Dag zeven:heel veel strand

24 augustus 2008

Op zoek naar een plekje onder de zon

Vanmorgen bij het wakker worden is er nog steeds geen zon te bekennen. Wel wolken. Heel veel wolken. Voorspelt niet heel veel goeds. Hopelijk niet te veel regen. Tot die tijd draai ik me nog even een keer om. En na het omkeren pak ik er maar een boek bij (heb dat ding tenslotte niet helemaal voor niets vanuit Nederland meegesleept. Als we dan uiteindelijk kjlaar zijn belt Claudia even naar een restaurant om er voor te zorgen dat lunch klaarstaat als wij aankomen.

Als we na veel gecirkel uiteindelijk aankomen (via een ander strandje waar we even fotostop hebben gemaakt) staat er een heerlijke maaltijd klaar. Men houdt hier erg van gesmolten kaas (komt mij op het moment van schrijven een beetje mijn neus uit, maar toen gelukkig nog niet) en we aten dus iets van gesmolten kaas met daaronder grote garnalen en een prutje van tomaat en nog veel meer... dit samen met het al bekende trio salade, rijst en patat maakte een enorme maaltijd. Hierna snel weggegaan want ze kwamen met nog allemaal lekkere toetjes aan en ik was al een beetje misselijk van al het eten wat we hiervoor gedaan hadden.

Heel veel strand ....

Florianopolis is bekend om haar 42 standen. Een perfecte bestemming voor de zomer. Maar in de zomer ga je natuurlijk op een dag niet een stuk of 7 stranden af. Dan blijf je hangen. En in dat opzicht heb ik geluk. Ik kan heel veel stranden bekijken. Helaas worden de wolken steeds groter en donkerder en vallen eruiteindelijk ook wat druppels uit. Als dat gebeurt besluiten we terug naar huis te rijden. Het gaat trouwens ook al schemeren dus dat maakt de beslissing alleen maar makkelijker. Moet wel zeggen dat ik wel heel benieuwd ben hoe het er hier uit ziet als het zomer is. De stranden zijn veelal verschillend van elkaar (sommige echt voor surfers met hoge golven, andere meer voor de armen (door ligging), andere hebben hippe strandtenten en ga zo maar door. Verder heb je ook nog een enorme duinpartij op het eiland. Indrukwekkend.

Heel veel brazilianen

Als we terugkomen lopen we tegen een van de buren aan. Die begint in het Engels tegen mij aan te kletsen en verteld dat hij Engels heeft geleerd door naar muziek te luisteren en vervolgens de lyrics er bij te zoeken in het Engels en Portugees. Hij spreekt dan ook zonder accent Engels.

Later als ik op de verjaardag van Dani ben, valt mij het op dat een jongen van een jaar of veertien ook accentloos engels spreekt, en wederom heeft ook hij het geleerd door muziek.

Verder spreekt eigenlijk iedereen alleen Portugees, op Leyla na. Die verteld dat twee van de meiden naar Amsterdam gaan voor het concert van Madonna en ze willen meteen wat tips over wat te doen in Amsterdam. Na wat standaard antwoorden besluit ik dat ik na terugkomst vaker dingen in Amsterdam moet gaan ondernemen... het is veel te lang geleden dat ik wat cultureels heb uitgespookt.

Na het eten van een typische Braziliaanse hotdog (zitten andere dingen op, zoals bijvoorbeeld soort van die chipsfrietjes, iets met soort van uien en nog mee spul.... prima te doen al zeg ik het zelf) wat broodjes, enorm stuk taart (waarom zijn die dingen hier altijd twee huizen hoog) en wat typisch Braziliaans zoetspul vertrekken we rond half elf weer om in bed te kruipen. Dat is in ieder geval het idee, totdat Claudia mijn kamer binnen gestormd komt met het bericht dat ik echt even mee moet.... en zij zichzelf laat zien om de grootste blog van Brazilie, waarin over haar verteld wordt waarom men op haar moet stemmen als het om deelnemers voor de nieuwe Big Brother Brasil gaat.......