Dag 32: vervolg

18 september

Nou we hebben de bus dus prima gehaald en ruim vier uur lang lopen wegsukkelen in een klimaat dat zich het best laat omschrijven als woestijnachtig. Al snel komen we langs een koe die nog niet al te lang geleden is overleden en waar wel een stuk of 10 gieren op zitten. Bijna jammer dat we niet met een eigen auto reizen zodat we er wat foto´s van kunnen maken, want het is wel scary hoeveel zwarte roofdieren op dat arme beest zitten (ook al is het dood).

Eenmaal in Villa Union aangekomen zijn we dat het weinig voorstelt ... 22 huizen, een echte straat (de route nacional 76) en twee stoplichten ... maar dat de ligging prachtig is tussen al die rode en zwarte bergen (twee dagen later zullen we zien dat de hoogste nietwerkende vulkaan met sneeuw bedekt is, maar die zit nu nog in de bewolking). Het weer is lekker warm, maar het koelt momenteel snel af. Niet zo heel raar, want ondertussen is het zeven uur.

Terwijl Marloes even onder de douche springt loop ik een rondje over het terrein van het hotel. Het gras is geel, dor en bijzonder veerkrachtrig (das dan weer onverwachts) en er staan rare plantjes langs het terrein. Zoiezo veel cactussen (het schijnt dat Argentinie het tweede land is als het gaat om verschillende soorten cactussen) maar das niet raar op deze hoogte (1200m) en vele andere bomen met grote stekels, maar ook een plant met een soort van vrucht of bloem dat meer op iets van plastic lijkt. Als ik weer foto´s kan plaatsen laat ik het wel zien.

Hierna schuiven we wat vervroegd aan bij het diner. Etenstijd met een bife de lomo met champignonsaus en aardappeltjes en mayo...hmmmmmm

Oh en voor ik het vergeet, heb ook nog geprobeerd excursies te boeken maar dat viel niet mee (in tegenstelling dan wat men zelf zegt en wat overal te lezen is). Uiteindelijk hebben we voor morgen een excursie naar twee parken geboekt (ook al heb ik eht vermoeden dat het kutweer wordt, volgens de vrouw is het morgen gewoon droog, goed weer maar een beetje koud) en de rest laten we nog even hangen. Wil ontzettend graag naar de vulkaan, maar Marloes is er niet zeker van.