De zenuwen (een beetje) voorbij.....
Iedereen die mij kent weet wat voor ontzettende zenuwpees ik kan zijn en dat ik alles altijd het liefst tot in de puntjes geregeld heb. Deze reis is niet helemaal tot in de puntjes geregeld en dat maakt mij lichtelijk zenuwachtig. In iedergeval tot voor kort. Ik heb namelijk besloten te proberen alles te nemen zoals het komt en mij druk te maken over “vrouwelijke”zaken. Zoals; Als ik in Buenos Aires ga shoppen, zou ik dan al mijn gekochte dingen tijdens de rondreis kunnen opslaan bij de bed and breakfast om die vervolgens de laatste dag gewoon weer mee naar huis te nemen? (notitie: extra geld overmaken voor het shoppen, terugstorten kan altijd nog) En: ok ik heb al wel vier keer gevraagd wanneer ze het cursusgeld gaan afschrijven, maar als ze het niet doen en ik kan niet met de cursus beginnen, dan vermaak ik mij vast wel in Buenos Aires en omgeving!
Natuurlijk blijf ik natuurlijk ik en kan ik ’s-morgens opeens wakker schieten met de gedachte”ik moet niet vergeten vochtig toiletpapier aan te schaffen…waar kan ik pen en papier vinden om dit op te schrijven” (hoezo niet vies van openbare ruimtes ). En het allervervelendst van jezelf een beetje kennen is weten dat ik vlak voor vertrek van die neurotische (of dwangmatig, vul het zelf maar in) trekjes krijg. Dan moet ik elk half uur mijn paspoort en creditcard controleren en dat houdt pas op als ik in het vliegtuig zit. Hoe irritant!! Ook zal ik zaterdag weinig eten door mijn strot krijgen en het liefst heel veel rondjes rennen, maar ja dat zal niet lukken. Arme mensen die met mij in de trein richting Schiphol zitten. Gelukkig ben ik het liefst “aardig” vroeg op Schiphol, dus kan ik daar weer lekker “bij”eten (de wetenschap dat ik mijn vliegtuig waarschijnlijk niet mis en dat ik ingechecked ben en dat ik bijna alles bij me heb, doet echt wonderen voor mijn zenuwengestel). Met andere woorden ik word nog steeds wel behoorlijk moe van mezelf en ben blij als het zo ver is. Dat wachten is echt niets voor mij. Zo en nu is het tijd om te bepalen wanneer ik welke was ga doen zodat alles op tijd droog en ingepakt is. Chao!
Natuurlijk blijf ik natuurlijk ik en kan ik ’s-morgens opeens wakker schieten met de gedachte”ik moet niet vergeten vochtig toiletpapier aan te schaffen…waar kan ik pen en papier vinden om dit op te schrijven” (hoezo niet vies van openbare ruimtes ). En het allervervelendst van jezelf een beetje kennen is weten dat ik vlak voor vertrek van die neurotische (of dwangmatig, vul het zelf maar in) trekjes krijg. Dan moet ik elk half uur mijn paspoort en creditcard controleren en dat houdt pas op als ik in het vliegtuig zit. Hoe irritant!! Ook zal ik zaterdag weinig eten door mijn strot krijgen en het liefst heel veel rondjes rennen, maar ja dat zal niet lukken. Arme mensen die met mij in de trein richting Schiphol zitten. Gelukkig ben ik het liefst “aardig” vroeg op Schiphol, dus kan ik daar weer lekker “bij”eten (de wetenschap dat ik mijn vliegtuig waarschijnlijk niet mis en dat ik ingechecked ben en dat ik bijna alles bij me heb, doet echt wonderen voor mijn zenuwengestel). Met andere woorden ik word nog steeds wel behoorlijk moe van mezelf en ben blij als het zo ver is. Dat wachten is echt niets voor mij. Zo en nu is het tijd om te bepalen wanneer ik welke was ga doen zodat alles op tijd droog en ingepakt is. Chao!
No comments:
Post a Comment