opnieuw: Inzell part One

Dinsdag 1 maart
Om half vier kon ik eindelijk mijn computer afsluiten en de trein naar huis nemen. Lekker even een uurtje eerder weg om nog even rustig te herpakken. Helaas liep dit iets anders. Vlak voor Amersfoort werd er omgeroepen dat er tussen Barneveld en Apeldoorn een ongeluk was gebeurd en er geen treinverkeer meer mogelijk was. Shit. Ik had de keuze; wachten op Amersfoort en hopen dat de treinen snel weer zouden gaan rijden, of toch maar omreizen via Zwolle. Om geen risico te nemen, heb ik maar omgereisd. Met als gevolg dat ik niet om kwart over vijf thuis was, maar kwart over zeven. Een ruim half uurtje later moest ik al weer met koffer en al buiten staan, dus geen tijd meer om te eten en alles al te netjes te herpakken. Met een lichtelijk avondhumeur de trein weer ingestapt. Via Zutphen, en Arnhem met de nachttrein op weg naar Inzell.

Woensdag 2 maart
Een wat woelige nacht gehad... Mijn coupe was heerlijk rustig, maar de coupes eromheen niet..daar is de gehele nacht doorgefeest. Gelukkig nog wel een uurtje of drie geslapen. Met enige vertraging kom ik aan in Munchen. Hier ligt al behoorlijk wat sneeuw. Dat wordt nog wat in Inzell, wat volgens mij weer wat hoger ligt. In Munchen mis ik de aansluiting. Heel vervelend, ongeveer een uur wachten. Na een kopje koffie en een broodje en dan rustig op weg naar een afgelegen perron. Eenmaal in Traunstein blijkt de eerstvolgende bus anderhalf uur later gaat. Het laatste beetje goed humeur is nu toch wel weg. Hoe verzint men het om opeens twee uur lang geen bus te laten rijden? Weer tijd voor wat drinken, nu bij de ijssalon. De luitjes binnen kletsen alleen maar italiaans;geeft toch weer net een ander sfeertje aan Duitsland. Uiteindelijk kom ik na een korte busreis aan in Inzelll. Het is hier echt ongelofelijk wit, met meesterlijke ijspegels aan de daken. Het zonnetje schijnt gelukkig wel. Hopen dat dit het gehele weekend het geval is. Eenmaal op de kamer, eerst even douchen en alles bekijken. Het leuke aan het appartmentje is dat ik helemaal rond kan lopen, via de hal, naar de wc, naar de badkamer, naar de woonkamer, met een uitstapje naar rechts de keuken in en met een stapje terug weer in de hal. Het bed is het vermelden waard, heerlijk groot. Na een uitrustperiode lopen we als groep (San, Jolanda, Petra, Annemarie, Cynthia, Merdeka, Evelien en ik) naar de baan om te kijken of er nog wat aan het trainen is. Dit valt tege, dus we gaan al weer snel op weg naar huis. Hier beslissen we dat we vandaag toch maar bij de Italiaan gaan eten. Wel wat vroeger dan normaal, al rond vier uur, want we gaan om zes uur naar de loting. Eenmaal bij de loting blijkt dat we hier niet bij mogen. We lopen wat rond en besluiten maar even binnen te wachten. Het is buiten echt veel te kouds (min 14 en later nog meer) Na de loting lopen we nog tegen de teamarts van team Telfort aan (in iedergeval, ik denk van team telfort) Hier komen we erachter dat men de startvolgorde al wist, maar dat het alleen om binnen of buitenbaan gaatýohýik ben ook weer lekker op de hoogte. Hierna hobbelen we weer naar buiten om te landenpresentatie te zien en om vervolgens nog wat rond te hangen en als laatste samen met Brock (Miron) weer richting ons appartenment te wandelen. Deze verteld dat ze na Inzell nog even langs Turijn gaan om daar te kijken. Ook baalt ie dat ie in Inzell is (qua weer dan) want in Calgary is het momenteel plus veertien. Eenmaal terug in het appartement drinken we nog even met een groepje een Wodka Plus en duiken we allemaal het bed in.

Donderdag 3 maart
Ondanks dat het geen werkdag is, ben ik redelijk vroeg het bedje uit en spring ik onder de douche. Vandaag is de eerste schaatsdag!! Eerst lekker rustig douchen, ontbijten en eens kijken waar de rest mee bezig is. We hebben besloten om te kijken of we naar de laatste training voor de wedstrijd kunnen kijken. Helaas kan dit niet en hangen we even in het cafeetje. Rond een uurtje of een proberen we toch maar binnen te komen. Jolanda en Petra zijn ondertussen al illegaal het stadion ingeglipt. Zodra we staan hangen Anne en ik het Even Wetten spandoek op. Hopen dat het geluk brengt. Na nog twee uur schaatsers kijken en bijkletsen (en oppervlakkig grinniken over Even Wetten en andere Noren) begint het eindelijk. Als ik het me goed herinner gaat het zonnetje vanaf dan ook langzaamaan echt weg. Vanuit Nederland komen er berichten binnen dat het daar ook sneeuwt. De 500 m is voor ons een soort deceptie, Even Wetten gaat onderuit en verdwijnt onder de kussens. Wel is het leuk te zien dat Kato wint. De drie kilometer vrouwen heb ik wel gezien, maar niet zo zeer meegekregen. 's-avonds weer gegeten bij de Italiaan. Gisteren hebben we nog maaltijden gedeeld (een extra bord kost euro 1,-), nu eet iedereen zijn eigen portie. Na het eten drinken we nog een drankje in de Rappelkiste. Onderweg naar de Rappelkiste raken we Jolanda en Petra kwijt; die ruiken de rappelkiste en zijn niet meer bij te halen. Anne en ik doen het rustig aan en haken ook weer snel af om richting Chiemgauer te vertrekken en daar nog een drankje te doen. Op het allerlaatst voegt Jolanda zich hier nog bij en drinken we een laatste drankje en gaan we rond twaalf uur weer richting huis.