maandag 10 september.... Langs de autoweg...

Allereerst even dit... ik zit op een computer met een losse spatie en nog wat toetsen, het kan wederom af en toe een beetje een vaag verhaal worden.....

Gisteren kwam ik na het eten terug in het hotel en de man van het hotel had nieuws over mijn excursie. Ik kon mee met die ene grote groep.... nou had ik die ene grote groep toevallig zien arriveren en was het mij opgevallen dat er niemand onder de 55 bij zat, dus ik vond het wat bedenkelijk. Maar het was ondertussen al half elf en hij begon een vaag (nou ja niet vaag, maar in het Spaans...) verhaal over het reisbureau en de bevestigiging en hij was er trots op dat het maar 40 pesos ging kosten in plaats van 70 en ik zou precies dezelfde dingen zien en bij precies dezelfde plekken stoppen.

Hoe oud?

Dus vanmorgen stond ik op om te ontbijten, of even wat eten en drinken voor onderweg te halen, ging het een en ander boven droppen en liep de groep oudjes binnen. Natuurlijksprak er niemand engels, behalve de heen en weer springende groepsleider van een jaar of 25 .... Wat een energie, ik werd er bijna akelig van. Anyway, toen iedereen zich letterlijk in de bus geheven had (je kent het wel, zo´n gevoel van waar ben ik nu weer aan begonnen,de volgende keer regel ik het allemaal wel echt zelf want dan spreek ik spaans en zit ik niet in een dubbeldekker voor 2-3 gevuld met gepensioneerden) en de twee reisleiders, iemand anders,de buschauffeur en de gids ook aan boord waren gingen we weg.

De eerste stop was in El Siambon, een monesterie. NIet interessant, maar deoudjes sloegen allemaal kruiden en drankjes in. Ik heb ergens een lijst met mogelijk aan te schaffen dingen meegepikt en ik zal er eens een keer goed naar kijken wat het nou allemaal was.

Daarna stoppen we bij een of ander jezusbeeld, groot en wit indemiddle of nowhere en stappende bus weer in om naar de dique (dijk) te gaan.

You must be kidding me...

Op weg naar dat jezusbeeld waren wedoor een prachtig stuk bos gegaan ... de yunges die ik volgens mijn excursieblaadje van dichtbij via een wandelingetje ergens zou gaan zien. Maar daar reden we op de heenweg niet zo rap door heen (de bus kwamde berg niet echt op) en op terugweg een stuk sneller (had iets weg van de excursie in Cyprus, vanuit een auto alle sites roepen waar je supernsnel langs cruist) ... het leekwel of de bus af en toe moeite had met een schakelen en twee keer vielen we even stil, maar dat kon doorde reisgidsen zoverholpenworden. Ondertussen had een iemand door dat ik eigenlijk alleen engels sprak, en zij toevallig ook dus toen debus er definitief mee kapte hadik iemandom mee te kletsen.

En inderdaad, je leest er definitief mee kapte. De eerste 15 minuten mochten we nog luisteren naar de gids die moppen aan het tappen was, daarna gooide ze de deuren open en konden we naar buiten. En daar zit je dan, inde middle of nowhere, met een bus die niets meer doet. Ik plof aande andere kant van de weg neer op van die blokken die in de bochten staan en snel zit de gehele bus om mij heen. Gelukkig is het engelssprekendevrouwtje inde buurt, want was men al vrolijk tegen mij aan aan het kletsen, ik ben nu echt een attractie aan het worden. Het duurt ook niet lang of ik hoef niet eens meer te proberen een vraag zelf tebeantwoorden. Zij weet al hoe ik heet, waar ik vandaan kom, waar ik op reis allemaal al geweest ben, waar ik nog heen ga, hoeveel dagen en weken ik op weg ben, hoe oud ik ben, dat ik alleen reis, dat ik single ben en waar ik werk.... Heel fijn... Ondertussen probeert de reisleiding tussen de bergen door te bellen en springen een voor een mee met auto´s naar dorpjes om daar te proberen te bellen en of onderdelen te halen.

Ongeveer een uur later komt met erachter dat het niets met de koppeling te maken heeft maar met de inhoud vande tank. Die had men gisteren tot 900l gevuld, maar het leek erop alsof ie nu leeg was (geheel onschuldig vroeg ik of er niet een metertje in de bus zat die zoiets aangaf, maar ik geloof dat die al enige tijd kapot was of zo...). Leeggetapt door dieven. Die hebben dat goed gedaan, lekkere winst kun je maken met een goede 700 a 800 liter. Dus hup de ene reisleider weer mee in een auto ende anderen hingen rondom debus. Na tweeen en half uur op die stenen langs deweg kreeg ik een beetje hoofdpijn. Ik had ondertussen iedereen al zonnebrand gegeven, maar de zon die de hele tijd op je hoofd staat te branden is niet tegen te houden. Dus ik duik, op advies van een aantal oudjes, even de bus in. Ongeveer 3 kwartier later komt een van de gidsen weer naar binnen en zegt comer en sleurt me ongeveer van het bankje.... eten kid! Alhoewel ik de enige was die nog 5 medialunas achter z´n kiezen had gedrukt voordat de bus kapot ging en de lunch dus niet doorging springt iedereen al aan de kant als ze me zien.... eten, is goed voor je... En snel pak ik een paar toastjes met wat chorizo de collerado... erg lekker. Ik hoop maar dat deze mij geen voedselvergiftiging bezorgen, hahahahaha. Eten helpt tegen de hoofdpijn en op het moment dat iedereen wat slokken heeft gedronken en een aantal toastjes achter z´n kiezen heeft slaat de motor van de bus weer aan. We worden tot haast gemaand en ¨springen¨ de bus weer in. (de andere reisleiderwas met mensen van de buscompany vanuit tucuman teruggekomen). Voordat we weg gaan loopt een van de gidsen(z´n naam is iets met een U, iets vanUgo of zo...dus zo noem ik ´m maar even) te grappen en vraagt of ik honger heb en duwt daarna ongeveer een rauw ei in m´n gezicht..... Er ontgaat me iets vande humor, maar het is blijkbaar grappig (vervolgens laat ie het ei nog even aan alle anderen zien en kunnen we dan weg).

In vogelvlucht...

Onderweg moeten we nog een keer langs de kant als de bus er opeens weer mee stopt.Ugo stopt me stiekem een chocoladesnoepje in luitjeste helpen.de hand voordat ie naar buiten jumpt om de Maar de mannetjes van de buscompany rijden achter ons aan en knappen het probleem zo op. En dat mag ook wel, want we hebben ruim 3,5 langs de kant van de weg gestaan. Om ons tochde anderedingen nog te laten zien, rijden we in vogelvlucht langs alle dingen die we nog gingen zien. De dijk en de mandarijnvelden en weet ik wat (het gaat allemaal in het Spaans)

Als ik om half zes uit stap moet ik tot mijn grote spijt toegeven dat ik alsnog weinig heb gezien. Het was allemaal wel grappig en weer een beleving, maar ik had tochwel een beetje op een normaal einde vande vakantie gehoopt. Terwijl een aantal mensen van de bus mij een goede reis wensen en natuurlijk weer de nodige zoenen geven, vraagt het vrouwtje dat engels spreekt of ik wat met Ugo wil gaandrinken. He ja dat lijkt me wat, met iemandwat drinken die drie woorden engels spreekt.... Hij staat ondertussen bij haar te springen om mijn antwoord te krijgen, dus wederom excuseer ik me. Het is een schattige jongen, maar daar koop ik nu niets voor... ik heb al een hele dag geprobeert al het spaans op z´n minst een kans te geven, niet ook nog eens een hele avond. Hoe lief ie ook was....

De andere gids meldt me dat ik niets voor de excursie hoef te betalen, ik had tenslotte bijna niets gezien en het was leuk dat er een jonger iemand mee was (ik geloof niet dat ik hen echt gesproken heb, maar ok). Na twee keer vragen of ik neit een deel zal betalen laat ik het er mee, zwaai vriendelijk naar Ugo en spring het hotel binnen....

Hier volgt dan meteende volgende horde... of ik morgen op excursie kan. Onbekend, vanavond wordt er om 10 uur bevestigd. Ik ben zo benieuwd of ik morgen ga en met wie ik morgen dan ga..... Ik houd echt van Argentinie, maar dit is toch weleen bijzondervage reis!

PS:

blugh, nu lees ik eerst een bevestiging in mijn email box van mijn verblijf in Bs As, om vervolgens nadat ik mijn aankomsttijd een mail te krijgen dat er geen kamers meer zijn..... miscommunicatie tussen de eigenaren.... maar wellicht dat er nog iemand cancelled dus of ik wel langswil komen.... zucht....alleen als alle andere die ik net snel even gemaild heb zeggen dat ze niets hebben.....