Dag 53: Is dit gastvrijheid of stalken?

10 oktober

Chinatown

Vandaag een wat vage dag gehad. Na het ontbijt even wat spullen ingepakt, wat huiswerk gedaan en de benenwagen richting Chinatown genomen. Dit ligt ongeveer 2 metrohaltes bij mijn huisje vandaan en is eigenlijk ook wel prima lopend te doen. Ik besluit dus een half uurtje te gaan wandelen.

Bij het treinstation Belgrano C (straat Arribeños) begint het. Eigenlijk is Chinatown hier niet heel veel bijzonders. Voornamelijk chinese supermarkten (met allemaal spijzen en zo,ziet er goed uit) en heel veel kleine restaurantjes. Op de heenweg kijk ik wat rond en op de terugweg plof ik ergens neer waar ik redelijk veel mensen zie zitten.

Moet zeggen dat het eten er ook goed uit ziet. Ik krijg een boord vol metvlees in Oystersaus (kies toch even voor wat veilig eten) en bakje rijst, en ben nog geen 30 pesos kwijt. Inclusief een te frio. Dat is nog geen 7 euro. Zelfs voor Argentinie is dit redelijk goedkoop.

Geloof alleen wel dat er iets niet helemaal lekker valt, want mijn maag wordt hierna wel wat onrustig.

Huizing

Vorige week had Christina (B&B La Acacia) mij gevraagd of ik eventueel mijn kamer wilde delen. Nu heb ik een redelijk klein kamertje (stop er nog een bed bij en je kan nergens lopen) dus mijn antwoord was nee. Niet met een vreemde. Ook niet voor maar twee nachten. We hadden tot nu toe de deal gemaakt dat ik 25 per nacht zou betalen en dan in het weekend (als ik op stap ga) de kamer vrij zou maken.

Opeens was ze nu van gedachte verandert. Ook de nachten dat ik hier niet ben, moet ik betalen.... alleen als zij de kamer weer verhuurt ben ik vrij van kosten. Vaag mens. Maar ja, dat is op de een of andere manier ook wel de charme van dit gezien. Het is vaag en er is geen blad aan vast te knopen. Het vaart alle kanten op....

Richting Uruguay...

Hierna pak ik mijn spullen en ga richting school. Die zit downtown, dus daarna kan ik mooi in een keer door naar de boot voor Uruguay. Na de les check ik mijn mail, haal wat to go bij de Burger King op de hoek en wandel richting Dok 4 op Puerto Madero. Aan het einde van deze dok ligt de buquebus terminal.

Aangekomen staat er een hele rij mensen in te checken voor Colonia Rapido... meot ik ook heen, dus sluit achteraan. Blijkt dat dit de service voor de mijne is. Ik mag over 10 minuten inchecken. Achter mij staat een man en die zegt even wat, maar let er neit echt op en ga naar buiten. Het is warm hier binnen. Buiten klets ik met een Argentijnse (in Engels, sorry) over Colonia, de veiligheid in Montevideo en wat over Argentinie an sich en reizen). Hierna weer een goede poging om in te checken (voor demensen die dit ook ooit willen doen, je kunt maar tot 19.00 geld wisselen hier, dus daar heb je niets aan als je de laatste boot neemt) en wandel richting douane. Hier krijg ik meteen een stempel voor het verlaten van Argentinie en het binnenkomen van Uruguay en word hierna meteen naar de boot geloodst. Binnenwandelen en zitten.

Naast mij valt een moeder met twee kleine kinderen neer (heel fijn) en aangezien ik vervolgens een uur lang door het oudste kindje word aangestaard, probeer ik mij ernstig op mijn Sudoku te concentreren. Op 3-4 van de reis wordt er iets gezegd over het tijdsverschil. Iets later probeer ik mij te herinneren of het een uur vroeger of later is. Later blijkt als ik om mij heen kijk en er een man heel vrolijk 5 meter verderop loopt te gebaren dat her vooruit is...

Als we in Colonia Montevideo aankomen wil ik mijn spullen pakken als er iemand naast mij neerploft. Een man. Die denkt mij al eerder gezien te hebben. Huh, nou dat lijkt me stug. Maar even daarna gaat er een lampje branden. Het inchecken.... Hij sprak me aan... maar hij had toch die andere boot... omgeboekt.... konden ze met z´n drietjes reizen. heel fijn voor hem... Hij is ook de man van de tijd....

Anyway. Ik laat hem zijn telefoonnummer en naam (Antonio) opschrijven en klets even met hem. Niet dat ik hem ooit weer tegen ga komen. Zo klein kan Montevideo ook weer neit zijn.

Fout gedacht, want als ik om half twee mijn bus uitrol staat ie daar te wachten (hij was met eigen vervoer). WTF. Heel vaag. Gelukkig zie ik er bijzonder slaperig uit en kan ik dus makkelijk zeggen dat ik geen zin heb om nog iets te gaan drinken. Ik beloof hem om er aan te denken om hem wellicht te bellen om mij de stad te laten zien (ben dat papiertje overigensal weer kwijt, laten liggen bij inchecken geloof ik) en ga snel mijn hotel binnen (beetje jammer dat ik had gezegd vlak bij het busstaion te zitten, normaal zitten daar veel hotels, hier maar eentje, dus loopt hij mij daar veilig heen, zucht).

Ik weet het niet hoor. Is toch een beetje creepy. Om half twee snachts op iemand wachten tegen wie je 5 minuten aan hebt lopen kletsen. Wat zijn de kansen dat iemand niet denkt dat je stalkt??

Anyway, ben papiertje kwijt en ga lekker op mijn gemakje rondwandelen. Info over de stad later. Ben heel benieuwd, want vroeger met aardrijkskunde vond ik Montevideo bijzonder interessant klinken. Kon mij er geen voorstelling bij maken. Dus bij deze.... ik ga het goed in mij opnemen. Chau!