WC Erfurt ....Pak 'm dan!!!

vrijdag 30 januari 2009

Na een lekker nachtje pitten, een rustig ontbijtje (een lange slanke Nederlander bezorgt ons de lachkriebels door eerst heel lang verward in de ontbijtzaal moederziel alleen om zich heen te kijken om vervolgens met een leg theepotje naar een tafeltje te lopen, water in een kopje te willen gieten en zich dan te bedenken dat water in het theepotje ook wel handig is) en een laatste check op de kamer, slaan we wat broodjes is (jammie, nooit slecht in Duitsland) en wandelen richting de tram om naar de Gunda Niemann-Stirnemann halle te gaan.

Hier aangekomen denken we met ons reserveringsnummer onze kaartjes op te halen. Maar onze Duitse buren zijn niet zo georganiseerd als we van te voren hadden bedacht.... want er mag dan wel gewerkt zijn op reserveringsnummer, hier wil men graag een achternaam. En daarna toch ook maar even het papiertje om te kijken hoe dat nou eigenlijk geschreven is. Waarop wij het ze nog iets moeilijker maken door te vragen of we de helft van de kaarten hier kunnen laten .... de andere helft van ons komt nl wat later........ Een wat verschrikte blik later en nog wat meer gestuntel in de zin van Unsere freunden etc etc krijgen we toch wat we willen... een nieuw reserveringsnummer voor unsere freunden.


Binnen vinden we snel onze plek en kijken even rustig rond. Fijn die rust op vrijdag. Vooral omdat het voor mij natuurlijk weer de eerste keer van dit jaar is.... Ook de laatste (prio's moeten af en toe gesteld worden, hahaha) maar dat ter zijde.

Terwijl ik Anna wil vertellen dat er natuurlijk wel een 500m gaande is en we wellicht maar beter kunnen oppassen voor laag langsvliegende schaatsers (na Even "heb je even voor mij" Wetten aan ons voetjes te hebben gehad zouden we dat toch niet meer moeten kunnen vergeten) zie ik Anna een soort duikelbeweging opzij maken. Een splitsecond later sta ik ook een metertje verder naar achter.... Anyway, de gedachte om haar te waarschuwen was leuk, de werkelijkheid net iets sneller. Nadat we hebben gecheckt of de schaatser 1. onder de kussens vandaan is en 2. ongedeerd is analiseren we ff verder. Een fotograaf bedenkt op dit punt nog dat ie nog een foto van een geallen schaatser moet nemen en klikt af....

De rest van de 500m overleven we redelijk en na wat afleiding recht voor onze snoetjes (fijn zo'n bankje, dat je daar zo veel mee kan doen, haha) doezelen we bijna in slaap. Ene heer Prinsen behoedt ons hier voor door eerst te laten zien hoe lenig ie toch wel is om vervolgens teksten als Lekker Binnenbochtje richting de ijsbaan te slingeren. Nog enigszins geintrigeerd door die tekst(we hebben wel eens lekkerder binnenbochtjes voorbij zien komen) komt er een tekst voor bij die ik wel eens naar onze honden of katten heb geschreeuw, maar buiten die twee en buiten die context er ook nog nooit uitgeslingerd heb. Nou heeft de heer Prinsen wel een groter slagingspercentage dan dit persoontje (onze kat kwam steevast terug met een konijn als je 'm achter een mol of muis aanstuurde en de honden sprongen alleen maar wild om je heen of verscholen zich achter je om vervolgens tussen je benen door mee te kijken) want Ben J. doet op het commando "pak um dan"ook precies wat hem opgedragen wordt. Hij gat de man voor 'm netjes voorbij. ....Oh, ja zo kan het ook.... zo is die B groep 5000m ook nog helemaal niet zo erg....

Tijdens het laatste plukje van de 5000m komen Eef en Mer binnengewandeld. Wij hadden dan wel het nieuwe reserveringsnummer doorgegeven... ze deden het wederom liever op naam... vage lui hier.

Ondertussen is de stadionspeaker bijna aan zijn eerste pauze toe. Mag ook wel, want die vent kletst je echt de oren van je kop. Fijn natuurlijk dat ie zo enorm enthousiast voor tegen de schaatsrs aanwouwelt, maar toch.....

Terwijl wij gevieren rustig bijkletsen, hapje eten, naar de wc gaan en spandoeken ophangen, wordt er eindeloos aan het ijs gewerkt en bereidt men zich voor op de grand opening. Terwijl die zich klaarzetten tackelen wij een kleine rappe Amerikaan om ff wat op een blauw doek met witte letters te krabbelen.

Tijdens de 500m hebben we enkele teleurstellingen te verwerken. Nadat eerder Pasi met een verkoudheidje zijn bloemen niet is komen halen, gaat broer Pekka hem versterken in de ziekenboeg door binnen 60 meter naar zijn bovenbeen te grijpen. Vervolgens doet kato een Shimizu en gebeuren er nog wat dingen. Lichtpuntje zijn onze rappe kleine amerikaan en de Sallandse japanner.

De vrouwen gaan toch een beetje in een waas voorbij en dan is het vervolgens heel wat ritten 5000m wachten tot onze favo op het ijs komt. In het begin lijkt het nog niet zo spectaculair, maar halverwege is het omslagpunt en begint de man met de machtige benen met snelle schrede op alles en iedereen in te lopen. Het blijft toch Sventastic....

De blonde engel uit Noorwegen mag dan wel niet alles op alles hebben gezet, maar staat toch in de schaduw. Gelukkig zet die een Nederlander met wat langig krullend haar weer op een fijne afstand.... al hadden we de horror verhalen van onze buurman (met als duoauteur een als blonde rockzanger verklede bondscoach) over het zevende plek scenario graag waarheid zien worden.....

Na de 5km gaan we weg. Als we bijna bij de uitgang zijn zien we Eef in een houding die we niet vaak zien.... een "moet mij dit nou weer overkomen"gezicht en houding. Dom genoeg kijken we om ons heen en zien meteen waarom. Ons minst favo nederlander staat vlakbij te stralen. Zucht. Beetje jammer zo'n afsluiting van de eerste schaatsdag.

Bij de garage lopen we meteen tegen een volgend probleem op. De parkeerautomaat geeft ons ons kaartje niet meer terug en na enkele drukken op de notanruf knop probeert een duitse man onze duitse uitleg te begrijpen. Dat gaat niet heel lekker en na drie minuten ziet ie blijkbaar dat er nog iemand achter ons is komen staan en die ziet er blijkbaar erg Duits uit, want of we die man achter ons ff aan het woord willen laten (verdorie.... waar hangt die camera????????) Letterlijk nog geen 10 seconde later komt ons kaartje naar buiten gefloept en stormen Anna en eef net als noodtroepen binnen (later bleek om te checken of de deur nog wel van de binnenkant open ging..)als wij weer naar buiten rollen... Eind goed al goed en we haasten ons naar het hotel, waar Mer en ik naar de sauna vertrekken.

Terwijl wij onze spieren opwarmen vertrekt Anna in de lift naar beneden, waar een eerder gesignaleerde heer Prinsen al in staat. Helaas is de lift behoorlijk rap en moet ze halverwege zijn weekendplanningsverhaal de lift verlaten om in de sportbar neer te ploffen. Volgende keer het hele verhaal, haha

Half uurtje later ploffen Mer en ik nog lichtelijk rood aangelopen bij Anna en Eef in de sportbar en kijken, vloeken en juichen mee met Hamburg en Bayern en na een half uur vraag ik toch maar aan de serveerster waar die eerder bestelde appelsap blijft. En als die komt waar de nacho's blijven ..... ze kijkt tegen de tijd dat die komen dat we maar niet meer vragen hoe laat de heftige sportburgers geserveerd worden.

Om half tien staan die dan voor ons neusje te dampen en om die vervolgens even te laten zakken bestellen we nog maar een Amaretto... mjammie....

We sluiten de avond af met heel wat moeite, want de rekening vragen valt niet mee.... waar tegen twaalven sluiten we gevieren de oogjes....