Dag acht: weinig spannends

25 augustus

Week 1 voorbij

Ongelofelijk wat gaat de tijd snel. Alhoewel, ik heb ook al wel het idee al heel lang onderweg te zijn. Heb ook alleen al maar nieuwe reisideeen gekregen. Kan al bijna niet wachten tot een volgende vakantie. Maar voor ik op hol sla krijg ik mijzelf terug op aarde en bedenk mij dat ik eerst deze reis maar eens gezond moet volbrengen.

Met de bus ....
Vandaag na weer een aantal keren omdraaien en boekje gelezen, douche nemen en een ontbijtje eten alleen naar buiten gegaan om een bus op te zoeken. Claudia had de schoonmaakster van haar moeder gebeld om er achter te komen welke bussen ik zou kunnen nemen en waar deze stoppen en wat ik dan nog meer zou moeten doen. In de drie jaar dat ze hier woont heeft ze nog nooit een bus genomen. Gelukkig is het redelijk makkelijk. Bij de uitgang van het gebouw naar rechts, als je niet meer verder kan weer rechts, als je dan niet verder kan de straat over steken en dan een bushalte zoeken.

Als ik vervolgens bij de bushalte sta, racen alle bussen mij keihard voorbij. Gelukkig staat er een meisje bij de bushalte te wachten en met handen en voeten leg ik haar uit wat ik wil. Als zij vervolgens in een bus stapt neemt ze mij mee en als ik uitstap zie ik dat ze op mij staat te wachten. Waar ik heen wil...Ehm... historisch centrum... Maar dat komt niet helemaal aan. Municipal nogwat brengt zij verovlgens aan en dat komt mij ook wel bekend voor... dus goed. Ik word bij de arm genomen en netjes voor het gebouw afgeleverd. Wat een service, hahaha.

Na de nodige bedankjes ga ik mijn eigen weg. Snel even kaartje voor de bus van morgen halen, map van Floripa scoren en dan weer aan de wandel

Enorme lunch

Rond lunchtijd doe ik een poging een kilorestaurant te vinden, maar slaag niet direct in mijn poging. Dan maar in het wat toeristiekere deel van de stad. Ik val neer en bestel iets met gepanneerde gamba;s en krijg er weer het bekende trio salade, friet en rijst bij. En iets van gefrituurde stukjes kaas (ken ik wel van de tapasrestaurants pata negra) plus dressing voor de gamba. Ondertussen kom ik al tot drievierde van het bord, maar ben dan wederom beetje misselijk van het vele eten.

Hierna ga ik weer rondstruinen en kom bij een kerkje terecht waar ik binnen wandel en meteen door een oud en krom meneertje gewenkt word. Wedereom baal ik als een stekker dat ik geen portugees begrijpn want weer begint iemand een heel verhaal (ik geloof iets van de historie van de kerk). Ik breek maar snel in, krijg nog een handzoen mee en ga op zoek naar iets waar ik een kleine donatie kan plaatsen, maar vind het jammer genoeg niet.

Als ik later ergens in de zon ga zitten om even uit te rusten komen de bewakingsmannetjes naar mij toe om een gesprek te beginnen... en om het origineel te maken alleen in het Portugees waar ik dus ook nog steeds geen hout van begrijp. Spaans kennen ze niet (en het mijne is ook neit al te best) en eentje denkt duits te kunnen spreken, maar daar snap ik ook helemaal niets van (klonk neit echt als Duits).

Ik besluit verder te wandelen en rond een uur of vijf bel ik Claudia.

Shoppen!!

Als Claudia aan komt rijden gaan we, voordat we richting huis vertrekken, nog even langs Dani. Dani ontwerpt namelijk bijouxs (kettinkjes, oorbellen, tassen etc etc) en verkoopt dit ondertussen over heel Brazilie. Maar vrienden kunnen het voor de helft van de prijs kopen en blijkbaar val ik daar nu ook onder. Dus shop ik nog even een leuk tasje, twee armbandjes en twee oorbellen. Daar gaat mijn goede voornemen om pas in Argentinie mijn reisbescheiden verder uit te breiden....

Hierna gaan we echt naar huis en gaan we aan het eten.... niet al te origineel gaan we voor kaasbroodjes en lasagna. Als ik Brazilie verlaat kan ik geen kaas meer zien!