Amsterdam en bevroren mist ...

Laatste berichtje over schaatsen Heerenveen

Zoals beloofd nog een kort stukje over de avond. Na een heelrijk stuk vlees met patatjes, groente en champsaus besluiten we nog even uit te buiken in de kamer (ok, mijn conditie is nog steeds belabberd en ik moest gewoon een middagdutje doen om mijn lichaam weer iets te laten erstellen.... als er iets mis is met je auto-immuunsysteem moet je dat natuurlijk niet te veel toetsen). Rond een uur of negen komen we in beweging en wandelen we richting het centrum. We balen heel even dat we geen papraplu hebben meegenomen, maar helemaal terug naar de kamer is ook te veel moeite... dus doen we onze mutsen op en wandelen door. Om er even rustig in te komen doen we eerst even een drankje in 't houtsje om daarna even te pinnen (hahahahahahah, oh weer een onder onsgrapje) en ons daarna pas in het feestgedruis in Bak te gooien. Letterlijk gooien. Op onze weg naar achteren kwamen we langs wat hangende fans, wat locals en een berg schaatsers.... pfffff... dit was wel drukker dan verwacht. De gehele avond kletsen we zo waar nog verder bij, af en toe even onderbroken door een aantal schaatsers (Wanneer komt er een avond dat een schaatser of coach geen belangstelling in mijn bril heeft.... vooral gezien het feit dat die lui contstant met een (zonne)bril op lopen), een inval van een goed idee (minimaal goed geprobeerd Pekka) en een grappig idee voor een nieuw spandoek voor een geweldige en grappige schaatser(twee eigenlijk)....
Rond twee uur laten we de schaatsers en locals met rust (de duitsers waren de enige die het gebouw al hadden verlaten) en gaan we richting bed.....

Erfurt zit er helaas niet meer in... de kamer , de kaartjes en het vervoer waren er maar mijn lichaam geeft aan dat meerdere dagen kou en hangen zonder tussendoor te rusten echt geen goed plan is. En als je lichaam verzwakt is moet je het niet pushen (goed he, ik leer het wel...) dus blijven we thuis voor de buis.....
Wellicht dat ik nog een ticket voor het WK SPrint krijg, dus dan kan ik daar mooi heen...... en anders zit ik wederom thuis voor de buis! tot over een paar maanden in Heerenveen!

Manic Sunday

Zondag is voor mij altijd een uithang- en uitslaapdag. Vandaag dus ook! Schaatsen start laat vandaag dus ik kan met een gerust hart lekker doorpitten en wakker worden als het buiten licht is. Heerlijk, dit is wat weekend is!
Na een verkwikkende douche maak ik eerst even een fruitshake om de nodige vitamientjes binnen te krijgen en daarna wordt het weer puzzelen voor een evenwichtig eetpakket voor in Thialf. Zondag is nooit mijn favodag in Thialf. Veel te druk en te veel kids. Gisteren hebben we vierkids voor ons vandaan moeten plukken toen we ons omkeerde om eten te pakken. Sorry hoor ga hier zelf even vanaf acht uur hangen…. Ook het aantal mensen die geen flauw idee hebben van wie er langs schaatsen (je vraagt je af of ze ooit uberhaupt wel eens schaatsen hebben gekeken op tv als ze Remco Olde Heuvel voor Jan Bos aanzien) neemt grote getalen aan. Maar de grootste hekel heb ik wellicht aan het biergezuip. Je gaat verdorie nar een sportwedstrijd. Dan ga je toch geen bier lopen tanken in het stadion? Nou ja, ik zal het wel nooit begrijpen…. Maar het roken binnen is in ieder geval gestopt!

Anyway,als we Thialf binnen lopen moeten we opeens voor een dranghek wachten. Dat is ons nog niet eerder gebeurt. Verrassend! Voor ons staan een stel meiden die luidruchtig roepen dat Vincent labrie’s naam telkens verkeerd wordt omgeroepen, het is ten slotte een Franse naam en bij mijn volgende wakkere moment hoor ik ze hardop denken dat Labrie hen wellicht wel stalkt, want hij is gisteren (terwijl zij langs de baan stonden) wel 6 keer langs komen rennen…. Zucht…. Laat ons wakker worden langs de baan, niet tussen dit gebrabbel. Sporters die uitrennen die opeens worden gestalkt… volgens mij is stalken in dit opzicht sporters opwachten bij de uitgang voor een handtekening of foto, ze storen tijdens hun warming up voor een handtekening en kijken waar ze wonen en er dan langs lopen.. en sporters die fans gaan stalken… neh, gaat er gewoon niet echt in….. tegen de tijd dat ik mij ga afragen hoe ze haar uit de plee houdt als ze naar de wc gaat (zoooo lang) mogen we eindelijk naar binnen. Thank God.

Onze plek bij de hekken is weg, maar dat is maar goed ook, want de vrouw met de koeienbel is weer gearriveerd… Dan maar iets dichter bij de start en voor een tv. Wellicht ook wel leuk voor tijdens een eventueel vage rit. Als we alles hebben uitgestald is het wachten op de rest. Ik hoop maar dat ze niet te lang op zich laten wachten, want ik moet naar de wc, en best nodig. Als ik echt bijna op springen sta, komen madelon en Eef binnen. Mooi… na even kort kletsen daal ik af in Thialf om naar de wc te gaan. Bij de wc´s aangekomen zie ik dat de mannenwc open is, maar die van de vrouwen niet. Omdat ik toch in een actiegerichte mood ben dit weekend, wandel ik ff naar het verkooppunt om te vragen of de wc´s open kunnen. Dat kan…. En even later gaan de wc´s open. Een baggerlucht komt me tegemoet, maar ik kan in ieder geval mijn blaas legen!
Als ik weer naar buiten loop, loop ik tegen onder andere Sayutin op. Nieuwe poging om even iets te vragen, wellicht dat ik nu wat meer te weten kom. En inderdaad, ik kom meer te weten… altijd handig die schaatsers die Engels spreken. Alleen niet helemaal het antwoord wat ik zocht. Nog even verder zoeken dus…. Wat is die man touwens ontzettend lang! Ik stond de hele tijd omhoog te kijken hahahahahahahaha
Daarna snel weer terug, want de Bgroep was ondertussen al gestart. De afstanden vallen een beetje tegen. Overall gezien is de vrijdag toch de leukste dag. Maar niet getreurd, we gaan er weer vrolijk tegen aan. We zien wat oude en nieuwe favo´s langs komen en checken heel af en toe onze stembanden…. Nee, niet helemaal in topconditie. Vlak bij ons komt een Japanner te staan met een koffer aan de hand en een stoere camera in de andere hand. Die weet zo nog niet wat ie gaat beleven (en dat blijkt later ook wel een beetje uit het lichtelijk verbaasde gezicht). De Bgroep gaat redelijk rustig voorbij en achter ons wordt het langzaamaan drukker. Als de Agroep start staan er kinderen om ons heen en een vent die heel luid en duidelijk alles wat ie denkt hardop met iedereen deelt. Anna heeft het zwaar met het roulerende schema van de kids naast haar (die denken dat de nederlanders wel een rondje handtekeningen gaan doen en dus alleen nederlandse handtekeningen willen) en Mer staat met die schreeuwende man naast haar ook niet echt relaxt. Tot overmaat van ramp begint hij Renate Groenewold ok nog uit te schelden voor arrogant als zij warmloopt en niet stopt om een handtekening uit te delen. Antisportfans!

Tijdens de races komt Kip Carpenter nog even langs met kaartjes. Ik denk zo lief te zijn dataan een van die kids te geven, waarop die luidruchtige man zegt dat zijn kind dat niet wil, ze zijn lid van een andere bank, dus hier zijn ze niet van gediend… oh okay… maar ik kan het niet laten een opmerking te brabbelen als hij uit zijn dak gaat bij het zien van Annette en Marianne… die zijn ook van die bank hoor!!!

Anyway, het leukste van de dag is toch de teampersuit. We blijven alleen even hangen voor de mannen. Dat is een leuke competitie en we schreeuwen de longen uit ons lijf… voor diverse teams! Nadat de mannen hun zoveelste ererondje hebben gemaakt gaan wij terug naar het hotel. We hopen daar nog even de vrouwen op tv te zien langsscheuren, maar dat lukt niet, omdat de wedstrijd van Heerenveen thuis net is afgelopen. Terwijl wij de ene kant op gaan, scheuren de Mebusjes de andere kant op.
Ruim 30 minuten later vallen we op onze bedden….pfffff… even uitpuffen en warm worden voordat we wat gaan eten en stappen…. Meer hierover later!

Manic Sunday

Soon to be written.... alle laatste gebeurtenissen in Thialf, het hotel en Cafe Bak (tot de late uurtjes, hahahahahah)

Los tijdens de Agroep (zaterdag art two)

Na wat hangwerk en een eetbreak gaan we weer klaarstaan voor de 500m mannen. Merdeka is ondertussen er ook bij komen staan. We staan weer op volle sterkte. Ik heb ondertussen ondervonden dat de Russische vrouwen voornamelijk Russisch spreken (op een uitzondering na). Erg jammer, want er stond nog een vraag voor de Russische delegatie sinds het afgelopen schaatseizoen… nou ja, morgen poging twee.
Het is leuk te zien dat George (eh Joji) ons herkent en dat Tucker het nog steeds geweldig doet! Ook de Finnen entertainen ons prima. De 500m vliegt letterlijke n figuurlijk voorbij en ook de 1500meter vrouwen gaat goed. Vlak voor de pauze zijn mijn vader en zus binnengekomen en in de volgende break ren ik dus even snel naar de zittribune om te kijken of ze zich vermaken (mijn paps dan voornamelijk) en of ze lekker zitten. Dat doen ze letterlijk en figuurlijk. Ze zitten recht voor de 5km start op de tweede rij en kunnen dus en de starts goed zien en de aanwijzingen van de coaches… way to go Anna! Je mag altijd de regie over het bestellen van de kaartjes hebben (mede namens zus en paps)!
Precies op tijd voor de start van de 5kilometer mannen sta ik weer op mijn eigen stekkie en bedenk me dan dat ik het eerste deel best bij mijn paps had kunnen hangen. Sorry voor de schaatsers, maar het is wel eens spannender geweest. Maar des te meer races er geweest zijn, des te spannender het wordt, met een geweldige rit van Sven als hoogtepunt. Geweldig als hij al zijn binnenlandse en buitenlandse tegenstrevers verslaat. Vooral Fabris (en Davis).

Tijdens een van de dode momenten hoor ik nog wel dat ik wat gemist heb, mr. labrie heeft ons nog even aangedaan...... Met twee oorbellen en al....

Hierna besluiten we wee te gaan….. de out of competition slaan we over. Anna en ik gaan weer even langs de AH (zo’n leuke winkel en zo leuk voor het bedenken van scenario’s) en duiken daarna de auto in om naar het hotel te gaan. De rest zit daar al achter de warme choco. Terwijl zij hun makken leegdrinken kleden wij ons snel om daarna snel naar Buurman te gaan.
Na een lekkere en voedzame maaltijd (wel een beetje vaag personeel, zo nu en dan, hahahahahhaa, of lag dat nou aan mijn directheid cq ongeduld) vallen we toch bijna echt om van de slaap. Na een kopje thee wandelen we allemaal naar onze auto’s om vervolgens in drie verschillende richtingen uit te waaien… Op naar Manic Sunday!

Heel veel 5000m (zaterdag part one)

Zaterdag leek qua wekkertijd net een doordeweeksedag. De wekker ging vroeg. Na een korte blik uit het raam bleek mijn horloge het goed te doen. Alles donker buiten en geen verkeer op de weg. Pfff, eerst maar eens even lekker onder een warme douche. Ik voel me niet echt superuitgerust…..
Datwerd volgens mij mede veroorzaakt doordat we na een heerlijk relaxte start van de avond ruig uit onze nachtrust werden getrokken door rondhangende jeugd in de gang. Nou ja, Anna was nog wakker, ik had oordopjes in en bij mij duurde het dus even voordat ik dat storende geluid kon thuisbrengen. Na even liggen besloot ik wat actie te ondernemen en sprong in shirtje en boxer naar de deur, riep wat (ik geloof iets in de trant van bek houden en moven en klacht indienen) en wonderwel hebben ze daarna op hun tenen gelopen en gefluisterd (alleen de deur in hun tengeltjes houden was lastig).

Gisteren hadden we in het stadion wel een aankondiging gezien dat het vandaag om kwart over acht zou beginnen, maar we dachten dat om die tijd de deuren open zouden gaan. Groot was onze verbazing toen we binnenliepen en alles voor de start werd opgesteld. Surprising, de eerste start zou echt om kwart over acht zijn.

Na het uitstallen van onze spullen (pompoms, eten, paraplu, en wederom geen spandoeken… Even, Brock, Beorn en Jeremy we missen jullie!!) bednken we ons opeens dat het een heel lange ochtend gaat worden….. hoeveel ritten 5000m zullen er wel niet komen? Geheel onwetend (nog steeds te lui om de startlijst van te voren uitgebreid te bestuderen) zitten we gebiologeerd naar de 500m mannen te kijken. Blijft heerlijk al die spieren te zien spannen, de schaatsers weg te zien spurten en te zien aanzetten voor een vliegende bocht om vervolgens een paar seconde te wachten en ze dan op volle snelheid de tweede bocht uit te zien komen en op hun tandvlees en met de laatste krachten door te zien trekken naar de 500meterstreep.
Voor Nederland een goede dag met Simon Kuipers op de eerste plek…. Die mag in Erfurt weer recht terug in de A groep. De 1500m vrouwen boeit niet echt, maar uitlopend en loslopend mannelijk goed (goh, een leuke Pool, hebben we die hele ploeg beoordeeld op een blonde krullebol) die het moet doen met de bijnaam polderboy, een ranke viking en jaja, we weten dat we niet de enige zijn die fan heb hem zijn) maken veel goed. We missen nu Brock Miron ook wel extra en ik hoop echt dat zijn operatie goed is verlopen en dat ie weer helemaal hersteld! Vrijdag hebben we wel even Mike Ireland gesproken, maar die is toch net iets minder spraakzaam dan Brock…

Na het eerste stel 5000m ritten komen Madelon en Eef binnen. Die komen met het slechte nieuws dat er 40 mannen meedoen aan dit spektakel… pfff, gelukkig starten ze in kwartetten, maar dan zijn het nog steeds tien ritten!
Gelukkig blijft de afleiding voorbij lopen en even daarna komen alle mannen op het ijs…. Waar de mannen om Annette, Marianne en Annie blijven roepen, kijken wij erg blij als Mark Simon, Harvard, en Jeff op het ijs verschijnen. Je moet toch wat als je uuuuuurrreeeen aan een ijskoude baan hangt. Hihi
Deel 2 volgt snel!

Thank God it's Friday!

Vrijdagochtend was heel vroeg. Bijna net een gewone werkdag, brrrr. Na een laatste bagagecheck (pompoms ja, spandoeken nee en ja voor de shaker voor fruitige shakes in de ochtend) sloot ik de deur achter mij en hopte in de trein naar Almere Centrum. Daarna de trein naar Lelystad. Terwijl ik nog niet wel en goed zat kreeg ik al een telefoontje van Anna. Ik was net halfway, maar zij was al in Lelystad. Omdat ze nog een half uur had heeft ze even Lelystad en omgeving bekeken (uitkomst van dit kleine onderzoekje… niets voor ons, te vlak en te polderachtig) terwijl ik de Metro nog even doornam voor de horoscoop en het laatste nieuws. Kwart voor tien precies was ik ook in Lelystad centrum en kon zo overstappen in de auto.

Via Lelystad Oostvaarders (insiders joke) en veel water reden we opeens langs het Haje… Heerenveen here we come… here we are…. Een paar straten verder (en wat gebrabbel van de tomtom…. Keer hier om, ga links terwijl we echt links wilde) stonden we in de straat waar we onze auto wilde parkeren en wandelde we richting Thialf. Na een korte kaartcheck werden we voor de wc doorgestuurd naar de wc in het stadion….. welke nog netjes op slot zat… dus nu weer terug richting de ingang en daar naar de wc… die was gelukkig wel open. Met lege blazen en volle tassen konden we richting onze vaste plek (nou ja soms dan) bij het hek op Zuid (geloof ik, mijn oost,west etc gevoel is niet al te sterk ontwikkeld) en konden we ons breed installeren en de Bgroep bekijken. De 500m vrouwen was al geweest maar de 500m mannen gelukkig niet. De ritten begonnen rustig, maar eindigde met veel spektakel door het starten van Bos, Wennemars en Kuipers. Vooral Kuipers reed snel en bleek aan het einde van de dag de snelste Nederlander op de 500m te zijn…..
Hierna volgden nog heel wat kwartetstarten vrouwen, maar ik geloof dat wij die voornamelijk hebben doorgebracht met heerlijk voor ons uitstaren….

Na het losrijden van alle schaatsers werd het iets drukker en rond vier uur ging de A groep van start. We stonden heerlijk zonder last van gedrang vooraan en kregen al snel smsjes dat men onze pompoms al op tv hadden gespot en dat we zoals altijd weer hingen te kletsen voor de start (sorry, dat blijft altijd grappig die starts voorzien van commentaar). Meest bijblijvende puntje was wel de start van Mika Poutela. Al was zijn tegenstander er niet heel erg van gediend…. Als blikken konden doden was Poutela niet aan gooien met tshirts toegekomen. De 500m mannen en vrouwen werd gevolgd door een herrinneringswaardige 1500m (wat ging het hard, wat waren de races spannend en wat was de winnaar toch nog onverwacht) en een superspannende 3 km vrouwen (wie had gedacht dat ik dat ooit nog zou zeggen….) met een spetterende Renate Groenewold.
Na al deze uitspattingen op het ijs was het tijd om de AH van heerenveen te vinden. Samen met Tom in de auto was het een eitje. Voor we het wisten stonden we in de AH ons karretje vol te laden (waarom is er in Heerenveen geen Adez te vinden?) en stonden we weer buiten…. Aan de verkeerde kant. Een lachsalvo verder liepen we langs de Gall&Gall weer naar buiten om vervolgens in te checken in het hotel. “Home sweet home”. Een heerlijke gezonde maaltijd verder lagen we lekker op bed met haardvuurtje aan en Bea, kids en maxima watching over us en de tv aan… op naar de zaterdag!