Dag 45: Van Catedral naar Congreso

02 oktober.

Wat gaat de tijd toch ontzettend snel. Nog maar een maand in Bs As te gaan. Het klinkt lang, maar het vliegt voorbij. Vandaag van Catedral ( eindhalte metro D) naar Congreso gelopen.

Dit is een lange rechte straat met prachtige gebouwen. Helaas heb ik de grote camera niet bij me, maar schiet een paar aardige met de kleinere camera (worden volgende week weer geupdate, nu even geen kabels bij me). Uberhaupt moet ik nog een keer terug om Cafe Tortoni te bezoeken, het favourite cafe van Gardel (geloof ik, of ik haal nu diverse historische personen door elkaar). Lunch doe ik maar weer met een kwart liter ijs en wat fruit. Het is lekker weer (wooohoooo) en ik heb geen zin om echt ergens te gaan zitten. Als ik viavia weer bij de groene lijn ben teruggekomen (er komt een tweede Starbucks in Bs As....Hasta pronto, zo zie je af en toe nog belangrijke dingen), stap ik niet in de eerste de beste metro. veels te vol. De tweede is neit vele beter en heb geen zin om weer bijna vijf minuten te wachte. Het wordt vanzelf rustiger.

Thuis pak ik nog snel wat dingen voor Cordoba. Op het allerlaatste moment even een hotel geboekt. Gran hotel Dora. Ben heel benieuwd. Buskaartjes had ik gisteren al gescoord, dus alles compleet. Nou ja, ter plekke nog even de excursies boeken, maar er zijn diverse bureaus die tal van excursies (veelal dezelfde 15) aanbieden. Moet goedkomen.

Hierna is het tijd om nog even op een terrasje te hangen. Beetje mijn spaans doornemen.

Als het kwart over acht is belt Carmen ( huishoudster, kokkin etcetc) naar boven. Eten staat klaar. Ik zeg dat ik toch had doorgegeven dat ik niet mee eet, maar van Carmen moet ik naar eneden komen. Ik moet wat in het huis eten. Ok. Prima. Ik schep snel wat salade en een stukje milansese op. De verhoudingen tussen de huishoudsters en Christina zijn bijzonder. Carmen is altijd erg bezig met kletsen en dingen te vragen, totdat Christina er bij komt, dan worden ze (Elli ook) opeens heel stil en kijken ze voornamelijk naar de grond en zeggen ze alleen nog maar si senora en no senora. Christina behandelt ze ook echt als degene die een stuk lager in rang staan. Ze zal nooit vragen hoe het met ze gaat (in ieder geval niet waar gasten bij zijn) en praat altijd kortaf tegen ze. Ze knipt nog net niet met haar vingers. Iemand die al haar hele leven met bedienend personeel leeft.

Maar vanavond is Christina er niet (het hele gezin is het huis uit) en is Carmen de baas in huis....

Rond half tien staat mijn taxi voor. Tot mijn verbazing iemand die engels spreekt (gelukkig merkt carmen het niet, want ze zou hem verboden hebben engels te spreken), maar we kletsen voornamelijk in SPaans, moet het toch een beetje oefenen. Soms schakelen we even over in het engels. Toch apart dat van alle mensen een oude taxichauffeur engels spreekt.

Ik hang een half uurtje rond op Retiro als er wordt omgeroepen dat mijn bus binnenkomt. Rustig wandel ik er heen en stap ik. Morgen rond acht uur ben ik voor een lang weekend in Cordoba.