Donderdag 13 september.... het wederzien met mijn favo stad

Ik moet toch wel aardig geslapen hebben, want ik heb geen idee of de chauffeurs van plek gewisseld hebben en zo ja hoe vaak men van plek gewisseld heeft. Toch heb ik rond zevenen niet echt het gevoel dat ik uitgeslapen ben. Twintig minuten voor op schema komen we om half negen aan op Retiro, het busstation waarna de wijk is genoemd, of andersom. Back in Buenos Aires. Good to be back.... behalve dan het weer, want het regent.... bah.

Bed and Breakfast

Hoe snel ik dan ook in Bs As ben aangekomen, een taxi regelen hier valt niet mee.... ik sta ruim een half uur in de rij. Net voor het weer begint te regenen stap ik in en rijd ik weg. Ik zit wederom in een vage taxi... hij rekt tijd waar mogelijk door heel langzaam op te trekken en veel langzamer te rijden dan het verkeer om ons heen... zo irritant. Zoals een echte portenos betaamd zeg ik een paar keer Vamos, vamos (dat hoor je hier de gehele tijd) maar het lijkt weinig indruk te maken (het zal wel aan het accent liggen, hihi). In de B&B ben ik toch een beetje teleurgesteld. Had misschien toch Tito moeten bellen. Het is op zich best okay, ligt redelijk centraal, maar toch voelt het niet zo. De badkamer deel je met iedereen, inclusief de bewoners en de kat sprong meteen met zijn vieze poten op het witte beddengoed... okay.....

Snel even douchen en richting Plaza Italia. Raar dat alles weer ls vanzelf gaat. Even snel bellen naar Tito om af te spreken wanneer ik weer bel om te meeten en dan met de 10 strippenkaart de metro in. Ook hier stap ik weer op de automatische piloot naar de juiste in en uitgangen en weet ik mijn weg in het centrum redelijk goed te vinden.

De shopping mall

Omdat het weer regent pak ik de metro naar de grootste en duurste shoppingmall van Bs As. Hier hebben ze een speelverdieping voor de kids met een reizenrad erin zodat de kinderen zich vermaken. Ook hebben ze hier bijzonder veel eettentjes, dus ook meteen een goede lunchplek. Ik schaf een CD´tje aan en wandel weer richting het metrostation onder de shopping mall....

Puerto Madero.

Vorige keer ben ik op de een of andere manier nooit in het hippe Puerto Madero geweest, terwijl het op wandelafstand van Microcenter is waar ik zoveel tijd heb doorgebracht. Deze keer dus maar even wel er heen wandelen. De towers op de achtergrond verdwijnen in de regenwolken, maar het is duidelijk waarom dit het hippe deel van de stad is. Moet er met mooi weer op een avond geweldig zijn.... wie gaat dat volgend jaar samen met mij ontdekken?

Meeting Tito again

En dan is het tijd om weer downtown te gaan en Tito te bellen waar we zullen meeten. Hij vertelde al dat hij tot zes uur moest werken en dat ie daarna een assado bij hem thuis had. Maar we meeten om zes uur het cafe waar we de laatste keer elkaar ook ontmoette wanneer ik voor de tweede keer terug naar Bs As kwam. Daarna pakken we de metro en het valt me op dat er weinig verandert is. Twee jaar en hij is nog steeds dezelfde jongen.... wellicht volwassener en wat zekerder van zichzelf, maar geheel hetzelfde. Het is smashing.

AL opelkaar gepakt staand kletsen we bij en stappen bij Olleros uit. Het is als thuiskomen. Versccrikkelijk. Vooral als we daarna naar een van onze oude cafeetje lopen om daar wat te drinken. All deja vu. Maar toch is het anders. Terug in tijd met het perspectief van het heden.

Hierna kopen we spullen voor zijn assado (BBQ) en wandelen we naar zijn huis om alle spullen te dumpen. Al snel komt Carmen en herkent me meteen en als even later zijn moeder komt ben ik ook meteen herkend... fijn.

Niet veel later arriveert een van zijn vrienden en maakt hij de assado klaar. Ik klets wat met die vriend en bedenk hoe vaag het is om weer hier te zitten. Rond tienen komen al zijn vrienden binnen en ondanks alle betuigingen dat ik echt langer moet blijven en mee moet eten en mee moet drinken ga ik terug naar mijn slaapplek. Terug naar het echte heden. Het is goed dat ik dit gedaan heb. Weet nu zeker dat ik hier volgend jaar zonder problemen voor langere tijd terug kan komen, maar ik moet wel even bekomen van alle herinneringen die zijn boven gekomen. Heftig. Leuk.

En Tito beloofd me te helpen met het vinden van een veilig appartementje en me mee tenemen naar een wedstrijd van River Plate. Altijd de nummer een al staan ze nummer 9......