Dag 29: Te auto, te paard en in de zon

15 september

Strak blauw

Vandaag is de dag dat we te paard gaan. Bij het opstaan (na het opendoen van de luiken) is er een strakblauwe lucht te zien...wooohooo, de zon schijnt. Das al weer een tijdje geleden. Ruim anderhalve week, en nu is er nog een fijn temperatuurtje bij ook!

Na weer een bijzonder fijn ontbijtje gaan we richting het achterland. Na een uurtje rijden komen we bij een soort van Finca aan waar een stapel paarden gezadeld klaarstaat.

Weer in het zadel

We krijgen de mogelijkheid te ontbijten (hebben we al gedaan, het is bijna half elf) en als de groep compleet is krijgt iedereen een paard toegewezen. Als eerste krijgt Marloes een paard met vloeiende gangen en een lekker zacht zadel (rugproblemen) en ik krijg een snel en supergevoelig reagerend paardje omdat ik al ervaring heb. Hah, fijn. Ik moet wel weer even wennen en dat word niet beter gemaakt door me via een ladder op een paard te laten klimmen. Marloes, voor wie het de eerste keer is, zit met een beetje een strak gezicht op het paardje. Maar als we eenmaal op weg gaan ben ik zo weer gewend en ook het gezicht van Marloes ontspant snel. Dit is relaxen.

Volle kracht vooruit

Na een uurtje rijden mogen we een voor een tot vijf maal toe een stukje galloperen. Lekker! Iedereen doet mee .We gaan ook omstebeurt zodat de paarden elkaar niet kunnen opjutten, dus ik kan een paar keer zonder schaamte gas geven. Heerlijk, heb ik dat gemist zeg. Zou met liefde nog even zo´n zandpad van een paar kilometer meepakken. Maar ja, nu maar even niet. Morgen heb ik waarschijnlijk genoeg spierpijn.

We gaan verder en blijven naar die prachtige bergen in de verte kijken. Het zonnetje straalt ongenadig op ons neer en ook de paarden krijgen het langzaamaan warm. Na ruim drie uur rijden zijn we weer terug bij de finca en na een glas wijn en wat bijkletsen (de gehele groep zit recht in de zon, de locals juist niet ,dus ik ga maar met iemand kletsen die niet in de zon zit, want ik heb voor vandaag wel even genoeg gehad) is het tijd voor een lunch.

Een hele grote lunch, want er wordt maar vlees bijgeschept, en wijn bijgeschonken. Al snel heb ik het er mee gehad en laat ik het glas steeds verder volschenken maar drink ik het niet meer. Ook het grapje met steeds meer vlees heb ik door en vlak voordat het voorbij komt schep ik snel sla op. Vol is vol tenslotte.

Feest

Na het eten gaan we terug naar de stad. De rest van de groep stapt weer op, maar ik geloof dat wij allang blij mogen zijn dat Marleos geen pijn heeft gekregen in haar rug. Mijn hoofdpijn wordt steeds erger en eigenlijk moet ik daar iets tegen doen, maar als we terug in Salta komen blijkt dat er een of ander religeus feest bezig is waardoor alle winkels gesloten zijn. Beetje jammer. Van het feest krijgen we niet heel veel mee, want men staat al minimaal 20 rijen dik voor ons en veel wegen zijn door een cordon van politiemensen afgezet.

Rest van de dag slenteren we wat en eten wat bij Restaurant Merado. We zijn er nameljk achtergekomen dat zij sinaasappelsap per liter verkopen (versgeperst) en met ons snotterneusjes (wie laat het nou ook 26 graden in een bus zijn) kan wat gezondheid geen kwaad.