturen op tafel te gooien. Blijft leuk. Blijft ervoor zorgen dat ik ook komend jaar weer zo veel mogelijk schaatsavonturen wil meemaken.

Natuurlijk willen we weer meer dan onze geldrekeningen groot zijn (en voor dat ook de vakantiedagentegoeden cq de werkbezettingen) dus er moet wellicht nog iets geschrapt worden, maar duidelijk is da we Heerenveen weer twee keer gaan aandoen en dat ook Berlijn zich klaar moet maken voor een bezoekje onzere zijde. Hihi. Over Erfurt slash Hamar zijn we nog niet helemaal uit. Qua planning komt Hamar wel iets beter uit, maar er liggen goede herinneringen in Erfurt. Lastig, lastig lastig.....

Nu maar snel overal kamers boeken en kijken wanneer de tickets beschikbaar worden gesteld.

Tegen het winterseizoen aan komen er vast meer updates!

Voeten en vakantie en voeten

Pfffff, lastig hoor. Mijn ontsteking is nog steeds niet over dus nu moet ik beslissen wat ik ga doen. Ga ik op vakantie en boek ik mijn paardrijgebeuren, of ga ik op vakantie zonder het paardrijgebeuren?

Ik had mij bijzonder op het hele paardrijgebeuren verheugd, maar die ontsteking in mijn voeten gaat niet echt over en straks zit ik in de middle of nowhere zes uur per dag op een paard met een olifantenvoet slash olifantenvoeten. Niet cool.

Verstandelijk zou je dus zeggen: Gooi het paardrijden over de boeg en doe dat lekker volgend jaar. Maar ja.... wat is er nou meer relaxing dan alleen met een paard over 60.000 hectaren te struinen.... Ik stel het nog maar even uit en ga mogelijke andere routes uitzetten.

Keep you updated!

Werk, werk, werk en werk

Werk moet leuk zijn. Werk moet je uitdagen en werk moet je scherp houden. Werk moet niet te veel werk zijn en je moet met plezier naar het werk gaan.... Pffffff, wat een boel moeten. En dat allemaal in een paar regels en dat gekoppeld aan iets wat ik minimaal 34 uur per week doe, maar soms ook wel 45 uur per week. Bij mijn vorige baan maakte ik lange dagen, maar volgens mij had ik toen meer energie dan dat ik nu heb.

Vind ik mijn werk dan niet leuk? Nee dat is het niet. Ik ga niet met tegenzin naar mijn werk. De meeste collega's zijn leuke en gezellige mensen, ik lach veel op het werk en de dagen vliegen voorbij. De weken vliegen zelfs voorbij en de vakantieuren stapelen zich geregistreerd op. Maar is dit wat ik altijd wil doen.

Nee, ik wil dit niet de rest van mijn leven niet blijven doen. Ik ben precies, maar niet de manier van precies zijn die vereist wordt bij mijn werk. Aan de andere kant, de rapportjes maken en bekijken waarom onze doorlooptijden een bepaalde tijd hebben, vind ik wel leuk. Dus wellicht moet ik het van die kant gaan bekijken en wie weet ik dan aan het einde van mijn contract eindelijk wat ik wel precies wil, en waar ik dat zou willen doen. En of ik het kan doen waar ik het wil doen.

Maar voor nu moet ik snel Excel onder de knie krijgen. Want de kwartaalrapportages moeten worden ingeleverd en ook ik heb de eer een paragraafje te mogen schrijven. En hopelijk mag dat over drie maanden weer, maar dan meer in de vorm die van een communicatiestudent verwacht mag worden..... en nu naar bed om energie te sparen en om morgen energie te hebben om een zo goed mogelijk stuk aan te leveren wat verwacht mag worden in tijden waarin moeten, moeten en moeten nog even voorop staan en rennen beter past dan stilstaan en nadenken over wat ik wil.

Eenden houden gemoederen bezig op Wimbledon

Een eendenfamilie speelt de hoofdrol op het tot nu toe verregende tennistoernooi op Wimbledon. Vanwege de constante uitval van wedstrijden staan de kranten vol met berichten over Roger Featherer, Andy Rodduck, Boris Beaker en John Quackenroe.

Toen de eerste wedstrijden op de All England Club vorige week van start gingen, moest een wedstrijd op een van de buitenbanen worden stilgelegd vanwege een passerende eendenfamilie. Op het moment dat officials de beesten op diervriendelijke wijze wilden verwijderen van het speelveld, wist de moeder te ontkomen.

Hartverwarmende reünie
De kleintjes werden vervolgens door de Dierenbescherming naar een nabijgelegen kerk gebracht. Maandag zijn ze op een golfcircuit, tegenover het tennispark, weer herenigd. "Het was een hartverwarmende reünie, toen de moeder aan kwam vliegen en haar kroost meenam naar het water", zei een Wimbledon-official maandag tegenover persbureau Reuters.
Dagblad The Sun gaf de kuikens de verbasterde namen van enkele tennisgrootheden. De moeder van het stel kreeg de naam Virgina Wade

(c) NU.nl/Dennis van Luling

Amsterdam

een tijdje geleden had ik mijn camera mee naar het werk. Tijdens de pauze liep ik een ommetje en heb ik gebruik gemaakt van de situatie en een foto gemaakt van het Amstelhotel... Is ze niet prachtig?

Moet ik toch vaker doen, zo met camera op lunchpauze gaan....

Zieke bomen

Al voor het tweede jaar rijd ik nu in de voorjaarsmaanden langs een aantal bomen die worden ingepakt door die vervelende rupsjes. Weken lang heb ik mij voorgenomen er een foto van te maken, maar toen die beestjes niet meer onder het web rondspookten durfde ik er bij in de buurt te komen.....

Weer online!

Eindelijk, mijn nieuwe laptop is weer terug en hij doet het weer! LCD kaart was stuk en dan kun je natuurlijk niet zo heel erg veel. Maar nu doet ie het weer en ben ik weer back on track.... Dus binnenkort weer regelmatig updates!