Kijk mama, zonder lichtjes

Zo, dat was me het weertje wel zeg. Ik had vandaag het ongeluk om het werk de rol van supervisor te hebben. Dit betekent onder andere tot laat aanwezig zijn om alle processen te stoppen en de processen van de dag erna weer op te starten. Ik was al enige tijd lekker bezig met mijn werk tot ik een keer naar buiten keek, en alleen een weerspiegeling van mijzelf zag. Oeps.

Een closer look leerde mij dat het buiten gewoon pikkedonker was. Half acht en het leek wel over half elf. Alleen dan zonder de straatverlichting aan.

Gelukkig werd het beter toen het begon te hozen, maar ja daat word je ook niet vrolijk van. Uit eindelijk ben ik onder begeleiding van wat lichtflitsen en heel veel regen veilig thuis gekomen. En nu is het natuurlijk droog. Dat zul je altijd zien.

Hierbij nog wat foto's van Amsterdam Utrechtsestraat. Toen was het nog prachtig warm weer.