Dag 42 en 43: Terug de schoolbanken in....

29 en 30 september

Pffff, dat valt niet mee. Zit weer in de schoolbanken en heb er in vier uur bijna drie hoofdstukken door heen gestamp. Heftig. En ik denk dat ik dit weekend hard moet studeren als dit tempo zo door blijft gaan... Voordeel, des te eerder ga ik begrijpen wat iedereen tegen mij aankletst.

Heb gisteren met Carmen de gehele koelkast doorgenomen zodat zij mij kon leren wat wat was. Ik heb best wat dingen onthouden, maar sommige ook weer snel vergeten. Die dingen lust ik toch niet. Of eet ik zelden. Of ben ik niet van plan hier te bestellen. En alle dingen staan in mijn woordenlijstje, dus dat bestel ik uberhaupt niet.

Ook zijn gisteren de Mexicanen gearriveerd. Gustavo maakte zich wat druk (17 jarige Braziliaan, wil proftennisser worden en traint nu voor een groot toernooi 7 uur per dag, 5 dagen in de week) omdat ik een geintje had gemaakt dat mexicaan nummer 3 bij hem in de kamer geplaatst zou worden. Net toen ik vertelde dat dit niet waar was, kwam Carmen binnen en die vertelde dat de derde Mexicaan bij hem in de kamer kwam. Er was toen wel sprake van een soort van paniek. Te grappig voor mij natuurlijk, al heeft Gustavo zondagavond nog even bij Christina (eigenaresse B&B La acacia) nagevraagd of er echt iemand bij hem op de kamer komt, hihi.

Om verder het verleden in te duiken, heb zondag souvie voor zuslief gehaald. Ben eerst met Pablo (broer Tito, zoon Christina voor de ingewijden) en Christina naar een soort antiekmarktje geweest (best leuke dingen en te veel kitsch dingen, heb me er kostelijk vermaakt, jammer dat ik geen foto`s van Pablo mocht maken... dan was het te duidelijk dat ik toerist was..ñ gelukkig verrade mijn constante engelse gebabbel dat niet) om de gevraagde sifones te vinden. Helaas, neit echt iets in dezelfde categorie. Dan maar naar San Telmo. Slecht nieuws voor mij, want het is ondertussen hard gaan regenen en als ik 2 uur later weer het huis binnen loop ben ik zeiknat! maar ik heb gevonden wat ik wil hebben. Nu kijken hoe ik die krengen thuis krijg, aangezien ze vijf kilo in totaal vormen (eh ja, even gewogen op de weegschaal)....

nou ja, verder ga ik als het goed is donderdagavond naar Cordoba, maar meot nog alles reglen. Het lijkt wel of er alleen gribushotels zijn, of hele dure en de estancias zijn al helemaal neit te betalen. Laat het paardrijden dan ook maar even wachten tot ik met Esther op stap ga in het koude Pategonie.

Dit voor nu, meer nieuws vanuit of na Cordoba!

Dag 41: Seabiscuit

27 september

Vandaag wederom een bijzonder rustig dagje gehad. De zon scheem weer, dus het leek me wel een mooie dag om naar San Isidro te gaan. Dit ligt ongeveer 20 kilometer van Buenos Aires downtown af en is met de trein te bereiken in 20 minuten en voor het luttele bedrag van 1.85 pesos voor een retourtje.

Eenmaal in San Isidro kon ik het kerkje en het pleintje en de haven (huh, water, helemaal niet gezien) niet vinden, maar wel de racebaan, en daar ben ik dan maar ook gewoon naar binnen gelopen.

Heerlijk om een beetje in het zonnetje te hangen, aan een flesje drinken te lurken en mensen te horen schreeuwen en zelf af en toe op het knopje van mijn fototoestel te drukken.

Ook nog even bij alle facetten van het racen gekeken en daarna weer naar buiten gelopen.

Had blijkbaar grote indruk gemaakt, want de bewaking en het mannetje van de kaartjes begonnen een heel gesprek hoe ik het had gevonden en waarom ik nu al ging en wanneer ik weer terug kwam (ik denk in ieder geval dat ze dat zeiden, zo klonk het, hahah)

Daarna weer met het treintje terug, even wat spullen thuis dumpen en daarna door richting de supermarkt voor wat avondeten (in het weekend wordt er niet gekookt, maar gelukkig doet de supermarkt dat wel, dus ga voor inktvis met spaghetti). ALs ik bij de kassa wegloop bedenk ik mij dat een tasje voor twee 1.5l waterflessen niet heel stabiel is. Als ik loop te herpakken komen de twee jongens van achter mij in de rij naar me toe met nog een tasje.... lief!! (das toch het fijne van Bs As)

Dag40 : Even een paar dagen rust

26 september

Soms heb je van die dagen dat je niet ergens zin in hebt.... en dat is nou precies de reden dat ik naar Buenos Aires ben gekomen, om zulke dagen ongestraft te kunnen hebben. En daar ben ik nu dus even van aan het genieten. Voordat school begint en ik drie uur per dag dus wel echt iets moet.

Deze dag heb ik lekker door de buurt gewandeld en heel af en toe een fotootje genomen van Belgrano. Ik denk dat ik nog wel vaker doe, dus er zullen er nog wel meer verschijnen, zodat er een beter beeld ontstaat.

Belgrano staat bekend om zijn brede streten omzoomd met oude bomen en als het mee zit (of in het geval van hakkendraagster, als het tegenzit) cobbled streets. Ook zijn er veel ambassades te vinden. Ik ben gestruikeld over Croatie (zit bij mij in de straat), Turkye, Vietnam, Duitsland en nog wat die ik nu al weer vergeten ben.

Nederland heb ik al eerder gezien, want die zit in trendy Puerto Madero. Verder heb ik wederom genoten van een kwart liter heerlijk ijs (gewoon ijs met frappacinosmaak ... of hoe dat schrijft.... en lemon mousse is echt hemels... lekkerder dan de gewone limon) en wat echte koffie. en verder niets, want Marloes heeft mij verslaafd gemaakt aan Sudoku, wat ik dus echt neit kan en wel wil kunnen dus net zo lang doorgaat tot het wel lukt en waarna ik snel aan een volgende begin want wellicht gaat die volgende dan wel soepel... etcetc.

Oh ja, en ik droom verder over mijn eigen B&B... ben al rekensommetjes aan het maken en huizen aan het kijken... zoveel leuke pandjes... een van de pandjes staat hier boven op de foto... nou ja, het staat in ieder geval te koop, is groot en volgens mij ook behoorlijkt verwaarloost...

Dag 39: meet the house

25 september

Aangezien ik vanmorgen vriendin (hier nieuw opgedaan) nummer twee heb uitgezwaaid, moet ik even wat bezigheidstherapie doen (zo slecht in afscheid nemen, brrr) en heb dus even filmpje geschoten. Let niet op mijn meesterlijke vage uitdrukking aan het begin van het filmpje. heb voor het eerst in twee dagen weer lekker geslapen en voel me dus raar genoeg een beetje brak.

to do

Vandaag vooral een dagje om veel uit te zoeken.... School om Spaans te leren, wat ik de komende weken ga doen en waar ik allemaal heen wil en de tickets voor deel 3 van deze reis (nou ja, beginnetje met de route anders wordt het teveel) en natuurlijk mijn kamer inrichten voor de komende vijf weken... of een deel ervan, omdat ik heb besloten dat de kamer verhuurd kan worden als ik er niet ben. Als ik toch per dag betaal. Blijf toch een Nederlandse he.

Geen spannende verhalen dus. Alleen een vaag filmpje.

Dag 38: terug naar La Acacia

24 september

Op de 23ste aan het einde van de dag (19.00u) richting mijn nieuwe verblijf gegaan in Palermo. DE shoppingbuurt van Buenos Aires en ook de buurt met de meeste hippe eettentjes. En heel veel hele leuke huizen. Het huis waar ik heen ging was er ook zo´n eentje. Gelegen in Nicaragua, een leuke centrale straat.

Het kostte de taxichauffeur wat moeite met het vinden van het juiste adres, maar na een extra rondje rond een aantal blokken in Palermo kwamen we toch bij het juiste huis aan. Marloes hielp mij met het uitladen van alle bagage en na het aanbellen kwam Paula (de eigenaresse) naar beneden zetten.

Ze gebaarde dat we naar de garageingang moesten. Dat leek in eerste instantie ook wel handig met alle bagage, maar al snel bleek dat toen we langs de ruimte voor de auto twee openslaande deuren zaten die de ingang naar mijn kamertje waren..... NIet helemaal mijn ding, half onder de grond, in de uitlaatgassen van de garage. Na een kleine rondleiding zag ik dat er geen stopcontact in de slaapkamer zat (alleen een lichtje aan de fan), dat de badkamer blank zou komen te staan bij het douchen omdat het putje aan de andere kant zat ten aanzien van de douchekop.

Niet waar ik wil zitten. Het huis zag er verder geweldig uit. Mooie ruime woonkamer, keuken en tuin.... maar mijn gedeelte niet wat ik had verwacht.

Na het etentje met Marloes en Francesca terug gegaan naar mijn casa en uitgevonde ndat ik gewoon op een logeerbed lag, dat overigens ook al behoorlijk was doorgezakt, want elke keer als ik wilde omdraaien werd ik wakker omdat ik niet uit de kuil kon komen. Het douchen en daarna nog uren een natte wc hebben was een beetje de limiet. Hier ging ik echt niet blijven. Gelukkig had ik de vorige dag al aan Christina van La Acacia (de B&B ) gevraagd of ik daar kon blijven, want heb geen zin om weer iets anders te vinden en er was een kamer leeg.

Samen met Francesca naar de organisatie (ByT) gegaan om te vertellen dat ik daar niet wilde blijven. Het kostte bijzonder veel moeite, maar uiteindelijk geregeld dat ik met een panelty kon vertrekken. Zonde van het geld, maar er zijn in Bs As overdag al genoeg uitlaatgassen in te ademen.

En zo heb ik al mijn spullen dus weer gepakt en ben ik terug gegaan naar La Acacia, en slapa ik een avondje in de masterbedroom voordat ik naar mijn nieuwe verblijf vertrek.

Deze avond weer een soort van afscheidsetentje gehouden, maar nu onder het genot van de kookkunsten van Carmen, de huishoudster.

Dag 36 en 37: Weer thuis

22 en 23 september

Buenos Aires is zo'n makkelijke stad. Heb ik iedere keer het gevoel dat het mijn thuis is, Marloes is ook weer blij thuis te zijn. Gewoon weer lekker in de grote stad. Heerlijk.

Allebei hebben we dus niet echt lekker geslapen en we zijn dan ook blij dat als we weer bij de B&B (La Acacia) zijn dat we gewoon kunnen aanschuiven bij het ontbijt en daarna de spullen op de kamer kunnen knallen en even kunnen opfrissen. Toch wel fijn, ook al hadden we eerste klas.

Als we onszelf wat hebben opgepept gaan we shoppen in Palermo (en Palermo Alto) en lunchen ook daar. Marloes krijgt iets heel ander dan besteld en aangewezen op de kaart en krijgt ook een dubbele rekening. Dat gaat natuurlijk niet door en onze vermoeidheid maakt ons extra koppig.

Hierna gaan we nog verder en vallen neer bij Starbucks. Moeten we toch ook minimaal een keer hebben geprobeert terwijl we hier zijn. Er zit er ook maar eentje in Argentinie....

De 23ste is de laatste dag van Marloes in Bs As. We beginnen met wat shopwerk op Florida (flipflops voor de gehele familie, ik doe ondertussen rustig mee met die dingen gewoon nu al aan te schaffen, ze blijven wel wachten tot ik wegga) en wandelen door naar de haven voor een hapje eten.

Hierna gaan we terug naar de B6B om alle foto´s over te zetten (en de filmpjes) en maken ons daarna klaar om naar mijn nieuwe verblijf te gaan. Over dat laatste in een volgende post meer.

We sluiten de dag af met een gezamenlijk etentje (Francesca is ook mee) in Las Canitas. Afscheidnemen is verschrikkelijk en ik zit nu al met een knoop in mijn maag. Toch wel raar om zo opeens weer alleen te zitten.

Dag 35: Terug naar Bs As

21 september

Ondanks dat het hotel niet zo relaxt is als verwacht (blijft een redelijke teleurstelling) slaap ik er best goed. Marloes niet echt, dus die loopt gedurende de gehele dag met een wat slaperig gezicht rond. Niet dat dat heel erg is, want voor vandaag staat helemaal neits op het programma, aangezien we alleen wat foto`s gaan schieten en aan het einde van de middag een bus moeten halen.

Als we even voor twaalven uitchecken en wat gaan eten is er nog steeds een hele lange middag te gaan. gelukkig is er internet. Redelijk bijtijds vertrekken we richting het busstation. Hier moeten we een stukje omrijden omdat de plaatselijke wielrenvereniging (ik pijnig mijn hersenen nog even om wat argentijnse wielrenners naar boven te halen, maar er komen alleen wat tennissers bovendrijven) er bezig is eeen rondje rondom twee rotondes te rijden. Niet bijzonder interessant en het kost ons wat extra centavos, maar ook wat minuutjes en dat kan geen kwaad.

Iets voor zessen zitten we dan ook helemaal klaar voor onze eerste busreis eerste klas. Bijzonder spannend en dat merkt de man op stoel 1. als we onze filmpjes op de stoeltjes hebben gemaakt (let op mijn saleskwaliteiten bij het dienbord) legt hij nog fijntjes uit dat het voetensteuntje horizontaal geklapt moet worden. Oooooohhhhhh.... fijn. lekker. relaxxxxxxxt. Voell me net een klein kind. Uit voorzorg doen we wel even de veiligheidsriem op. Voor als we per ongeluk een muurtje tegenkomen. Een hoog is toch best hoog om door een ruit te vliegen.

Helaas komt van slapen niet echt veel, want als wij ons lekker geinstalleerd hebben (warm en koud gegeten, veel gedronken, sterke alcohol afgeslagen) en languit liggen komt er een grote teleurstelling.... de man achter ons begint ontzettend hard te snurken. Mijn oordopjes houden dat niet tegen...... en de mp3 van Marloes ook niet. Zo liggen we dus relaxt, maar slapen we niet heel erg veel. Beetje jammer. Maar wel fijn dat we dit in ieder geval geprobeert hebben.

Dag 34: terug naar La Rioja

20 september

Vanmorgen bijzonder rustig opgestaan en ontbeten. Hierna even een ticket voor de bus gekocht. Dezelfde mevrouw die er van overtuigd was dat het droog en redelijk weer zou blijven toen ik vroeg of de voorspelde regen zou vallen wist zeker dat er alleen om vier uur smorgens (nevernooitniet vrijwillig om die tijd mijn bed uit) of om negen uur in de avond een bus richting La Rioja zou gaan. Niet echt praktisch en een wandelingetje naar het busstation leert ons dat de bus die ons heen gebracht heeft om drie uur ook weer terug gaat. Prima. Dat brengt ons niet direct terug naar Bs As, maar een provinciestadje is al dichterbij dan waar we nu zitten.

Ingesloten!!

Als we uitchecken en nog even wat zon meepakken terwijl we op de bus wachten verheugen we ons op ons Plaza hotel. Vier sterren, dat moet toch wat voorstellen. We maken ons nog wel even zorgen om het overboeken van ons eersteklas ticket naar Bs As.

Als ik op het busstation nog even naar de wc ga, krijg ik de deur wel op slot, maar nooit meer van het slot. Het slotje draait alle kanten op, maar het dingetje van het slot blijft zitten waar het zit. Zucht, heb ik dat weer. Ik probeer het nog een keer of drie... til het duurtje op, duw het iets naar beneden... geen beweging in te krijgen. Zo irritant. Gelukkig is de vloer redelijk schoon (en droog) en heb ik kleding met lange mouwen en pijpen mee.... dus kun ik wel onder de deur door. De wetenschap dat de bus waar we straks in gaan waarschijnlijk net zo ranzig is de grond als waar ik net een mouw en broekspijp op heb gezet weerhoudt mij ervan om meteen nieuwe kleding aan te trekken. Wel ben ik erg gelukkig met het vochtige wcpapier om alles beetje schoon te maken. Beetje smetvrees heb ik natuurlijk wel.

Plaza hotel

Eenmaal in La Rioja aangekomen is het omboeken van ons eersteklas ticket een uitje. We vertrekken morgen om zes uur en zitten nog steeds op stoel twee en drie en liggen daar na het avondeten ook. Perfecto! Het krakkemikkige taxietje brengt ons snel naar ons hotel dat er in ieder geval van buiten net zo uitziet als op het internet. Maar een blik op het interieur van de kamer (roze toilet,bad en bidet en tegels) en een wat vlekkerig tapijt doet ons toch wat twijfelen aan de accuraatheid van de foto´s op internet. Dit ligt en staat er allemaal al sinds de jaren 70. En vier sterren lijken er ook wel twee te veel. Maar het zwembad op het dak is wel cool en het uitzicht ook wel. Das tenminste iets!
Helaas blijkt de masseur richting Bs As vertrokken te zijn (he, wij morgen ook..... eerste klas) en is een rustgevende massage niet echt aan de orde. Dan maar eten.

Dag 33: Dit is pas ECHT koud

19 september

********, het regent...

Als ik wakker word, hoor ik het meteen. Het regent. Shit, had ik toch maar gewoon mijn gevoel gevolgd en voor vandaag niets op het programma gezet en voor morgen de excursies geboekt. Nu regent het. En als ik een hand naar buiten steek is het ook nog eens bijzonder koud.

Maar ja we hebben nu eenmaal voor vandaag een chauffeur geboekt, dus geen gezeik.... bed uit en naar het ontbijt.

Gelukkig is de auto wel relaxt. Beetje jammer is dat deze auto ook de buitentemperatuur aangeeft, en als we die zien verlangen we naar onze winterjas en een stel handschoenen... en wellicht ook nog wel een muts en oorwarmers.

Provincial Park Ischagualasto - wit steen

We worden een klein beetje treurig van het rijden in een grote wolk, maar aangekomen bij het park gaat het wel. We rennen even naar de wc en betalen het park en springen weer in de auto om achter de gids aan te rijden. Die zit bij een ander stel toeristen in de auto. Helaas zijn wij weer eens de enigen die niet echt spaans spreken, en de rest spreekt eigenlijk alleen maar spaans, dus geheel de uitleg begrijpen (het gaat ook nog eens over steenlagen en over de tijd voor en rondom de dinosaurussen, niet echt woorden die tot mijn zeer beperkte woordenschat behoren). Gelukkig spreekt de gids die ook student toerisme is iets engels en legt ie het nogmaals met een mengeling van spaans en engels uit.

Als we de auto uitstappen is de temperatuur ondertussen drie graden (op het filmpje wat ik hier nog ga plaatsen zeg ik wel 4, maar das een foutje) en waaien we bijna weg. Het park is prachtig op een rare manier. Op sommige stukken staat helemaal niets, behalve stenen. Dit is heeeel lang geleden de bodem van een meer geweest en dat zou het dan verklaren. De grond is nu modderig, maar als het droog is is het zo hard dat er ook niets kan groeien. Het houdt ook geen water vast. Aan de overkant begint het park talampaya en daar is het steen dan ook gloeiend rood. Zelfs met dit weer. Prachtig. De gids verteld overigens wel een paar keer dat met zon de kleuren erg intens zijn. DAT geloven we graag, maar DAT gaat vandaag niet echt op.

Parque Nacional Talampay (Unesco) - rood steen

We besluiten meteen in de auto te springen en in Parque Nacional Talampaya te lunchen. Hier aangekomen besluiten we de tour te nemen die over een begint en tweeenhalf uur duurt.... en niet te gaan fietsen. Het is wellicht ondertussen net iets warmer, maar nog steeds koud en modderig (ons meest uitgesproken woordje tijdens deze vakantie is whoooo als we weer eens wegslippen in de modder). We bestellen een tosti met kaas en zonder ham en wat aardappeltjes. We krijgen een tosti met twee porties kaas erop (waardoor de kaas niet gesmolten is) en bijzonder lekkere aardappeltjes. Jammergenoeg geen mayo. Beetje jammer. Maar met zout en ketchup is ook genoeg te bereiken. Na deze lunch die ons een ietsje opwarmt gaan we naar het busje waar zich de eerste oudjes al hebben ingeladen en de jongeren zich hier als laatste mogen inladen en we scheuren weer over verharde maar hobbelige wegen. Redelijk snel gaat dit over in een rivierbedding die droog maar modderig is. Ik vraag me nog even af hoe dit in de zomer dan moet gaan als het hier regenseizoen is, maar die vraag blijft ergens in het midden hangen (geen spaans van onze kant en geen engels van de andere kant dat toereikend genoeg is om dit soort vragen te stellen). Na tweeenhalf uur rode stenen staren (beetje er in schreeuwen, muurtekeneingen bekijken en vechtende papegaaien op de foto proberen te zetten en vriendelijk lachen tegen spanjaarden komen we iets opgewarmder weer terug. Deze twee parken zijn echt mooi. We kunnen ons voorstellen dat het met een zonnetje om te besterven is van de warmte, maar ook bijzonder intens qua kleur en beleving. Dat is het ook wel qua kou. Intens en een beleving. hahahah.

Hierna gaan we terug naar ons hotel en leggen uit dat we morgen weer uitboeken. Marloes heeft niet echt zin in de excursie naar Laguna Brava (beetje jammer, had ik alsnog een zoutmeer met roze flamingo´s kunnen zien) en dan in de middle of nowhere blijven rondhangen heeft weinig zin.

Dag 32: vervolg

18 september

Nou we hebben de bus dus prima gehaald en ruim vier uur lang lopen wegsukkelen in een klimaat dat zich het best laat omschrijven als woestijnachtig. Al snel komen we langs een koe die nog niet al te lang geleden is overleden en waar wel een stuk of 10 gieren op zitten. Bijna jammer dat we niet met een eigen auto reizen zodat we er wat foto´s van kunnen maken, want het is wel scary hoeveel zwarte roofdieren op dat arme beest zitten (ook al is het dood).

Eenmaal in Villa Union aangekomen zijn we dat het weinig voorstelt ... 22 huizen, een echte straat (de route nacional 76) en twee stoplichten ... maar dat de ligging prachtig is tussen al die rode en zwarte bergen (twee dagen later zullen we zien dat de hoogste nietwerkende vulkaan met sneeuw bedekt is, maar die zit nu nog in de bewolking). Het weer is lekker warm, maar het koelt momenteel snel af. Niet zo heel raar, want ondertussen is het zeven uur.

Terwijl Marloes even onder de douche springt loop ik een rondje over het terrein van het hotel. Het gras is geel, dor en bijzonder veerkrachtrig (das dan weer onverwachts) en er staan rare plantjes langs het terrein. Zoiezo veel cactussen (het schijnt dat Argentinie het tweede land is als het gaat om verschillende soorten cactussen) maar das niet raar op deze hoogte (1200m) en vele andere bomen met grote stekels, maar ook een plant met een soort van vrucht of bloem dat meer op iets van plastic lijkt. Als ik weer foto´s kan plaatsen laat ik het wel zien.

Hierna schuiven we wat vervroegd aan bij het diner. Etenstijd met een bife de lomo met champignonsaus en aardappeltjes en mayo...hmmmmmm

Oh en voor ik het vergeet, heb ook nog geprobeerd excursies te boeken maar dat viel niet mee (in tegenstelling dan wat men zelf zegt en wat overal te lezen is). Uiteindelijk hebben we voor morgen een excursie naar twee parken geboekt (ook al heb ik eht vermoeden dat het kutweer wordt, volgens de vrouw is het morgen gewoon droog, goed weer maar een beetje koud) en de rest laten we nog even hangen. Wil ontzettend graag naar de vulkaan, maar Marloes is er niet zeker van.

Terugblik op Brazilie

Hierbij een korte terugblik op Praia do Rosa... met de walvis vanaf het strand en het strand zelf!

Dag 32: wachten op de bus in La Rioja

18 september

Ben het ene internet cafe nog niet uit of loop het volgende al weer binnen. Nou ja, er zit wel een stevige busreis tussen natuurlijk.

Gisteren na een korte herpaksessie (waarbij Marloes wonderlijk een sok is kwijtgeraakt) zijn we in een taxi gestapt en naar het busstation gegaan om onze semicama bus te halen. Nog steeds niet geheel gelukkig met het feit dat het geen cama is stappen we in. Het is in ieder geval niet warm in de bus (helaas hebben we ons stiekem wel een beetje gekleed op een warme bus, dus het wordt wel graaien naar vesten, jassen in mijn geval sokken en in het geval van marloes sok) en dat is wel een voordeel.

Als we eenmaal goed en wel onderweg staan staan we ook weer redelijk snel stil. Het duurt even maar dan worden er opeens allemaal dienbladen uitgedeeld en krijgen we een bakje eten (stokbroodje, mayo en puddinkje) en even later wordt er lasagna uitgedeeld. Warm eten, wooohooo! Das dan wel weer een pluspunt (samen met het feit dat we niet wegstomen). We eten allebei alleen de eerste twee lagen van de lasagne omdat daarna een laag gamon (ham) komt en daaronder voornamelijk vettigheid zit. Maar die eerste twee laagjes zijn prima te doen.

Hierna wordt er een film opgestart, maar ik dommel al in slaap. Tijdens de reis word ik een paar keer wakker en zie dat we redelijk hoog de bergen in gaan. Hoofdpijn blijft helaas aanhouden en mijn oren zitten ondertussen helemaal dicht.

Rond half acht komen we met de bergen aan onze rechterkant aan in la Rioja. Hier blijkt onze bus naar de daadwerkelijke eindbestemming ( Villa Union) net een half uurtje weg te zijn.

We kopen dus eerst maar even ons retourticket naar Buenos Aires (wooohooo, eerste klas..... ziet er top uit op het plaatje, ben heel benieuwd in het eggie.... als er nog genoeg ruimte is en we vergeten het niet proberen we wel een filmpje te schieten), vervolgens het ticket naar Villa Union voor half een en vertrekken dan richting het ontbijt. De overige uren zijn we van plan hier in het internetcafe te doden. Helemaal naar de stad gaan hebben we niet echt veel zin in.

We hebben nog geen idee hoe het zit met internet en dergelijke in Villa Union (we hebben nog niet eens een idee hoe we bij ons hotel komen, want dat heeft het duisteren adres van route nacional 76) dus wellicht tot in Bs As... en duimen jullie even voor ons dat het morgen gewoon droog blijft en niet als een gek gaat regenen?????

Terugblik Brazilie

Een paar van de stranden van Florianopolis

Terugblik op Brazilie

Parque Nacional de Aparados da Serra en Cañón Itaimbezinho

PS als je op de laatste foto klikt om deze te vergroten, zie je een tiental kilometers verderop (ik geloof 60) Torres aan zee liggen.

Dag 31: Een maand weg!

17 september

Goh, wat gaat die tijd ongelofelijk snel! Al weer zo lang onderweg. Heb volgens mij ook al wel weer best veel gezien. Gelukkig gaat er nog veel meer komen. Heb er nog steeds veel zin in om meer te zien, maar ben ook wel blij om straks gewoon lekker in Buenos Aires rond te hangen en even niets te hoeven doen. Beetje relaxen, beetje rondkijken en een beetje shoppen. Heerlijk leven.

Maar voor nu zit ik natuurlijk nog gewoon in Salta. Tot mijn schaamte blijf ik de armoede toch een beetje onpasselijk vinden. Heeft voornamelijk te maken met mensen die wel graag eten van je bord willen hebben en met mensen die lichaamsdelen missen en geld willen. Heb daar moeite mee. Krijg ook wel medelijden, maar wil het liefst dat ze me gewoon met rust laten. In dat opzicht is er dus in drie jaar tijd weinig verandert. Maakt me ook extra blij dat ik vandaan kom waar ik vandaan kom. Das dan weer even een feitje waar je met je neus bovenop wordt gedrukt.

Bijna weer fit

Verder ben ik er weer redelijk bovenop, maar is Marloes nog een beetje light headed en krijgt ze tot haar grote geluk nog een kopje coca thee (ik ruik er even aan en besluit dat ik de mate ervaring voldoende vind... deze hoeft er niet bij op theegebied) en duikt daarna nog even de wc in. Wellicht is het dus ook goed voor de stoelgang.

Hierna checken we uit. Gisteren heeft Marloes onderweg voor mij een bijzonder stoere poncho achtige sjaal aangeschaft (zwart.... blijft toch wel een favo kleur, voorzover je daar van mag spreken) en die zorgt ervoor dat mijn tas voor bijna 1/3 verder is gevuld. ZO gaat het snel. Straks op Retiro nog maar even een koffertje aanschaffen, anders kom ik nooit meer met al mijn spullen thuis.

Maar verder met het verhaal. Als Marloes haar kopje cocathee achterover heeft gegooid checken we uit (zo fijn een credit card, kan nooit goed zijn voor mijn banksaldo, maar gaat wel lekker makkelijk zo) en wandelen we naar het centrum. Daar proberen we een busticket te scoren dat cocha cama of cama op zich geschreven heeft EN naar La Rioja gaat EN in de avonduren vertrek. Maar helaas, bij geen enkele busmatschappij is die combi te vinden. Wel eentje die in de middag vertrekt en cama heeft (lekker luxe) maar die komt om half twee aan. Das ook weer zo wat, want de bus die we moeten hebben om verder te reizen gaat pas in de ochtend. En vijf uur op een busterminal wachten trekt ook neit zo. Dus na veel getreuzel en een bezoek aan de busterminal (wie weet hadden ze daar nog een andere maatschappij die wel heeft wat wij willen) boeken we toch maar semi cama en bereiden we ons voor op een knus ritje vanavond. We weten nu al wel zeker dat we direct na aankomst op La Rioja we een busticket naar Buenos Aires scoren, kunnen we de rest van ons verblijf ik La Rioja zo indelen dat we in luxe terug naar huis reizen....

Verder doen we weinig. We wandelen wat, we drinken nog een litertje versgeperst sinaasappelsap, we winkelen wat en we eten wat..... tot in La Rioja of in Buenos Aires (weet niet wat de internetverbinding in Villa Union is...)

Voor paps die mijn reisboek heeft: we gaan de parken Talampaya en Ischigualasto (maanvallei) bezoeken