Dag 50: Rondom de Obelisk

07 oktober

Vandaag weer les, maar aan het einde van de dag. In de ochtend slaap ik een beetje uit, oontbijt rustig en maak huiswerk. Spaans wil nog niet echt vlotten, maar wellicht oefen ik niet genoeg, in het engels gaat het in dit huis toch makkelijker (behalve dan met Elli en Carmen)... Ben toch liever lui dan moe.....

Hierna besluit ik aan de wandel te gaan. Neem de metro tot Tribunales en loop naar boven. Het is drie jaar geleden dat ik voor het eerst en voor het laatst geweest ben. Maar alles is nog hetzelfde. Nou ja bijna alles.....Teatro Colon is geheel ingepakt. Ik had van Christina al gehoord dat men het na mijn eerste bezoek aan Buenos Aires hadden gesloten om te restaureren (dat was in 2005) en men is nu dus nog steeds bezig. Jammer, want was graag weer naar binnen gegaan. Het is een imposant theater. Ik loop nog even rond het plein om wat foto's te schieten en ga dan via Av 9 de Julio (de breedste straat van Buenos Aires en men zegt van heel Zuid Amerika met 11 banen aan elke kant, als het lukt post ik binnenkort nog even twee filmpjes, want het is niet mogelijk om al wandelend in een keer aan de overkant te komen.....) richting school. Ik heb nog twee uur, dus ik heb de kans om echt door alle straatjes te sluipen. Veel straten zijn te smal om echt foto's te maken van de huizen, maar het is heerlijk om hier rond te wandelen en voornamelijk omhoog te kijken. Zoveel mooie gebouwen (wel even blijven opletten waar je je voeten zet, want er ligt natuurlijk overal hondenpoep en er ontbreken af en toe wat tegels, of er is een klein hoogteverschilletje tussen de diverse tegels) met fijne details. Men zegt wel dat het ontzettend op Europa lijkt, en ik heb misschien nog niet heel veel in Europa gereisd, maar ik ken geen stad in Europa dat zoveel originele huizen heeft staan. Hier is natuurlijk ook veel nieuwbouw, maar vooral buiten het centrum. Ook kom ik nog een berg kerken tegen en die zet ik ook op de foto. Ook hoop dat ik het over 1,5 maand nog allemaal uit elkaar kan houden....

Voel me nog niet altijd even op mijn gemak om te pas en te onpas de grote camera uit mijn tas te trekken (vooral in zo'n park als de daklozen om je heen liggen), maar probeer het wel zo veel mogelijk. De kleine camera is ondertussen bijna overbelast met het schieten van plaatjes links en rechts.