Reunyst (reunie der Nysten)

Gisteren was er na anderhalf jaar (toch?) weer een echte familiereünie. Ik zie de familie van mijn vaders kant niet zo heel vaak (die van mijn moederskant ook niet trouwens) maar als we allemaal bij elkaar zitten is het altijd weer erg gezellig. We (San en ik) hadden nog niet helemaal een tijd helder, maar besloten rond drieën weg te rijden. Natuurlijk wordt dat altijd wat later, maar op zich lagen we nog op schema. Voordat we de snelweg op draaide nog even getankt en vervolgens volle kracht richting de familie Pijls (mijn opa had ook dochters, maar we noemen het “onder ons” toch wel vaak een reunyst). Tijdens het tanken moest ik nog wel even de zelfgemaakte tiramisu van San proberen. Ze had er twee gemaakt. De eerste vond ik erg lekker, de tweede wat koffieachtig, maar allebei prima te eten (daar zit je dan met twee aangevreten tiramisutaarten). De in de haast en voor de zekerheid aangeschafte winkelversies konden dus eigenlijk in de achterbak en mee voor thuis. Eigenlijk zijn we in een keer naar de bestemming gereden. Nog wel even gelachen op de eerste rotonde waar ik meteen kon verspellen dat we links af moesten omdat die kant nou net was afgezet. Dat heeft ons wat rondjes om de rotonde gekost om te beslissen of we een stukje terugreden en dat andere weggetje namen of dat we countrylike ons gewoon tussen de afzetting heen wurmde. Mijn zus reed dus we deden haar ding, tussen de afzettingen door. (ach, het was ook wel de kortste route)

Een maal aangekomen was iedereen er eigenlijk al en dan komt het ergste. Jij moe iedereen af om iedereen gedag te zeggen. Deze keer dus maar anders aangepakt; beetje met de eerste kletsen en dan pas weer naar de volgende. Na beetje binnen hangen buiten bij Marleen en Heike neergevallen. Die had ik volgens mij echt al een tijd niet meer gezien. Na wat “broodnodige” foto’s maken (als ik weet dat er foto’s gemaakt worden zijn ze eigenlijk nooit leuk en als k het niet weet vaak ook niet, dus probeer ik over het algemeen gewoon te bukken of weg te rennen, maar dat lukt niet als je op een stoel in een kring zit). We zitten daar overigens helemaal goed want de nootjes, olijven en andere hapjes worden allemaal voor onze neus gezet. Nou ja, de olijven niet, die hebben we zelf even bij een andere tafel opgehaald. In de loop van de avond mogen we allemaal lekker eten opschepen en verdwijnt iedereen weer langzaam richting huis. Als ik per januari/februari weer richting Amsterdam vertrek wonen de meeste familieleden weer in Amsterdam, dus dan wordt met z’n alle afspreken weer een stuk makkelijker. Kijk er nu al weer naar uit.
Dit voor nu, tot later!