Dag 16: Aan de wandel in Porte Alegre

2 september

Ik ga niet naar buiten hoor....

Gisterenavond nog tijdje in de hal/restaurant/internethoek etcetc van het hotel gehangen. Kreeg het advies om niet meer naar buiten te gaan na een uurtje of acht/ negen. Daarna probeerde ik een beetje door te krijgen waar ik nou heen moet voor wat toeristische informatie... of dat kon bij de busterminal. Ja, dat kon wel dacht men.... okay, en ik loop even naar de deur om te kijken waar dat ding ookal weer ongeveer zit, springt de man achter de toonbank (schat zo in persioengerechtigd minimaal) bijna over z´n toonbankje heen, springt er iemand op vanaf de bank en iemand achter de computers vandaan... niet naar buiten! Het is half tien! Ehmmm, nee ik wilde door het raam even naar buiten kijken hoe ik morgenochtend meot lopen. Maar het is blijkbaar dus echt niet veilig, haha ....

Oorverdovend luid

Nadat ik vannacht oordopjes heb ingedaan, best goed geslapen. Het verkeer is echt overweldigend. Maak me beetje zorgen hoe ik dat morgen ga doen, want zonder die dingen in slaap je niet, maar met hoor ik de wekker niet. En in het portugees gaan vragen of ze aan wekservice doen, daar moet ik nog even op puzzelen... Vervolgens doe ik het licht in de badkamer aan, maar gebeurt er verder niets. Nou ou het voor het gevoel van hygiene niet erg zijn om daar zonder ligt binnen te lopen, maar heb het liever wel.... en gisteren deed ie het nog. Terwijl ik nog even wat dingen aan het pakken ben, springt het licht in de badkamer opeens aan. Okay, ook goed....

Porte Alegre inside

Het ontbijt stelt weinig voor en ik heb er totaal geen moeite mee dat ik dat morgen mis. Vervolgens loop ik in een streep richting de busterminal voor wat info. Deze stad is tot nu toe beetje creepy. Het lijkt wel of minimaal 60% van de bevolking een voortand mist en minimaal een evengroot deel niet aan schone kleding kon komen (en dat kan ik nu aan het einde van de middag gewoon nog steeds opschrijven) en het aantal zwervers lijkt zelfs groter dan in Sao Paulo.

De stad ligt prachtig aan meerdere rivieren (een hele grote in ieder geval) en heeft prachtige gebouwen, maar overal waar ik loop voelt het niet honderd procent veilig aan. Rond twaalf uur heb ik het museum met de tentoonstelling Os Gaucho bekeken, zo´n beetje heel het historische downtown gezien en een cathedraal en ook nog de rivier en een heleboel militairen, militaire politie en gewone politie. Ik besluit terug te gaan naar municipal market om wat te gaan eten, maar op de weg daarheen loop ik naar een prima kilorestaurant. Voor tien reais heb ik salade, rijst (twee soorten) typische braziliaanse bonensaus en een stukje vlees te pakken. Net zo duur als die big tasty van gisterenavond, maar stuk lekkerder en gezonder. Hierna wandel ik een ander toeristisch infohokje in voor wat nieuwe informatie en scoor nog meer kaartjes van de stad en besluit naar park Farroupilha te lopen, het grootste in de stad. En dat mag best gezien worden. Er is een dierentuintje (arme papegaaien en aapjes), er is een meertje waar te veel schildpaden inzitten, maar waar je in een zwaan rondjes kan trappen, er is een hardlooptrack, voetbalveld, iets japansachtigs, soort van doolhofje, iets bosachtigs, iets met een soort van Arc de Triump en het midden en nog veel meer.... en natuurlijk weer een boel militairen, want die zijn hier aan het trainen. En zwerfkatten, maar dat ter zijde, maar die had ik nog niet heel veel gezien hier in Brazilie.

Salad de frutas

Na een ruim uur heb ik dat ook wel weer gezien en heb ik het gehad met de Braziliaanse klederdracht (truitjes die tot halverwege de buik komen, en geloof me het maakt niet uit wat voor figuur je hebt... het is dus voor iedereen duidelijk dat ik toerist ben hahahaha, en de ouderwetse legging) en ik wandel weer terug naar het centrum, terug naar dat municipal ding voor wat fruit.... een salad de frutas, afgetopt met heerlijk aardbeienijs... Hierna moet ik gaan bedenken wat ik nu weer ga doen. Op zich wil ik niet eerst terug naar het hotel en daarna weer terug wandelen om te moeten eten, en dat eten moet ik ook niet te laat doen, anders kom ik dus niet veilig terug. Dus wandel ik een internetcafe in en schrijf dit en beantwoord wat mail.

Ik hoop dat het volgende bericht uit Buenos Aires komt, want anders betekent het dat ik mijn vlucht op de een of andere manier gemist heb.

Dit is geloof ik ook het laatste bericht vanuit een zonnige bestemming (vandaag rond de 29 graden, en dat al om elf uur en in de schaduw gemeten, in de zon stond ie rond de 34 graden) want het weer slaat hier en in Bs As morgen om naar een graadje of 15. Met een beetje geluk.