Dag 3: De bus in ....

20 augustus 2008

Rustig wakker worden, eten spullen pakken en de taxi in...

Vannacht rond Nederlandse opstaantijd werd er opeens heel hard op mijn kamerdeur gebonsd en aan de deur gerammeld. Dronken buren... heel fijn. Op het moment dat ze bijna door de deur komen op het punt gestaan naar beneden te bellen, maar toen hield het ook al op. Beetje jammer dat dit in Brazilie nog lang geen opstaantijd is en ik mijzelf weer even moestdwingen verder te slapen. Dat lukte redelijk goed al zeg ik eht zelf.

Rond zevenen was ik dan wel echt wakker en ben ik onder de douche gesprongen, spulletjes gepakt en even de straat op gelopen om wat dingen in te slan voor onderweg. Toch best een leuk buurtje waar ik zit. Misschien moet ik Sao Paulo ooit nog een extra kans geven. Zonder jetlag.

Rond tienen in een taxi gesprongen en naar Tiete het busstation gereden. Hier een kaartje voor de bus naar Curitiba gekocht. Helaas gaat die bus pas over ruim 1,5 uur. Mijn tijd verdoe ik op het busstation en om 2 over 12 rijdt de bus weg. Mooi op tijd.

Groen, groener, groenst

Terwijl ik rustig mijn stoel in de ligpositie manouvreer dommel ik in. Als ik een uurtje later mijn ogen open doe zie ik dat het buiten 29 graden is en alles bijzonder groen is. De zes uur die daarop volgen veranderen beide eigenlijk bijna niet. Soms slingeren we een berg op, soms er weer af en het groen wordt soms onderbroken door een rode, paarse of gele bloem. That is it.

Na drie uur stoppen we bij een kilo restaurant en krijgenw e 25 minuten vrije tijd om de benen te strekken of om wat te eten. Naast dus een hele verzameling koek en water op voorraad krijgen we ook de kans om wat echt spul te eten. Nou ja, ik heb nog nooit een kilorestaurant bezocht dus waarom niet. Aangezien we nog wel even een paar slingers gaan maken kies ik toch maar voor een ruime salade en wat extra water. Aan benen strekken kom ik daarna niet meer toe, want het is tijd om weer in de bus te stappen. Tot mijn verbazing ben ik de laatste die drie minuten voor verzameltijd instapt.... sinds wanneer zijn we in Zuid Amerika zo punctueel? Emn ik weet zeker dat ik de 25 minuten goed begrepen heb, want de goede buschauffeur heeft het nog op mijn horloge laten zien...

In het donker naar het hotel

Rond half zeven zijn we dan in Curitiba en alles is omgeven door het donker. Joy, waar zal ik nu heen gaan. Ik heb ergens een driesterren hotel opgedoken en besluit daar heen te gaan... Boy hoe fout....

Ik zit nu wel in het centrum, maar in een hotel waar ik de kriebels van krijg. Speciaal voor San: Hier in Brazilie nog geen douchegordijnen, maar nu wel een badcel waar ik als ik er in ga staa links en rechts precies een handruimte overhoud... (even met schoenen aan uitgemeten). Anyway, bij het zien van het bontje op het bed was al wel duidelijk dat ik mijn boeking toch nog even wil veranderen.... en dat ga ik zo maar eens proberen. Ik ga nu met liefde voor het principe formule 1... want dit is niets!

Tot morgen!

PS: Dankzij CLaudia ben ik nu omgeboekt (handig vrienden die portugees spreken) en kan ik morgernochtend naar een ander hotel. Ook niet hoogstaand, maar daar is de prijs dan ook niet naar. Dan weet je wat je kan verwachten. En op redelijke wandelafstand van het station, altijd fijn als je de dag erna om 8 uur in de trein moet zitten...