Werken op Koninginnedag

Normaal gesproken vier ik Koninginnenacht redelijk uitbundig in Apeldoorn. Lekker stappen op een van de avonden dat iedereen in de stad hangt en er een groot feest van maakt.

Dit was dit jaar helaas niet mogelijk, want op Koninginnedag moest ik werken. Klinkt wellicht wat zielig, maar dat is het niet. Koninginnedag is namelijk meestal de dag dat ik een beetje tv kijk en lekker in de zon hang of het huis opruim. En even met vrienden afspreek, maar niet te lang, want vaak ben ik net een beetje te brak. En ik houd niet zo van grote mensenmassa's.

Dus vanmorgen, toen de zon strak aan de hemel stond aan een strak blauwe lucht en er een verkoelend windje waaide, sprong ik op de fiets, ontweek de eerste standjes en oranje mensen en ging naar het werk. Onderweg zag ik trams met vlaggetjes, heerlijk om aan van die kleine dingen te zien dat het toch een speciale dag is. Het viel niet mee om binnen te komen. Eerst moest ik aan de poort naam en reden voor aanbellen noemen (ehm, werken) en vervolgens bij de ingang nog een keer (hallo, ik stond vijf minuten geleden aan de poort). Binnen was ik de eerste, dus ik kon lekker mijn dingen pakken en aan de slag gaan. Niet lang daarna kwam de rest binnen en konden we echt van start gaan. Omdat dit natuurlijk een nationale dag is, is de rest van de wereld lekker bezig. Dus al snel waren Australie en Roemenie lekker op stoom. In de gaten die er waren ben ik informatie over iets waarvoor ik in een nieuw project zit gaan zoeken. Ik heb vrijdag een gesprek met mijn leidinggevende gehad en we hebben gesproken over mogelijkheden (uitdagingen) naast mijn huidige werk. Want het is heel lekker dat het werk bij het verlaten van de werkplek af is, maar het is ook niet leuk dat het werk na het verlaten van de werkplek af is. Nu mag ik deelnemen aan een project rondom de implementatie van een nieuw soort deal (nou ja, niet nieuw, maar in uitgebreidere vorm). Heel eng, want ik heb geen idee wat voor soort deals het zijn(qua inhoud), maar ook superspannend... weer een nieuwe uitdaging en die begint met het uitzoeken van heel veel informatie.

Tijdens de lunch lekker eten gehaald en daarna nog wat uurtjes doorgewerkt, info gezocht en naar voorbijvarende bootjes gekeken om vervolgens te besluiten dat de boot van Skyy vodka de meeste luidruchtige was en het vaakst voorbij is komen varen.

Aan het einde van de dag weer lekker naar huis gegaan (weer twee keer melden om te vragen of ik weer naar buiten mocht) en nog een uurtje van het zonnetje zitten genieten.... en nu weer achter de computer om nog wat meer info te vergaren!

Shop till you drop!

Afgelopen week kreeg ik een brief van de Nuon dat ik wat geld tgerug zou krijgen. Hier werd meteen een bijzonder goede bestemming voor gevonden, te weten mijn garderobekast weer wat bijvullen.

Zaterdag dus vroeg mijn bedje uit, om boodschappen te doen (alwaar ik besloot voorlopig niet meer naar de C1000 te gaan omdat ik daar een grote muis of kleine rat zag rondrennen) en om om tien uur in de stad te zijn. Amsterdam vind ik namelijk een heerlijke stad, maar qua shoppen in het zomerseizoen is het een totale ramp. Vooral als je nog even de H&M in wil voor wat lingerie en shirtjes. Uiteindelijk liep ik een half uur later met vier gymshirtjes, twee BH's plus underwear, een blousje en rokje de shop weer uit. Ondertussen werd het daar al wachtrijenwerk, dus ik had er ook niet veel langer moeten blijven. Next stop was Esprit. Wat een leuke spullen hebben ze daar toch af en toe. Ik had er wel drie paar schoenen, twee tassen, een paar broeken, jasjes en truitjes kunnen kopen, en dan heb ik het nog niet over de shirtjes gehad! Maar uiteindelijk ben ik er met twee hemdjes, een shirt, een tas en een paar schoenen weer uitgelopen. Netjes toch?

Volgende stop was een korte pitsstop bij XX van Mexx, en heir heb ik een leuke witte riem opgepikt, om vervolgens door te wandelen naar The Sting, waarik een leuk driekwartspijkerbroek vond, die natuurlijk ook meteen ingepakt kon worden. Hops....

En toen naar de laatste winkel, het Spiegelbeeld. Zij hebben daar altijd zo veel leuke en hippe shirtjes, maar vaak net iets biven mijn budget, maar een jurkje of een rokje moet wel lukken.

Uiteindelijk loop ik daar met 1 zwart jurkje, 1 oranjerood jurkje (nog beetje twijfelachtig of ie ook naar het werk kan, maar hij is bijzonder stoer, alleen al omdat het van zijde is), een wit wikkelvestje (maar heel fijn, dus kan alleen over een shirtje en perfect voor de koudere avonden), en een soort chinees shirtje, met een wat diepere V hals.

Hier hield mijn shopping sessie ook wel weer op en kon ik volgeladen en gelukkig weer richting huis gaan!

Hippe WC

Eh ja..... er staat inderdaag Hippe WC. De wc bij Milk was ook hip!

A sweet farewell (dinsdag 17 april)

Vandaag al weer de laatste paar uur in Barcelona. Pfff, wat was het lekker relaxte om hier een weekje rond te hangen. Dat had nog wel een weekje mogen duren! Vanmorgen scheen het zonnetje bij het wakker worden weer. Na het douchen snel de laatste spullen inpakken en dan richting Starbucks voor koffie (jippie!) en een muffin. Na een uurtje genieten van de koffie, de muffin en alle voorbijgangers gaan we nog even wat schoenenwinkels af. Ik slaag helaas niet (die leuke schoentjes waren er niet meer in mijn maat... dus nu maar fanatiek shoppen thuis in Amsterdam), maar Anna slaat nog een zeer leuk paar schoenen in.

Hierna slenteren we nog wat door terwijl ik diverse foto's schiet van de huizen om mij heen. Rond elven zijn we terug in het appartement om de sleutels in te leveren en de koffers te pakken. Anna heeft weer eens ruzie met haar koffer, de stang wil er neit uit en even is het vrezen voor een heel eind zeulen. Geullig kan een sjaal tijdelijk de stang vervangen en beginnen we aan de tocht richting de Starbucks voor het inslaan van de lunch. Voor mij weer een muffin (maar deze keer geen vanilla met chocolade muffin maar bosvruchtenmuffin) en een heerlijke pastasalade.

We hebben nog genoeg tijd over voor een drankje op het terras, dus vallen we op de Passeig de Gracia neer en drinken een fruitig sapje voor de laatste vitamientjes. Hier krijgt Anna de stand uit de koffer en kan de sjaal in de tas. We gaan op zoek naar de trein, maar dit valt neit mee. Ik dacht dat ie bij de metro zat, maar dat was niet zo. Ongeveer 500 meter later vinden we de juiste ingang, maar helaas betekend deze wel eindeloos heen en weer sjouwen met de koffer. Trappetje op en trappetje af en weer op. Daarna even uitpuffen bij de kaartjesautomaat en dan het perron op.

De trein komt snel en we springen erin. We zijn natuurlijk weer veels te vroeg op het vliegveld en zoeken daar het grasveld op om onze lunch in de zon op te eten. Hmmmm, wat is zonnig weer toch heerlijk!

Twee uur voordat we vliegen checken we in. Nou ja, gaan we in de rij staan. Ik weet niet wat ze daar precies doen, maar het gaat niet snel.... Ongeveer een half uur later zijn we ingecheckt en kunnen we naar de douane. In Amsterdam leverde dat voor mij behoorlijk wat moeilijkheden op. Ik had naar mijn idee alles af- en uitgedaan (deze keer zelfs geen riem om) maar toch ging het alarm af en werd ik eerst volledig met het apparaatje bekeken.... geen gepiep meer en kreeg daarop nog een bodysearch (brrrr, met je handen in andermans okselzweet, kruis en onder de bh). Maar hier ging alles makkelijk. We liepen zelfs met een te grote fles deo door de douane... wat doet men dan streng op Schiphol ....

Bij alle winkeltjes komen we nog een voordeel van voetbalvrouw zijn tegen ... wat moet je daar lekker kunnen shoppen met een gevulde portemonaie. Ik doe het met een fles 43 en stap het vliegtuig in.

Met ons geluk komt er een echtpaar met een babytje voor ons zitten wat de eerste 15 minuten zo hard krijst dat onze oren bij aankomst op Schiphol nog tuttuttut doen en achter mij zit iemand die mijn achillespees door midden probeert te trappen. En naast mij een jongen die heel romantisch de hele vlucht de hand van zijn vriendin aan de andere kant van het gangpad vasthoudt. Pfff, gelukkig duurt dit maar 2 uur!

Na het landen is het wachten op de koffers en is de vakantie voorbij. Terug naar huis, boodschappen doen en morgen alle verhaaltjes typen, foto's kijken en nog even relaxen totdat het werkpreoces weer op mij wacht tot de laatste week van augustus, wanneer ik weer terugkeer naar Argentinie.....

Leven als een voetbalvrouw (maandag 16 april)

Maandag is al weer de laatste volle dag in Barcelona. Heel jammer, want van mij mag dit nog veel langer gaan duren .... wat een heerlijk relaxte leventje!

Na weer een relaxte nacht, sta ik weer op en ga lekker douchen. Zoals wel vaker deze week halen we een muffin bij Starbucks, wandelen we naar de overdekte markt op Rambla, zoeken een metro-ingang en we gaan richting Park Guell. Voor het eerst komen we bordjes tegen die ons vertellen waar we heen moeten, maar opeens zijn we al kletsend die bordjes kwijt ... Oeps ....

Dus pakken we op de gek de eerste straat omhoog en we wandelen redelijk recht omhoog. Beetje vermoeiend (mooie kuitspieren krijg ik er van ....... en ook de billen... wat fijn dat we telkens omhoog en naar beneden lopen), maar redelijk snel staan we ons snuffertje voor een van de ingangen van het park. Al fotoschietend wandelen we door het park, eten een kilo aardbeien weg (de ananas bewaren we nog even) en zo komen we aan bij het Eftelingdeel van het park. Pfffff, wat een mensen hier. Toen ik hier veertien jaar geleden stond, was hier helemaal niemand. Was dit niet interessant, kon ik rustig op de foto.... nu is het anders, en kan ik niet zo maar alleen op de foto. Gelukkig hebben we er wel heel erg veel kunnen schieten met andere mensen erop ....

Vervolgens wandelen we weer een stukje omhoog naar dezelfde ingang cq uitgang en lopen naar een andere metrohalte en gaan naar het strand om te genieten van de zon op het strand (jaja, het is weer heeeeeeeerlijk weer). Boven lopen we langs CDLC...Carpe Diem Lounge Club, de tent van Patrick Kluivert (of is ie nou van Angela... de verhalen lopen een beetje langs elkaar). We schieten een foto van de stylische ingang en wandelen dan het strand op om even te zonnebaden. Eindelijk weer een keer met de voetjes in het zand (maar met het achterwerk op een handdoek, want ik HAAT zand),de voetjes in de zee en een heerlijk verse ananas voor in het mondje.

We zouden met Charlotte, een vriendin van mij die nu in Barcelona zit, gaan lunchen, maar zij kan een extra les volgen en grijpt deze kans. Wij besluiten dan onze kans te grijpen en aan te schuiven op het terras van CDLC om te kijken naar een groep huisvrouwen die overduidelijk een uitje heeft, naar alle mensen die lopen rond te kijken en naar het menu ..... wat een heerlijkheden staan hier op!!! Ik weet niet wat ik moet kiezen.... Uiteindelijk ga ik voor een slade met gamba's en Anna voor een salade met een heerlijk geitenkaasje en walnoten. Natuurlijk moeten er ook nog de nodige tropische foto's (inclusief het graalsje rose bij de lunch) genomen worden, want de club is behoorlijk hip in de aankleding.

Na de salade begint de zon behoorlijk op mijn rug te branden en wisselen Anna en ik van plek. Als we om de dessertkaart vragen, krijgen we de rekening gepresenteerd... nou ja zeg... Met de rekening in de hand huppel ik naar de (nederlands sprekende) serveerster en vraag of ik de rekening mag ruilen voor de menukaart omdat we graag nog een dessert willen kiezen. Anna kiest voor mangoijs, en ik voor citroenijs. Die twee blijken na een uitwisselingsproject heerlijk te combineren. Weer een ideetje voor de hete zomer die ons te wachten staat in Nederland.

Na twee uurtje mijmeren over het leven van een voetbalvrouw verlaten wij de tent weer (deze keer maar om de cuenta gevraagd, das misschien iets duidelijker) en ploffen neer op het strand om een hotte spanjaard/italiaan/amerikaan of wat ie ook was in de gaten te houden die met zijn hondje loopt te ravotten (die hond had trouwens wel een voetfetish, want ik had 'm net iets daarvoor bijna de zee in geduveld omdat ik aan mijn tenen zat te snuffelen en ik mij rot schrok).

Als de wind wat verder opsteekt en het rond zessen is pakken wij onze spullen in en wandelen weer richting het appartement.

Hier pakken we de koffers alvast in, trekken onze hippe outfitten aan voor een afscheidsdrankje en wandelen we richting Rubi, de lounge tegenhanger van Milk. Helaas is Rubi erg rood, erg loungerig en zijn de porties eten erg klein!! (het sausje over het eten was overigens wel heelrijk)

Een beetje kriebelig van de lounge wandelen we weer naar buiten, nemen een omweg en belanden bij Milk voor een allerlaatste traditioneel drankje (oke cocktail). Helaas zijn hier geen plekken meer, zijn we aardig verbrand en besluiten we terug naar huis te gaan. Dan morgen maar een afscheidsdrankje bij Starbucks .....

Voor meer info over CDLC: http://www.cdlcbarcelona.com/v4/index.htm

Park Guell

De dag van de voeten (zondag 15 april)

Na weer een heerlijke nacht, al was het wel een beetje luidrichtig op de andere kamers wat dan weer erg goed op onze kamer te horen was, richting Starbucks gelopen voor een muffin en weer terug naar de metro geslenterd om deze keer naar de halte Parallel te gaan. Hier stapten we over op de funicular om een gedeelte van de Montjuic opgereden te worden. Hier liepen we richting het Olympisch sportpark om de Olympische ringen op de foto te zetten.

Al wandelend kwamen we het olympisch stadion tegen, het olympisch softbalveld, het rugbyveld, het schoonspringbad en nog wat olympische stadions, maar niet de Olympische ringen. Blijkbaar zijn deze er tijdelijk of geheel van af gehaald. Erg jammer, en balen, want dit rondje Olympische stadions koste ons ongeveer 45 minuten wandelen en het ontwijken van veel mountainbikers die bezig waren met de voorbereidingen voor een cross over de montjuic.

Hierna begonnen we aan de klim naar de top van de berg om het fort(Castell de Montjuic) bovenaan te bekijken. Normaal gesproken een eitje omdat je de teleferic neemt (en daar durf ik dan weer net wel in), maar deze draaide wel rond, maar alleen bij wijze van proef. Niet voor ons toeristen die te lui zijn om te klimmen. Helaas waren ze wel vergeten een goede routebeschrijving aan te brengen. Zo liepe we in het begin erg goed af te snijden door allemaal trappen naar boven te nemen, bijna helemaal bovenaan volgden we de borden en liepen we opeens in een bos een 20 minuten later aan de achterkant van het fort zonder enige mogelijkheid om aan de goede kant van het fort te komen. Dus weer een stuk naar beneden, over muurtjes klauteren en dat soort dingen en 15 minuten later stonden we weer flink wat meters lager om dan maar de weg de andere kant op omhoog te nemen.

Na een flinke slinger in de weg, bleek deze stijl omhoog te gaan, maar wel rechtstreeks naar het fort. Eenmaal daar hadden we een mooi maar mistig zicht op de stad, het strand en het industriegedeelte van de stad, maar het fort zelf stelde weinig voor. Voornamelijk het wapenarsenaal leende zich tot enige bezichtiging. Erg jammer na zo zo'n lange klim.....

Boven waaide het ook behoorlijk hard, dus na een rondje wandelen en genieten van het uitzicht de toch naar beneden weer ingezet. Welke veel sneller ging, aangezien het allemaal downhill ging. Onze bezichting van een groot deel van de berg (inclusief de mountainbikewedstrijd die ook door de bossen en langs het kasteel ging) had een krappe vier uur gekost en ik was opzich wel weer blij dat we weer naar beneden gingen. Denk niet dat deze berg op je toplist moet staan, al zijn de vele te bezichtigen tuinen op de berg wel erg mooi en rustgevend (en wellicht verkoelend tijdens de hete zomer).

Beneden gingen we op zoek naar het restaurantje La Belle Napoli (C/Margarit) in het district Poble Sec. Het restaurant zit in een klein steegje, met ongeveer alleen een deur als voorkant maar hierachter gaat een grote ruimte schuil. De obers zijn afkomstig uit Napoli, spreken rap Italiaans, flirten een eind weg en het eten is geweldig! Op mijn weg naar de wc (ik had de deur al in mijn hand) werd ik opeens door de ober teruggeroepen... bang dat ik weer eens een verkeerde ruimte in liep, liet ik snel de deur los die door de ober werd overgenomen en opengehouden. Heel galant, en erg schrikken. Het hoofdgerecht bestond deze keer uit Raviolini gevuld met spinazie en ricotta, met een dressing van tomaat en kleine geroosterde tomaatjes en een scheut ricotta er bovenop. Het waren vier of vijf stuks, maar deze vulde geweldig. Met moeite konden we hierna nog een ijsje weg. Het viel natuurlijk al te raden dat we weer een lijst met keuzemogelijkheden zouden krijgen, en inderdaad .... Ik koos voor de citroen voor de frisse nasmaak en dat was precies de goede keuze. Heerlijk.

Hierna kon er geen eten of drinken meer bij in en vroegen we om de rekening. Natuurlijk niet de beste keuze, want in Italie eet men altijd tig gangen tijdens de lunch en neemt men koffie na. Het viel natuurlijk weer te verwachten dat er een grap uitgehaald zou worden, en inderdaad. Men deed net op men een kopje met inhoud in mijn decolete liet vallen. En de grap werkte, want ik gaf dan geen schreeuw, ik schoot wel bijna een meter aan de kant! Mocht je in Barcelona een keer iets anders willen eten en niet te veel geld kwijt zijn en mutjevol zitten, ga dan hierheen en flirt dan ook even met de obers, dat stellen ze wel op prijs!

Hierna de metro gepakt en op het strand liggen uitbuiken. Op de weg terug vielen er wel enkele regendruppels, maar verder bleef het droog. En dat was maar goed ook, want we hadden voor de derde keer die dag voor een omweg gekozen!

In de avond zijn we tijdens het happy hour cocktails gaan drinken bij Milk. Weer een aanrader, voor 3,50 per cocktail kun je er heerlijke bestellen, in een relaxte admosfeer. Allereerst ging ik voor de La Cucarracha. Erg lekker ,maar niet wat ik zocht, dus hierna aan de Strawberry Daquiri. Deze was zo lekker, dat ik er nog eentje nam onder het genot van wat gebakken aardappelschijfjes... hmmmmmm.

Hierna tevreden en een beetje aangeschoten naar huis teruggevlogen en lekker gaan slapen.

Starbucks en het strand! (zaterdag 14 april)

Als we vandaag wakker worden is het geen geweldig weer, maar ook weer niet superslecht. Na het gebruikelijke opstaanritueel gaan wij naar mijn grote favoriet Starbucks, zodat ik mijn kopje koffie weer eens kan innemen en kan ontbijten met een heerlijk, grote muffin. Hmmmmm, wat een zaligheid.

Voordat we daar aankomen, maken we in de hal van het apprtement een aantal foto's om deze voor altjd te vereeuwigen. Dit is ten slotte het mooiste deel van ons appartement. Dan op naar Starbucks om een heerlijk Caffe Latte te bestellen.

Als we van boven in de zaak naar beneden kijken zien we heel veel Nederlandsers. En we zien ze niet alleen we horen ze ook. Das toch altijd minder als je je lekker anoniem in het buitenland waant, en je komt overal bergen Nederlanders tegen. Aan de andere kant moet het nog irritanter voor de Spanjaarden zijn. Kan het in Amsterdam al overspoelt raken van toeristen, dan is dat in Barcelona tien keer zo erg! Ook zijn we nog even ooggetuigen van een vrouw die tussen twee containers, in het zicht van starbucks en alle voorbijrazende auto's aan de andere kant, haar blaas leegt. Gelukkig heeft ze geen schijt aan Starbucks!

Na hier een tijdje te hebben rondgehangen gaan we verder met het inplannen van een route. Ik schiet nog even de El corte Ingles in om die peperdure paraplu te halen en dan zetten we de pas erin om naar het haven- en strandgebied te wandelen.

Allereerst weer naar Port Vell en omgeving om een kijkje bij de transbordador Aeri te kijken. Hoe graag ik daar ook in zou willen, ik krijg al een rolberoerte bij het idee daar ooit naar boven te moeten en er daadwerkelijk ook in te zitten. Ik dank dan ook iemand op mijn knietjes dat het te hard waait en dat het kabeltje buiten werking is. Hoogtevrees blijft mijn grootste issue met dit soort dingen. Vervolgens lopen we verder naar het strand van Barceloneta om daar naar de grijze zee en lucht te turen en naar de sculptures die hier af en toe staan opgesteld.

Al lopend en zoekend komen we zo bij Platja en Passeig Maritim uit waar we uiteindelijk bij Agua (Passeig Maritim 30) neervallen. Het menu ziet er geweldig uit en uiteindelijk ga ik voor een canape Iberic ham als voorgerecht, pasta met gamba's, chillipepers en geroosterde knoflook als hoofdgerecht (ga naar hun site voor de foto van dit gerecht) en verse ananas met mangosoep na en dit alles met een heerlijk roseetje.

In eerste instantie leek men niet zo happig op ons, maar uiteindelijk begon met zowaar aardig te doen. De porties waren erg klein, maar het eten was echt heerlijk. Ik had wel tien van die canape's kunnen eten en ook het hoofdgerecht en het toetje had ik wel twee keer op kunnen eten. De totale prijs voor iets wat zo lekker en zo goed was, viel reuze mee. Ongeveer 27,50 half de man.

Na deze vurrukkuluke maaltijd liepen we weer verder op de boulevard cq strand om over Port Olympic uit te kijken,de vis op de foto te zetten, en weer verder richting huis te lopen. Direct na het strand kwamen we een goed stel billen en benen tegen en hierna verdwenen we in het wat modderige parc de la Ciutadella.

Na even te hebben uitgebuikt in het appartment vertrokken we weer richting de haven, deze keer voor wat foto's van het Colombus beeld (Anna) en ik van een of ander kleurige creatie iets daarvoor. Hierna sprongen we weer in de metro voor een bezoek aan de magische fontein. Het was nu immers droog en wellicht dat we dan betere foto's zouden kunnen schieten.

Hier aangekomen bleek het veel lichter te zijn dan de dag ervoor (duh, het regende niet meer) en hebben we rondom de gebouwen en een klein beetje Olympisch stadion gelopen. Uiteindelijk werd het wat donkerder en heb ik de fontein er nog een paar keer opgezet.

Na de zoveelste foto van dit magische gebeuren sloot ik de fotoreportage af met een foto van de lichtshow rondom het hoofdgebouw en konden we weer terug om een uittentje te zoeken. Op de heenweg waren we Le Gallery tegengekomen en dat zag er wel leuk uit, maar het eten viel zeer tegen.... beetje een tegenvaller.

Uiteindelijk liepen we rond twaalven weer naar huis en konden de voetjes weer rusten en de oogjes toe.

voor meer informatie over Agua: http://www.aguadeltragaluz.com/